Στέκομαι εδώ και πάλι πίσω μου έρχονται κι άλλοι
Σαν τα μυρμήγκια σκάψαμε ετούτο το κανάλι
Σ’ αυτήν εδώ τη γούβα Μεσόγειος λακκούβα
Καράβια πάνε κι έρχονται απ’ τον καιρό του Ιούδα
Σύνορο λέει μυρίζει, τείχη η Ευρώπη χτίζει
Μα η Μεσόγειος μας ενώνει και δε μας χωρίζει
Μοσχοβολά το βράδυ, σκόρδο μαζί και λάδι
Κι ένα κλωνί βασιλικό τινάζει στο σκοτάδι
Αλγέρι και Σεβίγια, αλλά λιμάνια και ίδια
Κι ύστερα πάλι Βηρυτό, Περαία, και Μαρσίγια
Και άκου και τα νέα, το έθνος κι η σημαία
Φαντασιακές κατασκευές είναι και φευγαλέα
Πάντα μισούσα τα σύνορα
Έτσι κι αλλιώς είναι εφήμερα
Μαζί κι αυτούς που τα ορίζουν
Ανθρώπους χωρίζουν
Τα άντερα μου γυρίζουν
Los pájaros y las flores
Son de todos los colores
Y cruzan libres la tierras
No tienen fronteras
Ni llevan banderas
Kαι πες μου τι έχει γίνει στη Δαμασκό στη Σμύρνη
Στο Μέχικο Frontera Norte και στην Παλαιστίνη
Για πες μου και τι μένει Ιράκ και Yεμένη
Όλοι δικοί κι όλοι ξένοι σ’ αυτήν την οικουμένη
Στο λέω με λίγα λογία ο πόλεμος κι η φτώχεια
Κι αυτά που βλέπεις δεν είναι παρά τα πρωτοβρόχια
Έχεις αφηνιάσει πετσόκοψες τα δάση
Πίνεις πετρέλαιο και τρως χρυσό να σε χορτάσει
Και τώρα ποιος μας πιάνει καύσωνα στο Όσλο κάνει
Κι ανεμορούφουλα στην Κέρκυρα μες το λιμάνι
Ξεκίνα μάζευέ τα σου λέω γάμησε τα
Ακόνισες και στο λαιμό σου έβαλες τη φαλτσέτα
Και τώρα άντε γεια σου μέχρι με τη σειρά
να πας κι εσύ να περάσεις κείνα τα σύνορά σου
Πάντα μισούσα τα σύνορα
Έτσι κι αλλιώς είναι εφήμερα
Μαζί κι αυτούς που τα ορίζουν
Ανθρώπους χωρίζουν
Τα άντερα μου γυρίζουν
Los pájaros y las flores
Son de todos los colores
Y cruzan libres la tierras
No tienen fronteras
Ni llevan banderas
Σαν τα μυρμήγκια σκάψαμε ετούτο το κανάλι
Σ’ αυτήν εδώ τη γούβα Μεσόγειος λακκούβα
Καράβια πάνε κι έρχονται απ’ τον καιρό του Ιούδα
Σύνορο λέει μυρίζει, τείχη η Ευρώπη χτίζει
Μα η Μεσόγειος μας ενώνει και δε μας χωρίζει
Μοσχοβολά το βράδυ, σκόρδο μαζί και λάδι
Κι ένα κλωνί βασιλικό τινάζει στο σκοτάδι
Αλγέρι και Σεβίγια, αλλά λιμάνια και ίδια
Κι ύστερα πάλι Βηρυτό, Περαία, και Μαρσίγια
Και άκου και τα νέα, το έθνος κι η σημαία
Φαντασιακές κατασκευές είναι και φευγαλέα
Πάντα μισούσα τα σύνορα
Έτσι κι αλλιώς είναι εφήμερα
Μαζί κι αυτούς που τα ορίζουν
Ανθρώπους χωρίζουν
Τα άντερα μου γυρίζουν
Los pájaros y las flores
Son de todos los colores
Y cruzan libres la tierras
No tienen fronteras
Ni llevan banderas
Kαι πες μου τι έχει γίνει στη Δαμασκό στη Σμύρνη
Στο Μέχικο Frontera Norte και στην Παλαιστίνη
Για πες μου και τι μένει Ιράκ και Yεμένη
Όλοι δικοί κι όλοι ξένοι σ’ αυτήν την οικουμένη
Στο λέω με λίγα λογία ο πόλεμος κι η φτώχεια
Κι αυτά που βλέπεις δεν είναι παρά τα πρωτοβρόχια
Έχεις αφηνιάσει πετσόκοψες τα δάση
Πίνεις πετρέλαιο και τρως χρυσό να σε χορτάσει
Και τώρα ποιος μας πιάνει καύσωνα στο Όσλο κάνει
Κι ανεμορούφουλα στην Κέρκυρα μες το λιμάνι
Ξεκίνα μάζευέ τα σου λέω γάμησε τα
Ακόνισες και στο λαιμό σου έβαλες τη φαλτσέτα
Και τώρα άντε γεια σου μέχρι με τη σειρά
να πας κι εσύ να περάσεις κείνα τα σύνορά σου
Πάντα μισούσα τα σύνορα
Έτσι κι αλλιώς είναι εφήμερα
Μαζί κι αυτούς που τα ορίζουν
Ανθρώπους χωρίζουν
Τα άντερα μου γυρίζουν
Los pájaros y las flores
Son de todos los colores
Y cruzan libres la tierras
No tienen fronteras
Ni llevan banderas
envoyé par Dq82 - 27/11/2024 - 15:16
Langue: italien
Traduzione italiana / Italian translation / Traduction italienne / Italiankielinen käännös / Μετέφρασε στα ιταλικά:
Riccardo Venturi, 27-11-2024 16:12
Riccardo Venturi, 27-11-2024 16:12
Confini, frontiere
Sto qui e me ne vengon dietro altri ancora,
Come formiche abbiamo scavato questo canale
In questa pozzanghera mediterranea, una buchetta,
Navi vanno e vengono fin dai tempi di Giuda
I confini, dice, puzzano; l’Europa costruisce muri
Ma il nostro Mediterraneo unisce, non divide.
