Original | POLACCO / POLISH [2] - Szymon Gruda
|
LA GUERRA DI PIERO | PIERO |
| |
Dormi sepolto in un campo di grano | W ciemnej mogile śpisz pogrzebany, |
non è la rosa non è il tulipano | i ani róże, ni tulipany, |
che ti fan veglia dall'ombra dei fossi, | nad twoim grobem nie rosną na łące, |
ma sono mille papaveri rossi. | tylko czerwonych maków tysiące. |
| |
«Lungo le sponde del mio torrente | „Gdy wróci wiosna i pękną lody |
voglio che scendan i lucci argentati, | znowu usłyszę cichy szmer wody, |
non più i cadaveri dei soldati | a zamiast trupów w nurcie strumieni, |
portati in braccio dalla corrente.» | znów rybie łuski będą się mienić.” |
| |
Così dicevi ed era d'inverno | Tak powiedziałeś, gdy zima wściekła |
e come gli altri verso l'inferno | młodych żołnierzy wiodła do piekła, |
te ne vai triste come chi deve | chcąc nie chcąc gnałeś za nimi biegiem, |
il vento ti sputa in faccia la neve. | w twarz pluł ci wicher palącym śniegiem. |
| |
Fermati Piero, fermati adesso | Przystań tu, Piero, przystań na chwilę, |
lascia che il vento ti passi un po' addosso, | cała nagroda – krzyż na mogile, |
dei morti in battaglia ti porti la voce, | nad tymi, którzy już ją dostali |
chi diede la vita ebbe in cambio una croce. | nawet wiatr zimny cicho się żali. |
| |
Ma tu non lo udisti e il tempo passava | Kiedy zmieniały się pory roku, |
con le stagioni a passo di giava | maszerowałeś wciąż krok po kroku, |
ed arrivasti a varcar la frontiera | Kiedy stanąłeś w końcu na froncie, |
in un bel giorno di primavera. | już ci świeciło majowe słońce. |
| |
E mentre marciavi con l'anima in spalle | Naprzeciw ciebie w brudnym okopie |
vedesti un uomo in fondo alla valle | leżał na brzuchu taki sam chłopiec, |
che aveva il tuo stesso identico umore | też na ramieniu duszę miał może, |
ma la divisa di un altro colore. | ale miał mundur w innym kolorze. |
| |
Sparagli Piero, sparagli ora | Zastrzel go, Piero, zastrzel go teraz, |
e dopo un colpo sparagli ancora | musisz zobaczyć, jak będzie umierał, |
fino a che tu non lo vedrai esangue, | padnie na ziemię z dłonią na ranie, |
cadere in terra a coprire il suo sangue. | serce po chwili bić mu przestanie. |
| |
«E se gli sparo in fronte o nel cuore | Jeżeli trafisz w czoło lub w serce, |
soltanto il tempo avrà per morire | kres będzie szybki jego udręce; |
ma il tempo a me resterà per vedere | lecz ty już nigdy nie zamkniesz powiek, |
vedere gli occhi di un uomo che muore.» | kiedy zobaczysz, jak ginie człowiek. |
| |
E mentre gli usi questa premura | On w tamtej chwili też cię zobaczył, |
quello si volta ti vede ha paura | krzyknął ze strachu, krzyknął z rozpaczy, |
ed imbracciata l'artiglieria | i kiedy trwałeś ciągle w rozterce |
non ti ricambia la cortesia. | on bez namysłu strzelił ci w serce. |
| |
Cadesti a terra senza un lamento | Padłeś tu, Piero, padłeś na ziemię |
e ti accorgesti in un solo momento | i nie zdążyłeś w to oka mgnienie |
che il tempo non ti sarebbe bastato | nim cię dopadła kula od wroga |
a chieder perdono per ogni peccato. | nawet za grzechy przeprosić Boga. |
| |
Cadesti a terra senza un lamento | Padłeś tu, Piero, padłeś na ziemię |
e ti accorgesti in un solo momento | i nie zdążyłeś w to oka mgnienie, |
che la tua vita finiva quel giorno | zanim ci kula utkwiła w skroni |
e non ci sarebbe stato ritorno. | pomyśleć nawet, że to już koniec. |
| |
«Ninetta mia, crepare di Maggio | Miła, ach, miła, umrzeć na wiosnę, |
ci vuole tanto troppo coraggio. | to jest doprawdy nazbyt żałosne, |
Ninetta bella, dritto all'inferno | miła, ach, miła, gdy człowiek ginie, |
avrei preferito andarci in inverno.» | lepiej, by poszedł do piekła w zimie. |
| |
E mentre il grano ti stava a sentire | I pochowali cię tu na koniec, |
dentro le mani stringevi il fucile, | na karabinie zastygły dłonie, |
dentro la bocca stringevi parole | a w twoich ustach zastygły słowa |
troppo gelate per sciogliersi al sole. | zbyt gorzkie, żeby w ziemi je chować. |
| |
Dormi sepolto in un campo di grano | W ciemnej mogile śpisz pogrzebany, |
non è la rosa non è il tulipano | i ani róże, ni tulipany, |
che ti fan veglia dall'ombra dei fossi | nad twoim grobem nie rosną na łące, |
ma sono mille papaveri rossi. | tylko czerwonych maków tysiące. |