דערלױבט לאָזט זיך דינען [1] ,
אױפֿרעדן מײַן האַרץ,
צי רעד איך פֿון זינען,
צי רעד איך פֿון שמאַרץ,
איך לײַד פֿון אַ קראַנקײט,
װאָס הײסט ניט קײן קרענק,
מען רופֿט עס אָן עלטער,
עס נאָגט און עס בענקט:
װאָס געװען איז געװען און ניטאָ,
שױן אַװעק יענע יאָר, יענע שעה,
װי שנעל פֿאַרפֿליט דער יונגער גליק,
און מען קען עס ניט כאַפּן מער צוריק,
װײַל װאָס געװען איז געװען און ניטאָ.
די קרעפֿטן װערן שװאַך,
די האָר װערט גראָ, —
מען נײט זיך,
מען קלײדט זיך,
מען מאַכט זיך שײן —
מען נאַרט אָבער קײנעם
נאָר זיך אַלײן, װײַל —
װאָס געװען איז געװען און ניטאָ.
װען איך גײ אומגערן אַ מאָל פֿאַרבײַ אַ סקול,
גיס איך מיט טרערן,
און טראַכט פֿון אַמאָל,
װי דער יונגיטשקער מוחל
זײַן גליק ניט פֿאַרשטײט
און קומט מען צום שׂכל
איז דאַן שױן צו שפּעט
אױפֿרעדן מײַן האַרץ,
צי רעד איך פֿון זינען,
צי רעד איך פֿון שמאַרץ,
איך לײַד פֿון אַ קראַנקײט,
װאָס הײסט ניט קײן קרענק,
מען רופֿט עס אָן עלטער,
עס נאָגט און עס בענקט:
װאָס געװען איז געװען און ניטאָ,
שױן אַװעק יענע יאָר, יענע שעה,
װי שנעל פֿאַרפֿליט דער יונגער גליק,
און מען קען עס ניט כאַפּן מער צוריק,
װײַל װאָס געװען איז געװען און ניטאָ.
די קרעפֿטן װערן שװאַך,
די האָר װערט גראָ, —
מען נײט זיך,
מען קלײדט זיך,
מען מאַכט זיך שײן —
מען נאַרט אָבער קײנעם
נאָר זיך אַלײן, װײַל —
װאָס געװען איז געװען און ניטאָ.
װען איך גײ אומגערן אַ מאָל פֿאַרבײַ אַ סקול,
גיס איך מיט טרערן,
און טראַכט פֿון אַמאָל,
װי דער יונגיטשקער מוחל
זײַן גליק ניט פֿאַרשטײט
און קומט מען צום שׂכל
איז דאַן שױן צו שפּעט
[1] Transcription / Trascrizione
Derloybt lozt zikh dinen,
Oysredn mayn harts,
Tsi red ikh fun zinen,
Tsi red ikh fun shmarts,
Ikh layd fun a krankayt,
Vos heyst nit keyn krenk,
Men ruft es on elter,
Es nogt un es benkt:
Vos geven iz geven un nito,
Shoyn avek yene yor, yene sho,
Vi shnel farflit der yunger glik,
Un men ken es nit khapn mer tsurik.
Vayl vos geven iz geven un nito.
Di kreftn vern shvakh,
Di hor vert gro —
Men neyt zikh
Men kleydt zikh
Men makht zikh sheyn —
Men nart ober. keynem
Nor zikh aleyn, vayl —
— Vos geven iz geven un nito.
Ven ikh gey umgern a mol farbay a skul,
Gis ikh mit trern
Un trakht fun amol,
Vi der yungitshker moykhl
Zayn glik nit farshteyt
Un kumt men tsum seykhl
Derloybt lozt zikh dinen,
Oysredn mayn harts,
Tsi red ikh fun zinen,
Tsi red ikh fun shmarts,
Ikh layd fun a krankayt,
Vos heyst nit keyn krenk,
Men ruft es on elter,
Es nogt un es benkt:
Vos geven iz geven un nito,
Shoyn avek yene yor, yene sho,
Vi shnel farflit der yunger glik,
Un men ken es nit khapn mer tsurik.
Vayl vos geven iz geven un nito.
Di kreftn vern shvakh,
Di hor vert gro —
Men neyt zikh
Men kleydt zikh
Men makht zikh sheyn —
Men nart ober. keynem
Nor zikh aleyn, vayl —
— Vos geven iz geven un nito.
Ven ikh gey umgern a mol farbay a skul,
Gis ikh mit trern
Un trakht fun amol,
Vi der yungitshker moykhl
Zayn glik nit farshteyt
Un kumt men tsum seykhl
inviata da Riccardo Gullotta - 18/8/2024 - 08:34
Lingua: Inglese
English translation / ענגליש איבערזעצונג / Traduzione inglese / Traduction anglaise / Englanninkielinen käännös :
Yiddishsongs
Yiddishsongs
WHAT WAS — WAS — AND IS NO MORE
Permit me to unburden my heart.
Whether I talk sense or whether I talk from sadness,
I suffer from a disease that is not called an illness.
They call it old age.
It gnaws and it yearns.
What was — was — and is no more.
That year, that hour is already gone.
How quickly youthful happiness flees and you can’t catch it again.
Because what was — was — and is no more.
Your strength becomes weak, your hair gray.
You sew and dress yourself and you make yourself pretty.
But you don’t fool anyone, only yourself, because what was — was — and is no more.
When by chance I go by a school,
I shed tears and think about the past
And how the young mind doesn’t understand its happiness,
And when we come to our senses it’s already too late.
Permit me to unburden my heart.
Whether I talk sense or whether I talk from sadness,
I suffer from a disease that is not called an illness.
They call it old age.
It gnaws and it yearns.
What was — was — and is no more.
That year, that hour is already gone.
How quickly youthful happiness flees and you can’t catch it again.
Because what was — was — and is no more.
Your strength becomes weak, your hair gray.
You sew and dress yourself and you make yourself pretty.
But you don’t fool anyone, only yourself, because what was — was — and is no more.
When by chance I go by a school,
I shed tears and think about the past
And how the young mind doesn’t understand its happiness,
And when we come to our senses it’s already too late.
inviata da Riccardo Gullotta - 18/8/2024 - 08:36
×
![]()
[anteriore al 1943]
ליריקס און מוזיק / Testo e musica / Lyrics and music / Paroles et musique / النص والموسيقى / Sanat ja sävel:
David Meyerowitz [דוד מאיראװיץ]
פּערפאָרמער / Interpreti / Performed by / Interprétée par / Laulavat:
Chayela Rosenthal
אלבאם / Album: A Yiddish Medley