Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας
Loukianos Kilaidonis / Λουκιανός Κηλαηδόνης| Gian Piero Testa. | |
| ΑΠΛΆ ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ Λουκιάνου Κηλαηδόνη - Γιάννη Νεγρεπόντη ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ  Λουκιανός Κηλαηδόνης. Lukianos Kilaidonis. 1. Απλή αριθμητική Tραγουδάει ο Αλέκος Μάνδιλας ´Eνα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Ένα και δύο κάνουνε τρία σαν δε σου φτάνουν, κάνε απεργία Δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη Ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Δέκα επί χίλια δέκα χιλιάδες και μόνο χίλιες για χίλιους εργάτες Εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία Ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Έξι και δύο, οκτώ νομάτοι ο πεινασμένος βγάνει και μάτι Έξι επί έξι τριάντα έξι για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει έξι επί έξι τριάντα έξι για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει Ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό ένα κι ένα κάνουν δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό Σαν το κεφάλαιο θα κινδυνεύσει πάλι ο γιος σου στη μάχη θα τρέξει Ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι Ένα κι ένα κάνουν δυο... 2. Το σύστημα Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Τα χέρια σου συνάδελφε όταν τα νοικιάζεις κακό τον εργοδότη σου γι άνθρωπο να λογιάζεις Όπως και ο εργοδότης σου γι άνθρωπο αν σε πάρει το σύστημα τον ίδιο αυτόν κάποτε θα φουντάρει Ποτέ να μην σου φεύγει απ’ το μυαλό τα χέρια σου δυο μηχανές νοικιάζεις σε μηχανισμό πράγμα που σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει σαν μηχανή δεν έχει ανθρωπισμό πολύ δε περισσότερο συναισθηματισμό Τα χέρια σου συνάδελφε όταν τα νοικιάζεις να ξέρεις πως το σύστημα είναι που τ’ αρωγιάζεις Όπως κι ο εργοδότης σου όταν τα καπαρώσει για χάρη του συστήματος θα σε αλλοτριώσει Ποτέ να μην σου φεύγει απ’ το μυαλό τα χέρια σου δυο μηχανές νοικιάζεις σε μηχανισμό πράγμα που σ’ αρέσει δε σ’ αρέσει σαν μηχανή δεν έχει ανθρωπισμό πολύ δε περισσότερο συναισθηματισμό 3. Επαναστατικό άλμα Τραγουδάει η Πίτσα Κονιτσιότη Πάππου προς πάππου από γενιά ακίνητα και κινητά κάθε γενιά και πιο πολλά Φτώχεια εμείς, αυτοί καλά Έγνοιες αυτοί με τα χοντρά, γκρίνιες εμείς με τα λιανά έχουνε βλέπεις τη μαγιά και μεις για ξάσιμο μαλλιά Το νερό εκεί που βράζει σαν το όριο ξεπεράσει το καπάκι θα πετάξει το πε ο Μαρξ κι έγινε πράξη Το παραμύθι πάει μακριά κι έχει γυρίσματα πολλά μας ζούνε δαύτοι δα καλά και μεις ας πούμε πιο καλά Το νερό εκεί που βράζει σαν το όριο ξεπεράσει το καπάκι θα πετάξει το πε ο Μαρξ κι έγινε πράξη 4. Οι έννοιες Τραγουδάει ο Κώστας Θωμαίδης Όταν τον κόσμο κυβερνάει η ατιμία το να`σαι τίμιος είναι αδικία. Ξεχώρισε μια και καλή τι είναι το δίκιο, τι είναι η τιμή και μην ακούς όσους μετράνε στα μέτρα τους και σ`αδικάνε. Όταν τον κόσμο κυβερνάει η αδικία το να`σαι δίκαιος είν`ανοησία. Ξεχώρισε απ´την αρχή ποια είν`η θέση σου η σωστή. Μόνο της τάξης σου το δίκιο είναι τίμιο κι αντρίκιο. 5. Η πατρίδα Τραγουδάει ο Αλέκος Μάνδιλας Η πατρίδα ένα καράβι Που ολουνούς μας κουβαλάει Πάνω την καλή την τάξη Ένεκα που κουμαντάρει Το χοντρό λαό στα κάτω Μηχανές, κουζίνα, αμπάρι Πάνω την καλή την τάξη Ένεκα που κουμαντάρει Κάλμα η θάλασσα άι άι Το καράβι πρίμα πάει Έχουν οι απάνω γλέντι Ο χοντρός λαός σεκλέτι Έτσι κι ο καιρός χαλάσει Το γυρίσει σε μπουρίνι Θα φροντίσει η απάνω τάξη Το τομάρι της να σώσει Στον χοντρό λαό αφήνει Την ψυχούλα του να δώσει Θα φροντίσει η απάνω τάξη Το τομάρι της να σώσει Φόρτσα η θάλασσα βαί βάι Το καράβι φούντο πάει Θε μου τους απάνω σώσε Στο λαό κουράγιο δώσε Η πατρίδα ένα καράβι Που ολουνούς μας κουβαλάει Πάει η φόρμουλα βάι βάι Η «πλέμπα» πια δε μασάει! 