Θα 'ρθει καιρός που θ' αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα - μην κλαις. Εσύ είσαι η ελπίδα
άκου, θα 'ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ' έξω
και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θα 'μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι - σκέψου! - θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρ¬δος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία - δε θέλω να λέω ψέματα -
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω - μην περιμένεις κι από μένα πολλά -
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κράτησα καλά:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα - μην κλαις. Εσύ είσαι η ελπίδα
άκου, θα 'ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ' έξω
και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θα 'μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι - σκέψου! - θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρ¬δος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία - δε θέλω να λέω ψέματα -
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω - μην περιμένεις κι από μένα πολλά -
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κράτησα καλά:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.
Contributed by Ottavia Mira - 2013/2/23 - 14:00
Language: Greek (Modern)
Versione italiana di Ottavia Mira
VERRÀ UN TEMPO
Verrà un tempo in cui le cose cambieranno.
Ricordatelo Maria.
Ricordi, Maria, durante gli intervalli quel gioco
in cui correvamo tenendo in mano il testimone
-non guardare me- non piangere. Sei tu la speranza,
ascolta, verrà un tempo
in cui saranno i figli a scegliersi i genitori
non usciranno a vanvera
non ci saranno porte chiuse
con persone curve al di fuori
e il lavoro saremo noi a sceglierlo
non saremo dei cavalli a cui si guardano i denti.
Le persone - pensaci!- parleranno con colori,
altre con note.
Conserva soltanto
in una grande bottiglia d'acqua
parole e significati come questi
disadattati - oppressione - solitudine - prezzo - guadagno - umiliazione
per la lezione di storia.
Sono, Maria - non voglio dire bugie-
tempi difficili.
E ne verranno altri.
Non lo so - non aspettarti troppo da me-
questo ho vissuto, questo ho imparato, questo dico
e di tutto quello che ho letto una cosa ho trattenuto bene:
"L'importante è rimanere umani"
La cambieremo la vita!
Ciò nonostante Maria.
Verrà un tempo in cui le cose cambieranno.
Ricordatelo Maria.
Ricordi, Maria, durante gli intervalli quel gioco
in cui correvamo tenendo in mano il testimone
-non guardare me- non piangere. Sei tu la speranza,
ascolta, verrà un tempo
in cui saranno i figli a scegliersi i genitori
non usciranno a vanvera
non ci saranno porte chiuse
con persone curve al di fuori
e il lavoro saremo noi a sceglierlo
non saremo dei cavalli a cui si guardano i denti.
Le persone - pensaci!- parleranno con colori,
altre con note.
Conserva soltanto
in una grande bottiglia d'acqua
parole e significati come questi
disadattati - oppressione - solitudine - prezzo - guadagno - umiliazione
per la lezione di storia.
Sono, Maria - non voglio dire bugie-
tempi difficili.
E ne verranno altri.
Non lo so - non aspettarti troppo da me-
questo ho vissuto, questo ho imparato, questo dico
e di tutto quello che ho letto una cosa ho trattenuto bene:
"L'importante è rimanere umani"
La cambieremo la vita!
Ciò nonostante Maria.
Contributed by Ottavia Mira - 2013/2/23 - 14:04
Language: French
Version française — UN TEMPS VIENDRA — Marco Valdo M.I. — 2022
d’après la version italienne — VERRÀ UN TEMPO — Ottavia Mira — 2013
d’une chanson grecque — Θα 'ρθεί καιρός — Katerina Gogou / Κατερίνα Γώγου — 1981
Texte : Katerina Gogou
(Du receuil Τρία Κλικ Αριστερά, 1978)
Musique : Kyriakos Sfetsas
Album : Στο Δρόμο (« Sur la route »)
d’après la version italienne — VERRÀ UN TEMPO — Ottavia Mira — 2013
d’une chanson grecque — Θα 'ρθεί καιρός — Katerina Gogou / Κατερίνα Γώγου — 1981
Texte : Katerina Gogou
(Du receuil Τρία Κλικ Αριστερά, 1978)
Musique : Kyriakos Sfetsas
Album : Στο Δρόμο (« Sur la route »)
Dialogue maïeutique
La création poétique reste, malgré tout, Lucien l’âne mon ami, une chose étrange et captivante — Pour celle ou celui ou ceux qui la font (faire est le mot exact pour dire faire de la poésie, pour « poéter » en français ; le poète est un homo faber) ; par ailleurs, la poésie est une compagne pleine de séduction et d’intelligence, au sens où cette dernière est compréhension profonde, capacité d’englober la conscience de tout et le monde dans la conscience et la conscience elle-même, bref, de prendre conscience et de la laisser et la regarder filtrer, sourdre, sourcer. Le texte poétique est son, couleur, mouvement, temps, rythme, syncope, musique, mélodie. En deux mots, la poésie fascine qui elle regarde. Si on peut faire une poésie pour soi, s’offrir de laisser couler sa conscience dehors, il est bon également de se baigner de l’ambiance d’une poésie autre ; elle aussi fascine. C’est le cas dans cette recréation qu’est la version ; en ce sens, la version se distingue de la traduction ; celle-ci aussi fascinée par l’image lointaine de la poétesse grecque — Katerina Gogou, en retaille une à sa manière. C’est un peu ce qui s’est passé — par exemple — entre Jean-François Millet (La Sieste) et Vincent Van Gogh (La Méridienne). C’est le cas pour celle-ci qui interpelle quant au destin des choses, du monde, des gens, de Maria et du moi poétique. Elle interpelle quant au temps à venir pour chacun pour soi.
