Θ' αφήσω τη μανούλα μου και το φιλί μου πίσω
καθώς τ' αστέρι που κυλά, στην ξενιτιά θα σβήσω.
Θα τις θυμάμαι τις στιγμές αργά Σαββάτο βράδυ
που λάμπανε τα χέρια της αστέρια στο σκοτάδι.
Με τάιζε γλυκό ψωμί και μου 'στρωνε να γείρω
ήταν τα χέρια της φτερά και το φιλί της μύρο.
Και το πικρό μας σπιτικό ως έμπαινε η μέρα
γινόταν ύμνος και ψαλμός, είχε ζωής αέρα.
Ήταν η θάλασσα φιλί και ο αφρός αγάπη
ήταν παιχνίδι ο άνεμος και το τραγούδι αλάτι.
Ήταν ευχή ο ουρανός κι ο ορίζοντας ελπίδα
γιορτή ο μόλος κι ο γιαλός που δεν την ξαναείδα.
καθώς τ' αστέρι που κυλά, στην ξενιτιά θα σβήσω.
Θα τις θυμάμαι τις στιγμές αργά Σαββάτο βράδυ
που λάμπανε τα χέρια της αστέρια στο σκοτάδι.
Με τάιζε γλυκό ψωμί και μου 'στρωνε να γείρω
ήταν τα χέρια της φτερά και το φιλί της μύρο.
Και το πικρό μας σπιτικό ως έμπαινε η μέρα
γινόταν ύμνος και ψαλμός, είχε ζωής αέρα.
Ήταν η θάλασσα φιλί και ο αφρός αγάπη
ήταν παιχνίδι ο άνεμος και το τραγούδι αλάτι.
Ήταν ευχή ο ουρανός κι ο ορίζοντας ελπίδα
γιορτή ο μόλος κι ο γιαλός που δεν την ξαναείδα.
envoyé par Gian Piero Testa - 4/12/2010 - 09:43
Langue: italien
Versione italiana di Gian Piero Testa
LASCERO' LA MIA MAMMINA
Dietro di me lascerò la mia mammina e i baci che mi dava
quando la stella che cammina, la spegnerò in terra straniera.
Li ricorderò quei momenti quando, nelle tarde serate di sabato,
le sue mani brillavano nel buio come stelle.
Mi nutriva di dolce pane e preparava il letto perché mi coricassi
le sue braccia erano ali e i suoi baci sapevano di buono.
E la nostra casetta triste, appena vi entrava il giorno,
diventava un inno e un salmo, aveva un soffio di vita.
Il mare era un bacio, la spuma un amore
un gioco era il vento e il sale una canzone.
Il cielo una preghiera e l'orizzonte una speranza,
una festa la riva e il molo, che non ho mai visto uguale.
Dietro di me lascerò la mia mammina e i baci che mi dava
quando la stella che cammina, la spegnerò in terra straniera.
Li ricorderò quei momenti quando, nelle tarde serate di sabato,
le sue mani brillavano nel buio come stelle.
Mi nutriva di dolce pane e preparava il letto perché mi coricassi
le sue braccia erano ali e i suoi baci sapevano di buono.
E la nostra casetta triste, appena vi entrava il giorno,
diventava un inno e un salmo, aveva un soffio di vita.
Il mare era un bacio, la spuma un amore
un gioco era il vento e il sale una canzone.
Il cielo una preghiera e l'orizzonte una speranza,
una festa la riva e il molo, che non ho mai visto uguale.
envoyé par Gian Piero Testa - 4/12/2010 - 14:12
×
Tha afíso ti manoúla mou
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Καίτη Θύμη
Αρχιπέλαγος - 1959 & 1976
Testo di Dimitris Hristodoulou
Musica di Mikis Theodorakis
Prima esecuzione di Grigoris Bithikotsis con Katy Thymi
Album "Arhipelagos" - 1959 e 1976