Language   

Georges Brassens: Les passantes

GLI EXTRA DELLE CCG / AWS EXTRAS / LES EXTRAS DES CCG
Back to the song page with all the versions


La versione persiana (Fârsi) da saayeh.blogfa.com
ULOTNE

Kobietom pieśń tę dedykuję
Tym, które kocham, lubię i szanuję
Za kilka chwil w sekretnym śnie
Tym, których nawet znać nie raczysz
A także takim, które los przeznaczy
Choć nie natkniemy na nie się

Tym, które widzę objawione
Przez moment z okna swego wychylone
W sekundę, mdlejąc znikną het
A jednak piękna ich sylwetka
Tak delikatna, zgrabna jak nagietka
Że w osłupieniu stygniesz wnet

Tancerce szczupłej, która walca
Smutna, nerwowa tańczy go na palcach
Chociaż karnawał mamy tu
Która pozostać chciała w cieniu
Nie powróciła, teraz trwa w skupieniu
Na innym balu tańczy znów

Dla towarzyszek mej podroży
Przy których droga nigdy się nie dłuży
Ich oczy, pejzaż pól i łąk
Samotność znika, gdy są obok
Nie krzykniesz „Stój!”, gdy pójdą swoją drogą
Nie wstrzymasz, nie pochwycisz rąk

Tym wszystkim, które już zajęte
Mimo, że z kimś im całkiem obojętnym
Dlatego czują szarość dnia
Choć dały złudne wam szaleństwo
I melancholii przyziemnej przekleństwo
Do oczu, w których nie przejrzysz się

Widoki w kadrach osadzone
Nadzieje aż do dzisiaj niespełnione
Jutro zapomni o was świat
Gdy szczęście sprzyja nam ułomnym
To zapamiętać go nie będziesz skłonny
I po epizodach ginie ślad

Lecz gdy się zmarnowało życie
To swej zazdrości kryć już nie musicie
Do szczęść, co łatwo dostrzec je
Do pocałunków gorejących
Do serc uparcie wiernie czekających
Do oczu, w których nie przejrzysz się

Gdy wieczór nudny, daję słowo
Samotność swą wypełnisz dość jałową
Ulotnych wspomnień przemknie rój
Plączą się usta z żalu wściekłe
Na myśl o paniach, które nam uciekły
A nie umieliśmy krzyknąć im: „Stój!”
رهگذران

می‌خواهم این شعر را تقدیم کنم
به تمام زن‌هایی که دوست داشته‌ایم
حتی برای لحظه‌هایی پنهانی
به زن‌هایی که خیلی کم شناخته‌ایم
که سرنوشتی دیگر در انتظارشان بوده
و دیگر هیچ‌وقت آنها را نمی‌بینیم

به همان زنی که می‌بینیم‌اش
که ثانیه‌ای دم پنجره ظاهر می‌شود
و زود ناپدید می‌شود
ولی همان سایه‌ی بلندبالاش
آنقدر جذاب و ظریف است
که گل از گل آدم می‌شکفد

به آن همسفری که
چشمانش، این مناظر هوش‌ربا
راه را کوتاه می‌کنند
همان که شاید ما تنها کسی باشیم که درکش می‌کنیم
و با این حال می‌گذاریم پیاده شود
بدون آنکه دستمان به دستش خورده باشد

به زنانی که دیگر متأهل شده‌اند
و حالا ساعاتی کسل‌کننده را سر می‌کنند
کنار یکی که با خودشان خیلی فرق دارد
و با دیوانگی بی‌ثمری برای شما
سر درد دلشان را باز می‌کنند
درد از آینده‌ای بی امید را

نگارهای عزیز بر دیده گذشته
امیدهای روزهای بر باد رفته
شما فردا فراموش خواهید شد
و خوشبختی هم که دوباره در بزند
بعید است که دیگر یادمان بیاید
اتفاق‌های کوچکی را که در راه می‌افتاد

اما زندگی را هم اگر باخته باشیم
باز با اندک حسرتی می‌اندیشیم
به تمام این خوشبختی‌های زود‌گذشته
به بوسه‌هایی که جرأت نکردیم بگیریم
به دل‌هایی که شاید هنوز چشم‌انتظارمان باشند
به چشم‌هایی که دیگر دوباره ندیدیم

بله، در شب‌های خستگی
که تنهایی‌مان را پر کرده‌ایم
با اشباح خاطره
اشک می‌ریزیم به یاد لبهای غایبِ
تمام رهگذران زیبایی
که نتوانستیم نگه‌شان داریم


Back to the song page with all the versions

Main Page

Note for non-Italian users: Sorry, though the interface of this website is translated into English, most commentaries and biographies are in Italian and/or in other languages like French, German, Spanish, Russian etc.




hosted by inventati.org