Están los que resisten y nunca se lamentan
Los que dicen: “yo para que vivo”
Los que recuperan rápido sus fuerzas
Los que lucran con lo que he perdido
Hay quien sucumbe y se levanta
Hay quien se queda allí siempre tendido
Hay quien te ayuda a despegar y los que nunca
Te reconocen cuando estás vencido.
Cuantos hay que piensan que es tarde para todo
Y cuantos claman “siempre adelante!”
Cuantos los que ven la piedra en el camino
Y cuantos los que nunca miran nada.
La alegría con la fuerza se alimenta
Y no hay muros ni rejas que la frenen
Hay quienes desembarcan ardiendo con un grito
Sin barcos y sin armas por la vida.
Hay alguien que bendiga esta hermosa comunión
De los que pensamos parecido
Somos los menos, nunca fuimos los primeros
No matamos ni morimos por ganar
Mas bien estamos vivos por andar
Esperando una piel nueva de este sol
No pretendemos ver el cambio
Sólo haber dejado algo
Sobre el camino andado que pasó.
Ya es normal ver chicos sin zapatos
Buscando comida en la basura
Y es una postal la puerta de la iglesia
De esa madre con su criatura.
Mientras esto pase no habrá gloria
Es arena que se escapa entre los dedos
Es dolor, es mentiras, es hipocresía
Es un tiempo frágil de estos días.
La ignorancia a veces puede con un pueblo
Y ganan tiranos y verdugos
Creemos que la historia se hizo en un minuto
Y todo lo vivido, un mal sueño.
A veces somos nuestros enemigos
Ensuciamos las rutas y los ríos
Matamos en la guerra y en las calles hoy tenemos
Viejos monumentos de asesinos.
Hay alguien que bendiga esta hermosa comunión
De los que pensamos parecido
Somos los menos, nunca fuimos los primeros
No matamos ni morimos por ganar
Mas bien estamos vivos por andar
Esperando una piel nueva de este sol
No pretendemos ver el cambio
Sólo haber dejado algo
Sobre el camino andado que pasó.
Hay quienes desembarcan ardiendo con un grito
Sin barcos y sin armas por la vida…
Los que dicen: “yo para que vivo”
Los que recuperan rápido sus fuerzas
Los que lucran con lo que he perdido
Hay quien sucumbe y se levanta
Hay quien se queda allí siempre tendido
Hay quien te ayuda a despegar y los que nunca
Te reconocen cuando estás vencido.
Cuantos hay que piensan que es tarde para todo
Y cuantos claman “siempre adelante!”
Cuantos los que ven la piedra en el camino
Y cuantos los que nunca miran nada.
La alegría con la fuerza se alimenta
Y no hay muros ni rejas que la frenen
Hay quienes desembarcan ardiendo con un grito
Sin barcos y sin armas por la vida.
Hay alguien que bendiga esta hermosa comunión
De los que pensamos parecido
Somos los menos, nunca fuimos los primeros
No matamos ni morimos por ganar
Mas bien estamos vivos por andar
Esperando una piel nueva de este sol
No pretendemos ver el cambio
Sólo haber dejado algo
Sobre el camino andado que pasó.
Ya es normal ver chicos sin zapatos
Buscando comida en la basura
Y es una postal la puerta de la iglesia
De esa madre con su criatura.
Mientras esto pase no habrá gloria
Es arena que se escapa entre los dedos
Es dolor, es mentiras, es hipocresía
Es un tiempo frágil de estos días.
La ignorancia a veces puede con un pueblo
Y ganan tiranos y verdugos
Creemos que la historia se hizo en un minuto
Y todo lo vivido, un mal sueño.
A veces somos nuestros enemigos
Ensuciamos las rutas y los ríos
Matamos en la guerra y en las calles hoy tenemos
Viejos monumentos de asesinos.
Hay alguien que bendiga esta hermosa comunión
De los que pensamos parecido
Somos los menos, nunca fuimos los primeros
No matamos ni morimos por ganar
Mas bien estamos vivos por andar
Esperando una piel nueva de este sol
No pretendemos ver el cambio
Sólo haber dejado algo
Sobre el camino andado que pasó.
