Μεσόγειος

«Μεσόγειος», ένα τραγούδι "γροθιά στο στομάχι" για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Για τις εστίες πολέμου που ξεσπούν ή εξακολουθούν να υπάρχουν προκαλώντας "παράπλευρες απώλειες" και βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών. Τα παιδιά, είτε γίνονται άθελά τους μάρτυρες αντικρίζοντας τη φρίκη του πολέμου από τις δυνάμεις που συγκρούονται, είτε χάνονται άδικα μέσα σε αυτόν, από τις "έξυπνες βόμβες" και τα οπλικά συστήματα τελευταίας τεχνολογίας.

Μέσα από αυτό το φρικαλέο σκηνικό, οι αποφάσεις των γονιών να προστατέψουν τα παιδιά τους με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος είναι πλέον μονόδρομος. Από εκεί, από τις εστίες του πολέμου, ξεκινά ο Γολγοθάς του ξεριζωμού και της προσφυγιάς σε μέρη, που τις περισσότερες φορές είναι αδιάφορα έως και αφιλόξενα. Μέχρι να φτάσουν στη "γη της επαγγελίας" - που μόνο ονειρική δεν είναι - ξεκινά η εκμετάλλευση, ενώ μόλις φτάσουν αντιμετωπίζουν εκτός των άλλων, τη λοιδορία και τον ρατσισμό.  

Το τραγούδι έχει αγκαλιαστεί από το κόσμο που εξακολουθεί να γράφει θετικότατα σχόλια, όχι μόνο για το μήνυμα που θέλει να περάσει, αλλά και για την υπέροχη οπτικοακουστική δουλειά που έγινε και που φανερώνει την αγάπη με την οποία ποιήθηκε. 
Στο γεμάτο νοήματα τραγούδι «Μεσόγειος» με την ιδιαίτερη μελωδία παρουσιάζεται η αγωνία, η προσπάθεια, η δύναμη και η ελπίδα των γονιών και κυρίως των παιδιών που χτυπήθηκαν από τους πολέμους. 

Η ερμηνεία είναι του Στέλιου Βραχιόλογλου και της μικρής Κυριακής Μαστοροπούλου (8 ετών) που συγκλονίζει, σε μουσική του Στέλιου Βραχιόλογλου και στίχους του Διονύση Μαστορόπουλου.

Μέσα από το τραγούδι επιχειρείται η ευαισθητοποίηση του δυτικού κόσμου που απλά παρακολουθεί τις καταστροφές και τους κυνηγημένους από τους πολέμους γονείς με τα παιδιά τους, χωρίς να αντιδρά.

Στη φράση του τραγουδιού «..για να μείνουμε παιδιά» αποτυπώνεται η προσδοκία που πρέπει να γίνει συνείδηση σε κάθε ενήλικα, σε κάθε γονιού, σε κάθε ηγέτη που έχει την τύχη ή την ατυχία να παίρνει αποφάσεις για τις ζωές των ανθρώπων. Δεν έχω μέλλον και η ελπίδα για το μέλλον είναι το μεγάλο στοίχημα.

Στο video clip του τραγουδιού που γυρίστηκε στην όμορφη Αλεξανδρούπολη, ο γνωστός σκηνοθέτης George Ant με συνδυασμό πλάνων από τοπία και με χειρισμό εικόνων, παιδιών και ηθοποιών, σύνθεσε αριστοτεχνικά την τραγωδία τους, την αισιοδοξία για τα παιδιά των πολέμων και την ελπίδα για το μέλλον των χτυπημένων από τον πόλεμο προσφύγων, την ευαισθητοποίηση του κόσμου αλλά και την αποδοχή και την ενσωμάτωσή τους σε μια κοινωνία, που όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να είναι πραγματική. Μακριά από τις πολιτικές και την κακή διαχείριση, εστιάζει με πολύ όμορφο τρόπο στην καταδίκη του πολέμου και στην προστασία και στην αγάπη για τα παιδιά. 

