Τις Κυριακές στα Τρίκαλα,
στη Λάρισα, στη Σπάρτη
κάποιον κρυφόν αρχάγγελο
προσμένουν κάθε Μάρτη.
Τα βράδια στον περίπατο
κορίτσια και φαντάροι
ανεβοκατεβαίνουνε
με σκάλες στο φεγγάρι.
Καθώς ανάρια ραθυμούν
τα φώτα κι οι σημαίες
τα σπίτια πλοία γίνονται,
οι κάμποι προκυμαίες.
Αν ο κρυφός ερχόμενος
δεν έχασε το δρόμο
θα φτάσει τα μεσάνυχτα
μ' ένα κουπί στον ώμο.
Μα πού θα παν' τα Τρίκαλα,
η Σπάρτη κι η Κοζάνη
αν μια βραδιά σαλπάρουνε
κι αλλάξουνε λιμάνι.
στη Λάρισα, στη Σπάρτη
κάποιον κρυφόν αρχάγγελο
προσμένουν κάθε Μάρτη.
Τα βράδια στον περίπατο
κορίτσια και φαντάροι
ανεβοκατεβαίνουνε
με σκάλες στο φεγγάρι.
Καθώς ανάρια ραθυμούν
τα φώτα κι οι σημαίες
τα σπίτια πλοία γίνονται,
οι κάμποι προκυμαίες.
Αν ο κρυφός ερχόμενος
δεν έχασε το δρόμο
θα φτάσει τα μεσάνυχτα
μ' ένα κουπί στον ώμο.
Μα πού θα παν' τα Τρίκαλα,
η Σπάρτη κι η Κοζάνη
αν μια βραδιά σαλπάρουνε
κι αλλάξουνε λιμάνι.
inviata da CCG/AWS Staff - 16/3/2009 - 16:41
Lingua: Italiano
Versione italiana di Riccardo Venturi
29 agosto 2009
29 agosto 2009
L'ARCANGELO
Le domeniche a Trikala,
a Larissa, a Sparta
ogni marzo, aspettano
un arcangelo nascosto.
Le sere di struscio,
ragazzi e ragazze
su e giù per le scalinate
al chiaro della luna.
Indolenti, di tanto in tanto
i lumi, le bandiere
e le case si fan navi,
i campi si fan moli.
Se chi viene di nascosto
non si è smarrito,
arriverà a mezzanotte
con un remo in spalla.
Ma dove andranno Trikala
Sparta e anche Kozani
se, una notte, salpano
e cambiano di porto.
Le domeniche a Trikala,
a Larissa, a Sparta
ogni marzo, aspettano
un arcangelo nascosto.
Le sere di struscio,
ragazzi e ragazze
su e giù per le scalinate
al chiaro della luna.
Indolenti, di tanto in tanto
i lumi, le bandiere
e le case si fan navi,
i campi si fan moli.
Se chi viene di nascosto
non si è smarrito,
arriverà a mezzanotte
con un remo in spalla.
Ma dove andranno Trikala
Sparta e anche Kozani
se, una notte, salpano
e cambiano di porto.
×
[1969]
Το χρονικό
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
'Αλλες ερμηνείες: Ρούλα Μανισάνου
Gli "Annali" di K.H.Myris
versi di K.H. Myris
Musica di Yannis Markopoulos
Prima interpretazione di Maria Dimitriadi
Altre interpreti: Roula Manisanou
Gli "Annali" di K.H.Myris e Yannis Markopoulos
Το είχαν ακούσει η Ασπασία Παπαθανασίου, ο Τάκης Λαμπρίας, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Βασίλης Βασιλικός κ.α. Το 1970, συμπληρώθηκε με τέσσερα τραγούδια: το Π.Χ (το τραγούδι του Προμηθέα, όπου τρεις σταυρώνουν τον Τιτάνα και ο τίτλος έπαιζε ανάμεσα στο «Προ Χριστού» και στο «Παραδείγματος Χάριν»), Το λιονταρόπουλο (νανούρισμα αφιερωμένο στην κόρη μου που γεννήθηκε εκείνη τη χρονιά), Στο καφενείον "Η Ελλάς" και το τελικό τραγούδι, ("Πως να τραγουδήσω, πώς να σας μιλήσω") και βέβαια με την συνταρακτική φωνή του Νίκου Ξυλούρη. Επειδή δεν γνωρίζαμε τη μοίρα του έργου, στη λογοκρισία τα έστειλα με το ψευδώνυμο Κ.Χ.Μύρης, που το κράτησα έκτοτε ως γουρλίδικο.
Η λογοκρισία «έκοψε» δύο τραγούδια, που τώρα ο Γ.Μαρκόπουλος τα συμπεριέλαβε με τη φωνή του στην επανέκδοση τσε CD. Ο «Μύθος» του έργου οφείλεται στις ζωντανές εκτελέσεις στη «Λήδρα» όπου κάθε βράδυ συνέρρεαν πλήθη φοιτητών, συνειδητών πολιτών και αρκετών επωνύμων (Κ. Δοξιάδης, Γ. Σαββίδης, Χρ. Λαμπράκης, Σ.Φυντανίδης, Γ.Ρωμαίος, Τ.Λαμπρόπουλος, Αλ.Πατσιφάς κ.α.)
Ο Ρ. Μπήτον στην εισαγωγή του στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, αφιερώνει μια σελίδα στο «κίνημα» που ξεκίνησε με το Χρονικό.
Li avevano ascoltati Aspasia Papathanasiou, Takis Lambrias, Marios Ploritis, Vasilis Vasilikos e altri; nel 1970 furono completati con quattro altre canzoni: Π.Χ. (la canzone di Prometeo, dove in tre crocifiggono il Titano -il titolo è un gioco di sigle tra Προ Χριστού “a.C., avanti Cristo” e παραδείγματος χάριν “p.es., per esempio”), Το λιονταρόπουλο (una ninna-nanna dedicata a mia figlia, che era nata in quegli anni), Στο καφενείον “Η Ελλάς” e la canzone finale (”Πώς να τραγουδήσω, πώς να μιλήσω”), con la voce senz'altro sconvolgente di Nikos Xylouris. Poiché non potevamo sapere che sorte avrebbe avuto l'opera, la mandai alla censura con lo pseudonimo di “K.H.Myris”, che da allora mi è rimasto come nome d'arte.
La censura tagliò due canzoni, che ora sono state reinserite da Yannis Markopoulos, e da lui cantate, nella riedizione del CD. Il “mito” dell'opera è dovuto alle rappresentazioni dal vivo alla “Lidra” [il locale ateniese di Xylouris, ndt.], dove ogni sera accorrevano frotte di studenti, di cittadini consapevoli e anche parecchie personalità (K. Doxiadis, G. Savvidis, Chr. Lambrakis, S. Fyndanidis, G. Romeos, T. Lambropoulos, A. Patsifàs e altri).
R. Beaton, nell'introduzione alla sua “Letteratura Greca Moderna”, dedica una pagina al “movimento” che ebbe inizio con gli “Annali”.