Hay quienes desembarcan ardiendo con un grito
Sin barcos y sin armas por la vida…
inviata da CCG/AWS Staff - 21/11/2011 - 14:49
Lingua: Italiano
Versione italiana di Riccardo Venturi
21 novembre 2011
21 novembre 2011
LO SBARCO
C'è chi resiste e non si lamenta mai,
c'è chi dice: “ma io per cosa vivo”
c'è chi recupera presto le sue forze
c'è chi guadagna con ciò che ha perduto
C'è chi si arrende e si risolleva
c'è chi rimane lì sempre in tensione
chi ti aiuta a ripartire, e chi mai
ti riconosce quando sei vinto.
Quanti pensano che sia tardi per tutto,
quanti ci sono che gridan “sempre avanti!”
Quanti vedono anche il sassolino,
e quanti non guardan nulla nel cammino.
L'allegria si alimenta con la forza,
non la fermano né muri e né inferriate
c'è chi sbarca lanciando un grido ardente
senza navi e senz'armi per la vita.
C'è chi benedirà questa bella comunione
di tutti coloro che la pensano uguale,
noi siamo i meno, non siamo mai stati i primi,
non ammazziamo né moriamo per vincere
però noi siamo vivi per andare,
aspettiamo una pelle nuova da questo sole,
non pretendiamo di vedere il cambiamento
ma solo di aver lasciato qualcosa
sulla strada già percorsa e ormai passata.
Ora è normale vedere bimbi scalzi
che cercan cibo nella spazzatura,
è cartolina la porta della chiesa
di quella madre con la sua creatura.
Mentre questo accadrà, non ci sarà gloria,
è sabbia che sfugge via dalle dita
è dolore, è menzogna, è ipocrisia,
è un tempo fragile quello che viviamo.
A volte l'ignoranza conquista un popolo,
ciò che guadagna son tiranni e boia
la storia la crediamo fatta in un minuto
e che sia un incubo tutto ciò che si è vissuto.
A volte siamo nemici di noi stessi,
sporchiamo i fiumi e sporchiamo i cammini
ammazziamo in guerra e per le strade oggi abbiamo
vecchi monumenti di assassini
C'è chi benedirà questa bella comunione
di tutti coloro che la pensano uguale,
noi siamo i meno, non siamo mai stati i primi,
non ammazziamo né moriamo per vincere
però noi siamo vivi per andare,
aspettiamo una pelle nuova da questo sole,
non pretendiamo di vedere il cambiamento
ma solo di aver lasciato qualcosa
sulla strada già percorsa e ormai passata.
c'è chi sbarca lanciando un grido ardente
senza navi e senz'armi per la vita...
C'è chi resiste e non si lamenta mai,
c'è chi dice: “ma io per cosa vivo”
c'è chi recupera presto le sue forze
c'è chi guadagna con ciò che ha perduto
C'è chi si arrende e si risolleva
c'è chi rimane lì sempre in tensione
chi ti aiuta a ripartire, e chi mai
ti riconosce quando sei vinto.
Quanti pensano che sia tardi per tutto,
quanti ci sono che gridan “sempre avanti!”
Quanti vedono anche il sassolino,
e quanti non guardan nulla nel cammino.
L'allegria si alimenta con la forza,
non la fermano né muri e né inferriate
c'è chi sbarca lanciando un grido ardente
senza navi e senz'armi per la vita.
C'è chi benedirà questa bella comunione
di tutti coloro che la pensano uguale,
noi siamo i meno, non siamo mai stati i primi,
non ammazziamo né moriamo per vincere
però noi siamo vivi per andare,
aspettiamo una pelle nuova da questo sole,
non pretendiamo di vedere il cambiamento
ma solo di aver lasciato qualcosa
sulla strada già percorsa e ormai passata.
Ora è normale vedere bimbi scalzi
che cercan cibo nella spazzatura,
è cartolina la porta della chiesa
di quella madre con la sua creatura.
Mentre questo accadrà, non ci sarà gloria,
è sabbia che sfugge via dalle dita
è dolore, è menzogna, è ipocrisia,
è un tempo fragile quello che viviamo.
A volte l'ignoranza conquista un popolo,
ciò che guadagna son tiranni e boia
la storia la crediamo fatta in un minuto
e che sia un incubo tutto ciò che si è vissuto.
