Ο Άρης κάνει πόλεμο (Του Μικρού Χωριού η μάχη ή Το τραγούδι του 'Αρη)

Στη διάρκεια της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης και συγκεκριμένα μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου (25 Νοεμβρίου 1942), οι Ιταλοί του Καρπενησίου σε μια έξοδο προς τα χωριά της Ποταμιάς έπεσαν σε ενέδρα τμήματος του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Αρη Βελουχιώτη κοντά στο Μικρό Χωριό (18 Δεκεμβρίου 1942). Η μάχη αυτή έχει καταγραφεί στην Ιστορία ως η πρώτη πανευρωπαϊκά μάχη αντίστασης απέναντι στο φασιστικό καθεστώς. Εκεί σκοτώθηκαν πολλοί Ιταλοί, με αποτέλεσμα να κάνουν αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού τόσο του Μικρού όσο και του γειτνιάζοντος Μεγάλου Χωριού και στις 24 Δεκεμβρίου 1942, στη θέση Ανω Λόγγοβες του Μικρού Χωριού, να εκτελέσουν 13 ομήρους. Σ' αυτήν την τοποθεσία υπάρχει σήμερα μνημείο τιμής στους πεσόντες.
Στο Μικρό Χωριό λειτούργησε επίσης, από τις 7 Μαρτίου 1943 μέχρι τις 18 Οκτωβρίου 1944 τυπογραφείο. Το τυπογραφείο εγκαταστάθηκε στο σπίτι του Γιώργου Κυρίτση, το οποίο είναι το πρώτο δεξιά πριν από την πλατεία του χωριού, όπως μας ενημέρωσε ένας από τους κατοίκους μια και δεν υπάρχει σχετική ταμπέλα. Στις 11 Ιουνίου 1944 οι Γερμανοί έκαψαν πολλά σπίτια του χωριού - (From this Kathimerini page

"Nel corso dell’Occupazione e della Resistenza Nazionale e specialmente dopo la distruzione del ponte sul Gorgopotamo (25 Novembre 1942), gli Italiani di Karpenisio in una sortita verso i villaggi della Potamià, incapparono nella postazione di un reparto dell’ELAS agli ordini di Aris Velouchiòtis nei pressi di Mikrò Horiò (18 Dicembre 1942). Questa battaglia è classificata nella storia come la prima battaglia peneuropea contro il regime fascista. Lì furono uccisi numerosi Italiani, con il risultato che fu fatta una rappresaglia contro l’inerme popolazione tanto di Mikrò Horiò, quanto del vicino Megalo Horiò e l’esecuzione, il 24 Dicembre 1942, di tredici ostaggi in località Ano Lòngoves di Mikrò Horiò. In questa località esiste oggi un monumento in onore dei caduti. A Mikrò Horiò funzionò inoltre dal 7 Marzo 1943 al 18 Ottobre 1944 una tipografia. La tipografia era installata nella casa di Giorgio Kiritsis, la prima a destra entrando nella piazza del paese; ma non vi è collocata alcuna particolare targa. L’ 11 Giugno 1944 i Tedeschi bruciarono molte case del villaggio”. - (Da un articolo sul quotidiano Kathimerini” - traduzione di Gian Piero Testa)

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΝΔΗΣ / PETROS PANDIS

Ο πάντα σεμνός και ταπεινός τραγουδιστής Πέτρος Πανδής γεννήθηκε το 1941 στην Κέρκυρα. Εργάστηκε για χρόνια στην Μέση Εκπαίδευση ως καθηγητής. Αν και τραγουδιστής μεγάλης εμβέλειας και δυνατοτήτων δεν εργάστηκε σε μαγαζιά παρά μόνον σε ελάχιστες περιπτώσεις, έγινε γνωστός μέσα από τους δίσκους, τα ρεσιτάλ και τις συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδος. Ξεκίνησε σαν τραγουδιστής του "Νέου Κύματος" αλλά γρήγορα το όνομα του συνδέθηκε με το πολιτικοποιημένο τραγούδι και κυρίως με το έργο του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη και δη των Αντάρτικων τραγουδιών ("Τραγούδια από την Ελληνική Αντίσταση" του Νότη Μαυρουδή).

Il sempre riservato ed umile cantante Petros Pandís è nato nel 1941 a Corfù. Per anni ha lavorato come insegnante nelle scuole medie. Sebbene sia un cantante di grande portata e capacità e non abbia lavorato con case discografiche se non in poche occasioni, ha raggiunto la notorietà, in Grecia e all'estero, grazie ai suoi dischi, ai recital e ai concerti. Ha iniziato la sua carriera come cantante della New Wave greca, ma presto il suo nome è stato associato alla canzone politica, specialmente all'opera di Mikis Theodorakis e ai canti della Resistenza greca (i “Canti della Resistenza Greca” di Notis Mavroudís).