Πριν από χρόνια σ’ ένα μακρινό μου ταξίδι
σε μια έρημη ακτή κάπου στην Αφρική
συνάντησα έναν ταξιδιώτη από άλλον πλανήτη
που μέσα στο διάστημα είχε χαθεί.
Με ρώτησε πώς το λεν’ αυτό το αστέρι
που από κακή του τύχη είχε βρεθεί
του είπα είν’ ο τρίτος πλανήτης από την Ήλιο
και πως εμείς τον λέμε Γη.
Με κοίταξε με αληθινή απορία
μου είπε πως νόμιζε πως ο πλανήτης αυτός είχε χαθεί
μου είπε πως τα μακρινά τους αστεροσκοπεία
είχαν σημειώσει κάποτε μια μεγάλη καταστροφή.
Τότε του μίλησα για τη Χιροσίμα και για το Ναγκασάκι
μ’ έπιασε το παράπονο κι έκλαψα σαν παιδί
του είπα πέντε χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε
άνθρωπος μ’ άνθρωπο, λαός με λαό μαζί
του είπα πέντε χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε
αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Αυτός μου μίλησε για τον μακρινό του πλανήτη
μου είπε πως τον κυβερνάνε δώδεκα σοφοί.
μετά με ρώτησε για τις δικές μας κυβερνήσεις
πόσοι σοφοί κυβερνάνε τη Γη
Του είπα εδώ είν’ αλλιώς τα πράγματα, κύριε
δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί
πολλές φορές κυβερνάνε αλητήριοι
αρκετές φορές κυβερνάνε και τρελοί.
Τότε του μίλησα για τον Νέρωνα και για τον Χίτλερ
για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και για τους Ναζί
του είπα πώς σκοτώναν οι Ες-Ες τους ανθρώπους
χίλιους χίλιους σαν τα πρόβατα, κύριε
αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Κοίταξε γύρω του τη θάλασσα, τα πανέμορφα δάση
μου είπε «είναι το πιο όμορφο αστέρι που έχω δει»
με ρώτησε αν μπορούσε να κόψει ένα κλωνάρι από ένα δέντρο
και μια πέτρα να πάρει μαζί του για να θυμάται τη Γη.
Πήρα την πέτρα από τα χέρια του
και τη φίλησα με αγάπη
απόρησε και με ρώτησε γιατί.
Του είπα δεν υπάρχει μια πέτρα σ’ αυτόν τον πλανήτη, κύριε
με ανθρώπινο αίμα να μην έχει ποτιστεί
του είπα πολύ αίμα έχει χυθεί εδώ πάνω, κύριε
αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
σε μια έρημη ακτή κάπου στην Αφρική
συνάντησα έναν ταξιδιώτη από άλλον πλανήτη
που μέσα στο διάστημα είχε χαθεί.
Με ρώτησε πώς το λεν’ αυτό το αστέρι
που από κακή του τύχη είχε βρεθεί
του είπα είν’ ο τρίτος πλανήτης από την Ήλιο
και πως εμείς τον λέμε Γη.
Με κοίταξε με αληθινή απορία
μου είπε πως νόμιζε πως ο πλανήτης αυτός είχε χαθεί
μου είπε πως τα μακρινά τους αστεροσκοπεία
είχαν σημειώσει κάποτε μια μεγάλη καταστροφή.
Τότε του μίλησα για τη Χιροσίμα και για το Ναγκασάκι
μ’ έπιασε το παράπονο κι έκλαψα σαν παιδί
του είπα πέντε χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε
άνθρωπος μ’ άνθρωπο, λαός με λαό μαζί
του είπα πέντε χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε
αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Αυτός μου μίλησε για τον μακρινό του πλανήτη
μου είπε πως τον κυβερνάνε δώδεκα σοφοί.
μετά με ρώτησε για τις δικές μας κυβερνήσεις
πόσοι σοφοί κυβερνάνε τη Γη
Του είπα εδώ είν’ αλλιώς τα πράγματα, κύριε
δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί
πολλές φορές κυβερνάνε αλητήριοι
αρκετές φορές κυβερνάνε και τρελοί.