Ah, dit Lucien l’âne, si on en restait là, sinon tu vas nous faire un traité d’esthétique.
Cependant, que tout ça ne nous empêche pas de tisser le linceul de ce vieux monde autopoétique, autocréateur, autonome, définitivement athée et cacochyme.
Heureusement !
Ainsi Parlaient Marco Valdo M.I. et Lucien l’âne
MARIA, UN TEMPS VIENDRA
La création poétique reste, malgré tout, Lucien l’âne mon ami, une chose étrange et captivante — Pour celle ou celui ou ceux qui la font (faire est le mot exact pour dire faire de la poésie, pour « poéter » en français ; le poète est un homo faber) ; par ailleurs, la poésie est une compagne pleine de séduction et d’intelligence, au sens où cette dernière est compréhension profonde, capacité d’englober la conscience de tout et le monde dans la conscience et la conscience elle-même, bref, de prendre conscience et de la laisser et la regarder filtrer, sourdre, sourcer. Le texte poétique est son, couleur, mouvement, temps, rythme, syncope, musique, mélodie. En deux mots, la poésie fascine qui elle regarde. Si on peut faire une poésie pour soi, s’offrir de laisser couler sa conscience dehors, il est bon également de se baigner de l’ambiance d’une poésie autre ; elle aussi fascine. C’est le cas dans cette recréation qu’est la version ; en ce sens, la version se distingue de la traduction ; celle-ci aussi fascinée par l’image lointaine de la poétesse grecque — Katerina Gogou, en retaille une à sa manière. C’est un peu ce qui s’est passé — par exemple — entre Jean-François Millet (La Sieste) et Vincent Van Gogh (La Méridienne). C’est le cas pour celle-ci qui interpelle quant au destin des choses, du monde, des gens, de Maria et du moi poétique. Elle interpelle quant au temps à venir pour chacun pour soi.
Ah, dit Lucien l’âne, si on en restait là, sinon tu vas nous faire un traité d’esthétique.
Cependant, que tout ça ne nous empêche pas de tisser le linceul de ce vieux monde autopoétique, autocréateur, autonome, définitivement athée et cacochyme.
Heureusement !
Ainsi Parlaient Marco Valdo M.I. et Lucien l’âne
UN TEMPS VIENDRA
Un temps viendra où le monde changera.
Souviens-toi de ça, Maria.
Souviens-toi, Maria, à la récréation,
Quand on courait en tenant le bâton.
Ne me regarde pas. Ne pleure pas.
Tu es l’espoir. Écoute, un temps viendra
Où les enfants choieront leurs parents
Et ne s’envoleront pas à tous vents,
Où on ne claquera plus les portes,
Où on ne traitera plus les vieux de la sorte.
Et le travail, Maria,
On le choisira ;
On ne sera plus des chevaux
À la foire aux bestiaux.
Imagine, les gens parleront en couleurs
Et d’autres avec des notes et des fleurs.
On gardera certains mots
Dans une grande bouteille d’eau,
Des mots, des significations
Tels : défaut — oppression — solitude — prix — gain — humiliation
Pour les leçons d’histoire.
Ce sont, je ne veux pas décevoir,
Des temps difficiles, Maria,
Et d’autres viendront. Je ne sais pas -
N’attends pas trop de moi…
J’ai vécu, j’ai appris, j’ai dit tant de choses
Et j’ai tant lu, je n’ai retenu qu’une chose :
« Il convient de rester humain. »
Nous allons changer la vie !
En dépit de tout, Marie.
Demain, après-demain…
Un temps viendra où le monde changera.
