Il Pescatore
Fabrizio De André| Un'altra versione islandese tratta da Lyricstranslate. | |
| FISKIMANNS SAGA Í fǫlnandi liósi sólarlagsins var fiskimaðr búinn at sofna, hafði hann rispu á andliti eins og eins konar bros. Þar kom at strǫnd einn morðingi met stórum barnalegum augum, met stórum óttafullum augum eins væri þau spegill æfintýris. Bat hann karlinum um saltfisk: "Tíma hefk eigi og er hungraðr." Bað hann karlinum um brennivín: "Ég er þyrstr og drap einn mann." Opnaði karlinn augu at degi, skoðaði hann eigi heldr um, en gaf hann saltfisk og brennivín einum, er var hungraðr og þyrstr. Var þat eitt augnablik met hlýiu, þá fór hann sína leit met vindinn, fyrr augum enn þá sólin, á bak þarvit fiskimaðr einn. Á bak þarvit fiskimaðr einn, og minningin verðr um til sorgar, til minningar um miðsumarmánut enn lekit var í húsagarðs skugga. Þar komu at strǫnd lǫgreglumenn, ríðandi á hestbaki óvopnaðir spurðu þeir karlinum, gamli góði, hefr þú sét mann á flótta? En í fǫlnandi liósi sólarlagsins var fiskimaðr búinn at sofna, hafði hann rispu á andliti einsog eins konar bros. Hafði hann rispu á andliti einsog eins konar bros. | FISKIMAÐURINN Í skugga síðustu sólargeislanna hafði fiskimaður dottað og hann var með línu eftir andlitinu eins og nokkurskonar bros. Það kom morðingi á ströndina, tvö stór barnaaugu, tvö risastór hrædd augu, voru speglar ævintýris. Og hann bað þann gamla „gef mér brauð ég hef lítinn tíma og er of svangur“ og hann bað þann gamla „gef mér vín ég er þyrstur og ég er morðingi.“ Sá gamli pírði augun mót deginum hann horfði ekki einu sinni í kringum sig heldur hellti víninu og braut brauðið fyrir þann sem sagðist svangur og þyrstur. Og hitinn varði aðeins stundarkorn svo fór hann aftur í burtu mót vindinum svo fór hann aftur í átt að sólu með fiskimann á bak við sig. Með fiskimanninn á brott er minningin nú þegar sár hún er söknuður apríls sem var eytt í leiki í bakgarði. Þá komu tveir eftirlitsmenn á söðli þeir komu á söðli með byssur þeir spurðu þann gamla hvort þarna nálægt hefði morðingi farið hjá. Í skugga síðustu sólargeislanna hafði fiskimaður dottað og hann var með línu eftir andlitinu eins og nokkurskonar bros. og hann var með línu eftir andlitinu eins og nokkurskonar bros. |
