Κωνσταντίνος Καβάφης / Konstandinos Kavafis: Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία, 200 π.Χ.
GLI EXTRA DELLE CCG / AWS EXTRAS / LES EXTRAS DES CCGLanguage: Greek (Modern)
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κι η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κι εξετάζουν,
κι ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη,
η κατοχή σας είν’ επισφαλής,
οι τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες...
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην ως συνέπεια φυσική,
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
Σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κι η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κι εξετάζουν,
κι ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη,
η κατοχή σας είν’ επισφαλής,
οι τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες...
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην ως συνέπεια φυσική,
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
Σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.
Contributed by Gian Piero Testa - 2011/9/28 - 22:49
Language: Italian
Gian Piero Testa
Versione italiana di Gian Piero Testa
IN UNA GRANDE COLONIA GRECA NEL 200 A.C.
Che non marcino bene le cose nella Colonia
non sussiste il benché minimo dubbio,
e per quanto tiriamo avanti alla bell'e meglio,
forse - e lo pensano in tanti - è giunto il momento
di far venire il Riformatore delle Città.
Ma l'intoppo e la difficoltà
è che di ogni cosa ne fanno una grande faccenda
questi Riformatori. (Che fortuna sarebbe se mai
nessuno ne avesse bisogno). Su ogni quisquilia,
su ogni bazzecola domandano ed esaminano,
e subito si mettono in testa radicali riforme,
e pretendono che siano eseguite senza indugi.
Hanno anche una propensione per i sacrifici.
Ritiratevi da questo vostro possedimento:
la vostra occupazione è traballante;
lo sanno tutti che questi possessi fanno male alle Colonie.
Fate a meno di questa entrata,
e di quest'altra che le è connessa,
e di quest'altra ancora: è un'ovvia conseguenza:
lo sappiamo che sono sostanziali, ma poi che succede?
vi procurano responsabilità piene di rischi.
E quanto più procedono nei controlli
trovano e trovano sprechi e chiedono di eliminarli:
cose che tuttavia sono difficili da abolire.
E quando, se dio vuole, hanno finito il lavoro
e hanno definito e sezionato tutto quanto nei particolari,
e se ne vanno, prendendosi la parcella legale,
stiamo un po' a vedere cosa resterà, dopo
una così tremenda operazione di chirurgia.
Forse non è ancora arrivato il momento.
Non facciamoci fretta: è una cosa rischiosa la fretta.
Le misure prese sui due piedi in seguito fanno pentire.
E' vero purtroppo che nella Colonia ci sono troppe cose assurde.
Ma esiste qualcosa di umano che non abbia imperfezioni?
E insomma, ecco, tiriamo avanti.
Che non marcino bene le cose nella Colonia
non sussiste il benché minimo dubbio,
e per quanto tiriamo avanti alla bell'e meglio,
forse - e lo pensano in tanti - è giunto il momento
di far venire il Riformatore delle Città.
Ma l'intoppo e la difficoltà
è che di ogni cosa ne fanno una grande faccenda
questi Riformatori. (Che fortuna sarebbe se mai
nessuno ne avesse bisogno). Su ogni quisquilia,
su ogni bazzecola domandano ed esaminano,
e subito si mettono in testa radicali riforme,
e pretendono che siano eseguite senza indugi.
Hanno anche una propensione per i sacrifici.
Ritiratevi da questo vostro possedimento:
la vostra occupazione è traballante;
lo sanno tutti che questi possessi fanno male alle Colonie.
Fate a meno di questa entrata,
e di quest'altra che le è connessa,
e di quest'altra ancora: è un'ovvia conseguenza:
lo sappiamo che sono sostanziali, ma poi che succede?
vi procurano responsabilità piene di rischi.
E quanto più procedono nei controlli
trovano e trovano sprechi e chiedono di eliminarli:
cose che tuttavia sono difficili da abolire.
E quando, se dio vuole, hanno finito il lavoro
e hanno definito e sezionato tutto quanto nei particolari,
e se ne vanno, prendendosi la parcella legale,
stiamo un po' a vedere cosa resterà, dopo
una così tremenda operazione di chirurgia.
