Un canto di vecchi, un canto di solitudine e di dolore, un canto di emigrazione...
Fizzos mios, chi sezis a istolu
partidos pro suerare in terra anzena.
Sos cantigos bos morin’in sas venas
e pedides a d’ognunu cunsolu.
Pesadebos che rundines in bolu,
torrade, deo puru sò in pena.
C’ha sole bellu e limpidas aeras,
ma sezis bois sas siendas veras.
×