Քո՛ւյր իմ, ցանքին մեջ կակաչներ կան, քաղե՛.[1]
Ահա սիրող սիրտերու պես կ'արյունին:
Պիտի իրենց բաժակներեն բյուրեղե
Խըմենք ալիքն արևին:
Անոնք ա՛յնչափ բըռնըկեր են` որ կարծես
Հըդեհն իրենց կ'այրե դաշտերը անհուն:
Պիտի իրենց բաժակներեն հըրակեզ
Խըմենք կայծերն աստղերուն:
Քո՛ւյր իմ, քաղե՛, լորի մը պես ծածկըված
Ցորեններուն մեջ` որ մեղմիկ կը նազին:
Պիտի իրենց բաժակներեն բոսորած
Խըմենք արյունն ակոսին:
Անոնք ծըռած արտույտներու բույնին վրա
Լալ շողերով ողկույզ ողկույզ կը ծըփան:
Պիտի իրենց բաժակներեն հակընթյա
Խըմենք խոստումը Գարնան:
Քաղե՛, քո՛ւյր իմ, կակաչ չէ, բո՜ց քղե դուն.
Հըրդեհն իրենց լեցուր գոգնոցդ կույսի:
Պիտի իրենց բաժակներեն փափկասուն
Խըմենք կրակներն Հունիսի:
Ծաղկե՜ր, ծաղկե՜ր են բերնիդ պես քնքշենի,
Կը խոսակցին ցորյանին հետ օրորուն:
Պիտի իրենց բաժակներեն ծիրանի
Խըմենք գաղտնիքն հասկերուն:
Քաղե՛, քույր իմ, պիտի պսակվինք անոնցմով
Վաղվան զըվարթ տոնին համար գյուղակին:
Եվ պիտի այդ բաժակներեն, պարելով,
Խըմենք գինին Տարփանքին:
Ահա սիրող սիրտերու պես կ'արյունին:
Պիտի իրենց բաժակներեն բյուրեղե
Խըմենք ալիքն արևին:
Անոնք ա՛յնչափ բըռնըկեր են` որ կարծես
Հըդեհն իրենց կ'այրե դաշտերը անհուն:
Պիտի իրենց բաժակներեն հըրակեզ
Խըմենք կայծերն աստղերուն:
Քո՛ւյր իմ, քաղե՛, լորի մը պես ծածկըված
Ցորեններուն մեջ` որ մեղմիկ կը նազին:
Պիտի իրենց բաժակներեն բոսորած
Խըմենք արյունն ակոսին:
Անոնք ծըռած արտույտներու բույնին վրա
Լալ շողերով ողկույզ ողկույզ կը ծըփան:
Պիտի իրենց բաժակներեն հակընթյա
Խըմենք խոստումը Գարնան:
Քաղե՛, քո՛ւյր իմ, կակաչ չէ, բո՜ց քղե դուն.
Հըրդեհն իրենց լեցուր գոգնոցդ կույսի:
Պիտի իրենց բաժակներեն փափկասուն
Խըմենք կրակներն Հունիսի:
Ծաղկե՜ր, ծաղկե՜ր են բերնիդ պես քնքշենի,
Կը խոսակցին ցորյանին հետ օրորուն:
Պիտի իրենց բաժակներեն ծիրանի
Խըմենք գաղտնիքն հասկերուն:
Քաղե՛, քույր իմ, պիտի պսակվինք անոնցմով
Վաղվան զըվարթ տոնին համար գյուղակին:
Եվ պիտի այդ բաժակներեն, պարելով,
Խըմենք գինին Տարփանքին:
[1] K’uyr im, c’ank’in mej kakač’ner kan, k’aγe:
Aha siroγ sirteru pes k'aryunin:
Piti ir bazhakneren byureγe
Khymenk’ alik’n arevin:
Anonk’ vorč’ap’ byrrneker yen `vor karces
Hydehn irenc’ k'ayre daštery anhun:
Piti irenc’ bazhakneren hirakez
Khnimeren kaycern astγerun:
K’uyr im, k’aγe, lori my pes cackuacvac
C'voreneri mej `vor meγmik e nazin:
Piti irenc’ bazhakneren bosorac
Khnimenk’ aryunn akosin:
Anonk’ cyrrats artuytneru buynin vra
Lal shoγerov voγkuyz voγkuyz e cnip’an:
Piti ir bazhakneren hac’int’ya
Khnimenk’ khostumy Garnan:
K’aγe, k’uyr im, kakač’ č’e, bo՜γ k’γe dun.
