Questi sbirri chiedon scusa

« Après avoir entendu la radio, il m'est venu en tête cette chanson, sur l'air rébétique de Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα" (gpt)

Et le staff des CCG a évalué qu'il est opportun que cette "chansonnette" soit connue , et tout de suite. Aussi par le lien Anarchopedia sur la « Chronologie des révoltes et des morts de la chute du fascisme à nos jours »( Cronologia delle rivolte e dei morti dalla caduta del fascismo ai giorni nostri) auquel il vaut vraiment la peine de jeter un coup d'oeil attentif.

"Il faut bien spécifier que sont principalement exposées ici non pas des révoltes armées ou insurrectionnelles, mais des cortèges et des manifestations de protestation qui ont dégénéré en combats de rue. Ce qui se déduit du déséquilibre du nombre des morts parmi les représentants des organes de répression de l'État capitaliste, lequel dépend du fait évident que ceux-ci étaient bien armés et décidés à tirer sans frein sur des manifestants désarmés. Sont mis en évidence en outre quelques épisodes liés à des questions politiques qui, à cause de la violence de la police, ont provoqué des morts ou des blessés graves." (Anarchopedia, [CCG/AWS Staff]

VOYEZ CE QU'ILS FONT AUX GRECS, ILS VOUS LE FERONT BIENTÔT !

Ainsi Parlaient Marco Valdo M.I. et Lucien Lane

[7 Ιούλιου 2012]
Ιταλικοί στίχοι: Τζαν Πιέρο Τέστα
Σύμφωνα με τη μελωδία του Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα

Το τραγουδάκι αυτό, που ο Τζαν Πιέρο Τέστα το έγραψε στα ιταλικά με τη μελωδία του γνωστού ρεμπέτικου τραγουδιού Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, μπορεί να χρειαστεί μία μικρή εξήγηση για τους Έλληνες αναγνώστες.

Οι Έλληνες, άλλωστε, δε χρειάζονται υπερβολικές εξηγήσεις για τις δράσεις της Αστυνομίας. Νομίζουμε ότι φτάνουν τα ονόματα όπως ο Μιχάλης Καλτεζάς ή ο Αλέξης Γρηγορόπουλος. Οι Ιταλοί μπάτσοι, που έχουν σκοτώσει εκατοντάδες πολιτών, έχουν μία ιδιαίτερη θεωρία, τη θεωρία των “σαπιών μήλων”. Αν κρίνουμε από την ποσότητα των προσώπων που τα έχουν στείλει εις το υπερπέραν χωρίς τιμωρία, πρέπει να έχουν μεγάλα προβλήματα με τα αντικρυπτογαμικά τους. Σκοτώνουν τον Κάρλο Τζουλιάνι; Είναι αυτοί, τα αληθινά “θύματα”. Χτυπάνε μέχρι θανάτου έναν δεκαοχτάρη στη Φερράρα (τον Φεντερίκο Αλντροβάντι), έναν γεωμέτρη στη Ρώμη (τον Στέφανο Γκούγκι) ή έναν συνταξιούχο στο Μιλάνο; Δεν νοιάζει, ξέρουν ότι έχουν σημαντικούς φίλους. Συμβαίνει πότε πότε ότι τους παραπέμπουν σε δίκη, στην οποία αθωώνονται ή καταδικάζονται σε φοβερές ποινές όπως το “κώλυμα διορισμού σε θέση δημοσίου υπαλλήλου”. Εντωμεταξύ, βρίσκουν στο Facebook τη μητέρα του σκoτωμένου αγοριού και τη γεμίζουν με προσβολές. Τελικά, “ζητάνε συγγνώμη”. Δικαιολογούνται. Αλλιώς, σαν ο ηρωικός Πλακάνικα (o φονιάς του Κάρλο Τζουλιάνι), βιάζουν εντεκάχρονα κορίτσια. Και νά το, αυτό το τραγουδάκι. [PB]