Originale | Versione italiana / Italian version / Version italienne / Italiankielinen... |
HALLAIG | HALLAIG |
| |
‘Tha tìm, am fiadh, an coille Hallaig’ | 'Il tempo cervo è nel bosco di Hallaig' |
| |
Tha bùird is tàirnean air an uinneig | La finestra inchiodata con un'asse, |
trom faca mi an Àird Iar | Ci guardavo attraverso per vedere il mare. |
’s tha mo ghaol aig Allt Hallaig | Là è il mio amore, al rio di Hallaig, |
’na craoibh bheithe, ’s bha i riamh | betulla eterna; là le vado incontro. |
| |
eadar an t-Inbhir ’s Poll a’ Bhainne, | Là in mezzo, tra l'Inbhir e Poll 'a Bhainne, |
thall ’s a-bhos mu Bhaile Chùirn: | Da qualche parte intorno a Baile-chuirn, |
tha i ’na beithe, ’na calltainn, | Betulla tremolante; nocciòlo ancora, |
’na caorann dhìrich sheang ùir. | Giovane sorbo che s'erge dritto e snello |
| |
Ann an Sgreapadal mo chinnidh, | A Sgreapadal, là dove la mia gente |
far robh Tarmad ’s Eachann Mòr, | Mi chiama salutando, il seme e la genìa |
tha ’n nigheanan ’s am mic ’nan coille | Di Tarmad e di Eachann il Grosso; |
a’ gabhail suas ri taobh an lòin. | Sulle rive del rio ora c'è un bosco. |
| |
Uaibreach a-nochd na coilich ghiuthais | Stanotte strepitano le pigne |
a’ gairm air mullach Cnoc an Rà, | Sul Cnoc an Rà; stanno quegli alberi |
dìreach an druim ris a’ ghealaich – | Alti lassù, illuminati dalla luna. |
chan iadsan coille mo ghràidh. | Ma quegli alberi, no. Io non li amo. |
| |
Fuirichidh mi ris a’ bheithe | Attenderò che si muovan le betulle |
gus an tig i mach an Càrn, | E che il bosco salga su verso il cairn, |
gus am bi am bearradh uile | Finché non abbia rivestito il monte |
o Bheinn na Lice fa sgàil. | D'ombra velata giù dal Beinn na Lice. |
| |
Mura tig ’s ann theàrnas mi a Hallaig | Se così non sarà, andrò a Hallaig |
a dh’ionnsaigh Sàbaid nam marbh, | Nel sabato dei Morti là io andrò. |
far a bheil an sluagh a’ tathaich, | Là, da dove tutti son partiti |
gach aon ghinealach a dh’fhalbh. | E ogni generazione è andata via. |
| |
Tha iad fhathast ann a Hallaig, | Ma è a Hallaig che vivono ancora |
Clann Ghill-Eain’s Clann MhicLeòid, | Tutti i MacLean e i MacLeod |
na bh’ ann ri linn Mhic Ghille Chaluim: | Che c'erano ai tempi di MacGille Chaluim: |
chunnacas na mairbh beò. | Vivi son stati visti i morti, |
| |
Na fir ’nan laighe air an lèanaig | Gli uomini distesi sull'erba |
aig ceann gach taighe a bh’ ann, | Davanti all'ingresso di casa, |
na h-igheanan ’nan coille bheithe, | Le ragazze, alte e dritte, a capo chino |
dìreach an druim, crom an ceann. | Come fossero un bosco di betulle. |
| |
Eadar an Leac is na Feàrnaibh | Sul cammino tra il Leac e i Feàrna |
tha ’n rathad mòr fo chòinnich chiùin, | Cresce muschio che fa morbido il passo; |
’s na h-igheanan ’nam badan sàmhach | E le ragazze, come sempre hanno fatto |
a’ dol a Clachan mar o thus. | Vanno a Clachan zitte zitte, in fila. |
| |
Agus a’ tilleadh às a’ Chlachan, | Ed eccole al ritorno da Clachan |
à Suidhisnis ’s à tir nam beò; | E da Suidhisnis, loro terra dei vivi, |
a chuile tè òg uallach | Ancora luminose e senza sconforto, |
gun bhristeadh cridhe an sgeòil. | Le loro vite appena sbocciate. |
| |
O Allt na Feàrnaibh gus an fhaoilinn | Dal rio dei Feàrna fino alla spiaggia |
tha soilleir an dìomhaireachd nam beann | Che chiara si staglia tra i colli celati, |
chan eil ach coitheanal nan nighean | Si vedon solo fanciulle là a riunirsi |
a’ cumail na coiseachd gun cheann. | Come in un'infinita processione |
| |
A’ tilleadh a Hallaig anns an fheasgar, | E poi tornano a Hallaig all'imbrunire |
anns a’ chamhanaich bhalbh bheò, | Passando per quell'aria fresca e muta, |
a’ lìonadh nan leathadan casa, | Ad una ad una per i pendii scoscesi, |
an gàireachdaich ‘nam chluais ’na ceò, | Le loro risa mi appannano l'udito. |
| |
’s am bòidhche ’na sgleò air mo chridhe | Belle tanto da avvolgermi il cuore |
mun tig an ciaradh air caoil, | Mentre s'annottano gli stretti tra le isole; |
’s nuair theàrnas grian air cùl Dhùn Cana | Tramonta il sole al di là del Dùn Cana, |
thig peilear dian à gunna Ghaoil; | Prende la mira l'arma caricata a amore. |
| |
’s buailear am fiadh a tha ’na thuaineal | Abbatterà quel cervo un po' sventato |
a’ snòtach nan làraichean feòir; | Che annusa l'erba intorno alle fattorie; |
thig reothadh air a shùil sa choille: | Gli si spengono gli occhi. Finché vivrò, |
chan fhaighear lorg air fhuil rim bheò. | Nel bosco, suo sangue non si troverà. |