L'estaca
Lluís LlachISLANDESE [ Þorvaldur Þorvaldsson ] | |
KŮL Dědeček Siset mi vyprávěl brzy zrána před branou zatímco jsme čekali na Slunce a viděli kolem projíždět vozy. Sisete, copak nevidíš ten kůl, k němuž jsme všichni přivázaní? Když se ho nedokážeme zbavit, nikdy se nepohnem dál. Když zabereme všichni, on spadne, dlouho to ten kůl nevydrží, určitě spadne, spadne, spadne, vždyť už musí být celý shnilý. Když ty zabereš silně tady a já zas silně támhle, určitě spadne, spadne, spadne, a my budem svobodní. Už to však, Sisete, trvá moc dlouho, ruce mám zpuchřelé stářím, a když mě síla začíná opouštět, kůl je zas větší, než byl dřív. Moc dobře vím, že je shnilý, jenže, Sisete, je to tak těžké, že síly mne pomalu opouštějí. Řekni mi znovu svůj zpěv: Když zabereme všichni, on spadne, dlouho to ten kůl nevydrží, určitě spadne, spadne, spadne, vždyť už musí být celý shnilý. Když ty zabereš silně tady a já zas silně támhle, určitě spadne, spadne, spadne, a my budem svobodní. Dědeček Siset už nic neříká, zlovolný vítr ho odvál, kdoví, kampak přesně, a já zde sám před branou. Zatímco přicházejí noví kloučci, natahuji krk, abych jim zazpíval poslední Sisetův zpěv, to poslední, co mě naučil: Když zabereme všichni, on spadne, dlouho to ten kůl nevydrží, určitě spadne, spadne, spadne, vždyť už musí být celý shnilý. Když ty zabereš silně tady a já zas silně támhle, určitě spadne, spadne, spadne, a my budem svobodní. | STAURINN Við Siset einn morgun sátum saman við töluðum lágt. Bílana greint við gátum geysast í hver sína átt. Sérðu ekki staurinn sagð'ann sem allir hlekkjast nú við Fyrr en við fáum hann lagðan við frelsið við göngum á snið. Ef allir toga steypist hann. Nú innan skamms hann velta kann látum hann falla, falla, falla. Fúi nær gegnum staurinn þann. Ef að þú tekur fastar í þá mun ég taka fastar í. Þá skal hann falla, falla, falla og loks við verðum frjáls og frí Við erfiði æfin líður. Ekki er tíminn kyrr. í sárum á höndum svíður. En samur er staurinn sem fyrr. Staurinn er staður og þungur og stendur þó fast togum við. Þú sem ennþá ert ungur ættir að leggj' okkur lið. Ef allir toga steypist hann. Nú innan skamms hann velta kann látum hann falla, falla, falla. Fúi nær gegnum staurinn þann. Ef að þú tekur fastar í þá mun ég taka fastar í. Þá skal hann falla, falla, falla og loks við verðum frjáls og frí Nú rödd hans er hætt að hljóma og heyrist ei lengur hans mál. Við finnum það enduróma hið innra og magnast í bál. Þann söng sem að Siset forðum söng bæði morgun og kvöld. ég syng með hans eigin orðum og undir tekur nú fjöld. Ef allir toga steypist hann. Nú innan skamms hann velta kann látum hann falla, falla, falla. Fúi nær gegnum staurinn þann. Ef að þú tekur fastar í þá mun ég taka fastar í. Þá skal hann falla, falla, falla og loks við verðum frjáls og frí |