A morte saiu à rua num dia assim,
Naquele lugar sem nome pra qualquer fim
Uma gota rubra sobre a calçada cai
E um rio de sangue dum peito aberto sai.
O vento que dá nas canas do canavial
E a foice duma ceifeira de Portugal
E o som da bigorna como um clarim do céu
Vão dizendo em toda a parte: O pintor morreu.
Teu sangue, pintor, reclama outra morte igual
Só olho por olho e dente por dente vale
À lei assassina, à morte que te matou
Teu corpo pertence à terra que te abraçou.
Aqui te afirmamos: Dente por dente assim,
Que um dia rirá melhor quem rirá por fim.
Na curva da estrada há covas feitas no chão
E em todas florirão rosas duma nação.
A morte saiu à rua num dia assim,
Naquele lugar sem nome pra qualquer fim
Uma gota rubra sobre a calçada cai
E um rio de sangue dum peito aberto sai.
O vento que dá nas canas do canavial
E a foice duma ceifeira de Portugal
E o som da bigorna como um clarim do céu
Vão dizendo em toda a parte: O pintor morreu.
O pintor morreu
O pintor morreu
O pintor morreu.
Naquele lugar sem nome pra qualquer fim
Uma gota rubra sobre a calçada cai
E um rio de sangue dum peito aberto sai.
O vento que dá nas canas do canavial
E a foice duma ceifeira de Portugal
E o som da bigorna como um clarim do céu
Vão dizendo em toda a parte: O pintor morreu.
Teu sangue, pintor, reclama outra morte igual
Só olho por olho e dente por dente vale
À lei assassina, à morte que te matou
Teu corpo pertence à terra que te abraçou.
Aqui te afirmamos: Dente por dente assim,
Que um dia rirá melhor quem rirá por fim.
Na curva da estrada há covas feitas no chão
E em todas florirão rosas duma nação.
A morte saiu à rua num dia assim,
Naquele lugar sem nome pra qualquer fim
Uma gota rubra sobre a calçada cai
E um rio de sangue dum peito aberto sai.
O vento que dá nas canas do canavial
E a foice duma ceifeira de Portugal
E o som da bigorna como um clarim do céu
Vão dizendo em toda a parte: O pintor morreu.
O pintor morreu
O pintor morreu
O pintor morreu.
envoyé par Riccardo Venturi
Langue: italien
Versione italiana di Riccardo Venturi (2004)
LA MORTE È USCITA PER STRADA
La morte è uscita per strada un giorno qualunque,
in quel luogo senza nome, per qualche faccenda.
Una goccia rossa cade sul selciato,
E un fiume di sangue esce da un petto aperto.
Il vento che penetra nelle canne del canneto,
E la falce d'una mietitrice portoghese,
e il rumore d'una incudine come una squilla dal cielo
dicono in giro da ogni parte: è morto il pittore.
Il tuo sangue, pittore, reclama altra morte identica,
Solo occhio per occhio e dente per dente serve.
Per la legge assassina, per la morte che ti ammazzò
Il tuo corpo è della terra che ti abbracciò.
Qui ti diciamo: dente per dente, sarà così.
che un giorno riderà bene chi riderà ultimo.
Alla curva della strada han scavato fosse in terra,
E in tutte fioriranno le rose di una nazione.
La morte è uscita per strada in un giorno qualunque,
in quel luogo senza nome, per qualche faccenda.
Una goccia rossa cade sul selciato,
E un fiume di sangue esce da un petto aperto.
Il vento che penetra nelle canne del canneto,
E la falce d'una mietitrice portoghese,
e il rumore d'una incudine come una squilla dal cielo
dicono in giro da ogni parte: è morto il pittore.
È morto il pittore
È morto il pittore
È morto il pittore.
La morte è uscita per strada un giorno qualunque,
in quel luogo senza nome, per qualche faccenda.
Una goccia rossa cade sul selciato,
E un fiume di sangue esce da un petto aperto.
Il vento che penetra nelle canne del canneto,
E la falce d'una mietitrice portoghese,
e il rumore d'una incudine come una squilla dal cielo
dicono in giro da ogni parte: è morto il pittore.
Il tuo sangue, pittore, reclama altra morte identica,
Solo occhio per occhio e dente per dente serve.