Τότε του μίλησα για τον Νέρωνα και για τον Χίτλερ
για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και για τους Ναζί
του είπα πώς σκοτώναν οι Ες-Ες τους ανθρώπους
χίλιους χίλιους σαν τα πρόβατα, κύριε
αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
Κοίταξε γύρω του τη θάλασσα, τα πανέμορφα δάση
μου είπε «είναι το πιο όμορφο αστέρι που έχω δει»
με ρώτησε αν μπορούσε να κόψει ένα κλωνάρι από ένα δέντρο
και μια πέτρα να πάρει μαζί του για να θυμάται τη Γη.
Πήρα την πέτρα από τα χέρια του
και τη φίλησα με αγάπη
απόρησε και με ρώτησε γιατί.
Του είπα δεν υπάρχει μια πέτρα σ’ αυτόν τον πλανήτη, κύριε
με ανθρώπινο αίμα να μην έχει ποτιστεί
του είπα πολύ αίμα έχει χυθεί εδώ πάνω, κύριε
αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει.
inviata da Riccardo Venturi - Ελληνικό Τμήμα των ΑΠΤ "Gian Piero Testa" - 22/6/2016 - 12:59
Lingua: Italiano
Traduzione italiana / Italian translation / Traduction italienne / Italiankielinen käännös:
Riccardo Venturi, 22-6-2016 13:00
Riccardo Venturi, 22-6-2016 13:00
PIANETA TERRA
Anni fa, durante un mio grande viaggio
su una costa deserta da qualche parte in Africa
incontrai un viaggiatore da un altro pianeta
che si era perduto nello spazio.
Mi chiese come si chiama questo corpo celeste
scovato per caso e per sua sfortuna,
gli dissi che è il terzo pianeta a distanza dal Sole
e che noialtri lo chiamiamo “Terra”.
Lui mi guardò davvero in preda al dubbio,
mi disse che credeva che 'sto pianeta fosse scomparso,
e mi disse che i loro lontani osservatòri astronomici
una volta avevan segnalato una grande catastrofe.
Allora gli parlai di Hiroshima e Nagasaki,
mi prese lo sconforto e mi misi a piangere come un bambino
gli dissi, Signore, gli uomini si fanno guerra da 5000 anni,
ma la Terra ancora vive, è ancora viva
E lui mi parlò del suo grande pianeta,
mi disse che lo governavano dodici Saggi.
Poi mi chiese dei nostri governi,
e quanti saggi governano la Terra.
Gli dissi, Signore, qui le cose sono un po' diverse,
non è che dappertutto governan dei saggi,
parecchie volte governano dei farabutti,
e abbastanza volte governano anche dei pazzi.
Allora gli parlai di Nerone e di Hitler,
dei campi di concentramento e dei nazisti,
gli dissi di come le SS ammazzavano la gente
a milioni, come pecore, Signore
ma la Terra ancora vive, è ancora viva
Si guardò intorno e vide il mare, i magnifici boschi
e mi disse: “E' il più bel pianeta che io abbia mai visto”.
Mi chiese se poteva tagliare un rametto da un albero
e prendere anche una pietra come souvenir della Terra.
Presi la pietra dalle sue mani
e la baciai con amore,
lui si stupì e mi chiese perché.
Gli dissi: Signore, non esiste una pietra su questo pianeta
che non sia imbevuta di sangue umano.
Gli dissi: Signore, tanto sangue è stato versato, quaggiù,
ma la Terra ancora vive, è ancora viva.
Anni fa, durante un mio grande viaggio
su una costa deserta da qualche parte in Africa
incontrai un viaggiatore da un altro pianeta
che si era perduto nello spazio.
Mi chiese come si chiama questo corpo celeste
scovato per caso e per sua sfortuna,
gli dissi che è il terzo pianeta a distanza dal Sole
e che noialtri lo chiamiamo “Terra”.
