Originale | LATINO / LATIN - Richardus Venturi
|
LA GUERRA DI PIERO | CARMEN DE PETRI MILITIA |
| |
Dormi sepolto in un campo di grano | Pro te sepulto atque dormiente |
non è la rosa non è il tulipano | neque rosae in agro frumenti |
che ti fan veglia dall'ombra dei fossi, | neque tulipae e fossis umbrosis |
ma sono mille papaveri rossi. | vigilant, sed milia rubrorum florum. |
| |
«Lungo le sponde del mio torrente | “Utinam fluant secundum ripas |
voglio che scendan i lucci argentati, | rivi mei argentei lucii esoces! |
non più i cadaveri dei soldati | Sed ut ferantur corpora mortua |
portati in braccio dalla corrente.» | militum nolo secundo amne.” |
| |
Così dicevi ed era d'inverno | Tempore brumae haec dixisti |
e come gli altri verso l'inferno | agitatusque furiis abisti, |
te ne vai triste come chi deve | in faciem tuam omniumque aliorum |
il vento ti sputa in faccia la neve. | conscriptorum nivem inspuit ventus. |
| |
Fermati Piero, fermati adesso | Petre, nunc recte tibi consistendum, |
lascia che il vento ti passi un po' addosso, | atque te mollire ventum sinendum. |
dei morti in battaglia ti porti la voce, | Tecum fers vocem mortuorum proeliantum |
chi diede la vita ebbe in cambio una croce. | cruce pro vita remuneratorum. |
| |
Ma tu non lo udisti e il tempo passava | Sed non audisti. Tempus fugiebat |
con le stagioni a passo di giava | et pleno gradu menses effluebant, |
ed arrivasti a varcar la frontiera | externum limitem demum transisti |
in un bel giorno di primavera. | suave die in tempore verni. |
| |
E mentre marciavi con l'anima in spalle | Umeris animam sicut transferens |
vedesti un uomo in fondo alla valle | vidisti in valle aliquem distantem |
che aveva il tuo stesso identico umore | ut te morosum, tetricum, tristem |
ma la divisa di un altro colore. | sed differentem vestitum habentem. |
| |
Sparagli Piero, sparagli ora | Petre, nunc tibi hunc est percutendum |
e dopo un colpo sparagli ancora | bis terque tibi hunc est verberandum |
fino a che tu non lo vedrai esangue, | dum eum exanimem atque morientem |
cadere in terra a coprire il suo sangue. | in suum sanguinem vides decidentem. |
| |
«E se gli sparo in fronte o nel cuore | “Percute frons vel cor vel caput, |
soltanto il tempo avrà per morire | tantum moriendi ut ei sit tempus. |
ma il tempo a me resterà per vedere | Sed mihi ut observem sufficiet tempus |
vedere gli occhi di un uomo che muore.» | vultum oculosque hominis morientis. |
| |
E mentre gli usi questa premura | Dum tecum reputas animo tam benigno |
quello si volta ti vede ha paura | se vertit iste terrore perculsus, |
ed imbracciata l'artiglieria | te aspicit, capit ignivoma tela |
non ti ricambia la cortesia. | tibique officium et obsequium non reddit. |
| |
Cadesti a terra senza un lamento | Gemitum nullum edens decidisti, |
e ti accorgesti in un solo momento | ad punctum temporis hoc percepisti |
che il tempo non ti sarebbe bastato | temporis satis tibi non futurum |
a chieder perdono per ogni peccato. | ad peccatorum veniam petendam. |
| |
Cadesti a terra senza un lamento | Gemitum nullum edens decidisti, |
e ti accorgesti in un solo momento | ad punctum temporis hoc percepisti |
che la tua vita finiva quel giorno | de te illo die esse acturum |
e non ci sarebbe stato ritorno. | teque numquam esse rediturum. |
| |
«Ninetta mia, crepare di Maggio | “Ninula mea, ut moriar mense Maio |
ci vuole tanto troppo coraggio. | maximo animo mihi confidendum. |
Ninetta bella, dritto all'inferno | Ninula pulchra, di sane me perdant |
avrei preferito andarci in inverno.» | sed hoc malueram tempore brumae.” |
| |
E mentre il grano ti stava a sentire | Atque frumento aures praebente |
dentro le mani stringevi il fucile, | telum manibus constringebas, |
dentro la bocca stringevi parole | et ore verba tua retinebas |
troppo gelate per sciogliersi al sole. | adstricta gelu quae sol non solvebat. |
| |
Dormi sepolto in un campo di grano | Pro te sepulto atque dormiente |
non è la rosa non è il tulipano | neque rosae in agro frumenti |
che ti fan veglia dall'ombra dei fossi | neque tulipae e fossis umbrosis |
ma sono mille papaveri rossi. | vigilant, sed milia rubrorum florum. |