Forse non è ancora arrivato il momento.
Non facciamoci fretta: è una cosa rischiosa la fretta.
Le misure prese sui due piedi in seguito fanno pentire.
E' vero purtroppo che nella Colonia ci sono troppe cose assurde.
Ma esiste qualcosa di umano che non abbia imperfezioni?
E insomma, ecco, tiriamo avanti.
Contributed by Gian Piero Testa - 2011/9/28 - 22:51
Language: Icelandic
La versione islandese di Atli Harðarson
Íslensk þýðing eftir Atla Harðarson
"Þetta ljóð frá árinu 1928 er um margt dæmigert fyrir seinni ljóð Kavafis, nánast eins óljóðrænt og verið getur
Annað grískt skáld, Giorgos Seferis (Γιώργος Σεφέρης) sagði í frægri ritgerð að Konstantinos P. Kavafis (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης) hafi farið með ljóðlistina að ystu mörkum þess óljóðræna og í þessu hafi enginn annar komist lengra.
Í ritgerð þessari ber Seferis saman tvo frumkvöðla módernisma í ljóðagerð, Bandaríkjamanninn Thomas Stearns Eliot (1888 – 1965) og einfarann frá Alexandríu, Kavafis (1863 –1933), og segir að Kavafis hafi öðrum skáldum fremur farið eftir því sem Eliot boðaði að tilfinningar yrðu aðeins tjáðar á listrænan hátt með því að lýsa hlutlægri samsvörun þeirra („objective correlative“).
Þetta ljóð virðist aðeins segja brot úr gamalli sögu. Ef til vill var þessi saga hlutlæg samsvörun þess hvernig framsýnir menn upplifðu samtíð sína rétt fyrir kreppuna miklu."
Íslensk þýðing eftir Atla Harðarson
"Þetta ljóð frá árinu 1928 er um margt dæmigert fyrir seinni ljóð Kavafis, nánast eins óljóðrænt og verið getur
Annað grískt skáld, Giorgos Seferis (Γιώργος Σεφέρης) sagði í frægri ritgerð að Konstantinos P. Kavafis (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης) hafi farið með ljóðlistina að ystu mörkum þess óljóðræna og í þessu hafi enginn annar komist lengra.
Í ritgerð þessari ber Seferis saman tvo frumkvöðla módernisma í ljóðagerð, Bandaríkjamanninn Thomas Stearns Eliot (1888 – 1965) og einfarann frá Alexandríu, Kavafis (1863 –1933), og segir að Kavafis hafi öðrum skáldum fremur farið eftir því sem Eliot boðaði að tilfinningar yrðu aðeins tjáðar á listrænan hátt með því að lýsa hlutlægri samsvörun þeirra („objective correlative“).
Þetta ljóð virðist aðeins segja brot úr gamalli sögu. Ef til vill var þessi saga hlutlæg samsvörun þess hvernig framsýnir menn upplifðu samtíð sína rétt fyrir kreppuna miklu."
Í STÓRRI GRÍSKRI NÝLENDU ÁRIÐ 200 F. KR.
Á því er enginn minnsti vafi að hlutirnir ganga
öðru vísi en menn óska hér í nýlendunni.
Samt eru framfarir hjá okkur.
Kannski er þó, eins og margir halda, orðið tímabært
að fá hingað pólitískan umbótamann.
Vandamálið sem flækist fyrir okkur
er bara að þeir gera svo mikið mál úr öllu
þessir umbótamenn. (Best væri
að þurfa aldrei að leita til þeirra.)
Þeir spyrja um hvaðeina
og grafast fyrir um langsótt aukaatriði,
upphugsa róttækar breytingar fyrirvaralaust
og heimta að þær séu framkvæmdar án tafar.
Þeir hneigjast líka til að færa fórnir:
Afsalið ykkur þessari eign,
það er áhættusamt að halda henni,
Það eru einmitt eignir af þessu tagi sem spilla nýlendunum.
