Как засмотрится мне нынче, как задышится?
Воздух крут перед грозой, крут да вязок.
Что споется мне сегодня, что услышится?
Птицы вещие поют - да все из сказок.
Птица Сирин мне радостно скалится -
Веселит, зазывает из гнёзд,
А напротив - тоскует-печалится,
Травит душу чудной Алконост.
Словно семь заветных струн
Зазвенели в свой черёд -
Это птица Гамаюн
Надежду подаёт!
В синем небе, колокольнями проколотом, -
Медный колокол, медный колокол -
То ль возрадовался, то ли осерчал...
Купола в России кроют чистым золотом -
Чтобы чаще Господь замечал.
Я стою, как перед вечною загадкою,
Пред великою да сказочной страною -
Перед солоно- да горько-кисло-сладкою,
Голубою, родниковою, ржаною.
Грязью чавкая жирной да ржавою,
Вязнут лошади по стремена,
Но влекут меня сонной державою,
Что раскисла, опухла от сна.
Словно семь богатых лун
На пути моем встаёт -
То мне птица Гамаюн
Надежду подаёт!
Душу, сбитую утратами да тратами,
Душу, стертую перекатами, -
Если до́ крови лоскут истончал, -
Залатаю золотыми я заплатами -
Чтобы чаще Господь замечал!
Воздух крут перед грозой, крут да вязок.
Что споется мне сегодня, что услышится?
Птицы вещие поют - да все из сказок.
Птица Сирин мне радостно скалится -
Веселит, зазывает из гнёзд,
А напротив - тоскует-печалится,
Травит душу чудной Алконост.
Словно семь заветных струн
Зазвенели в свой черёд -
Это птица Гамаюн
Надежду подаёт!
В синем небе, колокольнями проколотом, -
Медный колокол, медный колокол -
То ль возрадовался, то ли осерчал...
Купола в России кроют чистым золотом -
Чтобы чаще Господь замечал.
Я стою, как перед вечною загадкою,
Пред великою да сказочной страною -
Перед солоно- да горько-кисло-сладкою,
Голубою, родниковою, ржаною.
Грязью чавкая жирной да ржавою,
Вязнут лошади по стремена,
Но влекут меня сонной державою,
Что раскисла, опухла от сна.
Словно семь богатых лун
На пути моем встаёт -
То мне птица Гамаюн
Надежду подаёт!
Душу, сбитую утратами да тратами,
Душу, стертую перекатами, -
Если до́ крови лоскут истончал, -
Залатаю золотыми я заплатами -
Чтобы чаще Господь замечал!
inviata da Flavio Poltronieri - 28/7/2019 - 13:05
Lingua: Italiano
Traduzione italiana e note di Flavio Poltronieri
CUPOLE
Cosa mi riserverà il futuro? Cosa respirerò?
L'aria è pesante prima del temporale, pesante e spessa.
Cosa mi sarà dato di cantare oggi? E di ascoltare?
Usciti dai racconti, gli uccelli profetici cantano
L'Uccello Sirin* mi sorride di gioia
Mi diverte, mi chiama dal suo nido
Al contrario, m'affligge, m'incupisce
M'avvelena l'anima, il meraviglioso uccello Alkonost**
Sette corde preziose
risuonano a turno
Questo è l'uccello Gamayun***
Che mi riporta la speranza
Nel cielo blu, trafitto dai campanili
Risuona una campana di ottone, una campana di rame
Passando dalla tristezza alla gioia
In Russia, le cupole sono ricoperte d'oro puro
Affinché il Signore le noti più spesso
Io resto là, davanti al mistero eterno
Di questo grande e favoloso paese
Paese salato, amaro, agro e dolce
Paese azzurro, di segale, di fonti
Masticando fango grasso e arrugginito
I cavalli affondano fino alle staffe
Mi conducono in un paese di boschi addormentati
Stremato, gonfio di sonno
Sette lune ricche
A turno si levano sul mio cammino
Questo è il mio uccello Gamayun
Che mi riporta la speranza
La mia anima colpita e indebolita dai tormenti
La mia anima erosa dalle prove
Raschiata a sangue
La rammenderò con pezze d'oro
Affinché il Signore la noti più spesso
Cosa mi riserverà il futuro? Cosa respirerò?