Per la legge assassina, per la morte che ti ammazzò
Il tuo corpo è della terra che ti abbracciò.
Qui ti diciamo: dente per dente, sarà così.
che un giorno riderà bene chi riderà ultimo.
Alla curva della strada han scavato fosse in terra,
E in tutte fioriranno le rose di una nazione.
La morte è uscita per strada in un giorno qualunque,
in quel luogo senza nome, per qualche faccenda.
Una goccia rossa cade sul selciato,
E un fiume di sangue esce da un petto aperto.
Il vento che penetra nelle canne del canneto,
E la falce d'una mietitrice portoghese,
e il rumore d'una incudine come una squilla dal cielo
dicono in giro da ogni parte: è morto il pittore.
È morto il pittore
È morto il pittore
È morto il pittore.
Langue: italien
LA MORTE SCESE NELLA STRADA
La morte scese nella strada un giorno come tanti,
In quel luogo senza nome con uno scopo.
Una goccia rossa sopra il selciato cadde
E un fiume di sangue da un petto squarciato uscì.
Il vento che sibila tra le canne del canneto
E la falce di una contadina portoghese
E il suono di una incudine simile a un clarino del cielo
Gridano in ogni parte: Il pittore è morto.
Il tuo sangue, pittore, reclama altra morte uguale
Solo occhio per occhio e dente per dente vale
Per la legge assassina, per la morte che ti ammazzò
Il tuo corpo appartiene alla terra che ti abbracciò.
Qui ti giuriamo: Dente per dente, così
Che un giorno riderà meglio chi riderà per ultimo.
Lungo la strada ci sono fosse aperte nel suolo,
E in tutte fioriranno rose di una nazione.
La morte scese nella strada un giorno come tanti,
In quel luogo senza nome con uno scopo.
Una goccia rossa sopra il selciato cadde
E un fiume di sangue da un petto squarciato uscì.
Il vento che sibila tra le canne del canneto
E la falce di una contadina portoghese
E il suono di una incudine simile a un clarino del cielo
Gridano in ogni parte: Il pittore è morto.
Il pittore è morto
Il pittore è morto
Il pittore è morto.
La morte scese nella strada un giorno come tanti,
In quel luogo senza nome con uno scopo.
Una goccia rossa sopra il selciato cadde
E un fiume di sangue da un petto squarciato uscì.
Il vento che sibila tra le canne del canneto
E la falce di una contadina portoghese
E il suono di una incudine simile a un clarino del cielo
Gridano in ogni parte: Il pittore è morto.
Il tuo sangue, pittore, reclama altra morte uguale
Solo occhio per occhio e dente per dente vale
Per la legge assassina, per la morte che ti ammazzò
Il tuo corpo appartiene alla terra che ti abbracciò.
Qui ti giuriamo: Dente per dente, così
Che un giorno riderà meglio chi riderà per ultimo.
Lungo la strada ci sono fosse aperte nel suolo,
E in tutte fioriranno rose di una nazione.
La morte scese nella strada un giorno come tanti,
In quel luogo senza nome con uno scopo.
Una goccia rossa sopra il selciato cadde
E un fiume di sangue da un petto squarciato uscì.
Il vento che sibila tra le canne del canneto
E la falce di una contadina portoghese
E il suono di una incudine simile a un clarino del cielo
Gridano in ogni parte: Il pittore è morto.
Il pittore è morto
Il pittore è morto
Il pittore è morto.
envoyé par Riccardo Venturi - 15/1/2007 - 18:05
Langue: grec moderne
Μετέφρασε στα Ελληνικά ο Ρικάρντος Βεντούρης
La versione greca di Riccardo Venturi
6 giugno 2009
Μ'αυτό το τραγούδι, ενδεχομένως μια από τις κορυφές του (από το άλμπουμ “Eu vou ser como a toupeira” του Δεκεμβρίου 1972, λίγο πριν από την Επανάσταση των Γαρυφάλων), ο Τζοζέ Αφόνσο μιλάει για το θάνατο του ζωγράφου και γλύπτη Τζοζέ Ντίας Κουέλιου, που δολοφονήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1961 από τη PIDE, τη κακόφημη πολιτική αστυνομία Πορτογαλίας, σε μίαν οδό Λισαβόνας, τη Rua de Creche που τη λένε τώρα Rua José Dias Coelho. Μόνο μετά την πτώση της δικτατορίας, οι πράκτορες της PIDE μπλεγμένοι στη δολοφονία του Ντίας Κουέλιο ηδύνηθησαν να δικαστούν: άνηκαν στην ίδια ταξιαρχία η οποία, στο 1944, δολοφόνησε άλλον κομμουνιστικό στρατευμένο, τον Αλφρέντο Ντίνις. Δεν ομολόγησαν ποτέ ποιος τους έδωσε τη διαταγή. Μόνο ένας απ'αυτούς καταδικάστηκε σε τρεισήμισυ χρόνια φυλακής, ο πραγματικός δράστης του πυροβολισμού.