Lui mi guardò davvero in preda al dubbio,
mi disse che credeva che 'sto pianeta fosse scomparso,
e mi disse che i loro lontani osservatòri astronomici
una volta avevan segnalato una grande catastrofe.
Allora gli parlai di Hiroshima e Nagasaki,
mi prese lo sconforto e mi misi a piangere come un bambino
gli dissi, Signore, gli uomini si fanno guerra da 5000 anni,
ma la Terra ancora vive, è ancora viva
E lui mi parlò del suo grande pianeta,
mi disse che lo governavano dodici Saggi.
Poi mi chiese dei nostri governi,
e quanti saggi governano la Terra.
Gli dissi, Signore, qui le cose sono un po' diverse,
non è che dappertutto governan dei saggi,
parecchie volte governano dei farabutti,
e abbastanza volte governano anche dei pazzi.
Allora gli parlai di Nerone e di Hitler,
dei campi di concentramento e dei nazisti,
gli dissi di come le SS ammazzavano la gente
a milioni, come pecore, Signore
ma la Terra ancora vive, è ancora viva
Si guardò intorno e vide il mare, i magnifici boschi
e mi disse: “E' il più bel pianeta che io abbia mai visto”.
Mi chiese se poteva tagliare un rametto da un albero
e prendere anche una pietra come souvenir della Terra.
Presi la pietra dalle sue mani
e la baciai con amore,
lui si stupì e mi chiese perché.
Gli dissi: Signore, non esiste una pietra su questo pianeta
che non sia imbevuta di sangue umano.
Gli dissi: Signore, tanto sangue è stato versato, quaggiù,
ma la Terra ancora vive, è ancora viva.
Lingua: Inglese
English translation / Traduzione inglese / Traduction anglaise / Englanninkielinen käännös:
Riccardo Venturi, 23-6-2016 10:25
Riccardo Venturi, 23-6-2016 10:25
PLANET EARTH
Some years ago, on a big trip in remote lands,
On a desert shore somewhere in Africa
I met a traveler coming from another planet
Who had get lost in space.
He asked me what's the name of this planet
He found by chance, as luck would have it.
I told him this is the third planet from the Sun
And we call it “Earth”.
He looked at me with really doubtful glances,
And told me he thought this planet had disappeared,
And told me their distant observatories
Had once reported a terrible disaster.
Then I told him about Hiroshima and Nagasaki,
I felt dismayed and burst into tears like a child.
I told him, Sir, men have been fighting 5,000 years,
But the Earth is still alive, still alive.
Then he told me about his big planet,
He told me it was ruled by twelve Wise Men.
Then he asked me about our governments
And how many wise men rule the Earth.
I told him, Well, Sir, it's quite different here,
Not every place here is ruled by wise men.
Quite often, our rulers are true rogues,
It's not uncommon they are crazy, too.
Then I told him about Nero and Hitler,
About concentration camps and Nazis,
I told him how the SS slaughtered people
By millions, like sheep, Sir.
But the Earth is still alive, still alive.
He cast a look around at the sea and at the forests,
And told me: “It's the greatest planet I have ever seen”.
He asked me permission to cut a twig from a tree
And to take a stone, too, as a keepsake of the Earth.
I took the stone from his hands
And kissed it with love,
He was amazed, and asked me why.
I told him: Sir, there's no single stone on this planet
That is not drenched with human blood.
I told him: Sir, you don't know how much blood's been shed here,
But the Earth is still alive, still alive.
Some years ago, on a big trip in remote lands,
On a desert shore somewhere in Africa
I met a traveler coming from another planet
Who had get lost in space.
He asked me what's the name of this planet
He found by chance, as luck would have it.
I told him this is the third planet from the Sun
And we call it “Earth”.
He looked at me with really doubtful glances,
And told me he thought this planet had disappeared,
And told me their distant observatories
Had once reported a terrible disaster.
