Un Canadien errant, ou Le Proscrit
Antoine Gérin-Lajoie| Original | Traduzione persiana / Persian translation / Traduction persane... |
| UN CANADIEN ERRANT, OU LE PROSCRIT Un Canadien errant, Banni de ses foyers, Parcourait en pleurant Des pays étrangers. Un jour, triste et pensif, Assis au bord des flots, Au courant fugitif Il adressa ces mots : « Si tu vois mon pays, Mon pays malheureux, Va, dis à mes amis Que je me souviens d'eux. Ô jours si pleins d'appas Vous êtes disparus, Et ma patrie, hélas! Je ne la verrai plus! Plongé dans mes malheurs, [1] Loin de mes chers parents, Je passe dans les pleurs D'infortunés moments. Pour jamais séparé [2] Des amis de mon cœur, Hélas! Oui je mourrai, Je mourrai de douleur! Non, mais en expirant, [3] Ô mon cher Canada ! Mon regard languissant Vers toi se portera... » | یک کانادایی سرگردان یک کانادیی سرگردان تبعید شده از تپش های قلبش با چشمانی گریان راهی سفر می شود به کشورهای خارجی روزی غمگین و افسرده کنار رودی نشسته بود به آب جاری در حال فرار کلماتی رو گفت اگر کشورم را دیدی کشور غم زده ام رو به دوستانم بگو که من آنها رو به یاد دارم آه روزهای پر از جادو ناپدید شده اند کشور پدری ام، افسوس هیچگاه آن را دوباره نخواهم دید هیچگاه مگر هنگام مرگ آه کانادای عزیزم نگاه مشتاق من همیشه به سوی تو خواهد بود |
[2] V.note 1
[3] V. note 1