A volte siamo nemici di noi stessi,
sporchiamo i fiumi e sporchiamo i cammini
ammazziamo in guerra e per le strade oggi abbiamo
vecchi monumenti di assassini
C'è chi benedirà questa bella comunione
di tutti coloro che la pensano uguale,
noi siamo i meno, non siamo mai stati i primi,
non ammazziamo né moriamo per vincere
però noi siamo vivi per andare,
aspettiamo una pelle nuova da questo sole,
non pretendiamo di vedere il cambiamento
ma solo di aver lasciato qualcosa
sulla strada già percorsa e ormai passata.
c'è chi sbarca lanciando un grido ardente
senza navi e senz'armi per la vita...
Lingua: Greco moderno
Μετέφρασε στα ελληνικά / Traduzione greca / Greek translation / Traduction grecque / Traducción al griego / Kreikankielinen käännös: Maria Fourfi [Μαρία Φούρφη]
Η ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ
Υπάρχουν αυτοί που αντιστέκονται και ποτέ δεν παραπονιούνται
Αυτοί που λένε «εγώ για ποιο σκοπό ζω»
Αυτοί που ανακτούν γρήγορα τις δυνάμεις τους
Αυτοί που κερδίζουν από αυτό που έχω χάσει
Υπάρχουν εκείνοι που υποκύπτουν και ξεσηκώνονται
Υπάρχουν εκείνοι που μένουν εκεί πάντα ξαπλωμένοι
Υπάρχουν εκείνοι που σε βοηθούν να απογειωθείς και αυτοί που ποτέ
Δεν σε αναγνωρίζουν όταν είσαι ηττημένος
Πόσοι υπάρχουν που σκέφτονται ότι είναι αργά για όλα
Και πόσοι κραυγάζουν «πάντα μπροστά»
Πόσοι βλέπουν την πέτρα στο δρόμο
Και πόσοι ποτέ δεν βλέπουν τίποτα
Η χαρά με τη δύναμη τρέφεται
Και δεν υπάρχουν τοίχοι ούτε πλέγματα να την εμποδίσουν
Υπάρχουν εκείνοι που αποβιβάζονται καίγοντας με μία κραυγή
Χωρίς πλοία και χωρίς όπλα για τη ζωή
Υπάρχει κάποιος που ευλογεί αυτή την όμορφη κοινωνία ιδεών
Από αυτούς που σκέφτονται όμοια με μας
Είμαστε μειοψηφία ποτέ δεν υπήρξαμε οι πρώτοι
Δεν σκοτώνουμε ούτε πεθαίνουμε για να κερδίσουμε
Μάλλον είμαστε ζωντανοί για να περπατάμε
Περιμένοντας ένα καινούργιο δέρμα από αυτόν τον ήλιο
Δεν φιλοδοξούμε να δούμε την αλλαγή
Μόνο να έχουμε αφήσει κάτι
Στη διαδρομή που διανύσαμε και πέρασε
Είναι πια κανονικό να βλέπεις παιδιά χωρίς παπούτσια
Να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια
Και είναι μία καρτ ποστάλ η πόρτα της εκκλησίας
Εκείνης της μητέρας με τον γιο της
Ενόσω αυτό συμβαίνει δεν θα υπάρξει δόξα
Είναι άμμος που δραπετεύει ανάμεσα στα δάχτυλα
Είναι πόνος, είναι ψέματα, είναι υποκρισία
Είναι ένας εύθραυστος καιρός αυτές οι μέρες
Η άγνοια μερικές φορές μπορεί με ένα λαό
Και τους τυράννους και τους δήμιους να νικήσουν
Πιστεύουμε ότι η ιστορία έγινε σε ένα λεπτό
Και όλα όσα έχουν συμβεί ένα κακό όνειρο
Μερικές φορές είμαστε εχθροί του εαυτού μας
Βρωμίζουμε τους δρόμους και τα ποτάμια
Σκοτώνουμε στον πόλεμο και στους δρόμους σήμερα κρατάμε
Παλιά μνημεία δολοφόνων
Υπάρχει κάποιος που ευλογεί αυτή την όμορφη κοινωνία ιδεών
Από αυτούς που σκέφτονται όμοια με μας
Είμαστε μειοψηφία ποτέ δεν υπήρξαμε οι πρώτοι