L'aria è pesante prima del temporale, pesante e spessa.
Cosa mi sarà dato di cantare oggi? E di ascoltare?
Usciti dai racconti, gli uccelli profetici cantano
L'Uccello Sirin* mi sorride di gioia
Mi diverte, mi chiama dal suo nido
Al contrario, m'affligge, m'incupisce
M'avvelena l'anima, il meraviglioso uccello Alkonost**
Sette corde preziose
risuonano a turno
Questo è l'uccello Gamayun***
Che mi riporta la speranza
Nel cielo blu, trafitto dai campanili
Risuona una campana di ottone, una campana di rame
Passando dalla tristezza alla gioia
In Russia, le cupole sono ricoperte d'oro puro
Affinché il Signore le noti più spesso
Io resto là, davanti al mistero eterno
Di questo grande e favoloso paese
Paese salato, amaro, agro e dolce
Paese azzurro, di segale, di fonti
Masticando fango grasso e arrugginito
I cavalli affondano fino alle staffe
Mi conducono in un paese di boschi addormentati
Stremato, gonfio di sonno
Sette lune ricche
A turno si levano sul mio cammino
Questo è il mio uccello Gamayun
Che mi riporta la speranza
La mia anima colpita e indebolita dai tormenti
La mia anima erosa dalle prove
Raschiata a sangue
La rammenderò con pezze d'oro
Affinché il Signore la noti più spesso
* Sirin simboleggia gioia eterna e felicità celeste. Si tratta di una creatura mitologica delle leggende russe con la testa e il seno di donna e il resto del corpo d'uccello (solitamente un gufo). Queste figure originariamente derivanti dai miti greci venivano ritratte con una corona o con un nimbo, cantavano bellissime canzoni per i santi e predivano gioie future. Tuttavia, per i comuni mortali erano pericolosi perchè chi li aveva ascoltati dimenticava tutto sulla terra e li seguiva fino alla morte. Per salvarsi si faceva ogni tipo di rumore al fine di spaventare l'uccello. Nel 17° e 18 ° secolo iniziarono a simboleggiare l'armonia mondiale, la gente in quei tempi credeva che solo le persone felici potessero sentirlo e pochi potevano vederlo perché era veloce e difficile da catturare, appunto come la felicità umana. Nel folklore russo, Sirin viene confuso con il venerato scrittore religioso Sant'Efrem il siriano, pertanto, parolieri contadini come ad esempio Nikolay Klyuev lo utilizzavano spesso Sirin come sinonimo di poeta.
** Alkonost nasce dal mito greco di Alcione, ragazza trasformata dagli dei in Martin Pescatore. Si pensa vivi nei pressi dell'Eufrate (fiume del paradiso secondo la Genesi 2:14) o dell'Isola Bujan. Quando canta, non si rende conto nemmeno di se stesso. E anche chi si trova lì vicino per caso, si dimentica di tutto: la mente si allontana e la sua anima esce dal corpo. Depone le uova negli abissi del mare, durante il solstizio d'inverno, le quali rimangono per sette giorni sul fondale per poi risalire in superficie mentre il mare è in bonaccia. Poi l'uccello prende le uova e le cova sulla riva. Solitamente sulla sua testa viene raffigurata una corona. Secondo le rappresentazioni dei lubki russi, i tratti caratteristici di Alkonost sono il seno e le mani, in una delle quali sorregge o il fiore del paradiso o una pergamena srotolata con una massima riguardo alla ricompensa in paradiso per aver condotto una vita retta. Secondo l'interpretazione di Viktor Vasnecov, Alkonо́st si ricopre di un piumaggio bianco e diventa messaggero di gioia ed estasi. Nel neopaganesimo viene presentato come l'incarnazione di Khors, il dio che governa il tempo atmosferico.
*** Gamajun è uccello/donna simbolo tradizionale di saggezza e conoscenza, vive su una remota isola a oriente. Ha una significativa collocazione spirituale essendo intermediario tra il mondo vivente e il regno dei defunti ed è portatore di una conoscenza universale sulle cose di terra e cielo, su dei ed eroi, uomini e mostri, uccelli e animali. Canta spesso inni rivolti agli uomini e predice l'avvenire a chi sappia ascoltarli. Secondo la leggenda, le profezie di Gamajun sono però difficili da intendere perché il loro canto è confuso col rumore delle tempeste. E' Gamajun (in una raffigurazione probabilmente del XVI secolo) l'uccello posato sul cannone che campeggia sullo stemma della città di Smolensk.
