Ἡ μπογιά
Alexandros (Alekos) Panagoulis / Αλέξανδρος (Αλέκος) Παναγούλης| Original | Traduzione italiana di Riccardo Venturi |
| Ἡ ΜΠΟΓΙΆ Ζωντάνεψα τοὺς τοίχους φωνὴ τοὺς ἔδωσα πιὸ φιλικὴ νὰ γίνουν συντροφιὰ Κι οἱ δεσμοφύλακες ζητοῦσαν νὰ μάθουνε ποῦ βρῆκα τὴ μπογιὰ Οἱ τοίχοι τοῦ κελιοῦ τὸ μυστικὸ τὸ κράτησαν κι οἱ μισθοφόροι ψάξανε παντοῦ Ὅμως μπογιὰ δὲ βρῆκαν Γιατὶ στιγμὴ δέ σκέφτηκαν στὶς φλέβες μου νὰ ψάξουν Σ.Φ.Μ. – Ἀπομόνωση – Ἰούνιος 1971. Μετὰ ἀπὸ μιὰ ἀπόπειρα ἀπόδρασης ποὺ ἔκανα στὶς 2 Ἰουνίου. Μοῦ εἴχανε ἀφαιρέσει τὰ πάντα. Δὲν εἶχα οὔτε ἕνα μολύβι οὔτε λίγο χαρτί. Οὔτε ἕνα βιβλίο ἢ μιὰ ἐφημερίδα. Ἡ ἀπομόνωση γινόντανε σκληρότερη. Μὲ αἷμα ζωγράφιζα στοὺς τοίχους τοῦ τάφου μου τὴν ἀηδία μου γιὰ τὴν Χούντα, τὴν ὀργή μου καὶ τὴν ἀπόφαση γιὰ συνέχιση τοῦ ἀγώνα. Αὐτὲς οἱ γραμμένες μὲ αἷμα λέξεις, ἦταν πραγματικὰ ζωγραφιὲς ποὺ “ὀμόρφαιναν” τὸ κελί μου. Ἦταν μιὰ συντροφιὰ ποὺ ὅταν τὴν σκότωναν ἐγὼ τὴν ἀνάσταινα μὲ καινούργιο αἷμα. Αὐτοὺς τοὺς στίχους τοὺς πρωτόγραψα μὲ αἷμα ἐκεῖνες τὶς μέρες, πάνω σ' ἕνα πακέττο τσιγάρων. Αὐτὸ τὸ ποίημα ἔχει δώσει τὸν τίτλο σ' ἕνα βιβλίο μὲ 18 ποίηματα ποὺ ἐκδόθηκαν στὰ ἑλληνικὰ ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις 8 ½. | LA TINTA Ho ridato vita ai muri, una voce loro ho dato più amica, perché mi diventassero di compagnia E i secondini cercavano di sapere dove avessi trovato la tinta I muri della cella il segreto lo han mantenuto e i mercenari hanno frugato dappertutto, eppure la tinta non la hanno trovata perché non hanno punto pensato a frugare nelle mie vene. |
