Հովե՜ր կ'ացնին. [1]
Ու ցորյաններս հուշիկ հուշիկ կարթըննան.
Իրենց խորքեն կը հոսի դող մ'անսահման:
Գեղադալար կողերն ի վար բըլուրին
Ծովե՜ր կ'անցնին:
Հովե՜ր կ'ացնին.
Ա՛յնքան կ'հորդի, կը կատղի դաշտը հուռթի`
Որ պիտի հոն արածող ուլը խեղդի:
Գոգին մեջեն ալետատան հովիտին
Ծովե՜ր կ'անցնին:
Հովե՜ր կ'անցնին.
Ու ցորյանին պատմուճանները ծըփուն
Մերթ կը պատռին, մերթ կը կարվին փողփողուն:
Ըստվերի մեջ, լույսերու մեջ փրփրագին
Ծովե՜ր կ'ացնին:
Հովե՜ր կ'անցնին.
Քիստերուն տակ կ'ալեծփին եղիներ`
Ուր լուսնակն իր սափորին կաթն է հոսեր:
Կալերեն գյուղ, գյուղեն մինչև աղորին
Ծովե՜ր կ'անցնին:
Հովե՜ր կ'անցնին.
Զըմրուխտներով կը ծփա դաշտը անհուն:
Ծիտը կ'երգե թառած ճյուղի մ'օրորուն`
Մինչ իր տակեն ցորյաններու մոլեգին
Ծովե՜ր կ'անցնին,
Հովե՜ր կ'անցնին:
Ու ցորյաններս հուշիկ հուշիկ կարթըննան.
Իրենց խորքեն կը հոսի դող մ'անսահման:
Գեղադալար կողերն ի վար բըլուրին
Ծովե՜ր կ'անցնին:
Հովե՜ր կ'ացնին.
Ա՛յնքան կ'հորդի, կը կատղի դաշտը հուռթի`
Որ պիտի հոն արածող ուլը խեղդի:
Գոգին մեջեն ալետատան հովիտին
Ծովե՜ր կ'անցնին:
Հովե՜ր կ'անցնին.
Ու ցորյանին պատմուճանները ծըփուն
Մերթ կը պատռին, մերթ կը կարվին փողփողուն:
Ըստվերի մեջ, լույսերու մեջ փրփրագին
Ծովե՜ր կ'ացնին:
Հովե՜ր կ'անցնին.
Քիստերուն տակ կ'ալեծփին եղիներ`
Ուր լուսնակն իր սափորին կաթն է հոսեր:
Կալերեն գյուղ, գյուղեն մինչև աղորին
Ծովե՜ր կ'անցնին:
Հովե՜ր կ'անցնին.
Զըմրուխտներով կը ծփա դաշտը անհուն:
Ծիտը կ'երգե թառած ճյուղի մ'օրորուն`
Մինչ իր տակեն ցորյաններու մոլեգին
Ծովե՜ր կ'անցնին,
Հովե՜ր կ'անցնին:
[1] Hove՜r k'ac'nin.
Vow c'voryannes hušik hušik kart'ynnan:
Irenc' khork'en e p'vos doγ m'ansahman:
Geγadalar koγern i var bylurin
Tsove՜r kynknen:
Hove՜r k'ac’nin.
Aydk’an k'γordi, kzgay dašty hurrt’i `
Vor piti hon aracoγ uly kheghdi:
Gogin neren aletatan hovitin
Tsove՜r kynknen:
Hove՜r k'anc’nin.
Yev c’vorani patmučannery cynp’un
Mert’y patrrum e, mert’ u karvin p’voγp’voγun:
Yst vernagri, luyseru mej p’rp’ragin
Tsove՜r k'ats’nin:
Hove՜r k'anc’nin.
K’isterun tak k'alashp’in yeγiner
Ur lusnakn ir sap’vorin kat’n e hoser:
Kaleren gyuγ, gyuγe minč’ev aghorin
Tsove՜r kynknen:
Hove՜r k'anc’nin.
Zemrukhtnerov tsp’a dašty anhun:
City k'yerge t’arrac šiwghi m'ororun
Minč’ ir taken c’voryanneru molegin
Tsove՜r kynknen,
Hove՜r k'anc’nin.
Vow c'voryannes hušik hušik kart'ynnan:
Irenc' khork'en e p'vos doγ m'ansahman:
Geγadalar koγern i var bylurin
Tsove՜r kynknen:
Hove՜r k'ac’nin.
Aydk’an k'γordi, kzgay dašty hurrt’i `
Vor piti hon aracoγ uly kheghdi:
Gogin neren aletatan hovitin
Tsove՜r kynknen:
Hove՜r k'anc’nin.
Yev c’vorani patmučannery cynp’un
Mert’y patrrum e, mert’ u karvin p’voγp’voγun:
Yst vernagri, luyseru mej p’rp’ragin
Tsove՜r k'ats’nin:
Hove՜r k'anc’nin.
K’isterun tak k'alashp’in yeγiner
Ur lusnakn ir sap’vorin kat’n e hoser:
Kaleren gyuγ, gyuγe minč’ev aghorin
Tsove՜r kynknen:
Hove՜r k'anc’nin.
Zemrukhtnerov tsp’a dašty anhun:
City k'yerge t’arrac šiwghi m'ororun
Minč’ ir taken c’voryanneru molegin
Tsove՜r kynknen,
Hove՜r k'anc’nin.
envoyé par Dq82 + Adriana - 4/2/2018 - 12:03
Langue: italien
Traduzione italiana di Antonia Arslan
MARI DI GRANO
Passano i venti –
ed i miei grani dolcemente si risvegliano;
per le loro vene scorre un fremito immenso.
Giù dai fianchi verdeggianti del colle
passano i mari.
