La guerra di Piero
Fabrizio De AndréPORTOGHESE / PORTUGUESE [1] - Riccardo Venturi | |
PIERO | A GUERRA DE PEDRO Nova versão portuguesa de Riccardo Venturi (2004) |
W ciemnej mogile śpisz pogrzebany, i ani róże, ni tulipany, nad twoim grobem nie rosną na łące, tylko czerwonych maków tysiące. | Dorme num campo de trigo enterrado e não há rosas que, ao seu lado, sobr’ ele velem em regos sombreados, mas mil e mil papoilas encarnadas. |
„Gdy wróci wiosna i pękną lody znowu usłyszę cichy szmer wody, a zamiast trupów w nurcie strumieni, znów rybie łuski będą się mienić.” | “À beira deste impetuoso torrente desejo ver que leve a corrente com a sua força lúcios prateados e não cadáveres de soldados.” |
Tak powiedziałeś, gdy zima wściekła młodych żołnierzy wiodła do piekła, chcąc nie chcąc gnałeś za nimi biegiem, w twarz pluł ci wicher palącym śniegiem. | Assim dizia, e era no inverno E como os outros, rumo ao inferno Anda triste como o que deve, O vento cospe-lhe na cara a neve. |
Przystań tu, Piero, przystań na chwilę, cała nagroda – krzyż na mogile, nad tymi, którzy już ją dostali nawet wiatr zimny cicho się żali. | Pára, Pedro, pára um momento Deixa que um pouco te acaricie o vento, Trazes a voz dos caídos na guerra Pagos com cruzes e dois metros de terra. |
Kiedy zmieniały się pory roku, maszerowałeś wciąż krok po kroku, Kiedy stanąłeś w końcu na froncie, już ci świeciło majowe słońce. | Mas não a ouviu, e o tempo passava Com as estações ao passo de java E um dia chegou a passar a fronteira A primavera iluminando o ar. |
Naprzeciw ciebie w brudnym okopie leżał na brzuchu taki sam chłopiec, też na ramieniu duszę miał może, ale miał mundur w innym kolorze. | Enquanto o Pedro seguia marchando Apercebeu outro homem passando Na vale, e tinha o seu mesmo humor Mas a uniforme era de outra cor. |
Zastrzel go, Piero, zastrzel go teraz, musisz zobaczyć, jak będzie umierał, padnie na ziemię z dłonią na ranie, serce po chwili bić mu przestanie. | Tira-lhe, Pedro, tira-lhe cedo, Tira outra vez e não tenhas medo Até o deixar morto e exangue Cair no chão e cobrir o seu sangue. |
Jeżeli trafisz w czoło lub w serce, kres będzie szybki jego udręce; lecz ty już nigdy nie zamkniesz powiek, kiedy zobaczysz, jak ginie człowiek. | "E se lhe tirar no peito ou na frente P’ra morrer terá tempo suficiente; e a mim, vai-me ficar tempo p’ra ver, Os olhos dum homem que está a morrer." |
On w tamtej chwili też cię zobaczył, krzyknął ze strachu, krzyknął z rozpaczy, i kiedy trwałeś ciągle w rozterce on bez namysłu strzelił ci w serce. | Esta atenção muito caro lhe custa, O outro se vira, o vê e se assusta. Pega nas armas, aponta e dispara, A gratidão é coisa muito rara. |
Padłeś tu, Piero, padłeś na ziemię i nie zdążyłeś w to oka mgnienie nim cię dopadła kula od wroga nawet za grzechy przeprosić Boga. | Sem uma queixa, no chão caiu E num momento ele percebeu Que o tempo não lhe teria chegado P’ra pedir perdão por qualquer pecado. |
Padłeś tu, Piero, padłeś na ziemię i nie zdążyłeś w to oka mgnienie, zanim ci kula utkwiła w skroni pomyśleć nawet, że to już koniec. | Sem uma queixa, no chão caiu E num momento ele percebeu Que a sua vida a acabar-se ia E que ele nunca regressaria. |
Miła, ach, miła, umrzeć na wiosnę, to jest doprawdy nazbyt żałosne, miła, ach, miła, gdy człowiek ginie, lepiej, by poszedł do piekła w zimie. | "Ó, meu amor, minh’última viagem a faço em Maio, devo ter coragem. Ó meu amor, direito ao inferno Eu preferia ir no gelo do inverno." |
I pochowali cię tu na koniec, na karabinie zastygły dłonie, a w twoich ustach zastygły słowa zbyt gorzkie, żeby w ziemi je chować. | Só o trigo ouvia tudo o que dizia O seu fusil empunhando morria. Na boca palavras geladas havia Que nunca o sol derreteria. |
W ciemnej mogile śpisz pogrzebany, i ani róże, ni tulipany, nad twoim grobem nie rosną na łące, tylko czerwonych maków tysiące. | Dorme num campo de trigo enterrado e não há rosas que, ao seu lado, sobr’ ele velem em regos sombreados, mas mil e mil papoilas encarnadas. |