Cieszyli się ludzie, że wojna skończona
Że teraz radość i śmiech zapanuje
Cieszyli się ludzie, że wolność nastanie
Że koniec wojny i będzie pokój
Cieszyli się ludzie, że nigdy już człowiek
Nie zabije człowieka, że będą szczęśliwi
Że rozum i mądrość zwycięży głupotę
Cieszyli się ludzie, że nigdy już armia
Nie uderzy na armię
Że kominy obozów nie dymią
Cieszyli się ludzie, że ślad śmierci zginął
A ja urodziłem się 20 lat po wojnie
Nie zastałem tu pokoju
Ja urodziłem się 20 lat po wojnie
Nie ma radości, nie ma pokoju
Nie ma nadziei, nie ma wolności
Co w ludziach wyzwala uczucie nienawiści?
Pieniądze? Strach? Propaganda? Podziały?
Przemoc? Niewola? Zazdrość? Ambicja?
Cieszyli się ludzie, że zło się skończyło
Gdy politycy podpisali pokój
Teraz nieświadomie produkują nowe zło
Które prowadzi do nowej wojny
Zapomnieli ludzie, co obiecywali, zapomnieli o radości i dumie
Zapomnieli, że mieli być szczęśliwi, zapomnieli o tym, że są ludźmi
Teraz udają, że są przygnębieni, gdy patrzą
Na groby poległych
Udają. że są przejęci losami świata, udają, że
Walczą o pokój i wolność i udają ludzi,
Bo zapomnieli, że są ludźmi.
Że teraz radość i śmiech zapanuje
Cieszyli się ludzie, że wolność nastanie
Że koniec wojny i będzie pokój
Cieszyli się ludzie, że nigdy już człowiek
Nie zabije człowieka, że będą szczęśliwi
Że rozum i mądrość zwycięży głupotę
Cieszyli się ludzie, że nigdy już armia
Nie uderzy na armię
Że kominy obozów nie dymią
Cieszyli się ludzie, że ślad śmierci zginął
A ja urodziłem się 20 lat po wojnie
Nie zastałem tu pokoju
Ja urodziłem się 20 lat po wojnie
Nie ma radości, nie ma pokoju
Nie ma nadziei, nie ma wolności
Co w ludziach wyzwala uczucie nienawiści?
Pieniądze? Strach? Propaganda? Podziały?
Przemoc? Niewola? Zazdrość? Ambicja?
Cieszyli się ludzie, że zło się skończyło
Gdy politycy podpisali pokój
Teraz nieświadomie produkują nowe zło
Które prowadzi do nowej wojny
Zapomnieli ludzie, co obiecywali, zapomnieli o radości i dumie
Zapomnieli, że mieli być szczęśliwi, zapomnieli o tym, że są ludźmi
Teraz udają, że są przygnębieni, gdy patrzą
Na groby poległych
Udają. że są przejęci losami świata, udają, że
Walczą o pokój i wolność i udają ludzi,
Bo zapomnieli, że są ludźmi.
envoyé par Riccardo Venturi - 3/9/2005 - 19:27
Langue: italien
Versione italiana di Riccardo Venturi
4 settembre 2005
4 settembre 2005
SONO NATO VENT'ANNI DOPO LA GUERRA
La gente ha gioito che la guerra fosse finita,
che allora dominassero l’allegria e il riso
La gente ha gioito che fosse arrivata la libertà,
che la guerra fosse finita e che ci fosse la pace
La gente ha gioito che mai più l’uomo
uccidesse l’uomo, e che sarebbe stata felice
che la ragione e la saggezza prevalessero sull’idiozia
La gente ha gioito che mai più un esercito
potesse scontrarsi con un esercito,
che i camini dei lager non fumassero più
La gente ha gioito che che il segno della morte scomparisse
Ma io sono nato vent’anni dopo la guerra
e non mi è riuscito di vedere ‘sta pace
Sono nato vent’anni dopo la guerra
Non c’è allegria, non c’è pace
non c’è speranza, non c’è libertà
Che cosa nella gente ha alimentato il sentimento d’odio ?
Il denaro ? La paura ? La propaganda ? Le divisioni ?
La violenza ? La schiavitù ? La presunzione ? L’ambizione ?
La gente ha gioito che il male fosse finito
quando i politici hanno firmato la pace
Adesso, inconsciamente, producono nuovo male
che porterà ad una nuova guerra
La gente si ricordava delle promesse, dell’allegria, dell’orgoglio,
si ricordava d’essere stata felice, si ricordava che fossero uomini
Adesso capisce di essere stata ingannata, se guarda
le tombe dei caduti
Capisce che sono già decisi i destini del mondo, capisce,
combatte per la pace e per la libertà, la gente riesce
a ricordarsi di essere fatta di uomini.
La gente ha gioito che la guerra fosse finita,
che allora dominassero l’allegria e il riso
La gente ha gioito che fosse arrivata la libertà,
che la guerra fosse finita e che ci fosse la pace
La gente ha gioito che mai più l’uomo
uccidesse l’uomo, e che sarebbe stata felice
che la ragione e la saggezza prevalessero sull’idiozia
La gente ha gioito che mai più un esercito
potesse scontrarsi con un esercito,
che i camini dei lager non fumassero più
La gente ha gioito che che il segno della morte scomparisse
Ma io sono nato vent’anni dopo la guerra
e non mi è riuscito di vedere ‘sta pace
Sono nato vent’anni dopo la guerra
Non c’è allegria, non c’è pace
non c’è speranza, non c’è libertà
Che cosa nella gente ha alimentato il sentimento d’odio ?
Il denaro ? La paura ? La propaganda ? Le divisioni ?
La violenza ? La schiavitù ? La presunzione ? L’ambizione ?
La gente ha gioito che il male fosse finito
quando i politici hanno firmato la pace
Adesso, inconsciamente, producono nuovo male
che porterà ad una nuova guerra
La gente si ricordava delle promesse, dell’allegria, dell’orgoglio,
si ricordava d’essere stata felice, si ricordava che fossero uomini
Adesso capisce di essere stata ingannata, se guarda
le tombe dei caduti
Capisce che sono già decisi i destini del mondo, capisce,
combatte per la pace e per la libertà, la gente riesce
a ricordarsi di essere fatta di uomini.
×
![]()
Dall'album "Underground out of Poland"
Essere nati vent'anni dopo la guerra e capire che niente è cambiato, che la pace e la libertà promesse sono state solo un inganno.