La versione greca di Riccardo Venturi
6 giugno 2009
Ο Τζοζέ Ντίας Κουέλιου.
Μ'αυτό το τραγούδι, ενδεχομένως μια από τις κορυφές του (από το άλμπουμ “Eu vou ser como a toupeira” του Δεκεμβρίου 1972, λίγο πριν από την Επανάσταση των Γαρυφάλων), ο Τζοζέ Αφόνσο μιλάει για το θάνατο του ζωγράφου και γλύπτη Τζοζέ Ντίας Κουέλιου, που δολοφονήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1961 από τη PIDE, τη κακόφημη πολιτική αστυνομία Πορτογαλίας, σε μίαν οδό Λισαβόνας, τη Rua de Creche που τη λένε τώρα Rua José Dias Coelho. Μόνο μετά την πτώση της δικτατορίας, οι πράκτορες της PIDE μπλεγμένοι στη δολοφονία του Ντίας Κουέλιο ηδύνηθησαν να δικαστούν: άνηκαν στην ίδια ταξιαρχία η οποία, στο 1944, δολοφόνησε άλλον κομμουνιστικό στρατευμένο, τον Αλφρέντο Ντίνις. Δεν ομολόγησαν ποτέ ποιος τους έδωσε τη διαταγή. Μόνο ένας απ'αυτούς καταδικάστηκε σε τρεισήμισυ χρόνια φυλακής, ο πραγματικός δράστης του πυροβολισμού.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΔΟ
Ο θάνατος βγήκε στην οδό σε μια μέρα τίποτα,
Σ'εκείνον τον τόπο χωρίς όνομα με ένα σκοπό.
Μια κόκκινη σταγόνα έπεσε στην άσφαλτο,
Κι έρρευσε ένα ποτάμι αίμα απ'ένα σκισμένο στήθος.
Ο άνεμος που συρίζει ανάμεσα στον καλαμιώνα
Και το δρεπάνι μίας Πορτογαλίδας χωριάτισσας,
Κι ο ήχος ενός αμονιού σαν ουράνιο κλαρίνο
Φωνάζουν παντού· Πέθανε ο ζωγράφος.
Το αίμα σου, ζωγράφε, διεκδικεί άλλο όμοιο θάνατο,
Μόνο οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος ισχύει,
Για το φονικό νόμο, για το θάνατο που σε σκώτοσε
Το σώμα σου ανήκει στη γη που σ'αγκάλιασε.
Εδώ να τον όρκο μας για σένα· Οδόντα αντί οδόντος,
Μια μέρα θα γελάσει καλά οποίος θα γελάσει τελευταίος,
Κατά το δρόμο σκάψανε λάκκους στο έδαφος
Και σ'oλους τους θ'ανθίζουν τριαντάφυλλα ενός έθνους.
Ο θάνατος βγήκε στην οδό σε μια μέρα τίποτα,
Σ'εκείνον τον τόπο χωρίς όνομα με ένα σκοπό.
Μια κόκκινη σταγόνα έπεσε στην άσφαλτο,
Κι έρρευσε ένα ποτάμι αίμα απ'ένα σκισμένο στήθος.
Ο άνεμος που συρίζει ανάμεσα στον καλαμιώνα
Και το δρεπάνι μίας Πορτογαλίδας χώριατισσας,
Κι ο ήχος ενός αμονιού σαν ουράνιο κλαρίνο
Φωνάζουν παντού· Πέθανε ο ζωγράφος.
Πέθανε ο ζωγράφος
Πέθανε ο ζωγράφος
Πέθανε ο ζωγράφος.