Τραγούδι για τα παιδιά της Συρίας (και όλα μα όλα τα παιδιά των πολέμων)

Ο Διονύσης Μαστορόπουλος στιχουργός του κομματιού, μας μιλά για το πως δημιουργήθηκε το τραγούδι : 

"Επηρεασμένος από την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία, από τον πόνο, την πείνα, την δραματική κατάσταση των ανθρώπων που τρέχουν να προστατέψουν τα παιδιά από τις βόμβες και τον πόλεμο, την τραγική κατάσταση να πνίγονται άνθρωποι, να πνίγονται παιδιά μέσα στην παγωμένη θάλασσα.

Βλέποντας απλά φωτογραφίες που κοιτά ο δυτικός κόσμος χωρίς να ζει το δράμα τους. Σκεπτόμενος σαν πατέρας τις κόρες μου, δημιουργήσαμε ένα τραγούδι για όλα αυτά τα παιδιά, γράφοντας τους στίχους και ο Στέλιος Βραχιόλογλου την μουσική. Το τραγούδι το ερμηνεύει ο Στέλιος με την κόρη μου Κυριακή 8 ετών.

Για να προωθήσω το συγκεκριμένο τραγούδι της Κυριακής μπήκαμε στο στούντιο και ηχογραφήσαμε το τραγούδι της (δεν με νοιάζει εάν γίνει τελικά τραγουδίστρια η Κυριακή, με νοιάζει ότι 8 χρονών μπήκε με τον μπαμπά της στο στούντιο και τραγούδησε για τα παιδιά των πολέμων). Για τους πρόσφυγες γονείς σε όλο τον κόσμο. Για τα παιδιά που κρύφτηκαν και κυνηγήθηκαν.

Συνεργάστηκα με τον σκηνοθέτη βίντεο κλιπ George Ant και δημιουργήσαμε ένα κλιπ με κεντρικό μας στόχο και νόημα στην ταινία αυτή, την ελπίδα και την αισιοδοξία. Το κλιπάκι είναι έτοιμο.

Το τραγούδι είναι πολύ ιδιαίτερο όπως επίσης και το βίντεο. Εύχομαι να αποκτήσει την δυναμική και το μέγεθος ώστε να ακουστεί παντού σε όλα τα αυτιά, σε όλες τις καρδιές..."

Πεντάγραμμο

Una canzone, recentissimamente composta (2018) che ci viene dalla bella città trace di Alessandropoli (in greco: Αλεξανδρούπολη), la città più orientale della Grecia continentale a brevissima distanza dal confine turco. Di Alessandropoli sono gli autori, il compositore e poeta Dionysios Mastoropoulos che ha scritto il testo, ed il cantautore Stelios Vrachiologlou che lo ha interpretato assieme alla piccola Kyriaki Mastoropoulou, di 8 anni, la figlia di Dionysios. A Alessandropoli è stato girato anche il video della canzone, che ha avuto vasta eco in Tracia e nel resto della Grecia (nella versione presente su YouTube, il video è sottotitolato con una traduzione francese del testo).Scrive la rivista musicale online greca ”Pendagrammo”:

Μεσόγειος ("Mediterraneo") è una canzone come un "pugno nello stomaco" per quello che succede intorno a noi. Per le guerre che scoppiano e che stanno ancora causando "perdite collaterali" e movimenti violenti della popolazione. I bambini, o sono testimoni involontari degli orrori della guerra da parte delle forze che si scontrano, o muoiono ingiustamente a causa delle "bombe intelligenti" e degli armamenti di ultima generazione.