Δεν σκοτώνουμε ούτε πεθαίνουμε για να κερδίσουμε
Μάλλον είμαστε ζωντανοί για να περπατάμε
Περιμένοντας ένα καινούργιο δέρμα από αυτόν τον ήλιο
Δεν φιλοδοξούμε να δούμε την αλλαγή
Μόνο να έχουμε αφήσει κάτι
Στη διαδρομή που διανύσαμε και πέρασε
Υπάρχουν εκείνοι που αποβιβάζονται καίγοντας με μία κραυγή
Χωρίς πλοία και χωρίς όπλα για τη ζωή
Υπάρχουν αυτοί που αντιστέκονται και ποτέ δεν παραπονιούνται
Αυτοί που λένε «εγώ για ποιο σκοπό ζω»
Αυτοί που ανακτούν γρήγορα τις δυνάμεις τους
Αυτοί που κερδίζουν από αυτό που έχω χάσει
Υπάρχουν εκείνοι που υποκύπτουν και ξεσηκώνονται
Υπάρχουν εκείνοι που μένουν εκεί πάντα ξαπλωμένοι
Υπάρχουν εκείνοι που σε βοηθούν να απογειωθείς και αυτοί που ποτέ
Δεν σε αναγνωρίζουν όταν είσαι ηττημένος
Πόσοι υπάρχουν που σκέφτονται ότι είναι αργά για όλα
Και πόσοι κραυγάζουν «πάντα μπροστά»
Πόσοι βλέπουν την πέτρα στο δρόμο
Και πόσοι ποτέ δεν βλέπουν τίποτα
Η χαρά με τη δύναμη τρέφεται
Και δεν υπάρχουν τοίχοι ούτε πλέγματα να την εμποδίσουν
Υπάρχουν εκείνοι που αποβιβάζονται καίγοντας με μία κραυγή
Χωρίς πλοία και χωρίς όπλα για τη ζωή
Υπάρχει κάποιος που ευλογεί αυτή την όμορφη κοινωνία ιδεών
Από αυτούς που σκέφτονται όμοια με μας
Είμαστε μειοψηφία ποτέ δεν υπήρξαμε οι πρώτοι
Δεν σκοτώνουμε ούτε πεθαίνουμε για να κερδίσουμε
Μάλλον είμαστε ζωντανοί για να περπατάμε
Περιμένοντας ένα καινούργιο δέρμα από αυτόν τον ήλιο
Δεν φιλοδοξούμε να δούμε την αλλαγή
Μόνο να έχουμε αφήσει κάτι
Στη διαδρομή που διανύσαμε και πέρασε
Είναι πια κανονικό να βλέπεις παιδιά χωρίς παπούτσια
Να ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια
Και είναι μία καρτ ποστάλ η πόρτα της εκκλησίας
Εκείνης της μητέρας με τον γιο της
Ενόσω αυτό συμβαίνει δεν θα υπάρξει δόξα
Είναι άμμος που δραπετεύει ανάμεσα στα δάχτυλα
Είναι πόνος, είναι ψέματα, είναι υποκρισία
Είναι ένας εύθραυστος καιρός αυτές οι μέρες
Η άγνοια μερικές φορές μπορεί με ένα λαό
Και τους τυράννους και τους δήμιους να νικήσουν
Πιστεύουμε ότι η ιστορία έγινε σε ένα λεπτό
Και όλα όσα έχουν συμβεί ένα κακό όνειρο
Μερικές φορές είμαστε εχθροί του εαυτού μας
Βρωμίζουμε τους δρόμους και τα ποτάμια
Σκοτώνουμε στον πόλεμο και στους δρόμους σήμερα κρατάμε
Παλιά μνημεία δολοφόνων
Υπάρχει κάποιος που ευλογεί αυτή την όμορφη κοινωνία ιδεών
Από αυτούς που σκέφτονται όμοια με μας
Είμαστε μειοψηφία ποτέ δεν υπήρξαμε οι πρώτοι
Δεν σκοτώνουμε ούτε πεθαίνουμε για να κερδίσουμε
Μάλλον είμαστε ζωντανοί για να περπατάμε
Περιμένοντας ένα καινούργιο δέρμα από αυτόν τον ήλιο
Δεν φιλοδοξούμε να δούμε την αλλαγή
Μόνο να έχουμε αφήσει κάτι
Στη διαδρομή που διανύσαμε και πέρασε
Υπάρχουν εκείνοι που αποβιβάζονται καίγοντας με μία κραυγή
Χωρίς πλοία και χωρίς όπλα για τη ζωή
inviata da maria fourfi - 11/3/2022 - 23:25
×
![]()
[2011]
Letra y música: León Gieco
Testo e musica: León Gieco
Lyrics and music: León Gieco
Album:El desembarco