Ο θάνατος βγήκε στην οδό σε μια μέρα τίποτα,
Σ'εκείνον τον τόπο χωρίς όνομα με ένα σκοπό.
Μια κόκκινη σταγόνα έπεσε στην άσφαλτο,
Κι έρρευσε ένα ποτάμι αίμα απ'ένα σκισμένο στήθος.
Ο άνεμος που συρίζει ανάμεσα στον καλαμιώνα
Και το δρεπάνι μίας Πορτογαλίδας χωριάτισσας,
Κι ο ήχος ενός αμονιού σαν ουράνιο κλαρίνο
Φωνάζουν παντού· Πέθανε ο ζωγράφος.
Το αίμα σου, ζωγράφε, διεκδικεί άλλο όμοιο θάνατο,
Μόνο οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος ισχύει,
Για το φονικό νόμο, για το θάνατο που σε σκώτοσε
Το σώμα σου ανήκει στη γη που σ'αγκάλιασε.
Εδώ να τον όρκο μας για σένα· Οδόντα αντί οδόντος,
Μια μέρα θα γελάσει καλά οποίος θα γελάσει τελευταίος,
Κατά το δρόμο σκάψανε λάκκους στο έδαφος
Και σ'oλους τους θ'ανθίζουν τριαντάφυλλα ενός έθνους.
Ο θάνατος βγήκε στην οδό σε μια μέρα τίποτα,
Σ'εκείνον τον τόπο χωρίς όνομα με ένα σκοπό.
Μια κόκκινη σταγόνα έπεσε στην άσφαλτο,
Κι έρρευσε ένα ποτάμι αίμα απ'ένα σκισμένο στήθος.
Ο άνεμος που συρίζει ανάμεσα στον καλαμιώνα
Και το δρεπάνι μίας Πορτογαλίδας χώριατισσας,
Κι ο ήχος ενός αμονιού σαν ουράνιο κλαρίνο
Φωνάζουν παντού· Πέθανε ο ζωγράφος.
Πέθανε ο ζωγράφος
Πέθανε ο ζωγράφος
Πέθανε ο ζωγράφος.
Langue: anglais
DEATH STEPPED OUT ON THE STREET ONE DAY
Death stepped out on the street one day
In that place that was without a name or purpose
A ruby-red drop, on the pavement, falls
And a river of blood flows from an open breast.
The wind that blows through the reeds
And the scythe of a reaper woman of Portugal
And the sound of the anvil like a clarinet from the sky
Are spreading the news that the painter has died.
Your blood, Painter, calls equally for a death
Only an eye for an eye and a tooth for a tooth matter
That murderous law, the death that killed you
Your body belongs to the land that is you.
Here, therefore, we swear tooth for tooth
That one-day those who laugh last will laugh best
At the bend in the road there are holes in the ground
And from them all of them will grow the roses of a nation.
Death stepped out on the street one day
In that place that was without a name or purpose
A ruby-red drop, on the pavement, falls
And a river of blood flows from an open breast.
The wind that blows through the reeds
And the scythe of a reaper woman of Portugal
And the sound of the anvil like a clarinet from the sky
Are spreading the news that the painter has died.
The painter has died
The painter has died
The painter has died.
Death stepped out on the street one day
In that place that was without a name or purpose
A ruby-red drop, on the pavement, falls
And a river of blood flows from an open breast.
The wind that blows through the reeds
And the scythe of a reaper woman of Portugal
And the sound of the anvil like a clarinet from the sky
Are spreading the news that the painter has died.
Your blood, Painter, calls equally for a death
Only an eye for an eye and a tooth for a tooth matter
That murderous law, the death that killed you
Your body belongs to the land that is you.
Here, therefore, we swear tooth for tooth
That one-day those who laugh last will laugh best
At the bend in the road there are holes in the ground
And from them all of them will grow the roses of a nation.
Death stepped out on the street one day
In that place that was without a name or purpose
A ruby-red drop, on the pavement, falls
And a river of blood flows from an open breast.
The wind that blows through the reeds
And the scythe of a reaper woman of Portugal
And the sound of the anvil like a clarinet from the sky
Are spreading the news that the painter has died.
The painter has died
The painter has died
The painter has died.
envoyé par CCG/AWS Staff - 10/7/2009 - 12:31
Langue: français
La version française d'après le blog Lusopholie.
