Le gorille
Georges BrassensOriginale | La nuova versione in dialetto potentino di Flavio Travaglini {{video... |
LE GORILLE C'est à travers de larges grilles, Que les femelles du canton, Contemplaient un puissant gorille, Sans souci du qu'en-dira-t-on. Avec impudeur, ces commères Lorgnaient même un endroit précis Que, rigoureusement ma mère M'a défendu de nommer ici... Gare au gorille !... Tout à coup la prison bien close Où vivait le bel animal S'ouvre, on n'sait pourquoi. Je suppose Qu'on avait dû la fermer mal. Le singe, en sortant de sa cage Dit "C'est aujourd'hui que j'le perds !" Il parlait de son pucelage, Vous aviez deviné, j'espère ! Gare au gorille !... L'patron de la ménagerie Criait, éperdu : "Nom de nom ! C'est assommant car le gorille N'a jamais connu de guenon !" Dès que la féminine engeance Sut que le singe était puceau, Au lieu de profiter de la chance, Elle fit feu des deux fuseaux ! Gare au gorille !... Celles là même qui, naguère, Le couvaient d'un œil décidé, Fuirent, prouvant qu'elles n'avaient guère De la suite dans les idées ; D'autant plus vaine était leur crainte, Que le gorille est un luron Supérieur à l'homme dans l'étreinte, Bien des femmes vous le diront ! Gare au gorille !... Tout le monde se précipite Hors d'atteinte du singe en rut, Sauf une vielle décrépite Et un jeune juge en bois brut; Voyant que toutes se dérobent, Le quadrumane accéléra Son dandinement vers les robes De la vieille et du magistrat ! Gare au gorille !... "Bah !", soupirait la centenaire, "Qu'on puisse encore me désirer, Ce serait extraordinaire, Et, pour tout dire, inespéré !" ; Le juge pensait, impassible, "Qu'on me prenne pour une guenon, C'est complètement impossible..." La suite lui prouva que non ! Gare au gorille !... Supposez que l'un de vous puisse être, Comme le singe, obligé de Violer un juge ou une ancêtre, Lequel choisirait-il des deux ? Qu'une alternative pareille, Un de ces quatres jours, m'échoie, C'est, j'en suis convaincu, la vieille Qui sera l'objet de mon choix ! Gare au gorille !... Mais, par malheur, si le gorille Aux jeux de l'amour vaut son prix, On sait qu'en revanche il ne brille Ni par le goût, ni par l'esprit. Lors, au lieu d'opter pour la vieille, Comme l'aurait fait n'importe qui, Il saisit le juge à l'oreille Et l'entraîna dans un maquis ! Gare au gorille !... La suite serait délectable, Malheureusement, je ne peux Pas la dire, et c'est regrettable, Ça nous aurait fait rire un peu ; Car le juge, au moment suprême, Criait : "Maman !", pleurait beaucoup, Comme l'homme auquel, le jour même, Il avait fait trancher le cou. Gare au gorille !... [Nous terminerons cette histoire Par un conseil aux chats-fourrés Redoutant l’attaque notoire Qu’un d’eux subit dans des fourrés : Quand un singe fauteur d'opprob’e Hante les rues de leur quartier Ils n’ont qu’à retirer leur robe Ou mieux à changer de métier. Gare au gorille !...] [1] | LA ŠŠIGNA Mbra la nvërriata dë na caggiuóla Li ffémmënë d’ógnë ccundana e qquartiérë Dë na ššigna na còsa sóla Vuliénnë vëré, nu_gnë së pò ccrére! Sènẓa brëvògna queddi ccummarë Uardavënë tuttë, drittë pë ddrittë Nu còsë dònghë ca…pë ppiašérë! Më sa ca è mmiéglië ca staggë cittë Attèndë a la ššigna! Alla nẓacrésa quédda prëggióna Addù stašia ssu bbèlle anëmalë S’arbèzë, nun_ẓaccë la raggióna Pènẓë ca l’aviénnë chiòsa malë Tannë la ššigna, aššènnë fuóra Dëšèzë: “Òšë më l’aggia duwà” Pëcché iédd’èra vérgënë anguóra E nnun_ẓavìa cchiù cum’avìa fa Attèndë a la ššigna! Lu mastrë dë fèra arruwazë currènnë Alluccava: “Ohimmé! Marònna mia! Quést’è nu uaië, ššignë cu li mménnë L’à ssólë pënzà cu la fandasìa”. Quannë li ffémmënë lu sëndèrnë Nu_mmulèrnë cuóglië l’occasiónë Ed alla mbrèšša së në gèrnë Ognaruna nda na direzziónë Attèndë a la ššigna! Pròpië li stéssë cummarë ca Pë iéddë tëniénnë lu wulìë Së në fuggèrnë da qui e da ddà “Addù è lla cuerènẓa?” v’addummannë ië E nnun_ẓ’aviénnë manghë appaurà Pëcché la ššigna è nu marcandònië Lu sannë ind’a ttutta la città C’a ffóttë è cchiù mmiéglië dë li banòmë Attèndë a la ššigna! Tuttë pënẓarnë a ssalvà la pèdda Mëttènnësë a ccórrë pë li strarë Rëstarnë sólë na vëcchiarèdda E nu giurëšë neonummënarë. Vistë ca attórnë nu_gn’èra n’anëma Lu quadrumanë cu qquattë zumbë Gèzë a sturià la vècchia e llu giurëšë Ca gnë pariénnë dói palummë Attèndë a la ššigna! “Mmè!”, dëšìa, iarènnë, la vècchia “Si më vuléssënë anguóra pëglià Mò c’a ccèndë annë só na fëtécchia Sarrìa da nun_grérë, nu_ll’avrìa sprà”. Mméšë lu giurëšë nda la mèndë Pënẓava: “A na ššigna nun assuméglië Nu_mm’aggia méttë paura dë niéndë” Dòppë s’à ttruwà nda nu bušiglië Attèndë a la ššigna! Mò pënẓarë si avira séglië Pròpië cum’avìa fà ssu mammónë Chi tra na vècchia e nu giurëšë è mmiéglië Pë fà nu šchifë dë violazziónë Fóssë pë mmi, si më truwassë, Dói vòtë nu_gnë pënẓërrìa Aviéttë, sènẓa pèrdë li passë Ì cu la vècchia më në gërrìa Attèndë a la ššigna! Però si è vvèrë ca ss’anëmalë A ffà lu giuóvë d’amórë è nu mastrë Së sa ca iéddë, ed è nnurmalë Pë spirëtë e ggustë nunn_è n_astrë. Dunga futtènnësënë dë la vècchia Ca së truwàzë mmanë li mmóschë Ngappazë lu giurëšë pë na régghia E ll’arra(g)azë dinda lu bòschë. Attèndë a la ššigna! Chi ssuccërèzë dòppë è dduwërtèndë Mannaggia ca nun_ẓë pò ccundà È nu pëccarë davaramèndë Sai quanda rrisë n’aviémma fà. Lu giurëšë mmènẓë a ttanda mappinë Strëssava: “Mamma!”, cu dd’uógghië mòddë Cumë a lu crëstianë ca a mmatutinë Avìa cunnannà a ppèrdë lu còddë Attèndë a la ššigna! |
[1] La strofa "autocensurata" viene ripristinata qui nel testo. |