|
| Version française – SIROCCO – Marco Valdo M.I. – 2019
|
| SCIROCCO | SIROCCO |
| | |
| Pamiętasz? Ulice były pełne tego świetlistego scirocco [1], | Rappelle-toi ce sirocco luminescent balayait les rues, |
| który zmienia wyświechtaną rzeczywistość w coś nierealnego. | Mystifiait la réalité et la rendait irréelle. |
| Zdawało się, że wieże wznoszą się w szerokim, barokowym geście, | En un assaut baroque, les tours montaient au ciel |
| a na Via dei Giudei [2] powiewały żaglowce jak w porcie kanału. | Et dans la rue des Juifs, les voiliers poursuivaient les nues. |
| Ty, za szybą bezimiennego baru, | Toi derrière la vitre d’un bar discret, |
| siedząc przy stoliku niczym francuski poeta, | Assis à une table de poète français |
| z niezmienną miną człowieka sceptycznego | Avec béant de doutes, ton sempiternel visage |
| i, jak zawsze, odrobiną czerwonego wina w kieliszku. | Et dans un verre, un peu de rouge ordinaire… |
| Pomyślałem, żeby wejść, wypić coś razem | Je pensais entrer pour prendre un verre… |
| i pogadać o chmurach… | Et parler des nuages. |
| | |
| Ale przyszła ona: spóźniona, powiewając różem | Mais elle est arrivée affairée dansant dans le rose |
| perkalowej sukienki, która opinała jej biodra | D’une robe vichy qui s’enroulait autour de sa taille |
| i zaczęła coś mówić i coś zamówiła, | Et elle commença à parler et commanda quelque chose |
| podczas gdy na odświeżonym niebie przebiegały stada chmur; | Dans le ciel extasié, les nuages couraient à la bataille… |
| łzy mieszały się z mlekiem w herbacie, | Les larmes s’ajoutèrent au lait de ce thé, |
| a dłonie opisywały marzenia i oczywistości, | Les mains dessinèrent des rêves et des certitudes… |
| lecz ja wiedziałem, jak bardzo czułeś się zakleszczony | Mais moi, je savais à quel point tu te sentais tiraillé. |
| między nią i tą drugą, której nie umiałeś opuścić, | Entre elle et l’autre, que tu ne pouvais pas laisser… |
| pomiędzy dwojgiem twych dzieci i taką czy inną moralnością, | Entre vos deux fils et l’autre attitude, |
| jak bardzo wydawałeś się osaczony… | Tu semblais paralysé… |
| | |
| Ona podniosła się z pożegnalnym gestem, | Avec un dernier geste, elle se levait |
| potem odeszła nie patrząc za siebie, | Puis sans se retourner, elle partait |
| podczas gdy ten wiatr owionął ją | Tandis que ce vent la remplissait |
| niewyobrażalnymi wspomnieniami, | De souvenirs impossibles |
| bezładem i obrazami. | De confusion et d’images… |
| On nie ruszył się, jak ktoś, kto zupełnie nie wie, co robić, | Il est resté comme qui se serait trompé de rue, |
| szukając może jeszcze jakiegoś rozwiązania, | Errant à la recherche d’on ne sait quelle issue, |
| lecz lepiej jest mieć jeden dzień do zapamiętania, | Mais il vaut mieux se souvenir d’un jour fatidique |
| niż wpaść w nową rzeczywistość, zawsze taką samą… | Que de retomber dans une réalité toujours identique. |
| | |
| Teraz naprawdę nie wiem, gdzie ona osiadła, | Maintenant, je ne sais vraiment pas où elle est partie |
| czy urodziła dziecko lub jak spędza wieczory; | Si elle a un enfant ou comment elle meuble ses soirs, |
| on mieszka sam i dzieli swoje życie | Lui, il vit seul et partage sa vie |
| pomiędzy pracę, bezużyteczne wiersze i zwyczajowy kieliszek. | Entre le travail, ses vers inutiles et la routine du boire. |
| Doprawdy, niechby wiał ten wiatr scirocco | Ce vent de sirocco soufflait des vérités |
| i pojawiał się codziennie, zmuszając nas do zaglądania | Et tous les jours nous poussaient à ausculter, |
| za wyświechtaną fasadę rzeczy, | Derrière le visage abusé des usages |
| w ciemne labirynty domów, | Dans les sombres labyrinthes des maisons |
| za tajemne lustro każdej twarzy, | Derrière le miroir secret de chaque visage |
| w nasze wnętrze… | Au-dedans de nous, nos émotions. |
| | |
| |
[2] ulica w Bolonii