Mediterráneo

Joan Manuel Serrat

Originale	Tradukis esperanten / Versione in esperanto / Esperanto version...
MEDITERRÁNEO	Mediteraneo
Quizá porque mi niñez Sigue jugando en tu playa, Y escondido tras las cañas Duerme mi primer amor, Llevo tu luz y tu olor Por dondequiera que vaya, Y amontonado en tu arena Guardo [1] amor, juegos y penas.	Eble ĉar infana mi daŭre viastrande ludas, eble ĉar la am' unua en kanejo dormas nun, tial do via parfum' min akompanas alglua, tial do ĉe via bordo restas ludo, am' kaj zorgo.
Yo, que en la piel tengo el sabor Amargo del llanto eterno, Que han vertido en ti cien pueblos De Algeciras a Estambul, Para que pintes de azul Sus largas noches de invierno. A fuerza de desventuras, Tu alma es profunda y oscura.	Mi, kies haŭto gustas jam l' akran ploron enverŝitan de popoloj cent en maron -Ĝibraltar' ĝis Istanbul'- por ke venku la lazur' la vintro-noktan vualon. Ofta misfortun' dolora igis vin profundakora.
A tus atardeceres rojos Se acostumbraron mis ojos Como el recodo al camino, Soy cantor, soy embustero, Me gusta el juego y el vino, Tengo alma de marinero. ¿Qué le voy a hacer, si yo nací en el Mediterráneo nací en el Mediterráneo?	Alkutimiĝis l' okuloj al ruĝaj krepusko-luloj samkiel lontan' al disto. Kantas mi se l' vino bonas, ludemas kaj fanfaronas kun koro de navigisto. Sed ĉe la mar', ĉar min, min lulis Mediteraneo min lulis Mediteraneo.
Y te acercas, y te vas Después de besar mi aldea. Jugando con la marea Te vas, pensando en volver. Eres como una mujer Perfumadita de brea Que se añora y que se quiere Que se conoce y se teme.	Vi alvenas kun petol' la vilaĝon flirte kisi, sed vi, post momenta kuno, ludas re kaj re sen fin' kvazaŭ estus vi virin' en rava gudra parfumo kaj alloga kaj amika kaj ĉiama kaj timiga. Ve!
Ay, si un día para mi mal Viene a buscarme la parca. Empujad al mar mi barca Con un levante otoñal Y dejad que el temporal Desguace sus alas blancas. Y a mí enterradme sin duelo Entre la playa y el cielo.	Kiam tagon de fatal' venos preni min la Morto, fratoj, ĉe aŭtuna vento tranĉu ŝnuron sen dolor', ke disrompu kun sonor' mian boaton tempesto kaj sepultu min fidele apud-mare al-ĉiele.
En la ladera de un monte, Más alto que el horizonte. Quiero tener buena vista. Mi cuerpo será camino, Le daré verde a los pinos Y amarillo a la genista, Cerca del mar, porque yo Nací en el Mediterráneo Nací en el Mediterráneo Nací en el Mediterráneo.	En dekliv' de spino-monto, pli alte ol horizonto por vidi la mar-ebenon. Korpo ludos simfonion: verdigos mi la pinion, bluigos la rosmarenon. Ĉiam ĉe l' mar', ĉar min, min lulis Mediteraneo, min lulis Mediteraneo, min lulis Mediteraneo. Lajlajla..
[1] Var. Tengo