Then I told him about Hiroshima and Nagasaki,
I felt dismayed and burst into tears like a child.
I told him, Sir, men have been fighting 5,000 years,
But the Earth is still alive, still alive.
Then he told me about his big planet,
He told me it was ruled by twelve Wise Men.
Then he asked me about our governments
And how many wise men rule the Earth.
I told him, Well, Sir, it's quite different here,
Not every place here is ruled by wise men.
Quite often, our rulers are true rogues,
It's not uncommon they are crazy, too.
Then I told him about Nero and Hitler,
About concentration camps and Nazis,
I told him how the SS slaughtered people
By millions, like sheep, Sir.
But the Earth is still alive, still alive.
He cast a look around at the sea and at the forests,
And told me: “It's the greatest planet I have ever seen”.
He asked me permission to cut a twig from a tree
And to take a stone, too, as a keepsake of the Earth.
I took the stone from his hands
And kissed it with love,
He was amazed, and asked me why.
I told him: Sir, there's no single stone on this planet
That is not drenched with human blood.
I told him: Sir, you don't know how much blood's been shed here,
But the Earth is still alive, still alive.
Lingua: Finlandese
Traduzione finlandese / Finnish Translation / Traduction finnoise / Suomennos: Juha Rämö
PLANEETTA MAA
Vuosia sitten matkallani kaukaisiin maihin
autiomaan rannalla jossain päin Afrikkaa
tapasin toiselta planeetalta tulleen matkalaisen,
joka oli eksynyt avaruuteen.
Hän kysyi minulta, mikä on tämän planeetan nimi,
jonka hän oli löytänyt sattumalta, kuin onnen kaupalla.
Sanoin, että tämä on kolmas planeetta Auringosta
ja nimeltään Maa.
Hän katsoi minua kasvot täynnä epäuskoa
ja kertoi, että oli luullut tämän planeetan kadonneen,
että hänen maansa kaukaiset observatoriot
olivat raportoineet hirvittävästä onnettomuudesta.
Kerroin hänelle Hiroshimasta ja Nagasakista,
kauhistuneena ja kyynelsilmin kuin pieni lapsi.
Sanoin, että ihminen on sotinut 5000 vuotta,
mutta Maa on vielä elossa, vieläkin elossa.
Sitten hän kertoi suuresta planeetastaan,
kahdestatoista viisaasta miehestä, jotka hallitsivat sitä.
Ja hän kysyi, kuinka Maata hallitaan,
montako viisasta miestä on sen johdossa.
»Meillä asiat ovat aivan toisin«, kerroin.
»Hallitsijat eivät täällä ole aina viisaita miehiä,
vaan he ovat usein suoranaisia roistoja,
ja jotkut heistä ovat myös hulluja.«
Sitten kerroin hänelle Nerosta ja Hitleristä,
keskitysleireistä ja natseista,
jotka teurastivat ihmisiä
miljoonittain kuin lampaita.
Mutta Maa on vielä elossa, vieläkin elossa.
Ja hän katsoi merta ja katsoi metsiä
ja sanoi: »Tämä on suurenmoisin planeetta, jonka olen nähnyt.«
Hän pyysi minulta luvan katkaista puusta oksan
ja poimia maasta kiven muistoksi planeetasta nimeltä Maa.
Otin kiven hänen kädestään
ja suutelin sitä hellästi.
Hämmästyneenä hän kysyi miksi.
Ja minä sanoin: »Ei ole tällä planeetalla ainuttakaan kiveä,
joka ei olisi ihmisen veren kostuttama.«
Sanoin: »Ette tiedä sen veren määrää, joka täällä on vuotanut,
mutta Maa on elossa, vieläkin elossa.«
Vuosia sitten matkallani kaukaisiin maihin
autiomaan rannalla jossain päin Afrikkaa
tapasin toiselta planeetalta tulleen matkalaisen,
joka oli eksynyt avaruuteen.
Hän kysyi minulta, mikä on tämän planeetan nimi,
jonka hän oli löytänyt sattumalta, kuin onnen kaupalla.
