Η πλατεία ήταν γεμάτη , με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου , κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.
Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ' τα σημάδια , σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ' έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
στ' αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό,
να φωτίσω τις αιτίες που μ' αφήνουνε μισό.
Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ' το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες , στους πολίτες, στους οπλίτες ,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,
η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου , κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.
Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ' τα σημάδια , σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ' έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
στ' αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό,
να φωτίσω τις αιτίες που μ' αφήνουνε μισό.
Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ' το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες , στους πολίτες, στους οπλίτες ,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,
η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.
inviata da Gian Piero Testa - 16/4/2010 - 19:13
Lingua: Italiano
Versione italiana di Gian Piero Testa
AL RADUNO DELL' UNIONE STUDENTESCA GRECA
La piazza era piena, con la sensazione che in sè avesse un fuoco.
Piena negli angoli e nelle strade di compagni muratori, studenti
e tu splendevi in mezzo a tutta quella gente,
ed eri la mia luce, come un fiocco di rosso vivo in una festa
in una festa che non avevo mai visto nella mia vita rattrappita.
La piazza era vuota e io, frastornato dagli slogan come un cane
da comandi incoerenti, mi sono avventato in un desiderio di te
ti cerco nell' anfiteatro, nei corridoi e nelle strade,
e chiedo informazioni e tutto quel che mi serve
a far luce sulle cause per le quali sono la metà di me stesso.
La piazza è piena e qualcosa del tuo volto si è salvato
nella lotta del compagno, nell' ansia di questo paese per la vita
nei ragazzi e negli operai, nei cittadini, nei soldati,
nei cartelli e nel grilletto che scatta,
il raduno si accende e tutto arde di consapevolezza.
La piazza era piena, con la sensazione che in sè avesse un fuoco.
Piena negli angoli e nelle strade di compagni muratori, studenti
e tu splendevi in mezzo a tutta quella gente,
ed eri la mia luce, come un fiocco di rosso vivo in una festa
in una festa che non avevo mai visto nella mia vita rattrappita.
La piazza era vuota e io, frastornato dagli slogan come un cane
da comandi incoerenti, mi sono avventato in un desiderio di te
ti cerco nell' anfiteatro, nei corridoi e nelle strade,
e chiedo informazioni e tutto quel che mi serve
a far luce sulle cause per le quali sono la metà di me stesso.
La piazza è piena e qualcosa del tuo volto si è salvato
nella lotta del compagno, nell' ansia di questo paese per la vita
nei ragazzi e negli operai, nei cittadini, nei soldati,
nei cartelli e nel grilletto che scatta,
il raduno si accende e tutto arde di consapevolezza.
inviata da Gian Piero Testa - 16/4/2010 - 21:19
×
![]()
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη
Δέκα χρόνια κομμάτια - 1975
Versi, musica e prima esecuzione
di Dionisis Savvopoulos
Altre interpretazioni: Dimitra Galani
Da "Dieci anni in frantumi" - 1975