Passano venti –
e straripa, tanto s’infuria, il turgido campo
che morirà soffocato il capretto che vi pascola.
Per il grembo della valle odeggiante
passano mari.
Passano venti –
e si squarcia, si ricuce splendido
il manto sventolante del grano.
In mezzo all’ombra, tra le faville di luce
Passano mari.
Passano venti –
sotto le spighe, dove la luna ha stillato
il latte della sua anfora, ondeggiano i chicchi.
Dalle aie fino al villaggio, dal villaggio al mulino
passano mari.
Passano i venti –
e vibra di smeraldi il prato infinito.
Canta il passero spra una spiga dondolante
mentre sotto di lui, del grano infuriato
passano i mari,
passano i venti,
passano i venti
Passano i venti –
ed i miei grani dolcemente si risvegliano;
per le loro vene scorre un fremito immenso.
Giù dai fianchi verdeggianti del colle
passano i mari.
Passano venti –
e straripa, tanto s’infuria, il turgido campo
che morirà soffocato il capretto che vi pascola.
Per il grembo della valle odeggiante
passano mari.
Passano venti –
e si squarcia, si ricuce splendido
il manto sventolante del grano.
In mezzo all’ombra, tra le faville di luce
Passano mari.
Passano venti –
sotto le spighe, dove la luna ha stillato
il latte della sua anfora, ondeggiano i chicchi.
Dalle aie fino al villaggio, dal villaggio al mulino
passano mari.
Passano i venti –
e vibra di smeraldi il prato infinito.
Canta il passero spra una spiga dondolante
mentre sotto di lui, del grano infuriato
passano i mari,
passano i venti,
passano i venti
envoyé par Dq82 + Adriana - 4/2/2018 - 12:05
Langue: occitan
Versione in occitano.
Aquesta poesia es esquasi un testament. Las mars de blat que Varujan nos descriu, de fach, aicí creission dins una nacion que ele sa pròcha dal martiri – recordem qu’avia Lo chant dal Pan dins la sacòcha quora foguet deportat e tuat – una nacion, donc, pus similara al “chabrit” estofat dal blat, que al blat mesme que creissia libre. Totun benesís lo blat, e dins sa benedicion dona son consens al martiri. Coma lo chabrit dins la poesia, e coma aquel mòrt al pòst d’Isac, ele muer en nom dal Pan dal deman.
Aquesta poesia es esquasi un testament. Las mars de blat que Varujan nos descriu, de fach, aicí creission dins una nacion que ele sa pròcha dal martiri – recordem qu’avia Lo chant dal Pan dins la sacòcha quora foguet deportat e tuat – una nacion, donc, pus similara al “chabrit” estofat dal blat, que al blat mesme que creissia libre. Totun benesís lo blat, e dins sa benedicion dona son consens al martiri. Coma lo chabrit dins la poesia, e coma aquel mòrt al pòst d’Isac, ele muer en nom dal Pan dal deman.
MARS DE BLAT
Passon lhi vents –
e mi blats doçament se desrevelhon;
per lors venas corre un freiçon immense.
Aval dai crests verdejants de la còla
passon las mars.
Passon de vents –
e desbòrda, de tant que s’infúria, lo champ tremp
que murirè estofat lo chabrit a la pastura.
Per lo ventre de la valada ondejanta
passon de mars.
Passon de vents –
e s’estraça, se torna cóser treslusent
lo mant flotant dal blat.
Al metz de l’ombra, entre las beluas de lutz
passon de mars.
Passon de vents –
dessot las espigas, ente la luna a colat
lo lach de son àmfora, ondejon las granas.
Da las ieras fins al vilatge, dal vilatge al molin
passon de mars.
Passon lhi vents –
e vibra d’esmeralds lo prat infinit.
Chanta lo passeròt sus un’espiga dandaneanta
dal temp que sota d’el, dal blat infuriat
passon las mars,
passon lhi vents.
Passon lhi vents –
e mi blats doçament se desrevelhon;
per lors venas corre un freiçon immense.
Aval dai crests verdejants de la còla
passon las mars.
Passon de vents –
e desbòrda, de tant que s’infúria, lo champ tremp
que murirè estofat lo chabrit a la pastura.
Per lo ventre de la valada ondejanta
passon de mars.
Passon de vents –
e s’estraça, se torna cóser treslusent
lo mant flotant dal blat.
Al metz de l’ombra, entre las beluas de lutz
passon de mars.
Passon de vents –
dessot las espigas, ente la luna a colat
lo lach de son àmfora, ondejon las granas.
Da las ieras fins al vilatge, dal vilatge al molin
passon de mars.
Passon lhi vents –
e vibra d’esmeralds lo prat infinit.
Chanta lo passeròt sus un’espiga dandaneanta
dal temp que sota d’el, dal blat infuriat
passon las mars,
passon lhi vents.
envoyé par Dq82 + Adriana - 4/2/2018 - 12:09
×
![]()
Scritto prima del 1915.
Pubblicato postumo nel 1921. Dopo essere stato ritrovato tra i beni sequestrati agli armeni.
Canto del pane (Հացին երգը)
Questa poesia è quasi un testamento. I mari di grano che Varujan descrive qui crescevano, in fatti, in una nazione che egli sa prossima al martiri – ricordiamo che aveva Il Canto del Pane in tasca quando fu deportato e ucciso - una nazione quindi più simile al “capretto” soffocato dal grano, che al grano stesso che cresceva libero. Eppure benedice il grano, e nella sua benedizione dà il suo consenso al martirio. Come il capretto nella poesia, e come quello morto al posto di Isacco, egli muore in nome del Pane del domani.
2008
Armenian's Strength
Leyla Saribekyan (Լեյլա Սարիբեկյան)