Afsalið ykkur þessum tekjustofni
og líka þessu öðru sem tengist honum
og þessu þriðja líka, eins og af sjálfu leiðir.
Það munar vissulega um þetta, en hvað getur maður gert?
Þeir velta á þig ábyrgð sem veldur beinlínis tjóni.
Sem rannsókn þeirra vindur fram
finna þeir fleiri og fleiri smáatriði sem þeir heimta
að verði afnumin, atriði sem er samt erfitt að skera niður.
Er þeir ljúka verki sínu, ef allt gengur eftir,
og sérhvert lítilræði hefur verið dregið undir hnífinn
og þeir fara burt með þau laun sem þeim ber,
þá má merkilegt heita ef eitthvað verður eftir
þegar skurðhnífnum hefur verið beitt af þvílíkri leikni.
Annars er þetta kannski ekki tímabært.
Við skulum ekki flýta okkur. Óðagot er áhættusamt.
Menn sjá eftir því sem gert er í bráðræði.
Vissulega fer margt aflaga hér í nýlendunni.
En er mannlífið nokkurs staðar án misfellu?
Og þrátt fyrir allt eru framfarir hjá okkur.
Á því er enginn minnsti vafi að hlutirnir ganga
öðru vísi en menn óska hér í nýlendunni.
Samt eru framfarir hjá okkur.
Kannski er þó, eins og margir halda, orðið tímabært
að fá hingað pólitískan umbótamann.
Vandamálið sem flækist fyrir okkur
er bara að þeir gera svo mikið mál úr öllu
þessir umbótamenn. (Best væri
að þurfa aldrei að leita til þeirra.)
Þeir spyrja um hvaðeina
og grafast fyrir um langsótt aukaatriði,
upphugsa róttækar breytingar fyrirvaralaust
og heimta að þær séu framkvæmdar án tafar.
Þeir hneigjast líka til að færa fórnir:
Afsalið ykkur þessari eign,
það er áhættusamt að halda henni,
Það eru einmitt eignir af þessu tagi sem spilla nýlendunum.
Afsalið ykkur þessum tekjustofni
og líka þessu öðru sem tengist honum
og þessu þriðja líka, eins og af sjálfu leiðir.
Það munar vissulega um þetta, en hvað getur maður gert?
Þeir velta á þig ábyrgð sem veldur beinlínis tjóni.
Sem rannsókn þeirra vindur fram
finna þeir fleiri og fleiri smáatriði sem þeir heimta
að verði afnumin, atriði sem er samt erfitt að skera niður.
Er þeir ljúka verki sínu, ef allt gengur eftir,
og sérhvert lítilræði hefur verið dregið undir hnífinn
og þeir fara burt með þau laun sem þeim ber,
þá má merkilegt heita ef eitthvað verður eftir
þegar skurðhnífnum hefur verið beitt af þvílíkri leikni.
Annars er þetta kannski ekki tímabært.
Við skulum ekki flýta okkur. Óðagot er áhættusamt.
Menn sjá eftir því sem gert er í bráðræði.
Vissulega fer margt aflaga hér í nýlendunni.
En er mannlífið nokkurs staðar án misfellu?
Og þrátt fyrir allt eru framfarir hjá okkur.
Contributed by Riccardo Venturi - 2012/11/8 - 12:45
In un impeto (quanto mai opportuno!) di revisione delle intestazioni degli autori greci, tra le variopinte intestazioni testiane mi son ritrovato anche due Κωνσταντίνοι Καβάφηδες; nell'eliminarne uno, coalescendo le biografie anglo-italiane, ho riportato questa pagina agli "Extra" in quanto poesia non musicata. E lo so che ora mi sta pigliando la voglia di andare a vedere se, per caso, qualcuno abbia musicato Περιμἐνοντας τους βαρβάρους, la poesia più citata della modernità assieme a "If" di Rudyard Kipling.
Colgo l'occasione per ricordare ancora come si inserisce il nome di un autore in lingue che comportano un alfabeto diverso da quello latino.
