Avançam sus la dralha e siam dins lo vent,
Vaquí lo país neblat de mèstre Alberada,
Quand mon vèrs varalha cèrca dins lo temps
Los causses pertusats, lo país de las fedas.
Tèrra de auturas, las revolucions,
Vira la ròda sul platèu desplegat,
Cantam amassa e sensa fin la cançon,
Las talvèras dau monde, sorgents destapats.
Los militaris an perdut la batalha,
Lo causse nos parla de la lucha de venir,
E brutlam au solèu, fuòc de palha,
Nau das fòus, bastiment desglesit.
Larzac es una mar, l’ocean dei secaresas,
Atraversat per leis aigas esmarradas,
Larzac es lo silenci, lo cèu, la solesa,
La cançon de la pèira per logèu asclada.
Grand causse de totas auras
Larzac dei tempèstas mudas
Grand causse de totas auras
Vaquí ma cançon deis espelugas.
Cardabèlas dei poèmas, toforassas dei ermàs,
Passam coma sus la brasa, dins lo fuèc empurat,
Tèrra roja dei revòutas, dau fem dins lei jaç,
País que solet pou tot embraçar.
Causse deis avencs, dei país dau trefons,
Rius enterrats e flume a jamai escondut,
Relarg dei fachinièras e musica dei ressons,
Au còr dau monde, ai sorgents perduts.
Larzac encuèi : país dei cançons engatjadas,
Lo país dau reggae que pica lo temps,
Laissa mi cantar aquelei rimas assecadas
Que nadan dins lo gaudre de ma ment.
Lai batèstas de deman e lo solelh que nos aclapa,
La set dau fontanièr sus l’espandi crivelat,
Manjaires de paisatges, galavards de mapas,
Bevèm las estèlas dau causse pampalhetat.
Larzac
País dau reggae de mon reggae reggae que pica lo temps
Larzac
Cançon de boscatièr, barrutla reggae mon reggae dins lo vent…
Vaquí lo país neblat de mèstre Alberada,
Quand mon vèrs varalha cèrca dins lo temps
Los causses pertusats, lo país de las fedas.
Tèrra de auturas, las revolucions,
Vira la ròda sul platèu desplegat,
Cantam amassa e sensa fin la cançon,
Las talvèras dau monde, sorgents destapats.
Los militaris an perdut la batalha,
Lo causse nos parla de la lucha de venir,
E brutlam au solèu, fuòc de palha,
Nau das fòus, bastiment desglesit.
Larzac es una mar, l’ocean dei secaresas,
Atraversat per leis aigas esmarradas,
Larzac es lo silenci, lo cèu, la solesa,
La cançon de la pèira per logèu asclada.
Grand causse de totas auras
Larzac dei tempèstas mudas
Grand causse de totas auras
Vaquí ma cançon deis espelugas.
Cardabèlas dei poèmas, toforassas dei ermàs,
Passam coma sus la brasa, dins lo fuèc empurat,
Tèrra roja dei revòutas, dau fem dins lei jaç,
País que solet pou tot embraçar.
Causse deis avencs, dei país dau trefons,
Rius enterrats e flume a jamai escondut,
Relarg dei fachinièras e musica dei ressons,
Au còr dau monde, ai sorgents perduts.
Larzac encuèi : país dei cançons engatjadas,
Lo país dau reggae que pica lo temps,
Laissa mi cantar aquelei rimas assecadas
Que nadan dins lo gaudre de ma ment.
Lai batèstas de deman e lo solelh que nos aclapa,
La set dau fontanièr sus l’espandi crivelat,
Manjaires de paisatges, galavards de mapas,
Bevèm las estèlas dau causse pampalhetat.
Larzac
País dau reggae de mon reggae reggae que pica lo temps
Larzac
Cançon de boscatièr, barrutla reggae mon reggae dins lo vent…
envoyé par adriana - 19/7/2018 - 08:25
×
![]()
Album : Bartàs