21 d'Aprile
Alexandros Devetzoglou [Alex Devezoglu] / Αλέξανδρος Δεβετζόγλου| Original | 21. Απριλίου 1967 - La canzone originale greca di Alex Devezog... |
| 21 D'APRILE Vent’un d’Aprile, la mattina ci svegliò, Con spari di, con spari di un cannone, Con gridi ci offendevano I falchi al Partenone, I falchi al Partenone. Il fumo si alza, verso il cielo lento va, Come la peste, l’odio cresce forte, Piromani, senza pietà, Ci accendono la morte, Ci accendono la morte. Ferita al cuore cara nostra libertà, Οra la barca resta senza prua, Ti spezza un fulmine a metà, Qui proprio in casa tua, Qui proprio in casa tua. Καίει φωτιά την καρπερή 'κείνη τη γη [1] [2] Τ' αγρότη το, τ' αγρότη το χωράφι Του μάστορη την προκοπή Το δρόμο του διαβάτη, Το δρόμο του διαβάτη. Πρώτη του Μάη, που ’ταν η μέρα γιορτινή, Είδα να κλαίν', είδα να κλαίνε τ’ άνθη, Θέριζε ο άνεμος τη γη, Κι ο λογισμός εχάθη, Κι ο λογισμός εχάθη. Θάβουν εκεί που 'δε το φως η λευτεριά, 'Oλα τα ιδα-, όλα τα ιδανικά της Λίγα παράδοξα παιδιά Ξεσκίζουν την καρδιά της, Ξεσκίζουν την καρδιά της. È come il fango, quando avvolge la città, Questo silenzio, che nasconde rabbia, Bestie feroci in libertà E le parole in gabbia, E le parole in gabbia. Vendono il male a chi lo ha comprato già, Questi fantasmi della nostra vita, Sotto una triste oscurità, S'allarga la ferita, S'allarga la ferita. Fiumi di corpi ora si versano nel mar, Il prezzo è caro per star sempre in storia, Morir nel buio e nel dolor, Viver nella memoria, Viver nella memoria. | 21. ΑΠΡΙΛΊΟΥ 1967 Καίει φωτιά την καρπερή ’κείνη τη γη Τ ’αγρότη το χωράφι Του μάστορη την προκοπή Τον δρόμο του διαβάτη Πρώτη του Μάη που ήταν η μέρα γιορτινή Με μαραμένα τα άνθη Θέριζε ο άνεμος τη γη Κι ο λογισμός εχάθη Θάβουν εκεί που είδε το φως η λευτεριά Όλα τα ιδανικά της Λίγα παράλογα παιδιά Ξεσκίζουν την καρδιά της Στέρεψε τώρα εκείνη η γάργαρη πηγή Ερήμωσαν τα σπίτια Κλεισαν τις πόρτες και η οργή Φουντώνει μες τα στήθια Στεγνά φιλά τ’ άμοιρο κύμα την ακτή Βουβό το περιγιάλι Τα σύννεφα κρύβουν βροχή Το μίσος στο χαλάζι Βαψαν τον Ήλιο με φτηνό χρώμα χακί Με μαύρο το φεγγάρι Αρρώστια σέρνει την αυγή Kαι θλίψη το σκοτάδι. |
T’agróti to, t’agrótu to horáfi
Tu mástori ti prokopí
To drómo tu diaváti,
To drómo tu diaváti.
Próti tu Mai, pú’tan i méra yiortiní,
Ida na klén’, ída na kléne t’ánthi,
Thérize o ánemos ti yi,
Ki o loyismós eháthi,
Ki o loyismós eháthi.
Thávun ekí pú’de to fos i lefteriá,
Ola ta ida-, óla ta idaniká tis
Líga parádoxa pediá
Xeskízun tin gardiá tis,
Xeskízun tin gardiá tis.
[2] Traduzione italiana (di Riccardo Venturi, 22-11-2023):
Del contadino, del contadino il campo,
Il raccolto del padrone,
La strada del viandante,
La strada del viandante.
Il Primo Maggio, che era giorno di festa,
Io vidi piangere, vidi piangere i fiori,
Il vento mieteva la terra,
E la ragion si è persa,
E la ragion si è persa.
Là, dove la libertà vide la luce,
Seppelliscon tutti, tutti i suoi ideali,
Pochi imbecilli di ragazzini
Le strappano il cuore,
Le strappano il cuore.