Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας
Loukianos Kilaidonis / Λουκιανός Κηλαηδόνης| Originale | Version française – PETITE LEÇON D'ÉCONOMIE POLITIQUE – Marco ... |
| ΑΠΛΆ ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ Λουκιάνου Κηλαηδόνη - Γιάννη Νεγρεπόντη ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ  Λουκιανός Κηλαηδόνης. Lukianos Kilaidonis. 1. Απλή αριθμητική Tραγουδάει ο Αλέκος Μάνδιλας ´Eνα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Ένα και δύο κάνουνε τρία σαν δε σου φτάνουν, κάνε απεργία Δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη Ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Δέκα επί χίλια δέκα χιλιάδες και μόνο χίλιες για χίλιους εργάτες Εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία Ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Έξι και δύο, οκτώ νομάτοι ο πεινασμένος βγάνει και μάτι Έξι επί έξι τριάντα έξι για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει έξι επί έξι τριάντα έξι για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει Ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Σαν το κεφάλαιο θα κινδυνεύσει πάλι ο γιος σου στη μάχη θα τρέξει Ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι Ένα κι ένα κάνουν δυο... 2. Το σύστημα Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Τα χέρια σου συνάδελφε όταν τα νοικιάζεις κακό τον εργοδότη σου γι άνθρωπο να λογιάζεις Όπως και ο εργοδότης σου γι άνθρωπο αν σε πάρει το σύστημα τον ίδιο αυτόν κάποτε θα φουντάρει Ποτέ να μην σου φεύγει απ’ το μυαλό τα χέρια σου δυο μηχανές νοικιάζεις σε μηχανισμό πράγμα που σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει σαν μηχανή δεν έχει ανθρωπισμό πολύ δε περισσότερο συναισθηματισμό Τα χέρια σου συνάδελφε όταν τα νοικιάζεις να ξέρεις πως το σύστημα είναι που τ’ αρωγιάζεις Όπως κι ο εργοδότης σου όταν τα καπαρώσει για χάρη του συστήματος θα σε αλλοτριώσει Ποτέ να μην σου φεύγει απ’ το μυαλό τα χέρια σου δυο μηχανές νοικιάζεις σε μηχανισμό πράγμα που σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει σαν μηχανή δεν έχει ανθρωπισμό πολύ δε περισσότερο συναισθηματισμό 3. Επαναστατικό άλμα Τραγουδάει η Πίτσα Κονιτσιότη Πάππου προς πάππου από γενιά ακίνητα και κινητά κάθε γενιά και πιο πολλά Φτώχεια εμείς, αυτοί καλά Έγνοιες αυτοί με τα χοντρά, γκρίνιες εμείς με τα λιανά έχουνε βλέπεις τη μαγιά και μεις για ξάσιμο μαλλιά Το νερό εκεί που βράζει σαν το όριο ξεπεράσει το καπάκι θα πετάξει το πε ο Μαρξ κι έγινε πράξη Το παραμύθι πάει μακριά κι έχει γυρίσματα πολλά μας ζούνε δαύτοι δα καλά και μεις ας πούμε πιο καλά Το νερό εκεί που βράζει σαν το όριο ξεπεράσει το καπάκι θα πετάξει το πε ο Μαρξ κι έγινε πράξη 4. Οι έννοιες Τραγουδάει ο Κώστας Θωμαίδης Όταν τον κόσμο κυβερνάει η ατιμία το να`σαι τίμιος είναι αδικία. Ξεχώρισε μια και καλή τι είναι το δίκιο, τι είναι η τιμή και μην ακούς όσους μετράνε στα μέτρα τους και σ`αδικάνε. Όταν τον κόσμο κυβερνάει η αδικία το να`σαι δίκαιος είν`ανοησία. Ξεχώρισε απ´την αρχή ποια είν`η θέση σου η σωστή. Μόνο της τάξης σου το δίκιο είναι τίμιο κι αντρίκιο. 