Daniil Andreev sostiene che i tre uccelli in questione si siano in seguito trasformati negli Arcangeli del Paradiso.
inviata da Flavio Poltronieri - 28/7/2019 - 14:47
Lingua: Finlandese
Traduzione finlandese / Finnish translation / Traduction finnoise / Финский перевод / Suomennos: Turkka Mali
Audio link to the song performed by Mika and Turkka Mali on their 1998 album Vysotskin lauluja (Songs by Vysotsky)
Audio link to the song performed by Mika and Turkka Mali on their 1998 album Vysotskin lauluja (Songs by Vysotsky)
KUPOLIT
On ilma raskas, myrskyn enteet jo niin kaukaa nään,
nousevan jo huomaan myrskytuulen.
En hengittämään pysty, jostain kuitenkin
laulun lumottujen lintujen kuulen.
Ilon lintu Sirin *) laulaa lauluaan,
mua pesäänsä se houkuttaa.
Kaipuun lintu Alkonost *) se niin musta on,
sen ääni sieluun reiän kaivertaa.
Kaukaa kuullaan laulu tää,
näin helisee kitarain.
Toivon pieni lintu Gamajun *)
nyt laulaa mulle vain.
Koko taivas halkeaa ja kellot kumajaa,
kauan kumisten, kauan kumisten
ne soittaa ilon, soittaa rauhan, ne soittaa surunkin.
Ja kupolit ne kaikki täällä kultaamme,
jotta Herramme huomaisi meidät.
Nyt seison eessä maan suuren, maan niin mahtavan.
Aistin maun katkeran, maun suolan.
Seison edessä maan runsaan, maan niin ikuisen,
näen kirkkaan lähteen, näen luolan.
Villit varsat juoksevat, ne hiestä märät on,
ne sidottu on petokseen, valheeseen.
Ne minut mukaansa tempaa alas tyhjyyteen,
maahan suureen, unen kaltaiseen.
Taivas on niin kirjava,
ja siellä seilaa kuuta seitsemän.
Toivon pieni lintu Gamajun,
kai voitat pimeän.
Ja puhdistan nyt sieluni niin kuluneen,
se kunnes hohtaa, se kunnes kiiltää,
se kunnes löytää ilon, rauhan ainaisen
Ja itseni niin rähjäisen mä kultaan nyt,
jotta Herramme huomaisi minut.
On ilma raskas, myrskyn enteet jo niin kaukaa nään,
nousevan jo huomaan myrskytuulen.
En hengittämään pysty, jostain kuitenkin
laulun lumottujen lintujen kuulen.
Ilon lintu Sirin *) laulaa lauluaan,
mua pesäänsä se houkuttaa.
Kaipuun lintu Alkonost *) se niin musta on,
sen ääni sieluun reiän kaivertaa.
Kaukaa kuullaan laulu tää,
näin helisee kitarain.
Toivon pieni lintu Gamajun *)
nyt laulaa mulle vain.
Koko taivas halkeaa ja kellot kumajaa,
kauan kumisten, kauan kumisten
ne soittaa ilon, soittaa rauhan, ne soittaa surunkin.
Ja kupolit ne kaikki täällä kultaamme,
jotta Herramme huomaisi meidät.
Nyt seison eessä maan suuren, maan niin mahtavan.
Aistin maun katkeran, maun suolan.
Seison edessä maan runsaan, maan niin ikuisen,
näen kirkkaan lähteen, näen luolan.
Villit varsat juoksevat, ne hiestä märät on,
ne sidottu on petokseen, valheeseen.
Ne minut mukaansa tempaa alas tyhjyyteen,
maahan suureen, unen kaltaiseen.
Taivas on niin kirjava,
ja siellä seilaa kuuta seitsemän.
Toivon pieni lintu Gamajun,
kai voitat pimeän.
Ja puhdistan nyt sieluni niin kuluneen,
se kunnes hohtaa, se kunnes kiiltää,
se kunnes löytää ilon, rauhan ainaisen
Ja itseni niin rähjäisen mä kultaan nyt,
jotta Herramme huomaisi minut.