Nella casella NOME si inserisce il nome di battesimo dell'autore in caratteri latini. Esempio:
Nome: Konstandinos
Nella casella COGNOME si inserisce PRIMA il cognome in caratteri latini, POI il nome completo nei caratteri originali. Esempio:
Cognome: Kavafis / Κωνσταντίνος Καβάφης
Non facendo così, l'autore diventa un gruppo, e invece di essere registrato alfabeticamente col suo cognome (Kavafis) diventa la band "Konstandinos Kavafis" (registrata alfabeticamente sotto "Konstandinos", il che non si fa).
In caso di effettivo gruppo, si inserisce invece TUTTO nella casella COGNOME (NOME GRUPPO). Esempio:
Cognome (Nome gruppo): Hasma / Χάσμα
Raccomando ancora di evitare:
a) di scambiare i caratteri e di inserire prima quelli in lingua originale
b) di scordarsi di mettere la trascrizione in caratteri latini
c) di combinare altri arrosti che rendono, di fatto, irreperibile un autore.
Grazie!
Colgo l'occasione per ricordare ancora come si inserisce il nome di un autore in lingue che comportano un alfabeto diverso da quello latino.
Nella casella NOME si inserisce il nome di battesimo dell'autore in caratteri latini. Esempio:
Nome: Konstandinos
Nella casella COGNOME si inserisce PRIMA il cognome in caratteri latini, POI il nome completo nei caratteri originali. Esempio:
Cognome: Kavafis / Κωνσταντίνος Καβάφης
Non facendo così, l'autore diventa un gruppo, e invece di essere registrato alfabeticamente col suo cognome (Kavafis) diventa la band "Konstandinos Kavafis" (registrata alfabeticamente sotto "Konstandinos", il che non si fa).
In caso di effettivo gruppo, si inserisce invece TUTTO nella casella COGNOME (NOME GRUPPO). Esempio:
Cognome (Nome gruppo): Hasma / Χάσμα
Raccomando ancora di evitare:
a) di scambiare i caratteri e di inserire prima quelli in lingua originale
b) di scordarsi di mettere la trascrizione in caratteri latini
c) di combinare altri arrosti che rendono, di fatto, irreperibile un autore.
Grazie!
Riccardo Venturi - 2012/11/6 - 14:48
Quando si sposta qualcosa negli EXTRA e' bene anche inserire il link all'autore in modo che la ricerca delle canzoni correlate possa fare il suo sporco lavoro!
Lorenzo - 2012/11/6 - 14:52
×
![]()
Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης, 1928
Μουσική: Αμελοποίητα
Testo di Konstandinos Kavafis, 1928
(Politonico nell'originale)
Non (ancora) musicata
A furia di promettere e pregare, Papandreou III (nel senso che è il terzo Primo Ministro greco uscito dalla stessa famiglia) ha ottenuto un acido assenso dalla Merkel, ormai sua Angela Custode. Lei teme che, levata la pietruzza greca, venga giù l'intera costruzione, e vi rimangano sepolti tutti i Filistei. Allora sì che finisce la festa. Di questo dovrà faticare a convincere i "virtuosi" Tedeschi.
Fondo Monetario e Commissioni internazionali hanno dettato le ricette, che chiamano Riforme, ma temono che i Greci ricchi, i politici e i preti facciano come i loro antenati e non gli passi manco pa a capa di pagare qualcosa di tasca loro: meglio tirare a campare, il loro momento non è ancora arrivato.
Kavafis non so a chi si riferisse, se ai Greci, o agli Egiziani: ma, rievocando come si affrontavano le crisi economiche nelle grandi colonie del III secolo avanti Cristo, ci dice qual è la regola eterna. Chi ha non paga.
Intanto il mio amico Babis ha trecento euro di meno al mese nella busta, spera di non essere licenziato nella prima ondata, ma teme che gli possa succedere nella seconda. Per lui invece il momento è arrivato. Oggi in tutte le colonie del mondo si usa così. (gpt)