Κι εσύ λαέ βασανισμένε (Μη ξεχνάς τον Ωρωπό)
Mikis Theodorakis / Mίκης ΘεοδωράκηςLangue: grec moderne
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Ο πατέρας εξορία, και το σπίτι ορφανό,
ζούμε μες την τυραννία στο σκοτάδι το πηχτό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κλαίει κι μάνα τώρα μόνη, κλαίν’ τα δέντρα τα πουλιά
στη Πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Μες τα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Ο πατέρας εξορία, και το σπίτι ορφανό,
ζούμε μες την τυραννία στο σκοτάδι το πηχτό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κλαίει κι μάνα τώρα μόνη, κλαίν’ τα δέντρα τα πουλιά
στη Πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Μες τα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
envoyé par Riccardo Venturi - 20/4/2007 - 02:48
Langue: grec moderne
La versione cantata da Theodorakis al concerto ateniese del 1974:
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Ο πατέρας εξορία, και το σπίτι ορφανό,
ζούμε μες την τυραννία στο σκοτάδι το πηχτό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Κλαίει κι μάνα τώρα μόνη, κλαίν’ τα δέντρα τα πουλιά
στη Πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Μες τα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Ο πατέρας εξορία, και το σπίτι ορφανό,
ζούμε μες την τυραννία στο σκοτάδι το πηχτό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Κλαίει κι μάνα τώρα μόνη, κλαίν’ τα δέντρα τα πουλιά
στη Πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Μες τα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μη ξεχνάς το φασισμό.
Langue: italien
Versione italiana di Riccardo Venturi
20 aprile 2007
La versione è stata condotta sulla variante del concerto del 1974. Un omaggio alla vigilia del 40° anniversario del colpo di stato fascista in Grecia.
20 aprile 2007
La versione è stata condotta sulla variante del concerto del 1974. Un omaggio alla vigilia del 40° anniversario del colpo di stato fascista in Grecia.
E TU POPOLO TORTURATO (NON SCORDARTI DI OROPOS)
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Il padre in esilio, e la casa è orfana,
viviamo nella tirannia, nelle tenebre fitte.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Piange ora la madre sola, piangono gli alberi e gli uccelli,
nella nostra patria è notte, l'abbraccio è orfano.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Rinchiusi tra i fili spinati, ma il nostro cuore è sempre in piedi,
sempre vale lo stesso giuramento: libertà e progresso.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Il padre in esilio, e la casa è orfana,
viviamo nella tirannia, nelle tenebre fitte.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Piange ora la madre sola, piangono gli alberi e gli uccelli,
nella nostra patria è notte, l'abbraccio è orfano.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Rinchiusi tra i fili spinati, ma il nostro cuore è sempre in piedi,
sempre vale lo stesso giuramento: libertà e progresso.
E tu, popolo torturato, non scordarti di Oropòs.
E tu, popolo torturato, non scordarti del fascismo.
Mi chiedo se sia possibile trovare - e dove - un DVD con il film del concerto del 1974
Valter - 17/2/2012 - 11:31
A Valter. Il DVD dovrebbe esistere, ma io non l'ho. Qui: puoi vedere lo storico concerto del 1974 allo stadio Karaiskakis. Il documentario di quasi un'ora e mezza è intitolato "Tragoudia tis fotias/Canzoni del fuoco". Ma continuiamo a cercare, magari con l'aiuto di Yorgos...
Gian Piero Testa - 17/2/2012 - 15:08
×
[1970]
Στίχοι: Mίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Mίκης Θεοδωράκης
Testo e musica di Mikis Theodorakis
Una volta caduta la dittatura nel luglio del 1974, Mikis Theodorakis fu tra i protagonisti dell'enorme concerto di festeggiamento che si tenne ad Atene. Tutti i più grandi artisti greci che si erano opposti alla dittatura, finendo spesso rinchiusi nei campi di concentramento o in esilio, vi presero parte (il concerto fu ripreso dal regista Nikos Koundouros che ne fece un memorabile film documentario). Theodorakis, che aveva diretto l'orchestra, volle interpretare lui stesso questa sua canzone; lo fece sostituendo, nel secondo verso del ritornello, la parola "fascismo" a "Oropos" [RV]
La canzone fa parte del ciclo Τα τραγούδια του αγώνα, "Le Canzoni della Lotta", composto tra il Novembre 1969 e l'Aprile 1970 in parte nei luoghi di confino di Vrachàti e di Zàtouna, in parte nella Caserma di Oropòs, adibita a carcere, e in parte a Londra, dopo la campagna internazionale che riuscì a far liberare Theodorakis. Il ciclo si avvale di testi di Alekos Panagoulis (vedi in CCG "Sto Nikìforo Mandilarà"), Manos Eleftherìou, Georgia Delgianni-Anastasiadi, Notis Pergialis e dello stesso compositore. Edizione discografica a Londra, 1971, con le voci di Theodorakis, Maria Farandouri, Maria Dimitriadi e Lakis Karalìs.
(Gian Piero Testa)