Hyrdehn irenc’ lec’ur gognoc’d zuysi:
Piti irenc’ bazhakneren p’ap’kasun
Khymenk’ kraknery Hunis:
Tsaγke՜r, tsaγke՜r yen bernid pes k’nk’šeni,
Ky khosakc’in ts’vorian het ororun:
Piti ir bazhaknere apirani
Khnimenk’ gaγtnik’n haskerun:
K’aγe, k’uyr im, piti psakvac’ anonc’mov
Vaγva zyvart’ tonin hamar gyuγakin:
Yev petk’ e bazhakneren, parelov,
Khemenk’ ginin Tarp’ank’in:
Aha siroγ sirteru pes k'aryunin:
Piti ir bazhakneren byureγe
Khymenk’ alik’n arevin:
Anonk’ vorč’ap’ byrrneker yen `vor karces
Hydehn irenc’ k'ayre daštery anhun:
Piti irenc’ bazhakneren hirakez
Khnimeren kaycern astγerun:
K’uyr im, k’aγe, lori my pes cackuacvac
C'voreneri mej `vor meγmik e nazin:
Piti irenc’ bazhakneren bosorac
Khnimenk’ aryunn akosin:
Anonk’ cyrrats artuytneru buynin vra
Lal shoγerov voγkuyz voγkuyz e cnip’an:
Piti ir bazhakneren hac’int’ya
Khnimenk’ khostumy Garnan:
K’aγe, k’uyr im, kakač’ č’e, bo՜γ k’γe dun.
Hyrdehn irenc’ lec’ur gognoc’d zuysi:
Piti irenc’ bazhakneren p’ap’kasun
Khymenk’ kraknery Hunis:
Tsaγke՜r, tsaγke՜r yen bernid pes k’nk’šeni,
Ky khosakc’in ts’vorian het ororun:
Piti ir bazhaknere apirani
Khnimenk’ gaγtnik’n haskerun:
K’aγe, k’uyr im, piti psakvac’ anonc’mov
Vaγva zyvart’ tonin hamar gyuγakin:
Yev petk’ e bazhakneren, parelov,
Khemenk’ ginin Tarp’ank’in:
inviata da Dq82 + Adriana - 4/2/2018 - 12:20
Lingua: Italiano
PAPAVERI
Cogli, sorella, questi papaveri nel recinto –
sanguinanti come cuori innamorati.
Nelle loro coppe di cristallo
berremo l’onda del sole.
Tanto divampano di fiamme
che il loro incendio brucia i campi sterminati.
Nelle loro coppe di fuoco
berremo le scintille del sole.
Cogli, sorella, come la quaglia nascosta
tra i grani che dolcemente vezzeggiano.
Nelle loro coppe scarlatte
berremo il sangue dei solchi.
Chini sui nidi delle allodole
fluttuano i grappoli di raggi rossi.
Nelle loro coppe rubino
berremo la promessa della primavera.
Cogli, sorella, non i papaveri, ma la fiamma;
avvolgi nel loro incendio il tuo grembiule verginale.
Nelle loro coppe delicate
berremo i fuochi di giugno.
Fiori sbocciati sulle tue tenere labbra,
conversano con il grano vibrante.
Nelle loro coppe purpuree
berremo il mistero delle spighe.
Coglili, sorella, perché di essi c’incoroneremo
per la gioiosa festa di domani, al villaggio.
E in queste coppe, danzando,
berremo il vino dell’Amore.
Cogli, sorella, questi papaveri nel recinto –
sanguinanti come cuori innamorati.
Nelle loro coppe di cristallo
berremo l’onda del sole.
Tanto divampano di fiamme
che il loro incendio brucia i campi sterminati.
Nelle loro coppe di fuoco
berremo le scintille del sole.
Cogli, sorella, come la quaglia nascosta
tra i grani che dolcemente vezzeggiano.
Nelle loro coppe scarlatte
berremo il sangue dei solchi.
Chini sui nidi delle allodole
fluttuano i grappoli di raggi rossi.
Nelle loro coppe rubino
berremo la promessa della primavera.
Cogli, sorella, non i papaveri, ma la fiamma;
avvolgi nel loro incendio il tuo grembiule verginale.
Nelle loro coppe delicate
berremo i fuochi di giugno.
Fiori sbocciati sulle tue tenere labbra,
conversano con il grano vibrante.
Nelle loro coppe purpuree
berremo il mistero delle spighe.
Coglili, sorella, perché di essi c’incoroneremo
per la gioiosa festa di domani, al villaggio.
