Εμάθετε τι εγίνη στα μέρη της Ελλάς;
Ντύθην η Ανδρονίκη ρούχα Βρωπαϊκά.
Φορεί τα παντελόνια και πα στον καφενέ,
Τον καφετζή προστάζει καφέ και ναργελέ.
Ζητά κι ενα τραπέζι και μια μάτσα χαρτιά,
Κι αρκίνησεν να παίζει μ’ έναν παλληκαρά.
Δυο φίλοι τ’ αδερφού της που τη γνωρίζασι
Πάσιν εις τον Βαγγέλη, και του το είπασι·
[ “Tρέξε, Βαγγέλη, τρέξε κάτω στον καφενέ
Να δεις την Ανδρονίκη που πίνει ναργελέ.” ]
Βαγγέλης σαν τ’ ακούει πολλά θυμώθηκε,
Πιάνει και `ναν μαχαίρι κι αναρματώθηκε.
“Κρίμας σε Ανδρονικη, κρίμας στο μπόι σου,
Εντρόπιασες κι εμένα κι ούλο το σόι σου.”
“Άφες με ρε Βαγγέλη να παίξω τα χαρτιά,
Mε τουτο το παλληκάρι αφούς με αγαπά.”
Τραβά και το μαχαίρι απο τη θήκην του,
Κι έκοψε το λαιμό της της Ανδρονίκης του.
Όταν την επαιρνούσαν από τον καφενέ,
Έσπαζαν τα φλιτζάνια που πίνασι καφέ.
Κι όταν την επαιρνούσαν από τα σπίθια της,
Μικροί, μεγάλοι κλάψαν τα μαύρα φρύδια της,
Και όταν την κάτεβάσαν μεσά στο μνήμα της,
Δυο φίλοι τ' άδερφού της είχαν το κρίμα της,
Ντύθην η Ανδρονίκη ρούχα Βρωπαϊκά.
Φορεί τα παντελόνια και πα στον καφενέ,
Τον καφετζή προστάζει καφέ και ναργελέ.
Ζητά κι ενα τραπέζι και μια μάτσα χαρτιά,
Κι αρκίνησεν να παίζει μ’ έναν παλληκαρά.
Δυο φίλοι τ’ αδερφού της που τη γνωρίζασι
Πάσιν εις τον Βαγγέλη, και του το είπασι·
[ “Tρέξε, Βαγγέλη, τρέξε κάτω στον καφενέ
Να δεις την Ανδρονίκη που πίνει ναργελέ.” ]
Βαγγέλης σαν τ’ ακούει πολλά θυμώθηκε,
Πιάνει και `ναν μαχαίρι κι αναρματώθηκε.
“Κρίμας σε Ανδρονικη, κρίμας στο μπόι σου,
Εντρόπιασες κι εμένα κι ούλο το σόι σου.”
“Άφες με ρε Βαγγέλη να παίξω τα χαρτιά,
Mε τουτο το παλληκάρι αφούς με αγαπά.”
Τραβά και το μαχαίρι απο τη θήκην του,
Κι έκοψε το λαιμό της της Ανδρονίκης του.
Όταν την επαιρνούσαν από τον καφενέ,
Έσπαζαν τα φλιτζάνια που πίνασι καφέ.
Κι όταν την επαιρνούσαν από τα σπίθια της,
Μικροί, μεγάλοι κλάψαν τα μαύρα φρύδια της,
Μικροί, μεγάλοι κλάψαν τα μαύρα φρύδια της.
Και όταν την κάτεβάσαν μεσά στο μνήμα της,
Δυο φίλοι τ' άδερφού της είχαν το κρίμα της,
Δυο φίλοι τ' άδερφού της είχαν το κρίμα της.
×
![]()