5. Η πατρίδα Τραγουδάει ο Αλέκος Μάνδιλας Η πατρίδα ένα καράβι Που ολουνούς μας κουβαλάει Πάνω την καλή την τάξη Ένεκα που κουμαντάρει Το χοντρό λαό στα κάτω Μηχανές, κουζίνα, αμπάρι Πάνω την καλή την τάξη Ένεκα που κουμαντάρει Κάλμα η θάλασσα άι άι Το καράβι πρίμα πάει Έχουν οι απάνω γλέντι Ο χοντρός λαός σεκλέτι Έτσι κι ο καιρός χαλάσει Το γυρίσει σε μπουρίνι Θα φροντίσει η απάνω τάξη Το τομάρι της να σώσει Στον χοντρό λαό αφήνει Την ψυχούλα του να δώσει Θα φροντίσει η απάνω τάξη Το τομάρι της να σώσει Φόρτσα η θάλασσα βαί βάι Το καράβι φούντο πάει Θε μου τους απάνω σώσε Στο λαό κουράγιο δώσε Η πατρίδα ένα καράβι Που ολουνούς μας κουβαλάει Πάει η φόρμουλα βάι βάι Η «πλέμπα» πια δε μασάει! 6. Οι συμβάσεις Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Η σύμβαση υπογράφτηκε εντός μιας νυχτός μη κι έμενε ο λογαριασμός που λέτε ανοιχτός Πενήντα χρόνων σύμβαση με εννιά τοις εκατό στους ξένους δικαιώματα δοθήκαν αφειδώς Οι όροι της συμβάσεως τελείως επαχθείς από πλευράς πολιτικής μα κι οικονομικής Δυο τρία φύλλα γράψανε κι αυτά διστακτικά της σύμβασης, ο κιτρινισμός πέρασε στα ψιλά Ποιος να το πει, ποιός να το πεί πως υποδούλωση σωστή σημαίνει η σύμβαση αυτή πολιτικο οικονομική Γιατί εννιά τοις εκατό, ‘ν’ αστείο βέβαια ποσόν για σύμβαση τόσων ετών όταν στον κύριο αυτόν προσφέρεις χέρια εργατών σε μια τιμή τζάμπα σχεδόν Όταν αυτός θα σου κρατά την αποκλειστικότητα άλλον ποτέ να μην δεχτείς μαζί του να συνεργαστείς σε επίπεδό πολιτικής ή εμπορικής συναλλαγής 7. Η αντιμετώπιση των ψυχώσεων Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Μια κοινωνία ολόκληρη που πάσχει από ψυχώσεις με κέντρα ψυχιατρικά δεν πρόκειται να σώσεις Η ψύχωση παράγωγο βαθύτερης αιτίας κυρίως οικονομικής δομής της κοινωνίας Στη θεραπεία παράλληλα θα πρέπει να κοιτάξεις απ’ την αιτία ριζικά τον κόσμο ν’ απαλλάξεις Και το κακό στη ρίζα του αν το αντιμετωπίσεις πολιτικοοικονομικά θα πρέπει να χτυπήσεις 8. Η δωρεά Τραγουδάει ο Αλέκος Μάνδιλας Το δώρο που τ’αφεντικό εργάτη θα σου κάνει απ’ την δουλειά σου έννοια σου διπλό θα σου το βγάνει και την δραχμή τ’αφεντικό που είναι να χαρίσει δε θα τ’αποφασίσει αμα διπλή και τρίδιπλη δεν είναι να κερδίσει γι αυτό και σαν τ’ αφεντικό καλό ναι να σου κάνει απ’ την δουλειά σου σκέψου το τι πρόκειται να βγάνει 9. Συμβιβασμός Τραγουδάει ο Κώστας Θώμαίδης Τ´αφεντικό μας, κάλεσε το παλληκάρι τον Στρατή να κάτσει του´πε φρόνημα κι αυτός θα του φανεί. Στρατή που`ναι τ`αλέγκρο σου το γέλιο κι η ματιά σου που´ναι το βρε το βήμα σου που χάθει η λεβεντιά σου. Ένας Στρατής κι αν λούφαξε στ´αφεντικού τη συμβουλή χιλιάδες οι συνάδελφοι μυριόστομη φωνή. 10. Η θεία τάξη Τραγουδάει ο Αλέκος Μάνδηλας Όλα τα δάχτυλα ίσα δεν είναι κι όλοι να τρώνε δίκιο δεν είναι. Έτσι το βρήκαμε κι έτσι το πάμε κι ως να πεθάνουμε δεν το κουνάμε Παπάδες δάσκαλοι και χωροφυλάκοι κι όλοι όσοι θέλουμε νόμο και τάξη Κι όσοι τ’αντίθετο θέλουν να γίνει είναι απάτριδες άθρησκοι και κτήνοι Όλα τα δάχτυλα ίσα δεν είναι κι όλοι να τρώνε δίκιο δεν είναι. Τα κουκιά είναι μετρημένα εκ θεού κανονισμένα έθνος θρόνος οικογένεια και τα 12 ευαγγέλια 11. Η έννοια της