Η ελευθερία μου είναι στις σόλες

Katerina Gogou / Κατερίνα Γώγου

Originale

Version française — MA LIBERTÉ EST DANS MES SOULIERS — Marco ...

Η ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΣΤΙΣ ΣΌΛΕΣ Η ελευθερία μου είναι στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μου. Φέρνω τον κόσμο άνω κάτω. Μπορώ να σεργιανίσω ό,τι ώρα μου γουστάρει. Π.χ. την ώρα που βάζετε τις μασέλες σας στο ποτηράκι με το νερό πριν κοιμηθείτε την ώρα που απαυτωνόσαστε την ώρα που κάνετε το χρέος σας στα παιδιά σας, στο σωματείο σας την ώρα που σας έχουν χώσει την ιδέα πως τρώτε αυγολέμονο και τρώτε σκατά μπορώ και περπατάω με τα αλήτικα παπούτσια μου πάνω από τις στέγες σας -όχι ρε παιδάκι μου σαν εκείνη την ηλίθια με τη σκούπα, τη Μαίρη Πόπινς- δεν πιάνετε το κανάλι μου μόνο όσοι έχουμε το ίδιο μήκος κύματος ανθρωπάκια χέστες, κατά βάθος σας λυπάμαι αλλά τώρα δε χάνω το χρόνο μου μαζί σας δε θέλω παρτίδες με κανέναν σας η ελευθερία σας είναι στις σόλες των τρύπιων παπουτσιών μου θα `ρθει η ώρα που θα τις γλείφετε και θα ουρλιάζετε κλαίγοντας "θαύμα, θαύμα" αυτά τα παπούτσια ποτέ δεν ξεκουράζονται και ούτε βιάζονται όταν εγώ καθαρίσω από εδώ θα τα φορέσει ο Παύλος, η Μυρτώ, φοράμε το ίδιο νούμερο δε λιώνουν όσες πρόκες και αν ρίχνετε στο δρόμο σας βαράνε στο δόξα πατρί σας θα έρθει η ώρα που θα τρέχετε απεγνωσμένα στο στιλβωτήριο "συνοδοιπόροι" κι "αποστάτες" να βάψετε τα δικά σας μα η μπογιά δε θα πιάνει ό,τι και αν κάνετε, όσα και αν δίνετε τέτοιο άτιμο κόκκινο είναι το κόκκινο το δικό μας.

MA LIBERTÉ EST DANS MES SOULIERS Ma liberté est dans les semelles De mes galoches vagabondes. Je dévergonde tout le monde, Je balade mes souliers À volonté. Quand vous mettez votre dentier Dans le verre avant de vous coucher, Quand vous vous déshabillez, Quand vous vous démenez Pour vos héritiers Dans votre entreprise, Quand on enfonce l’idée dans votre calebasse, Que vous mangez de la mayonnaise Alors que c’est une bouffe dégueulasse, Je marche dans mes godasses Au-dessus de vos toits, — Mais non, mon enfant, pas comme ça, Pas comme Mary Poppins, cette idiote avec son balai — Et ne peuvent recevoir ma chaîne, Seulement ceux qui ont le même relais. Pour vous, petits merdeux, j’ai de la peine, Mais je ne peux me perdre avec vous, Je ne veux rien savoir de vous. Votre liberté est dissimulée Dans les semelles de mes chaussures usées. Le temps viendra où vous les lécherez, Où « Miracle, miracle ! », vous crierez, Ces chaussures ne sont jamais fatiguées, Ces chaussures ne sont jamais pressées. Quand je serai partie de là, Paul, Myrtle, Myrto, même pointure, ils les porteront Les clous que vous jetez dans la rue, ne les percent pas, Dans votre glorieuse patrie, elles vous battront. Compagnons de route et apostats, Désespérés, votre temps viendra, De peindre les vôtres, Mais la peinture Ne prendra pas, quoi que vous fassiez, Quoi que vous donniez, Ce rouge si rouge, Ce rouge insolent est notre rouge.