Souviens-toi de ça, Maria.
Souviens-toi, Maria, à la récréation,
Quand on courait en tenant le bâton.
Ne me regarde pas. Ne pleure pas.
Tu es l’espoir. Écoute, un temps viendra
Où les enfants choieront leurs parents
Et ne s’envoleront pas à tous vents,
Où on ne claquera plus les portes,
Où on ne traitera plus les vieux de la sorte.
Et le travail, Maria,
On le choisira ;
On ne sera plus des chevaux
À la foire aux bestiaux.
Imagine, les gens parleront en couleurs
Et d’autres avec des notes et des fleurs.
On gardera certains mots
Dans une grande bouteille d’eau,
Des mots, des significations
Tels : défaut — oppression — solitude — prix — gain — humiliation
Pour les leçons d’histoire.
Ce sont, je ne veux pas décevoir,
Des temps difficiles, Maria,
Et d’autres viendront. Je ne sais pas -
N’attends pas trop de moi…
J’ai vécu, j’ai appris, j’ai dit tant de choses
Et j’ai tant lu, je n’ai retenu qu’une chose :
« Il convient de rester humain. »
Nous allons changer la vie !
En dépit de tout, Marie.
Demain, après-demain…
Contributed by Marco Valdo M.I. - 2022/9/15 - 13:28
"Restiamo umani" era anche il motto di Vittorio Arrigoni.
Un grazie a Ottavia Mira e a Rosa Alba Mannella, del "giro" di Giuseppina Dilillo.
Siete pregate di farci conoscere largamente questa Katerina Gogou.
Un grazie a Ottavia Mira e a Rosa Alba Mannella, del "giro" di Giuseppina Dilillo.
Siete pregate di farci conoscere largamente questa Katerina Gogou.
Gian Piero Testa - 2013/2/23 - 16:48
La musica è di Kyriakos Sfetsas (Κυριάκος Σφέτσας), rintracciabile nei dischi Στο δρόμο/Nella strada, 1981, Τα τραγούδια του Ελληνικού κινηματοφράφου/Le canzoni del cinema greco cd 5°, 2001, Πάνω κάτω η Πατησίων/Su e giù per via Patissia, interpretata da Yorgos Martos, 2012.
Gian Piero Testa - 2013/2/23 - 17:29
Grazie a te Gian Piero e a Giuseppina Dilillo che mi avete fatto conoscere questo sito. Nell’inserzione di questa poesia della Gogou, essendo la prima volta che ho pubblicato qualcosa in “canzoni contro la guerra”, non sono riuscita ad allegare il link di un mio video su Youtube, dove ho inserito la presente canzone con i sottotitoli della traduzione in italiano.
Ottavia Mira - 2013/2/23 - 18:15
Stimolato da questa canzone, inserita dalla nostra nuova e benvenuta collaboratrice dell'Ellinikò Tmima, incomincio a scoprire in Katerina Gogou un personaggio molto interessante, da appaiare credo, per la lucida e indefettibile coerenza ed il tragico esito delle loro giovani vite, a Nikos Asimos, di cui credo sia stata amica. Qui sotto un'inequivocabile dichiarazione d'amore, non ancora - mi pare - musicata. (gpt)
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ
"Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ. "
Difendo l'ANARCHIA
"Non mi fermare. Sto sognando.
Abbiamo vissuto a capo chino secoli di ingiustizia.
Secoli di solitudine.
Ora no. Non mi fermare.
Ora anche qui per sempre e ovunque.
Ho un sogno di libertà.
Dentro la bellissima peculiarità
di ciascuno
ristabiliamo
l'Armonia dell'Universo.
Avanti, giochiamo. La conoscenza è gioia.
Non è una mobilitazione scolastica.
Io sogno in quanto amo.
Grandi sogni nel cielo.
Operai padroni delle loro fabbriche
contribuiscono all'universale
produzione di cioccolata.
Io sogno in quanto SO e POSSO.
I banchieri generano i «rapinatori»
Le prigioni i «terroristi»
La solitudine gli «inadattabili»
Il prodotto il «bisogno»
La proprietà tutto.
Violenza genera la violenza.
Non domandare. Non mi fermare.
E' il momento di ristabilire
la sublime prassi del diritto morale.
Facciamo della Vita una poesia.
E della Vita una prassi.
E' un sogno che posso posso posso.
TI AMO
e non mi fermare non sto sognando. Sto vivendo.
Stendo le mani
all' Amore alla solidarietà
alla Libertà.