* ) Sirin, Alkonost ja Gamajun ovat venäläisten legendojen hahmoja, jotka ovat puoliksi lintuja ja puoliksi naisia.
inviata da Juha Rämö - 29/7/2019 - 16:05
Lingua: Polacco
Versione polacca di Paweł Orkisz
Dall'album con le canzoni di Vladimir Vysotskij cantate in polacco "Ja i tak zabiorę Cię stąd" pubblicato nel 2014.
Il testo da Włodzimierz Wysocki.com
Dall'album con le canzoni di Vladimir Vysotskij cantate in polacco "Ja i tak zabiorę Cię stąd" pubblicato nel 2014.
Il testo da Włodzimierz Wysocki.com
KOPUŁY
W co zapatrzeć się mam, czym zachłysnąć się da,
gdy powietrze przed burzą takie ciężkie.
Co wyśpiewam ja sam, co usłyszysz ty tam,
ptaki z baśni śpiewają dziwnie pięknie.
Jeden z nich łasi się tak radośnie do rąk,
pobratymców przyzywa z gniazd dalekich,
lecz tuż obok spuścił głowę smutny biały ptak
i nie umiem odgadnąć za czym tęskni.
Niechby rozedrgało myśl
roztańczonych strun sześć.
W skrzydłach ptaków dla mnie dziś
nadzieja kryje się.
W sinym niebie rosyjskim dzwonnicami przekłutym
dzwon miedziany, miedziany dzwon...
to szaleje z radości, to z gniewu,
a kopuły pokryte szczerym złotem są,
żeby częściej Wszechmocny dostrzegał.
Stoję jak przed odwieczną zagadką i jak
przed bajecznie ogromnym narodem;
przesolonym, gorzkim, skwaśniałym, błękitnym
i źródlanym... a przecież samogonem!
Z błotem w chrapach, tłustym i gęstym,
grzęzną konie me, po pas, po brzuch,
ale wloką mnie, wloką... przez to mocarstwo,
co rozkisłe, opuchłe od snu.
Niechby rozświetliło noc
staroruskich księżyców sześć!
W skrzydłach ptaków dla mnie dziś
nadzieja kryje się.
Na mą duszę, wytartą ustępstwami co dzień,
na mą duszę wytartą jak łach
- jeśli do krwi już skrawek pocieniał -
złote łaty naszyję, niechaj złotem się mienią,
żeby częściej Wszechmocny dostrzegał.
W co zapatrzeć się mam, czym zachłysnąć się da,
gdy powietrze przed burzą takie ciężkie.
Co wyśpiewam ja sam, co usłyszysz ty tam,
ptaki z baśni śpiewają dziwnie pięknie.
Jeden z nich łasi się tak radośnie do rąk,
pobratymców przyzywa z gniazd dalekich,
lecz tuż obok spuścił głowę smutny biały ptak
i nie umiem odgadnąć za czym tęskni.
Niechby rozedrgało myśl
roztańczonych strun sześć.
W skrzydłach ptaków dla mnie dziś
nadzieja kryje się.
W sinym niebie rosyjskim dzwonnicami przekłutym
dzwon miedziany, miedziany dzwon...
to szaleje z radości, to z gniewu,
a kopuły pokryte szczerym złotem są,
żeby częściej Wszechmocny dostrzegał.
Stoję jak przed odwieczną zagadką i jak
przed bajecznie ogromnym narodem;
przesolonym, gorzkim, skwaśniałym, błękitnym
i źródlanym... a przecież samogonem!
Z błotem w chrapach, tłustym i gęstym,
grzęzną konie me, po pas, po brzuch,
ale wloką mnie, wloką... przez to mocarstwo,
co rozkisłe, opuchłe od snu.
Niechby rozświetliło noc
staroruskich księżyców sześć!
W skrzydłach ptaków dla mnie dziś
nadzieja kryje się.
