Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ' αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ' αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
envoyé par Gian Piero Testa - 14/9/2011 - 23:09
Langue: italien
Versione italiana di Gian Piero Testa
PAROLE D'ORO
Parole d'oro nel fazzoletto,
trovate l'altrieri mentre passeggiavo
l' ieri e il domani ti insegnavano
l'alfabeto sopra il trifoglio
ma io varcavo l'ultima porta
legato ai fili del tempo
Gli usignoli intisichirono a Troia
dove dissanguasti per niente una generazione
meglio che ti fossi chiamata Maria
e che facessi la sartina a Kokkinià
e non vivessi con questa compagnia
e non conoscessi la stella dell'assassino
In molti ritornarono segnati
dallo spietato prezzo del tempo
a metà strada i quattro venti
li presero un momento per divertirsi
e trovarono la fiamma che non trema
e lo sfacelo senza ragione
E quando si persero anche quelli come gli altri
li trovarono ad abbaiare a metà strada
e dell'antico martirio era rimasto
un cane nella notte con tanta sete
donne nel trivio sotto l'acetilene
straparlano in riva al mare
E nel mare aperto del mondo i camion
scaricheranno a Kessarianì
come è accaduto che in questo secolo
ci si è rimessi in spalla il carapace della vita
come hanno permesso il destino e gli anni
che non riesci ad ascoltare un poeta
Chi lo svolge il gomitolo del mondo
chi farà il capitano sopra i monti
chi concede l'amore e la grazia
e passeggia tra i mirti dell'Ade
parole d'oro in mezzo all'erba
che sa trovarle per un'altra generazione
Mi legarono agli Stretti e ai cannoni
a all'apparire di un cattivo giorno
arcieri falangi e legioni
mi presero e mi misero in una gabbia
e nei sotterranei i cambiavalute
stanno a giocare coi secoli per dadi
Cercavo una grande caccia
ma siccome non ero un guappo o un duro
sono passato per i tuoi tribunali
e appena mi troverai nell'Ade
giudicami ancora con testimonianze
e puniscimi come un malfattore
Parole d'oro nel fazzoletto,
trovate l'altrieri mentre passeggiavo
l' ieri e il domani ti insegnavano
l'alfabeto sopra il trifoglio
ma io varcavo l'ultima porta
legato ai fili del tempo
Gli usignoli intisichirono a Troia
dove dissanguasti per niente una generazione
meglio che ti fossi chiamata Maria
e che facessi la sartina a Kokkinià
e non vivessi con questa compagnia
e non conoscessi la stella dell'assassino
In molti ritornarono segnati
dallo spietato prezzo del tempo
a metà strada i quattro venti
li presero un momento per divertirsi
e trovarono la fiamma che non trema
e lo sfacelo senza ragione
E quando si persero anche quelli come gli altri
li trovarono ad abbaiare a metà strada
e dell'antico martirio era rimasto
un cane nella notte con tanta sete
donne nel trivio sotto l'acetilene
straparlano in riva al mare
E nel mare aperto del mondo i camion
scaricheranno a Kessarianì
come è accaduto che in questo secolo
ci si è rimessi in spalla il carapace della vita
come hanno permesso il destino e gli anni
che non riesci ad ascoltare un poeta
Chi lo svolge il gomitolo del mondo
chi farà il capitano sopra i monti
chi concede l'amore e la grazia
e passeggia tra i mirti dell'Ade
parole d'oro in mezzo all'erba
che sa trovarle per un'altra generazione
Mi legarono agli Stretti e ai cannoni
a all'apparire di un cattivo giorno
arcieri falangi e legioni
mi presero e mi misero in una gabbia
e nei sotterranei i cambiavalute
stanno a giocare coi secoli per dadi
Cercavo una grande caccia
ma siccome non ero un guappo o un duro
sono passato per i tuoi tribunali
e appena mi troverai nell'Ade
giudicami ancora con testimonianze
e puniscimi come un malfattore
envoyé par Gian Piero Testa - 14/9/2011 - 23:13
×
![]()
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς - Χαράλαμπος Γαργανουράκης - Τάνια Τσανακλίδου
LP: Θητεία - 1974
Malamatenia loghia
Testo di Manos Eleftherìou
Musica di Yannis Markopoulos
Prima esecuzione: Lakis Halkiàs con Haràlampos Garganourakis e Tania Tsanaklidou
LP: "Thitìa/Milizia" - 1974
Una delle canzoni greche che più amo. Manos Eleftherìou - voce poetica insigne - gode forse troppo delle sue oscurità, tormento del traduttore: ma il senso alla fine è sempre chiaro. Un amaro colloquio con la madre Grecia di un poeta il cui sguardo coglie d'un balzo gli amari secoli e le amare avventure, da Troia a Kessarianì - e certo anche a quella che si era appena chiusa nel 1974 - da cui nulla la madre vuole imparare. (gpt)