τιμιότητας Τραγουδάει η Πίτσα Κονιτσιώτη Aπό άτομο σε άτομο επάγγελμα λειτούργημα θρησκεία εισοδήματα και ιδεολογία αλλάζει η τιμιότης σημασία Άλλη η τιμιότη έχει ο συγγραφέας κι άλλο τιμιότη λέει ο ιερέας άλλη του ιδεολόγου ιδιώτη κι αλλιώτικη του μισθοφόρου στρατιώτη Αυτό που είναι τίμιο για τον καπιταλίστα για τον εργαζόμενο είναι μια ατιμία πως να χωρέσει το μυαλό του μικροκτηματία Η ιδιοκτησία πως είναι ατιμία Τίμια πράγμα η μονογαμία μόνο για τον παρία ενώ για τον αστό τον επιχειρηματία κατάσταση αφύσικη πολύ παλιά ιστορία Ανάλογα με την τιμή πάει κι η τιμιότη γι αυτό το θέμα είναι αλλού άκουμε πατριώτη 12. Η μετανάστευση Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Μια λύση μετανάστευση όταν η ανεργία την χώρα μας μαστίζει μα στην οικονομία ας δούμε τι κοστίζει μια λύση μετανάστευση σε πλάνο ατομικό Όταν εργάτης φεύγεις δεκαοκτώ χρονό στον τόπο σου ακόμα είσαι παθητικό κι ενώ έχεις κοστίσει στον τόπο στον λαό σε ξένο τόπο δίνεις το ενεργητικό Από την άλλη πάλι στον ντόπιο αφεντικό το άνεργο στοιχείο επαναστατικό Μια λύση μετανάστευση για σένα απελπισίας ανάγκες που μπαλώνει μα το δικό σου τόπο το βλέπεις πως ζημιώνει μια λύση μετανάστευση σε πλάνο ατομικό 13. Τα λόγια και η πράξη Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Είναι φανερό στον πάσα ένα απλό δεν είν’ το πρόβλημα το πρόβλημα είναι μέγα Στα λόγια λέμε τόσα τόσα κι άλλα τόσα Μα για να δούμε όταν σου πουν κι αυτά που έχεις δώστα Στα λόγια τι παπάς και τι δεσπότης μα είναι πράγμα εκ θεού μια τέτοια δα ισότης Στα λόγια τι σκαφτιάς τι σκαφτιάς τι επιστάτης μα όμοια λάσπη να γυρνάς κι όμοια να διατάζεις; Είναι φανερό στον πάσα ένα απλό δεν είν’ το πρόβλημα το πρόβλημα είναι μέγα Στα λόγια τι πεζός τι πεζός τι καβαλάρης μα όμοιος είναι ο κίνδυνος σαν έρθει ο μακελάρης; Στα λόγια φοιτητές φοιτητές κι εργάτες ένα μα για να δούμε αν στην ζωή θα κάνουνε παρέα Στα λόγια τι από πα τι απο πάνω τι από κάτω μα για να δούμε όταν σου πουν κάτσε και εσύ από κάτω Έτσι μιλούσε ο αστός κι από κοντά ο μικροαστός τι γκλάβα του κουνούσε μα ο προλετάριος κι αυτός με όσα έχει δει ο φτωχός πικρά χαμογελούσε γιατί και τ’ άλλο το αλλιώς που βλεπε κάποτε για φως κάπως του τα γυρνούσε 14. Ο τοκογλύφος Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Σ´ένα υπόγειο σκοτεινό σαν ένα ζώο ζει τυφλό ο τοκογλύφος Ποτέ δεν έχει λέει δραχμή και δεν μπορεί αλλιώς να ζει ο τοκογλύφος Να μην σου τύχει και βρεθείς και πας σ’ αυτόν να χρεωθείς τον τοκογλύφο Μαύρη σου κάνει την ζωή σου γδέρνει σώμα και ψυχή ο τοκογλύφος Μην είσαι όμως αφελής πως είναι αιτία αυτό να πεις ο τοκογλύφος Άλλοι είναι εκείνοι οι κρυφοί που τον κρατάνε πως και τι τον τοκογλύφο 15. Απόλυτο και σκετικό Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Αν έννοια απόλυτη είναι η καλοσύνη τότε θα πρέπει απόλυτη να ‘ν’ κι η δικαιοσύνη Σε θέση να ναι ο καλός που καλοσύνη δίνει πως και γιατί μα και σε ποιον ξεκάθαρα να κρίνει Μα σαν κανείς ξεκάθαρα αρχίζει να ξεκρίνει θέλοντας την απόλυτη να ασκεί δικαιοσύνη Συνθήκες και παράγοντες απόλυτα θα κρίνει μα τότε πια απόλυτη θα έχει καλοσύνη Και μήπως είναι