Quante volte sarà necessario e sempre dal principio
Difendo l' ANARCHIA"
"Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ. "
Difendo l'ANARCHIA
"Non mi fermare. Sto sognando.
Abbiamo vissuto a capo chino secoli di ingiustizia.
Secoli di solitudine.
Ora no. Non mi fermare.
Ora anche qui per sempre e ovunque.
Ho un sogno di libertà.
Dentro la bellissima peculiarità
di ciascuno
ristabiliamo
l'Armonia dell'Universo.
Avanti, giochiamo. La conoscenza è gioia.
Non è una mobilitazione scolastica.
Io sogno in quanto amo.
Grandi sogni nel cielo.
Operai padroni delle loro fabbriche
contribuiscono all'universale
produzione di cioccolata.
Io sogno in quanto SO e POSSO.
I banchieri generano i «rapinatori»
Le prigioni i «terroristi»
La solitudine gli «inadattabili»
Il prodotto il «bisogno»
La proprietà tutto.
Violenza genera la violenza.
Non domandare. Non mi fermare.
E' il momento di ristabilire
la sublime prassi del diritto morale.
Facciamo della Vita una poesia.
E della Vita una prassi.
E' un sogno che posso posso posso.
TI AMO
e non mi fermare non sto sognando. Sto vivendo.
Stendo le mani
all' Amore alla solidarietà
alla Libertà.
Quante volte sarà necessario e sempre dal principio
Difendo l' ANARCHIA"
Gian Piero Testa - 2013/2/24 - 11:08
Ottima traduzione Gian Piero, godiamoci anche questi suoi versi:
Είμαι ελεύθερη ελεύθερη ελεύθερη
κι όταν έρθει καιρός
που θα κρέμεται στο τσιγγέλι
το πετσί μου σαν τομάρι
απ τους κρατικούς εκδορείς και τη λογοκρισία
......η φαντασία μου θα τρέχει... τρέχει... τρέχει
είμαι φευγάτη από τώρα τρέχει... γειαααα
Sono libera libera libera
e quando giungerà il momento in cui
la mia pellaccia, come una carogna,
sarà appesa all'uncino
dagli scorticatori dello stato e dalla censura
... la mia fantasia galopperà galopperà galopperà
sono fuggitiva sin d'ora... galoppa... ciaooo
(traduzione di Ottavia Mira)
κι όταν έρθει καιρός
που θα κρέμεται στο τσιγγέλι
το πετσί μου σαν τομάρι
απ τους κρατικούς εκδορείς και τη λογοκρισία
......η φαντασία μου θα τρέχει... τρέχει... τρέχει
είμαι φευγάτη από τώρα τρέχει... γειαααα
Sono libera libera libera
e quando giungerà il momento in cui
la mia pellaccia, come una carogna,
sarà appesa all'uncino
dagli scorticatori dello stato e dalla censura
... la mia fantasia galopperà galopperà galopperà
sono fuggitiva sin d'ora... galoppa... ciaooo
(traduzione di Ottavia Mira)
Ottavia Mira - 2013/2/26 - 18:27
Un benvenuto enorme nell'Ελληνικό Τμήμα anche da parte mia a Ottavia Mira; per sottolineare il benvenuto con qualcosa di più "fattivo", un video relativo a Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ, la poesia di Katerina Gogou riportata in questa pagina:
Non si tratta della poesia musicata (anch'essa proveniente, fra l'altro, dalla raccolta Τρία κλικ αριστερά del 1978), bensì del testo accompagnato dallo sfondo musicale con il brano (splendido) "The Reborn Identity - Radiohead vs Morcheeba ft Manda Zamolo vs Digitalism - Spirit World (mashup)".
Non si tratta della poesia musicata (anch'essa proveniente, fra l'altro, dalla raccolta Τρία κλικ αριστερά del 1978), bensì del testo accompagnato dallo sfondo musicale con il brano (splendido) "The Reborn Identity - Radiohead vs Morcheeba ft Manda Zamolo vs Digitalism - Spirit World (mashup)".
Riccardo Venturi - 2013/3/1 - 23:16
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
[1981]
Στίχοι: Κατερίνα Γώγου
(Από τη συλλογἠ Τρία Κλικ Αριστερά, 1978)
Μουσική: Κυριάκος Σφέτσας
Άλμπουμ: Στο Δρόμο (Κυριάκος Σφέτσας - Κατερίνα Γώγου)
Testo: Katerina Gogou
(Dalla raccolta di poesie Τρία Κλικ Αριστερά, 1978)
Musica: Kyriakos Sfetsas
Album: Στο Δρόμο ("Sulla strada")
(γιώργος)