In questo macabro scenario, i genitori non hanno altra scelta che proteggere i loro figli in qualsiasi modo e ad ogni costo è ora a senso unico. Da lì, dai focolai di guerra, comincia il calvario, lo sradicamento e il rifugio in luoghi che per lo più sono indifferenti e inospitali. Lo sfruttamento comincia e va avanti finché non giungono alla "terra promessa" – che non è certo soltanto di sogno – mentre non appena arrivano devono affrontare, tra le altre cose, gli insulti e il razzismo.

La canzone è stata fatta propria da tanti che continuano a scrivere commenti positivi, non solo per il messaggio che vuole far passare, ma anche per il meraviglioso video che rivela l'amore con cui è stato prodotto.
Canzone nel suo pieno significato [ndt: τραγούδι, “canzone”, significa etimologicamente “piccola tragedia” in greco], “Mediterraneo”, con la sua speciale melodia, esprime e mostra l'angoscia, lo sforzo, la forza e la speranza dei genitori e, soprattutto, dei bambini colpiti dalla guerra.

La toccante interpretazione è di Stelios Vrachiologlou e della piccola Kyriaki Mastoropoulou (8 anni); la musica è stata scritta da Stelios Vrachiologlou su testo di Dionysios Mastoropoulos.

La canzone cerca di sensibilizzare l'opinione pubblica del mondo occidentale, che segue semplicemente le catastrofi che accadono e i genitori braccati dalle guerre assieme ai loro figli, senza reagire minimamente.

Nelle parole della canzone "..per farci restare bambini" si riflette l'aspettativa che deve essere cosciente in ogni adulto, in ogni genitore e in ogni leader che ha la fortuna o la sfortuna di prendere decisioni sulla vita delle persone. Non ho futuro, e la speranza per il futuro è la grande scommessa.

Nel videoclip della canzone, girato nella splendida Alessandropoli, il celebre regista George Ant, collegando fotografie e paesaggi e maneggiando immagini, bambini e attori, ha magistralmente espresso la loro tragedia, l'ottimismo per i figli della guerra e la speranza per il futuro dei profughi colpiti dalla guerra, per aumentare la consapevolezza, l'accettazione e l'integrazione nella società che, quando esistono le giuste condizioni, può essere reale. Lontano dalle cattive politiche e dalla cattiva gestione, si concentra in modo molto bello sulla condanna della guerra, sulla protezione e sull'amore per i bambini.

È una canzone per i bambini siriani, e per tutti i bambini colpiti delle guerre.

Dennis Mastoropoulos, l'autore del testo della canzone, parla di come è stato creato il brano:

"Sono stato influenzato dalla situazione in Siria, dal dolore, dalla fame, dalla drammatica situazione delle persone che si occupano di proteggere i bambini dalle bombe e dalla guerra, e dalla tragica situazione delle persone e dei bambini che annegano nel mare gelido.

Abbiamo semplicemente visto fotografie che il mondo occidentale guarda senza vivere il loro dramma. Ho guardato le mie figlie come un padre, e abbiamo creato una canzone per tutti quei bambini, scrivendo io il testo e la musica Stelios Vrachiologlou scrittura. La canzone è interpretata da Stelios con mia figlia Kyriaki di 8 anni.

er promuovere la canzone, siamo anche andati in studio e abbiamo registrato la canzone cantata soltanto da lei (non mi importa se mia figlia Kyriaki diventerà o meno una cantante, l'importante è che sia venuta col suo papà in studio per cantare per i bambini colpiti dalla guerra). Per i genitori rifugiati in tutto il mondo. Per i bambini nascosti e braccati.

Ho lavorato assieme al regista di videoclip George Ant, e lo abbiamo creato con lo scopo principale che ne rappresenta il significato, la speranza e l'ottimismo. Il video è pronto.

La canzone è molto speciale, così come il video. Spero che sia abbastanza diffusa per essere ascoltata ovunque, in tutte le orecchie, in tutti i cuori ."

E noialtri, per quel che possiamo fare, diamo più che volentieri ospitalità e diffusione a questa canzone scritta e cantata in una lingua che ci è molto cara.