άσχετη κι αυτή η δικαιοσύνη στο να ασκηθεί απόλυτα από την καλοσύνη Οπότε η μεταφυσική ίσως να κάνει λάθος κι ο Μαρξ το πράγμα να χει δει σωστότερα στο βάθος Και λόγω που ναι σχετικά δικιο και καλοσύνη το θέμα είναι αν κανείς έχει νοημοσύνη Οπότε αναγκάζεται στο διπλανό να δίνει αν σχετικό ή απόλυτο είν’ το καλό να κρίνει 16. Πρόσεξε εργάτη Τραγουδάει ο Κώστας Θωμαίδης Θολοί καιροί πρόσεξε εργάτη άγρυπνο πάντα έχε το μάτι άγρυπνο πάντα έχε το μάτι εχθρούς και φίλους, πρόσεξε εργάτη. Πίσω απ`τον Φράνκο, τον Μουσολίνι, τον Χίτλερ κι άλλους που ίδιοι πάντα ίδιοι πάντα καπιταλίστες στόχο τους έχουν εσένα εργάτη. Όσα και να`ναι αυτοί πληρώνουν σε χρήμα κι άλλα, στα ίδια πάντα στα ίδια πάντα μαύρα σκοτάδια να σε κρατάνε εσένα εργάτη. Λίγοι δεν είναι απ`τους φίλους που σε πρόδωσαν οπορτουνίστες που σε πρόδωσαν οπορτουνίστες στόχο τους έχουν εσένα εργάτη. | ΑΠΛΆ ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ PETITE LEÇON D'ÉCONOMIE POLITIQUE de Loukianos Kilaïdonis et Yannis Negrepondis 1. Arithmétique élémentaire Interprète Alekos Mandilas Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Deux plus un font trois Si ça ne suffit pas, fais la grève. On te prend dix, on te rend un Qui donc l'appelle justice cette chose-là On te prend, on te rend un Qui donc l'appelle justice cette chose-là Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Dix fois mille dix mille Et seulement mille pour mille ouvriers. Donc neuf mille, neuf fois mille Voilà ce qu'on appelle la plus-value. Donc neuf mille, neuf fois mille Voilà ce qu'on appelle la plus-value. Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Six plus deux, huit personnes L'affamé roule de gros yeux Six fois six trente-six Pour le capital, ce sera toujours une aubaine. Six fois six trente-six Pour le capital, ce sera toujours une aubaine. Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Quand le capital courra des risques Il renverra ton fils à la guerre. Il y a toujours une loi pour te lier les mains Quand les choses se compliquent pour eux. Il y a toujours une loi pour te lier les mains Quand les choses se compliquent pour eux. Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau Un plus un font deux Pas besoin d'un grand cerveau. 2. Le système Interprète Loukianos Kilaïdonis Tes mains collègue Lorsque tu les loues Pense que ton patron Est un mal pour l'homme Car même si ce matin Il t'accepte comme être humain Le système tôt ou tard T'enverra au placard Que ceci jamais ne te sorte de la tête Tu donnes en location au mécanisme Tes mains comme deux moteurs Que cela te plaise ou pas où il y a une machine, Il n'y a pas humanisme Ni à plus forte raison, de cœur. Tes mains, collègue, Quand tu les loues Sais-tu que c'est au système que tu portes remède. Quand ton patron lui-même Parle de confiance Au système Il t’aliène Que ceci jamais ne te sorte de la tête Tu donnes en location au mécanisme Tes mains comme deux moteurs Que cela te plaise ou pas où il y a une machine, Il n'y a pas humanisme Ni à plus forte raison et de cœur. 3. Saut révolutionnaire Interprète