Eun alarc'h [1], eun alarc'h tramor,
War lein tour moal kastell Armor
Neventi vat d'ar Vretoned!
Ha mallozh ruz d'ar C'hallaoued!
Erru ul lestr e pleg ar mor,
E ouelioù gwenn gantañ digor
Degoue'et an Aotroù Yann en-dro,
Digoue'et eo da ziwall e vro
Enor, enor d'ar gwenn-ha-du!
Ha d'an dretourien mallozh ruz!
War lein tour moal kastell Armor
Dinn, dinn, daon!
dann emgann! dann emgann!
Oh! Dinn, dinn, daon!
d'ann emgann ez an!
dann emgann! dann emgann!
Oh! Dinn, dinn, daon!
d'ann emgann ez an!
Neventi vat d'ar Vretoned!
Ha mallozh ruz d'ar C'hallaoued!
Erru ul lestr e pleg ar mor,
E ouelioù gwenn gantañ digor
Degoue'et an Aotroù Yann en-dro,
Digoue'et eo da ziwall e vro
Enor, enor d'ar gwenn-ha-du!
Ha d'an dretourien mallozh ruz!
[1] il termine è stato con tutta probabilità ripristinato da Villemarqué con riferimento al gallese "alarch", purale "elyrch" o "eleirch" per sostituirlo al termine bretone "sin" che per lui era troppo simile al francese "cygne"; ma secondo un'altra ipotesi potrebbe trattarsi di un fraintendimento: supponendo che Villemarqué abbia riportato una vera ballata storica nel primo verso viene localizzato il luogo dello sbarco "Aleth" o "Alet" (vecchio termine bretone con cui era chiamata Saint-Malo) , sul promontorio di Saint-Servan, il verso diventa quindi " A Aleth oltre il mare, davanti alla torre ruinosa (tour moal) del castello Armor ( letteralmente, fortezza del mare)
×