La prière [including Il n'y a pas d'amour heureux and Preghiera in gennaio]
Georges Brassens| Versione polacca di Krzysiek Wrona (cantabile) Febbraio 2015 | |
| EN BÖN I JANUARI Må hans väg, Herre Gud, vara blomsterprydd när sin själ till dig och sin hud till världen ska han återlämna, när han kommer till din himmel, dit, där även i dagsljuset ljusa stjärnor strålar. När han ska gå över sista gamla bron ska han kyssa självmördarna på panna och säga dem : Kom hit till himmelriket, dit jag också nu går, det finns inget helvete i goda Herrens värld. Må han komma til dig med sina trötta ben, följd av tusental av bleka ansikten, må han återvända till dig bland de, som dog i förakt men som lät jord och himmel se bra, vad modet är. Konformister, jag hoppas att ni inte har något däremot om Gud med sin omfamning i himlen bland alla helgon ska stilla stönandet från dessa bleka läppar som bättre tyckte om död än om hat och dumhet. Barmhjärtighetens Gud, ditt sköna himmelrike har du gjort framför allt för de, som aldrig smålett, för de som alltid levat med gott och rent samvete, helvetet består bara för de, som fruktar det. Än han ska ingen visa dig bättre felen ni alla gör, och som du kan och vill rätta, så lyssna på hans röst som nu sjunger i vinden, Barmjärtighetens Gud, däråt ska du ju glädja dig. Barmhjärtighetens Gud, däråt ska du ju glädja dig. | MODLITWA STYCZNIOWA Pozwól by ścieżkę przed nim kwietny kobierzec ścielił, gdy duszę swą Tobie Panie, a światu proch ciała marny, przyjdzie mu zwrócić i wkroczy do Twoich włości niebieskich, gdzie w blasku dnia powodzi toną świetliste gwiazdy. A kiedy już przemierzy ostatni most omszały, by czule się przywitać z innymi samobójcami, powie: „Do rajskich krain, gdzie zmierzam razem chodźmy, bo nie ma przecież piekła w świecie, gdzie dobry Bóg rządzi.” Drogą go prowadź Panie, strudzony krok niepewny, pobladłe oblicze dojrzyj wśród twarzy zjaw tysięcy, do Ciebie niech powróci, widm białych orszak wiodąc, tych co świadectwo dali, jak gorzki odwagi jest owoc. Nadzieję żywię cichą, cnotliwi stróże wiary, że nie oburzy was święcie, gdy w Nieba wstąpi obszary, że szloch tych warg bezkrwistych zgaśnie w objęciach Boga, zamilknąć wolały usta, niż znosić jad złego słowa. O Panie miłosierdzia, wszak raju kwietne ogrody miały radować serca przez życie zasmuconych, co szlak obrali jasny, sumienia nie kalający, piekło istnieje jedynie, by przyjąć przed nim drżących. Nikt lepiej nigdy nie zdoła obraz Ci pełny objawić słabości naszych od których, możesz i chcesz nas wybawić, posłuchaj więc jego głosu, już tylko wiatr pieśń tę niesie, o Panie miłosierdzia, sam się przekonasz rad będziesz. |
