Lingua   

Hallaig

Somhairle MacGill-Eain [Sorley MacLean]
Pagina della canzone con tutte le versioni


OriginaleVersione italiana / Italian version / Version italienne / Italiankielinen...
HALLAIGHALLAIG
  
‘Tha tìm, am fiadh, an coille Hallaig’'Il tempo cervo è nel bosco di Hallaig'
  
Tha bùird is tàirnean air an uinneigLa finestra inchiodata con un'asse,
trom faca mi an Àird IarCi guardavo attraverso per vedere il mare.
’s tha mo ghaol aig Allt HallaigLà è il mio amore, al rio di Hallaig,
’na craoibh bheithe, ’s bha i riamhbetulla eterna; là le vado incontro.
  
eadar an t-Inbhir ’s Poll a’ Bhainne,Là in mezzo, tra l'Inbhir e Poll 'a Bhainne,
thall ’s a-bhos mu Bhaile Chùirn:Da qualche parte intorno a Baile-chuirn,
tha i ’na beithe, ’na calltainn,Betulla tremolante; nocciòlo ancora,
’na caorann dhìrich sheang ùir.Giovane sorbo che s'erge dritto e snello
  
Ann an Sgreapadal mo chinnidh,A Sgreapadal, là dove la mia gente
far robh Tarmad ’s Eachann Mòr,Mi chiama salutando, il seme e la genìa
tha ’n nigheanan ’s am mic ’nan coilleDi Tarmad e di Eachann il Grosso;
a’ gabhail suas ri taobh an lòin.Sulle rive del rio ora c'è un bosco.
  
Uaibreach a-nochd na coilich ghiuthaisStanotte strepitano le pigne
a’ gairm air mullach Cnoc an Rà,Sul Cnoc an Rà; stanno quegli alberi
dìreach an druim ris a’ ghealaich –Alti lassù, illuminati dalla luna.
chan iadsan coille mo ghràidh.Ma quegli alberi, no. Io non li amo.
  
Fuirichidh mi ris a’ bheitheAttenderò che si muovan le betulle
gus an tig i mach an Càrn,E che il bosco salga su verso il cairn,
gus am bi am bearradh uileFinché non abbia rivestito il monte
o Bheinn na Lice fa sgàil.D'ombra velata giù dal Beinn na Lice.
  
Mura tig ’s ann theàrnas mi a HallaigSe così non sarà, andrò a Hallaig
a dh’ionnsaigh Sàbaid nam marbh,Nel sabato dei Morti là io andrò.
far a bheil an sluagh a’ tathaich,Là, da dove tutti son partiti
gach aon ghinealach a dh’fhalbh.E ogni generazione è andata via.
  
Tha iad fhathast ann a Hallaig,Ma è a Hallaig che vivono ancora
Clann Ghill-Eain’s Clann MhicLeòid,Tutti i MacLean e i MacLeod
na bh’ ann ri linn Mhic Ghille Chaluim:Che c'erano ai tempi di MacGille Chaluim:
chunnacas na mairbh beò.Vivi son stati visti i morti,
  
Na fir ’nan laighe air an lèanaigGli uomini distesi sull'erba
aig ceann gach taighe a bh’ ann,Davanti all'ingresso di casa,
na h-igheanan ’nan coille bheithe,Le ragazze, alte e dritte, a capo chino
dìreach an druim, crom an ceann.Come fossero un bosco di betulle.
  
Eadar an Leac is na FeàrnaibhSul cammino tra il Leac e i Feàrna
tha ’n rathad mòr fo chòinnich chiùin,Cresce muschio che fa morbido il passo;
’s na h-igheanan ’nam badan sàmhachE le ragazze, come sempre hanno fatto
a’ dol a Clachan mar o thus.Vanno a Clachan zitte zitte, in fila.
  
Agus a’ tilleadh às a’ Chlachan,Ed eccole al ritorno da Clachan
à Suidhisnis ’s à tir nam beò;E da Suidhisnis, loro terra dei vivi,
a chuile tè òg uallachAncora luminose e senza sconforto,
gun bhristeadh cridhe an sgeòil.Le loro vite appena sbocciate.
  
O Allt na Feàrnaibh gus an fhaoilinnDal rio dei Feàrna fino alla spiaggia
tha soilleir an dìomhaireachd nam beannChe chiara si staglia tra i colli celati,
chan eil ach coitheanal nan nigheanSi vedon solo fanciulle là a riunirsi
a’ cumail na coiseachd gun cheann.Come in un'infinita processione
  
A’ tilleadh a Hallaig anns an fheasgar,E poi tornano a Hallaig all'imbrunire
anns a’ chamhanaich bhalbh bheò,Passando per quell'aria fresca e muta,
a’ lìonadh nan leathadan casa,Ad una ad una per i pendii scoscesi,
an gàireachdaich ‘nam chluais ’na ceò,Le loro risa mi appannano l'udito.
  
’s am bòidhche ’na sgleò air mo chridheBelle tanto da avvolgermi il cuore
mun tig an ciaradh air caoil,Mentre s'annottano gli stretti tra le isole;
’s nuair theàrnas grian air cùl Dhùn CanaTramonta il sole al di là del Dùn Cana,
thig peilear dian à gunna Ghaoil;Prende la mira l'arma caricata a amore.
  
’s buailear am fiadh a tha ’na thuainealAbbatterà quel cervo un po' sventato
a’ snòtach nan làraichean feòir;Che annusa l'erba intorno alle fattorie;
thig reothadh air a shùil sa choille:Gli si spengono gli occhi. Finché vivrò,
chan fhaighear lorg air fhuil rim bheò.Nel bosco, suo sangue non si troverà.


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org