Τη μέρα που γεννήθηκες
και γιόμισες την πλάση
το μπόι σου δεν χώραγε
την πόρτα να περάσει.
Κοιμάσαι λιονταρόπουλο
κι ο ύπνος σου δε θρέφει
και τ' άγρια μεσάνυχτα
κρυφός καημός σου γνέφει.
Ξύπνα ν' ακούσεις τη φωνή
που σήκωσαν τ' αγρίμια
τα ήμερα κρυφτήκανε
και βγήκαν τα θρασίμια.
Να πάρεις λιονταρόπουλο
τη δημοσιά να φτάσεις
κι αν εύρεις κόσμο ξέγνοιαστο
την ώρα σου μη χάσεις.
Μη λυπηθείς τη μάνα σου
τ' αδέρφια σου, κανένα
κι αν χρειαστεί στο δρόμο σου
μη λυπηθείς και μένα.
και γιόμισες την πλάση
το μπόι σου δεν χώραγε
την πόρτα να περάσει.
Κοιμάσαι λιονταρόπουλο
κι ο ύπνος σου δε θρέφει
και τ' άγρια μεσάνυχτα
κρυφός καημός σου γνέφει.
Ξύπνα ν' ακούσεις τη φωνή
που σήκωσαν τ' αγρίμια
τα ήμερα κρυφτήκανε
και βγήκαν τα θρασίμια.
Να πάρεις λιονταρόπουλο
τη δημοσιά να φτάσεις
κι αν εύρεις κόσμο ξέγνοιαστο
την ώρα σου μη χάσεις.
Μη λυπηθείς τη μάνα σου
τ' αδέρφια σου, κανένα
κι αν χρειαστεί στο δρόμο σου
μη λυπηθείς και μένα.
envoyé par CCG/AWS Staff - 16/3/2009 - 19:49
Langue: italien
Versione italiana di Gian Piero Testa
LA LEONCELLA
Il giorno che nascesti
e riempisti il creato
la tua statura era troppa
per passare dalla porta.
Tu dormi leoncella
e il tuo sonno non si rimargina
e ti ammicca un dolore nascosto
nelle crude mezzanotti.
Destati ad ascoltare la voce
che levano le bestie feroci
le mansuete si sono nascoste
e sono uscite le carogne.
Devi prendere leoncella
le strade maestre per arrivare
e se trovi gente spensierata
non perdere il tuo tempo.
Non affliggerti per la tua mamma
per i tuoi fratelli, per nessuno
e se strada facendo occorrerà
non affliggerti neppure per me.
Il giorno che nascesti
e riempisti il creato
la tua statura era troppa
per passare dalla porta.
Tu dormi leoncella
e il tuo sonno non si rimargina
e ti ammicca un dolore nascosto
nelle crude mezzanotti.
Destati ad ascoltare la voce
che levano le bestie feroci
le mansuete si sono nascoste
e sono uscite le carogne.
Devi prendere leoncella
le strade maestre per arrivare
e se trovi gente spensierata
non perdere il tuo tempo.
Non affliggerti per la tua mamma
per i tuoi fratelli, per nessuno
e se strada facendo occorrerà
non affliggerti neppure per me.
envoyé par Gian Piero Testa - 12/12/2010 - 09:28
×
Το χρονικό
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Gli "Annali" di K.H.Myris
versi di K.H. Myris
Musica di Yannis Markopoulos
Prima interpretazione di Maria Dimitriadi
Gli "Annali" di K.H.Myris e Yannis Markopoulos
Το είχαν ακούσει η Ασπασία Παπαθανασίου, ο Τάκης Λαμπρίας, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Βασίλης Βασιλικός κ.α. Το 1970, συμπληρώθηκε με τέσσερα τραγούδια: το Π.Χ (το τραγούδι του Προμηθέα, όπου τρεις σταυρώνουν τον Τιτάνα και ο τίτλος έπαιζε ανάμεσα στο «Προ Χριστού» και στο «Παραδείγματος Χάριν»), Το λιονταρόπουλο (νανούρισμα αφιερωμένο στην κόρη μου που γεννήθηκε εκείνη τη χρονιά), Στο καφενείον "Η Ελλάς" και το τελικό τραγούδι, ("Πως να τραγουδήσω, πώς να σας μιλήσω") και βέβαια με την συνταρακτική φωνή του Νίκου Ξυλούρη. Επειδή δεν γνωρίζαμε τη μοίρα του έργου, στη λογοκρισία τα έστειλα με το ψευδώνυμο Κ.Χ.Μύρης, που το κράτησα έκτοτε ως γουρλίδικο.
Η λογοκρισία «έκοψε» δύο τραγούδια, που τώρα ο Γ.Μαρκόπουλος τα συμπεριέλαβε με τη φωνή του στην επανέκδοση τσε CD. Ο «Μύθος» του έργου οφείλεται στις ζωντανές εκτελέσεις στη «Λήδρα» όπου κάθε βράδυ συνέρρεαν πλήθη φοιτητών, συνειδητών πολιτών και αρκετών επωνύμων (Κ. Δοξιάδης, Γ. Σαββίδης, Χρ. Λαμπράκης, Σ.Φυντανίδης, Γ.Ρωμαίος, Τ.Λαμπρόπουλος, Αλ.Πατσιφάς κ.α.)
Ο Ρ. Μπήτον στην εισαγωγή του στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, αφιερώνει μια σελίδα στο «κίνημα» που ξεκίνησε με το Χρονικό.
Li avevano ascoltati Aspasia Papathanasiou, Takis Lambrias, Marios Ploritis, Vasilis Vasilikos e altri; nel 1970 furono completati con quattro altre canzoni: Π.Χ. (la canzone di Prometeo, dove in tre crocifiggono il Titano -il titolo è un gioco di sigle tra Προ Χριστού “a.C., avanti Cristo” e παραδείγματος χάριν “p.es., per esempio”), Το λιονταρόπουλο (una ninna-nanna dedicata a mia figlia, che era nata in quegli anni), Στο καφενείον “Η Ελλάς” e la canzone finale (”Πώς να τραγουδήσω, πώς να μιλήσω”), con la voce senz'altro sconvolgente di Nikos Xylouris. Poiché non potevamo sapere che sorte avrebbe avuto l'opera, la mandai alla censura con lo pseudonimo di “K.H.Myris”, che da allora mi è rimasto come nome d'arte.
La censura tagliò due canzoni, che ora sono state reinserite da Yannis Markopoulos, e da lui cantate, nella riedizione del CD. Il “mito” dell'opera è dovuto alle rappresentazioni dal vivo alla “Lidra” [il locale ateniese di Xylouris, ndt.], dove ogni sera accorrevano frotte di studenti, di cittadini consapevoli e anche parecchie personalità (K. Doxiadis, G. Savvidis, Chr. Lambrakis, S. Fyndanidis, G. Romeos, T. Lambropoulos, A. Patsifàs e altri).
R. Beaton, nell'introduzione alla sua “Letteratura Greca Moderna”, dedica una pagina al “movimento” che ebbe inizio con gli “Annali”.