Alekos Mandilas D'aïeuls en aïeules De génération en génération Qu'on s'arrête ou qu'on bouge Toujours plus à chaque génération Ils nous appauvrissent et ils prospèrent. Anxieux ceux avec les gros billets Nous maugréons avec la petite monnaie Tu vois, pour eux, c'est la fête Et il nous reste à gratter nos têtes. L'eau qui bout là Lorsqu'elle débordera Ce sera l'explosion Dit Marx et alors,viendra l'action La fable est encore longue Et comporte moult épisodes Eux vivent heureux Et nous encore toujours mieux L'eau qui bout là Lorsqu'elle débordera Ce sera l'explosion Dit Marx et alors, viendra l'action 4. Les scrupules Interprète Kostas Thomaïdis Quand la malhonnêteté gouverne le monde Il n'est pas juste d'être honnêtes. Distingue une fois pour toutes Ce qu'est la valeur, ce qui est juste Et n'écoute pas ceux qui mesurent Avec leurs mètres et te trompent. Quand l'injustice gouverne le monde Il est insensé d'être justes. Distingue depuis le commencement Quelle est ta juste place. Seul le droit de ta classe Est viril et franc. 5. La patrie Interprète Alekos Mandilas La patrie est un navire Qui tous nous transporte Sur le pont supérieur, la bonne classe Puisque c'est elle qui commande En bas, le petit peuple Moteurs, cuisine, cambuse, Sur le pont supérieur, la bonne classe Puisque c'est elle qui commande Doucement la mer, doucement Le bateau file au vent Pour ceux d'en haut, c'est la fête Pour le petit peuple, la tristesse. Même si le temps se gâte Et tourne à la tempête Toujours, la classe d’en haut Saura sauver sa peau. Au petit peuple, il est permis De donner sa vie Toujours, la classe d’en haut Saura sauver sa peau. La mer forcit aille, aille Le navire coule à pic aille, aille Mon Dieu, sauvez ceux d'en haut Et donnez du courage au populo La patrie est un navire Qui tous nous transporte La formule fonctionne assez bien Et la « populace » – à mâcher – n'a plus rien ! 6. Les contrats Interprète Loukianos Kilaïdonis Ils ont signé le contrat En une nuit, rapidement Pour qu'il ne reste pas De comptes dits courants Un contrat de cinquante ans À neuf pour cent Aux étrangers tous les droits En veux-tu, en voilà. Les termes du contrat Au plus fort tous les droits Du côté politique Et aussi économique Les journalistes sans émoi Ont publié dans un corps tout petit Deux trois pages aussi Confuses que celles du contrat. Qui peut le dire Qui ose le dire quel parfait asservissement économique et politique Signifie cet engagement Car neuf pour cent C'est un montant risible Pour un contrat de cinquante ans Quand à ces seigneurs On offre les bras des travailleurs Pratiquement gratuitement Quand ce dernier t'aura imposé L'exclusivité Tu ne pourras accepter d'autres Avec qui collaborer Sur le terrain de la politique Ou de l'échange économique 7. Les remèdes aux psychoses Interprète Loukianos Kilaïdonis Une entière société Affectée de psychose De centres de psychiatrie Nulle part où se sauver La psychose dérive D'une cause très profonde Au cœur de la structure Économique et sociale Quand on soignera, il faudra Qu'on aille tout