Εμείς που μείναμε
στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς
θ' ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί
μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε
θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε
θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα
η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.
στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς
θ' ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί
μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε
θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ' αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε
θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα
η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά.
Contributed by Gian Piero Testa & CCG/AWS Staff - 2009/5/11 - 21:23
Language: Italian
Gian Piero Testa.
Versione italiana di Gian Piero Testa
NOI CHE SIAMO RIMASTI
Noi che siamo rimasti
sulla dura terra
per i morti
arderemo incenso
e quando si perderà
lontano il carretto
di Caronte, il grande lottatore,
apriremo una danza in loro memoria.
Noi che siamo rimasti
mangeremo la mattina
una fetta della pagnotta del sole,
un grappolo d'uva della vigna
e senza più il trapano della paura,
andremo avanti nella vita.
Noi che siamo rimasti
usciremo una sera
nel deserto a seminarvi l'erba
e prima che la notte
ci prenda per sempre
faremo della terra una sacra edicola
ed una culla per i bimbi che nasceranno.
Noi che siamo rimasti
sulla dura terra
per i morti
arderemo incenso
e quando si perderà
lontano il carretto
di Caronte, il grande lottatore,
apriremo una danza in loro memoria.
Noi che siamo rimasti
mangeremo la mattina
una fetta della pagnotta del sole,
un grappolo d'uva della vigna
e senza più il trapano della paura,
andremo avanti nella vita.
Noi che siamo rimasti
usciremo una sera
nel deserto a seminarvi l'erba
e prima che la notte
ci prenda per sempre
faremo della terra una sacra edicola
ed una culla per i bimbi che nasceranno.
Contributed by Gian Piero Testa - 2010/5/5 - 10:50
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
[1974]
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Από: Νῦν καὶ ἀεί
Testo di Nikos Gatsos
Musica di Stavros Xarchakos
Prima interprete: Vicky Moscholiou
Da: Νῦν καὶ ἀεί ("Ora e sempre")