La sera ha un odore forte, sa di aglio e olio,
E nel buio tremola un rametto di basilico
Algeri e Siviglia, ma lo stesso altri porti,
E poi, ancora, Beirut, il Pireo e Marsiglia.
Ascolta anche le notizie, il popolo e la bandiera,
Creazioni di fantasia che, poi, son pure effimere
Ho sempre odiato i confini
Che, comunque, sono effimeri
Così come chi li stabilisce.
Separano persone,
Mi si torcon le budella.
Gli uccelli e i fiori
Son di tutti i colori
E liberi giran per le terre
Non hanno frontiere
Non portan bandiere
E, dimmi, che è successo a Damasco, a Smirne,
Sulla frontiera nord messicana e in Palestina.
E dimmi anche cosa resta dell’Iraq e dello Yemen,
Tutti dei nostri e tutti stranieri in questo mondo
Te lo dico in poche parole, la guerra e la povertà
E quel che vedi son solo le prime piogge.
Ti sei scatenato, hai abbattuto le foreste a pezzi,
Bevi petrolio e mangi oro da abbuffarti
E, ora, chi ci ha fregati sta al calduccio a Oslo
E una bella pala eolica giù in porto a Corfù
Su, passa al raccolto e vai affanculo,
Ti sei proprio arrapato, hai il coltello alla gola
E ora ciao, arrivederci, finché non sarà il tuo turno,
Vai, vai anche tu a varcare quei tuoi confini
Ho sempre odiato i confini
Che, comunque, sono effimeri
Così come chi li stabilisce.
Separano persone,
Mi si torcon le budella.
Gli uccelli e i fiori
Son di tutti i colori
E liberi giran per le terre
Non hanno frontiere
Non portan bandiere
Sto qui e me ne vengon dietro altri ancora,
Come formiche abbiamo scavato questo canale
In questa pozzanghera mediterranea, una buchetta,
Navi vanno e vengono fin dai tempi di Giuda
I confini, dice, puzzano; l’Europa costruisce muri
Ma il nostro Mediterraneo unisce, non divide.
La sera ha un odore forte, sa di aglio e olio,
E nel buio tremola un rametto di basilico
Algeri e Siviglia, ma lo stesso altri porti,
E poi, ancora, Beirut, il Pireo e Marsiglia.
Ascolta anche le notizie, il popolo e la bandiera,
Creazioni di fantasia che, poi, son pure effimere
Ho sempre odiato i confini
Che, comunque, sono effimeri
Così come chi li stabilisce.
Separano persone,
Mi si torcon le budella.
Gli uccelli e i fiori
Son di tutti i colori
E liberi giran per le terre
Non hanno frontiere
Non portan bandiere
E, dimmi, che è successo a Damasco, a Smirne,
Sulla frontiera nord messicana e in Palestina.
E dimmi anche cosa resta dell’Iraq e dello Yemen,
Tutti dei nostri e tutti stranieri in questo mondo
Te lo dico in poche parole, la guerra e la povertà
E quel che vedi son solo le prime piogge.
Ti sei scatenato, hai abbattuto le foreste a pezzi,
Bevi petrolio e mangi oro da abbuffarti
E, ora, chi ci ha fregati sta al calduccio a Oslo
E una bella pala eolica giù in porto a Corfù
Su, passa al raccolto e vai affanculo,
Ti sei proprio arrapato, hai il coltello alla gola
E ora ciao, arrivederci, finché non sarà il tuo turno,
Vai, vai anche tu a varcare quei tuoi confini
Ho sempre odiato i confini
Che, comunque, sono effimeri
Così come chi li stabilisce.
Separano persone,
Mi si torcon le budella.
Gli uccelli e i fiori
Son di tutti i colori
E liberi giran per le terre
Non hanno frontiere
Non portan bandiere
×
![]()
Σύνορα