droit À la racine de la cause Et qu'on change le monde Et le mal à la racine Si on le veut affronter Il faudra le frapper fermement Économiquement et politiquement 8. Le cadeau Interprète Alekos Mandilas Ouvrier le cadeau que Ton patron t'offre Il tire le double De ta besogne De ton travail, de ta peine La drachme que le patron Va, va, va t'offrir... Il ne se décidera à ce don Que s'il en tire Deux ou trois fois plus encore Donc si même ton patron Semble te vouloir du bien Pense que c'est de ton travail Que tout cela provient 9. Compromission Interprète Kostas Thomaïdis Notre patron a invité Stratis le jeune effronté Il lui a dit couche-toi et sois prudent Et s'est aligné prudemment. Stratis où est ton sourire Ton regard et ton rire Où est allée ton innocence Où donc a disparu ton arrogance ? Pour un Stratis qui se couche À l'appel du maître Les camarades sont des milliers Un seul cri de mille gosiers. 10. L'ordre de Dieu Interprète Alekos Mandilas Tous les doigts semblables Ne sont pas Et donc, que tous ne mangent pas Est chose juste. On nous l'a servi ainsi Nous le présentons ainsi Et jusqu'à tant que nous mourrons Nous le refuserons Prêtres maîtres Et gendarmes Et nous tous voulons ici-bas L'ordre et la loi Et ceux qui veulent Qu'arrive le contraire Sont des sans-patrie Des sans-religion et des brutes. Tous les doigts semblables Ne sont pas Et donc, que tous ne mangent pas Est chose juste. Les grains se répartissent Selon la règle divine La nation, le trône et la famille Et les 12 évangiles 11. Le concept d'honnêteté Interprète Pitsa Konitsioti D'individu à individu Selon profession métier Religion recettes et idéologie Changent les sens de honnêteté L'écrivain a sa propre idée de l'honnêteté Le prêtre entend tout autre chose par honnêteté Et celle de l'idéologue diffère De celle du soldat mercenaire Ce qui paraît honnête Au capitaliste Pour le travailleur Est une indécence Qui vit pourtant dans le coeur D'un petit propriétaire Comment ? La propriété privée Ne serait pas une monstruosité La monogamie est à l'honneur Mais seulement chez le paria Tandis que pour le bourgeois Ou l'entrepreneur C'est un état pas naturel C'est une histoire très vieille Le prix donne le pas À l'honnêteté La question n'est donc pas là Compatriote, écoutez ! 12. L'émigration Interprète Loukianos Kilaïdonis L'émigration est une solution Quand l'inoccupation Frappe notre pays Mais à l'économie Que coûte-t-elle ? L'émigration est une solution Mais au plan individuel Quand travailleur tu t'en vas À dix-huit ans déjà Dans ton pays encore Tu es un poids mort Et malgré ce que tu as coûté À ta patrie, à son peuple Tu donnes à un pays étranger Ton activité D'autre part, c'est forcé Pour le patron local L'élément inoccupé Est révolutionnaire Solution du désespoir Pour toi l'émigration Met fin à ton chômage Mais ta patrie, elle, Elle l'endommage L'émigration est une solution Seulement au plan individuel 13. Les mots et les faits Interprète Loukianos Kilaïdonis C'est évident pour tous et toutes Le problème n'est pas simple Le problème est