Chanson dédiée au peintre et sculpteur José Dias Coelho, abattu le 19 décembre 1961. Ce jour-là, à 8 heures du soir, cinq agents de la PIDE (police politique du régime salazariste) sortis d’une voiture l’ont poursuivi, encerclé et ont tiré deux fois. La première à bout portant en pleine poitrine, ce qui l’a fait tomber, et l’autre alors qu’il était déjà à terre. Puis ils sont repartis comme ils étaient venus, et ce n’est que deux heures plus tard, alors que le peintre expirait, qu’il a été transporté à l’hôpital.
LA MORT EST DE SORTIE
La mort est sortie dans la rue un jour comme ça,
Dans ce lieu sans nom pour un but quelconque
Une goutte rouge tombe sur la chaussée
Et un ruisseau de sang coule d’une poitrine ouverte.
Le vent qui souffle dans les cannes de la canneraie
Et la faux d’une moissonneuse du Portugal
Et le son de l’enclume comme un clairon dans le ciel
Vont annoncer partout que le Peintre est mort.
Ton sang, Peintre, réclame une autre mort
Oeil pour oeil dent pour dent, il n’y a que ça de vrai
Pour la loi assassine, la mort qui t’a tué
Ton corps appartient à la terre qui t’a embrassé.
Ici nous t’affirmons que dent pour dent, c’est vrai
Qu’un jour rira bien celui qui rira le dernier
Dans la courbe de la rue, il y a des tombes
Et sur toutes fleuriront les roses d’une nation
La mort est sortie dans la rue un jour comme ça,
Dans ce lieu sans nom pour un but quelconque
Une goutte rouge tombe sur la chaussée
Et un ruisseau de sang coule d’une poitrine ouverte.
Le vent qui souffle dans les cannes de la canneraie
Et la faux d’une moissonneuse du Portugal
Et le son de l’enclume comme un clairon dans le ciel
Vont annoncer partout que le Peintre est mort.
Le Peintre est mort
Le Peintre est mort
Le Peintre est mort.
La mort est sortie dans la rue un jour comme ça,
Dans ce lieu sans nom pour un but quelconque
Une goutte rouge tombe sur la chaussée
Et un ruisseau de sang coule d’une poitrine ouverte.
Le vent qui souffle dans les cannes de la canneraie
Et la faux d’une moissonneuse du Portugal
Et le son de l’enclume comme un clairon dans le ciel
Vont annoncer partout que le Peintre est mort.
Ton sang, Peintre, réclame une autre mort
Oeil pour oeil dent pour dent, il n’y a que ça de vrai
Pour la loi assassine, la mort qui t’a tué
Ton corps appartient à la terre qui t’a embrassé.
Ici nous t’affirmons que dent pour dent, c’est vrai
Qu’un jour rira bien celui qui rira le dernier
Dans la courbe de la rue, il y a des tombes
Et sur toutes fleuriront les roses d’une nation
La mort est sortie dans la rue un jour comme ça,
Dans ce lieu sans nom pour un but quelconque
Une goutte rouge tombe sur la chaussée
Et un ruisseau de sang coule d’une poitrine ouverte.
Le vent qui souffle dans les cannes de la canneraie
Et la faux d’une moissonneuse du Portugal
Et le son de l’enclume comme un clairon dans le ciel
Vont annoncer partout que le Peintre est mort.
Le Peintre est mort
Le Peintre est mort
Le Peintre est mort.
envoyé par CCG/AWS Staff - 1/8/2012 - 21:20
Langue: espagnol
Traducción castellana presente en un vídeo YouTube de la canción.
Nota.. Aunque sea bastante correcta, la traducción al castellano ha sido claramente hecha por un portugués siguiendo la ortografía de su idioma. Hemos adjustado el texto a la ortografía castellana correcta. [CCG/AWS Staff]
LA MUERTE SALIÓ A LA CALLE
La muerte salió a la calle un dia así,
En aquel lugar sin nombre para cualquier fin.
Una gota roja sobre la calzada cae
Y un río de sangre de un pecho abierto sale.
El viento que da en la caña del cañaveral
Y la hoz de una segadora de Portugal
Y el sonido del yunco como un clarín del cielo
Van diciendo por toda parte: El Pintor murió.
