Lamentu d’una matri
Ignazio ButtittaOriginale | Sul sito dell’Istituto Comprensivo “Dusmet” di Nicolosi, Catania,... |
LAMENTU D’UNA MATRI I Dddu primu di maju la musica ntisi di fora sunari, e a l’omu vicinu chi ancora durmia, lu còtulu forti: «Ca susiti, Turi, la musica sona, Li Causi vinni!» E dissi a me figghiu: «La còppula nova stu jornu ti nzaju, ca porta spiranza lu primu di maju». II Grapivu la porta, lu suli trasiu, e tutta di russu la casa jnchiu. A 1’omu ci ngastu un ciuri a l’acchettu; lu vasu e l’abbrazzu cu amuri e rispettu. A patri e a figghiu ci juncìu li manu: «Li Causi parra, curriti a lu chianu». La coppula nova me figghiu si misi. «Evviva Barbatu!» di fora s’intisi. Mi parsi lu cori scappari d'un latu, isavu li vrazza; «Evviva Barbatu!» III Poi ntisi sparari, ddà supra, sparari; di l’occhi un ci vitti, mi misi a gridari davanti la porta: «Cummari! Vicini! Di sangu nnuccenti nni fannu lavini!» E sdetti a muntata ntra petti e ntra fossa scurciannu cu spini la carni di l’ossa. Cadeva nn’arreri, scappava abbuccuni, cu manu c cu denti faceva zappuni. E scmpri acchianava, lu cori vugghenti, e vuci di matri e fumu e lamenti. Fu ddocu, ca vitti lu figghiu ammazzatu: mi parsi lu munnu c’avissi scuppatu. IV Figghiu! Ca pirchì t’ammazzaru, quali mali facisti, ci dicia: tu eri na palumma, di zuccaru e di meli. Figghiu! Tutta sangu sta facci! Cu st’occhi lacrimusi ti la vogghiu lavari: pìgghiati lu me ciatu, l’ultimu ca mi resta, e grapi l’occhi ancora, ca lùciri, li vogghiu vìdiri n’àutra vota. Figghiu! A 1’alba comu prima nun ti pozzu chiamari e cunzari cu l’ogghiu lu pani chi ti dava. Figghiu! Jornu nun spunta mai di ti lassari sulu. Quannu tu fai caminu iu sugnu appressu a tia, unni tu dormi mi fazzu cuscinu e li me vrazza su la to cummogghia, unni tu trasi iu trasu, e siddu focu avvampa, iu mi ci avventu supra, e si ci sunnu spini, iu mi li mettu ncoddu, e siddu chiantu sbutta lu cori miu l’assuppa. O figghiu miu d’amuri, la to còppula nova, eterna ora ti servi pi lu viaggiu longu. | LAMENTU D’UNA MATRI Figghiu, quannu tu eri picciriddu, satavi pi li strati comu un griddu; un ghiornu mi purtasti na farfalla cu l'ali d'oru e la tistuzza gialla: Ahi! Ahi! Comu to patri fusti zappaturi e ti susevi cu li primi arburi; e fora di la porta, cu la manu, mi salutavi ancora di luntanu: Ahi! Ahi! Quannu turnavi fincevi alligrizza, ma nni la facci mustravi stanchizza; iu ti stujava la frunti sudata e tu mi davi la prima vasata, ed iu: "mancia," e tu: "mancia cu mia," e s'assittava Gesù cu Maria: Ahi! Ahi! Poi ca lu sonnu vineva mprisciatu t'addummiscevi a 1u vrazzu appujatu, iu ti spugghiava adaciddu-adaciddu e cu li ciatu p'un sentiri friddu; poi mi curcava cu tia vicinu cu la me testa nni lu to cuscinu: Ahi! Ahi! Una nuttata mi sunnai ch'eri addivintatu un granni cavaleri, lu mperaturi di li paladini, cu Orlannu e Rinardu malantrini, e tu trasevi cu banneri ntesta ntra na citati e ti facianu festa. Curria la genti a fàriti rigali: una jumenta gàvuta cu l’ali un elmu ca pareva un campanaru e na curazza d’oru ti purtaru: Ahi! Ahi! Ma ora nun ti sonnu mperaturi, nè cavaleri e mancu zappaturi, si ti sunnassi jsassi li vuci ca si chiantatu comu Cristu ncruci. Ora nun parri, un vidi, un mi rispunni, surdu comu la terra e comu l'unni ; ora nun parti e torni cu lu scuru e l'occhi mei percianu lu muru: Ahi! Ahi! Ora un ti spogghiu, figghiu, un t'addummisciu, si ncugnu a lu to lettu m’attirrisciu, e si la testa appoju a lu cuscinu, sbutta lu sangu, e viu lu lettu chinu: Ahi! Ahi! |