vraiment énorme Nous disons ceci en paroles Cela et autre chose encore Mais voyons un peu qu'on te dise : Donne même ce que tu possèdes ! En paroles, il y a le prêtre Et le maître Mais elle vient de la divinité Une telle immuabilité En paroles, il y a travailler Travailleur et contremaître Mais la boue que tu dois labourer Pèse-t-elle pareil sur celui qui commande ? C'est évident pour tous et toutes Le problème n'est pas simple Le problème est vraiment énorme En paroles, il y a fantassin Infanterie et cavalerie Mais est-ce le même destin Quand survient la boucherie ? Il y a des étudiants. En paroles Étudiants et ouvriers une seule chose Mais voyons voir si dans la vie Ils se tiendront compagnie En paroles, celui d'en haut est bon celui d'en bas aussi Mais voyons voir s'ils te diront Assieds-toi ici toi aussi Ainsi parlait le bourgeois Et juste à côté, le petit bourgeois De sa grande tête acquiesçait Mais le prolétaire Malheureux de tout ce qu'il avait vu Souriait amer Car même l'autre chose et l'autre manière Où quelquefois, il entrevoyait la lumière D'une façon ou d'une autre le dupaient 14. L'usurier Interprète Loukianos Kilaïdonis Dans une cave sombre Comme une bête aveugle se terre L'usurier Il n'a jamais une drachme, dit-il Et il ne peut pas vivre autrement, dit-il L'usurier Qu'il ne t’advienne pas d'être obligé D'aller chez lui t'endetter L'usurier Il te noircit la vie Il te dépouille le corps et l'âme L'usurier Mais il ne faut pas être des benêts Et dire que la cause de ceci est L'usurier Il y en a d'autres cachés Qui le soutiennent et comment le soutiennent L'usurier 15. Absolu et relatif Interprète Loukianos Kilaïdonis Si le bien Est un concept absolu Il faudra donc bien Que le juste aussi soit absolu Posons que c'est l'homme bien Qui distribue le bien Et qui définit Comment, pourquoi et à qui Mais comment Distinguer clairement Si il veut d'office Pratiquer la justice Il estimera absolus Faits et événements Car le bien, c'est évident Pour lui sera un absolu Mais sans doute la justice Peut être indépendante Quand c'est la bonté, vois-tu Qui la mène à l'absolu Tandis que la métaphysique Généralement se trompe Marx a vu à fond Les choses comme elles sont Et vu que le juste et le bien Sont relatifs. À l'évidence, La question n'est jamais que certain En ait l’intelligence Au cas où tu serais contraint D'offrir à ton voisin De juger si le bien effectif Est absolu ou relatif. 16. Travailleur, prends garde! Interprète Kostas Thomaïdis Les temps sont troubles. Travailleur, prends garde. Tiens l’œil toujours en éveil Tiens l’œil toujours en éveil Ennemis et amis. Travailleur, prends garde. Derrière Franco, Mussolini, Hitler Ce sont d'autres, toujours les mêmes Toujours les mêmes capitalistes Dont la cible, c'est toi prolétaire. Ceux-là payeront, quoi qu'il arrive, En argent ou sous d'autres formes, Car dans les mêmes sombres ténèbres Travailleur, toujours ils te serrent. Et les amis sont légions Qui opportunistes qui te trahiront Qui en opportunistes, te trahiront Et qui, travailleur, pour cible te prendront. |