Tu sangre, Pintor, reclama otra muerte igual
Solo ojo por ojo y diente por diente vale.
La ley asesina, la muerte que te mató,
Tu cuerpo pertenece a la tierra que te abrazó.
Aqui te afirmamos: Diente por diente así,
Que un día ríe mejor quien ríe por fin.
En la curva de la carretera hay cuevas hechas en el suelo
Y en todas florecerán rosas de una nación.
La muerte salió a la calle un dia así,
En aquel lugar sin nombre para cualquier fin.
Una gota roja sobre la calzada cae
Y un río de sangre de un pecho abierto sale.
El viento que da en la caña del cañaveral
Y la hoz de una segadora de Portugal
Y el sonido del yunco como un clarín del cielo
Van diciendo por toda parte: El Pintor murió.
El Pintor murió,
El Pintor murió,
El Pintor murió.
La muerte salió a la calle un dia así,
En aquel lugar sin nombre para cualquier fin.
Una gota roja sobre la calzada cae
Y un río de sangre de un pecho abierto sale.
El viento que da en la caña del cañaveral
Y la hoz de una segadora de Portugal
Y el sonido del yunco como un clarín del cielo
Van diciendo por toda parte: El Pintor murió.
Tu sangre, Pintor, reclama otra muerte igual
Solo ojo por ojo y diente por diente vale.
La ley asesina, la muerte que te mató,
Tu cuerpo pertenece a la tierra que te abrazó.
Aqui te afirmamos: Diente por diente así,
Que un día ríe mejor quien ríe por fin.
En la curva de la carretera hay cuevas hechas en el suelo
Y en todas florecerán rosas de una nación.
La muerte salió a la calle un dia así,
En aquel lugar sin nombre para cualquier fin.
Una gota roja sobre la calzada cae
Y un río de sangre de un pecho abierto sale.
El viento que da en la caña del cañaveral
Y la hoz de una segadora de Portugal
Y el sonido del yunco como un clarín del cielo
Van diciendo por toda parte: El Pintor murió.
El Pintor murió,
El Pintor murió,
El Pintor murió.
envoyé par CCG/AWS Staff - 1/8/2012 - 21:38
×
![]()
[1972]
Testo e musica di José "Zeca" Afonso
Palavras e música de José "Zeca" Afonso
Lyrics and music by José "Zeca" Afonso
Στίχοι και μουσική του Tζοζέ Ζέκα Αφόνσο
Album: Eu vou ser como a toupeira
Só após a queda da ditadura, a 25 de Abril de 1974, foi possível levar a tribunal os agentes da PIDE envolvidos no assassinato de Dias Coelho. Pertenciam à mesma brigada que, em 1944, assassinou a tiro outro militante comunista, Alfredo Dinis. Nunca confessaram quem lhes dera ordens. Apenas um foi condenado, o autor dos disparos, com uma pena de três anos e meio de prisão.
Não pode ser esquecida a coragem, o empenho e o sacrifico de José Dias Coelho, um talentoso jovem artista plástico que pôs de lado uma promissora carreira para se entregar à luta pela liberdade, pela democracia, pela justiça social, pelo socialismo. Entrega que pagou com a própria vida.
Nem pode ser esquecido o assassinato praticamente impune de José Dias Coelho. Ilustração do carácter criminoso da ditadura fascista que foi encabeçada por António de Oliveira Salazar e depois por Marcelo Caetano.
Mas evocar hoje José Dias Coelho, 44 anos após o seu assassinato, não é apenas um gesto de justiça e de memória histórica.
O seu sacrifício é um grito que atravessa o tempo, transmitindo aos comunistas de hoje a obrigação moral de darem continuidade à luta de Dias Coelho pelo mesmo ideal de liberdade igualitária. Renovando as concepções e práticas erradas ou ultrapassadas que causaram as derrotas do movimento comunista simbolizadas na queda do Muro de Berlim e da União Soviética.
Pela sua empenhada postura anti-sectária, que tinha na procura de diálogo e unidade entre forças democráticas na resistência ao fascismo, José Dias Coelho é um exemplo para a postura que, nos dias de hoje, os comunistas necessitam ter, na procura de diálogo e convergências entre forças de esquerda na construção de uma alternativa ao neoliberalismo – para reabrir o caminho socialista!
19 de Dezembro de 2005
comunistas.info