E in queste coppe, danzando,
berremo il vino dell’Amore.
inviata da Dq82 + Adriana - 4/2/2018 - 12:23
Lingua: Occitano
Versione occitana cantata dai Blu L'Azard in Bal Poetic
Da la collaboracion de l’ome embe la tèrra e embe las bèstias Diu fai nàisser la vita: lo blat. Ren content d’aquò, fai crèisser al metz di champs dal pan de deman l’amor d’encuei – lo pavòt escarlat – ente se miralha e s’enrichís nòstre rapòrt embe lo pan mesme: “Dins lors copas porporaas / bèurem lo mistèri des espigas”. “E da sa bontat avem tuchi recebut, gràcia sus gràcia”, ditz Sant Paul.
Da la collaboracion de l’ome embe la tèrra e embe las bèstias Diu fai nàisser la vita: lo blat. Ren content d’aquò, fai crèisser al metz di champs dal pan de deman l’amor d’encuei – lo pavòt escarlat – ente se miralha e s’enrichís nòstre rapòrt embe lo pan mesme: “Dins lors copas porporaas / bèurem lo mistèri des espigas”. “E da sa bontat avem tuchi recebut, gràcia sus gràcia”, ditz Sant Paul.
PAVÒTS
Cuelh, sòrre, aquesti pavòts dins l’enclaus –
sanhants coma de còrs enamorats.
Dins lors copas de cristal
beurèm l’onda dal solelh.
Talament ardon de flamas
que lor incendi brusa lhi champs exterminats.
Dins lors copas enfuecaas
beurèm las beluas des estèlas.
Cuelh, sòrre, coma la calha estremaa
entre lhi blats que calinhon doçament.
Dins lors copas escarlatas
beurèm lo sang des reas.
Clinats sus lhi nis des aloetas
flòton coma de rapas de rais ros.
Dins lors copas robin
beurèm la promessa de la prima.
Cuelh, sòrre, ren lhi pavòts, mas la flama –
envòusa dins lor incendi ton faudil verginal.
Dins lors copas delicaas
beurèm lhi fuecs de junh.
De flors espelias sus tas tenras bochas,
devison embe lo blat vibrant.
Dins lors copas porporaas
bèurem lo mistèri des espigas.
Cuelh-lhi, sòrre, perqué d’ilhs nos encoronarèm
per la joiosa fèsta de deman, al vilatge.
E dins aquestas copas, en dançant,
beurèm lo vin de l’amor.
Cuelh, sòrre, aquesti pavòts dins l’enclaus –
sanhants coma de còrs enamorats.
Dins lors copas de cristal
beurèm l’onda dal solelh.
Talament ardon de flamas
que lor incendi brusa lhi champs exterminats.
Dins lors copas enfuecaas
beurèm las beluas des estèlas.
Cuelh, sòrre, coma la calha estremaa
entre lhi blats que calinhon doçament.
Dins lors copas escarlatas
beurèm lo sang des reas.
Clinats sus lhi nis des aloetas
flòton coma de rapas de rais ros.
Dins lors copas robin
beurèm la promessa de la prima.
Cuelh, sòrre, ren lhi pavòts, mas la flama –
envòusa dins lor incendi ton faudil verginal.
Dins lors copas delicaas
beurèm lhi fuecs de junh.
De flors espelias sus tas tenras bochas,
devison embe lo blat vibrant.
Dins lors copas porporaas
bèurem lo mistèri des espigas.
Cuelh-lhi, sòrre, perqué d’ilhs nos encoronarèm
per la joiosa fèsta de deman, al vilatge.
E dins aquestas copas, en dançant,
beurèm lo vin de l’amor.
inviata da Dq82 + Adriana - 4/2/2018 - 12:24
×
Scritto prima del 1915.
Pubblicato postumo nel 1921. Dopo essere stato ritrovato tra i beni sequestrati agli armeni.
Canto del pane (Հացին երգը)
Dalla collaborazione dell’uomo con la terra e con gli animali Dio fa nascere la vita: il grano. Non contento di ciò, Egli fa crescere in mezzo ai campi del pane di domani l’amore di oggi – il papavero scarlatto – in cui si rispecchia e si arricchisce il nostro rapportocon il pane stesso: “nelle loro coppe purpuree / berremo il mistero delle spighe”. “E dalla sua bontà abbiamo tutti ricevuto, grazia su grazia”, dice San Paolo.
Questa poesia quasi sembra una profezia del poeta circa la sua morte... Portava il canto del pane in tasca e fu ritrovato solo anni dopo tra i beni sequestrati agli armeni, grazie all'investimento di ingenti somme di denaro e l'azione di una spia. La canzone è messa in musica dal gruppo occitano (in occitano) Blu L'Azard.
Nella traduzione di Antonia Arslan, la poesia viene tradotta con Papaveri, ma potrebbe anche essere Tulipani