Sanoin, että tämä on kolmas planeetta Auringosta
ja nimeltään Maa.
Hän katsoi minua kasvot täynnä epäuskoa
ja kertoi, että oli luullut tämän planeetan kadonneen,
että hänen maansa kaukaiset observatoriot
olivat raportoineet hirvittävästä onnettomuudesta.
Kerroin hänelle Hiroshimasta ja Nagasakista,
kauhistuneena ja kyynelsilmin kuin pieni lapsi.
Sanoin, että ihminen on sotinut 5000 vuotta,
mutta Maa on vielä elossa, vieläkin elossa.
Sitten hän kertoi suuresta planeetastaan,
kahdestatoista viisaasta miehestä, jotka hallitsivat sitä.
Ja hän kysyi, kuinka Maata hallitaan,
montako viisasta miestä on sen johdossa.
»Meillä asiat ovat aivan toisin«, kerroin.
»Hallitsijat eivät täällä ole aina viisaita miehiä,
vaan he ovat usein suoranaisia roistoja,
ja jotkut heistä ovat myös hulluja.«
Sitten kerroin hänelle Nerosta ja Hitleristä,
keskitysleireistä ja natseista,
jotka teurastivat ihmisiä
miljoonittain kuin lampaita.
Mutta Maa on vielä elossa, vieläkin elossa.
Ja hän katsoi merta ja katsoi metsiä
ja sanoi: »Tämä on suurenmoisin planeetta, jonka olen nähnyt.«
Hän pyysi minulta luvan katkaista puusta oksan
ja poimia maasta kiven muistoksi planeetasta nimeltä Maa.
Otin kiven hänen kädestään
ja suutelin sitä hellästi.
Hämmästyneenä hän kysyi miksi.
Ja minä sanoin: »Ei ole tällä planeetalla ainuttakaan kiveä,
joka ei olisi ihmisen veren kostuttama.«
Sanoin: »Ette tiedä sen veren määrää, joka täällä on vuotanut,
mutta Maa on elossa, vieläkin elossa.«
inviata da Juha Rämö - 24/6/2016 - 08:56
×
![]()
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Testo / Lyrics / Paroles / Sanat: Sotia Tsotou
Musica / Music / Musique / Sävel: Kostas Hatzis
Nato a Livadia il 13 agosto 1936, Kostas Hatzis (il suo cognome è la resa greca del turco panbalcanico hacı, vale a dire il “pellegrino alla Mecca”) è di etnia rom. Figlio di un eccelso clarinettista, si è imposto col tempo come uno dei più grandi compositori e interpreti della canzone sociale e pacifista, col suo particolare stile recitativo con accompagnamento di chitarra. Ha lavorato per Theodorakis, per Markopoulos, per Hatzidakis, con Xarchakos; come dire, con tutti i più grandi. Nella sua carriera spicca anche il fatto che è stato forse l'unico cantautore invitato direttamente alla Casa Bianca: l'ex presidente Jimmy Carter volle conoscerlo e ringraziarlo di persona.
La foto sopra mostra due piccoli puntini luminosi nello spazio; sono la Terra e la Luna viste da lontanissimo, dai dintorni di Saturno, fotografate nel 1997 dalla sonda Cassini-Huygens. In questa canzone, su versi della poetessa Sotia Tsotou, Hatzis, il protagonista è nientepopodimeno che un extraterrestre, capitato per caso sulla Terra in un punto deserto della costa africana (se non fosse per i “magnifici boschi”, si potrebbe pensare alla Skeleton Coast namibiana). Durante un colloquio con il terrestre solitario che vi si trova, l'extraterrestre gli chiede notizie sul nostro pianeta. Viene così a sapere che, nonostante i potenti osservatòri del suo pianeta abbiano tempo addietro segnalato un cataclisma (l'esplosione delle bombe atomiche a Hiroshima e Nagasaki), il lontano pianeta “Terra” non è affatto scomparso e vive ancora... [RV]