Na mą duszę, wytartą ustępstwami co dzień,
na mą duszę wytartą jak łach
- jeśli do krwi już skrawek pocieniał -
złote łaty naszyję, niechaj złotem się mienią,
żeby częściej Wszechmocny dostrzegał.
inviata da Krzysiek - 1/8/2019 - 01:27
Lingua: Polacco
Versione polacca di Marlena Zimna
Veniva eseguita da Łada Gorpienko
Il testo da Włodzimierz Wysocki.com
Veniva eseguita da Łada Gorpienko
Il testo da Włodzimierz Wysocki.com
ROSYJSKIE KOPUŁY
Czego mi w tej trudnej chwili będzie trzeba?
Niczym błoto, wiatr się staje lepki, grząski.
Co usłyszę? Co zobaczę? Co zaśpiewam?
Ptak baśniowy mi proroczą śpiewa piosnkę.
To ptak Sirin coś radośnie nuci w locie,
Woła do mnie z dalekich swych gniazd.
To Alkonost ciągle dręczy mnie w tęsknocie,
Mojej duszy struny szarpiąc raz po raz.
Jak tajemny losu znak,
Siedem strun zaczęło grać.
To Gamajun - wieszczy ptak -
W nadziei każe trwać!
Krzyż z dzwonnicy ostrzem złotym przeszył chmury,
I zabrzmiały jak szalone dzwonów chóry,
Może szał, a może smutek śpiew ich wzmógł...
Czystym złotem się w Rosji pokrywa kopuły,
Żeby częściej dostrzegał je Bóg.
Oto stoję, niczym przed zagadką wieczną,
Przed ogromnym krajem, jakby z baśni rodem -
To spowitym śnieżną szatą, to słonecznym,
To ubogim, to płynącym mlekiem, miodem.
I choć koń się zachłysnął i parska,
Uwiązł w błocie, brakuje mu tchu,
Wciąż mnie wlecze przez senne mocarstwo,
Co nie może się wyrwać ze snu.
Jak przedziwny losu znak,
Lśni księżyców siedmiu blask,
To Gamajun - wieszczy ptak -
Nadzieją karmi nas!
Duszę ranną po tylu utratach i stratach,
Co bliznami obrosła przez lata,
Gdy zrozumiem, że smutek ją zmógł,
Zaceruję i nićmi złotymi załatam,
Żeby częściej dostrzegał mnie Bóg!
Czego mi w tej trudnej chwili będzie trzeba?
Niczym błoto, wiatr się staje lepki, grząski.
Co usłyszę? Co zobaczę? Co zaśpiewam?
Ptak baśniowy mi proroczą śpiewa piosnkę.
To ptak Sirin coś radośnie nuci w locie,
Woła do mnie z dalekich swych gniazd.
To Alkonost ciągle dręczy mnie w tęsknocie,
Mojej duszy struny szarpiąc raz po raz.
Jak tajemny losu znak,
Siedem strun zaczęło grać.
To Gamajun - wieszczy ptak -
W nadziei każe trwać!
Krzyż z dzwonnicy ostrzem złotym przeszył chmury,
I zabrzmiały jak szalone dzwonów chóry,
Może szał, a może smutek śpiew ich wzmógł...
Czystym złotem się w Rosji pokrywa kopuły,
Żeby częściej dostrzegał je Bóg.
Oto stoję, niczym przed zagadką wieczną,
Przed ogromnym krajem, jakby z baśni rodem -
To spowitym śnieżną szatą, to słonecznym,
To ubogim, to płynącym mlekiem, miodem.
I choć koń się zachłysnął i parska,
Uwiązł w błocie, brakuje mu tchu,
Wciąż mnie wlecze przez senne mocarstwo,
Co nie może się wyrwać ze snu.
Jak przedziwny losu znak,
Lśni księżyców siedmiu blask,
To Gamajun - wieszczy ptak -
Nadzieją karmi nas!
Duszę ranną po tylu utratach i stratach,
Co bliznami obrosła przez lata,
Gdy zrozumiem, że smutek ją zmógł,
Zaceruję i nićmi złotymi załatam,
Żeby częściej dostrzegał mnie Bóg!
inviata da Krzysiek - 1/8/2019 - 01:32
×
![]()
Secondo una leggenda popolare, il 19 agosto, la festa del Salvatore delle mele, (Yablochniy Spas) l'uccello fa cadere dalle sue ali della rugiada viva e i frutti si trasformano e nasce in loro una forza straordinaria: da questo momento tutti i frutti sui meli diventano curativi.