Déserteur
Renaud| Altra versione di Renaud, questa scritta nel 1991, all'epoca... | |
| DESERTEUR Meneer de President Ik schrijf u een brief Die u zeker leest Als u ballen aan u lijf hebt Ik heb net een telefoontje Gekregen van mijn oudjes Om me te waarschuwen dat de rijkswacht Zich had opgesteld bij hen Ik durf me niet inbeelden Wat hij hen gezegd heeft mijn vader Hij die de flikken, de geestelijke En tot slot de militairen Echt haat Misschien zelf nog meer als ik Zoals hij erop vloeken kan De oude anarchist schaamt zich er niet om De oude anarchist schaamt zich er niet om Het ging erover dat men mij zoekt Dat frankrijk mij nodig heeft Het is idioot, ik zit in de Ardèche Het is hier mooi weer, dat geloof je niet Ik ben hier met kameraden Maffe écologisten We hebben een oud huisje We knappen het rustig op We laten de geiten groeien We fabriceren juwelen Je kan niet zeggen dat we ons kapot werken Het werk, dat is niets voor ons We hebben aanplantingen Niet zo groot, drie hectaren Van een kruid dat minder idioot maakt Neen, het is geen Ricard (alcoholische drank) Neen, het is geen Ricard Meneer de president Ik ben een verader Van je eikelleger Van je bende rukkers Ze zullen men huid niet krijgen Men haren niet aanraken Ik zal de vlag niet groeten Ik marcheer niet zoals de boeven Ik ga niet naar Duitsland De idioot uithangen gedurende twaalf maand In een triestige kazerne Met nog stommere dan ikzelf Ik hou niet van bevelen te krijgen Ik hou niet van vroeg opstaan Ik hou er niet van te masturberen Vaker dan nodig is Vaker dan nodig is Vervolgens hetgeen me het meest verveelt Is dat ik niet van oorlog hou En dat is wat het het hem doet Het zijn de militairen Het zijn nietsnutten, het zijn watjes En vervolgens, ze zijn agressief Nu ga ik je zeggen waarom Ik nooit zijn wil zoals zij Wanneer de Russen, de Ricanen De wereld om zeep helpen Zal ik de slimmerd lijken Met mijn fiets Mijn te korte broek Mijn geweer, men onderbroek Mijn rang van topinambour En mijn ligne Maginot En mijn ligne Maginot Dus, ik maak me niet dik Ik niet, noch al mijn kameraden Ik zal nooit een soldaat zijn Ik hou niet van het geluid van wouden Je hebt er meer aan van het niet te doen En het rustig verderbouwen Van je nucléaire centrales Je afschrikwekkende duikboten Maar ga je niet inbeelden Meneer de president Dat ik gemanipuleerd ben Door de rode of de witten Ik ben niets dan een militant Een deel van de vogels De walvissen, de kinderen Van de aarde en het water Van de aarde en het water Meneer de president Om mijn brief te eindigen Zou ik je simpelweg willen zeggen Vanavond, maken we noedels Op de boerderij, er is een feestje Als je wilt, kom eten Dan roken we een jointje En kunnen we babbelen Dan roken we een jointje En kunnen we babbelen | DÉSERTEUR Monsieur le Président Je vous fait une lettre Pour vous dire simplement J’irai pas au Koweit ! Ta logique de guerre Ce n’est pas ma logique La mienne est pacifique Envers toute la terre. Et si je prends demain Un flingue une grenade Sur une barricade Ce ne sera, certain, Que pour sauver ma peau Celle de ceux que j’aime De mes enfants et même Des enfants du voisin. Tomber pour Santiago Ou mourir à Madrid Se faire crever le bide Pour chasser les bourreaux Passe encore, mais jamais J’n’irai donner ma peau Ni pour un casino Ni pour un pétrolier Mourir pour un drapeau Quelle idiotie suprême Quand il est à l’emblème De Shell ou Texaco. Si tu veux, Président Marquer vraiment l’histoire Et mériter la gloire Pour au moins deux mille ans Envoie tes régiments Libérer la Palestine Là-bas on assassine Chaque jour des enfants Envoie tes bombardiers Raser la Maison Blanche Ce sera la revanche De tous les opprimés Ainsi finit ma lettre J’hésite, je me tâte Dois-je en rajouter quatre Pour un dernier mot peut-être ? |