6. Οι συμβάσεις Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Η σύμβαση υπογράφτηκε εντός μιας νυχτός μη κι έμενε ο λογαριασμός που λέτε ανοιχτός Πενήντα χρόνων σύμβαση με εννιά τοις εκατό στους ξένους δικαιώματα δοθήκαν αφειδώς Οι όροι της συμβάσεως τελείως επαχθείς από πλευράς πολιτικής μα κι οικονομικής Δυο τρία φύλλα γράψανε κι αυτά διστακτικά της σύμβασης, ο κιτρινισμός πέρασε στα ψιλά Ποιος να το πει, ποιός να το πεί πως υποδούλωση σωστή σημαίνει η σύμβαση αυτή πολιτικο οικονομική Γιατί εννιά τοις εκατό, ‘ν’ αστείο βέβαια ποσόν για σύμβαση τόσων ετών όταν στον κύριο αυτόν προσφέρεις χέρια εργατών σε μια τιμή τζάμπα σχεδόν Όταν αυτός θα σου κρατά την αποκλειστικότητα άλλον ποτέ να μην δεχτείς μαζί του να συνεργαστείς σε επίπεδό πολιτικής ή εμπορικής συναλλαγής 7. Η αντιμετώπιση των ψυχώσεων Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Μια κοινωνία ολόκληρη που πάσχει από ψυχώσεις με κέντρα ψυχιατρικά δεν πρόκειται να σώσεις Η ψύχωση παράγωγο βαθύτερης αιτίας κυρίως οικονομικής δομής της κοινωνίας Στη θεραπεία παράλληλα θα πρέπει να κοιτάξεις απ’ την αιτία ριζικά τον κόσμο ν’ απαλλάξεις Και το κακό στη ρίζα του αν το αντιμετωπίσεις πολιτικοοικονομικά θα πρέπει να χτυπήσεις 8. Η δωρεά Τραγουδάει ο Αλέκος Μάνδιλας Το δώρο που τ’αφεντικό εργάτη θα σου κάνει απ’ την δουλειά σου έννοια σου διπλό θα σου το βγάνει και την δραχμή τ’αφεντικό που είναι να χαρίσει δε θα τ’αποφασίσει αμα διπλή και τρίδιπλη δεν είναι να κερδίσει γι αυτό και σαν τ’ αφεντικό καλό ναι να σου κάνει απ’ την δουλειά σου σκέψου το τι πρόκειται να βγάνει 9. Συμβιβασμός Τραγουδάει ο Κώστας Θώμαίδης Τ´αφεντικό μας, κάλεσε το παλληκάρι τον Στρατή να κάτσει του´πε φρόνημα κι αυτός θα του φανεί. Στρατή που`ναι τ`αλέγκρο σου το γέλιο κι η ματιά σου που´ναι το βρε το βήμα σου που χάθει η λεβεντιά σου. Ένας Στρατής κι αν λούφαξε στ´αφεντικού τη συμβουλή χιλιάδες οι συνάδελφοι μυριόστομη φωνή. 10. Η θεία τάξη Τραγουδάει ο Αλέκος Μάνδηλας Όλα τα δάχτυλα ίσα δεν είναι κι όλοι να τρώνε δίκιο δεν είναι. Έτσι το βρήκαμε κι έτσι το πάμε κι ως να πεθάνουμε δεν το κουνάμε Παπάδες δάσκαλοι και χωροφυλάκοι κι όλοι όσοι θέλουμε νόμο και τάξη Κι όσοι τ’αντίθετο θέλουν να γίνει είναι απάτριδες άθρησκοι και κτήνοι Όλα τα δάχτυλα ίσα δεν είναι κι όλοι να τρώνε δίκιο δεν είναι. Τα κουκιά είναι μετρημένα εκ θεού κανονισμένα έθνος θρόνος οικογένεια και τα 12 ευαγγέλια 11. Η έννοια της τιμιότητας Τραγουδάει η Πίτσα Κονιτσιώτη Aπό άτομο σε άτομο επάγγελμα λειτούργημα θρησκεία εισοδήματα και ιδεολογία αλλάζει η τιμιότης σημασία Άλλη η τιμιότη έχει ο συγγραφέας κι άλλο τιμιότη λέει ο ιερέας άλλη του ιδεολόγου ιδιώτη κι αλλιώτικη του μισθοφόρου στρατιώτη Αυτό που είναι τίμιο για τον καπιταλίστα για τον εργαζόμενο είναι μια ατιμία πως να χωρέσει το μυαλό του μικροκτηματία Η ιδιοκτησία πως είναι ατιμία Τίμια πράγμα η μονογαμία μόνο για τον παρία ενώ για τον αστό τον επιχειρηματία κατάσταση αφύσικη πολύ παλιά ιστορία Ανάλογα με την τιμή πάει κι η τιμιότη γι αυτό το θέμα είναι αλλού άκουμε πατριώτη 12. Η μετανάστευση Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Μια λύση μετανάστευση όταν η ανεργία την χώρα μας μαστίζει μα στην οικονομία ας δούμε τι κοστίζει μια λύση μετανάστευση σε πλάνο ατομικό Όταν εργάτης φεύγεις δεκαοκτώ χρονό στον τόπο σου ακόμα είσαι παθητικό κι ενώ έχεις κοστίσει στον τόπο στον λαό σε ξένο τόπο δίνεις το ενεργητικό Από την άλλη πάλι στον ντόπιο αφεντικό το άνεργο στοιχείο επαναστατικό Μια λύση μετανάστευση για σένα απελπισίας ανάγκες που μπαλώνει μα το δικό σου τόπο το βλέπεις πως ζημιώνει μια λύση μετανάστευση σε πλάνο ατομικό 13. Τα λόγια και η πράξη Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Είναι φανερό στον πάσα ένα απλό δεν είν’ το πρόβλημα το πρόβλημα είναι μέγα Στα λόγια λέμε τόσα τόσα κι άλλα τόσα Μα για να δούμε όταν σου πουν κι αυτά που έχεις δώστα Στα λόγια τι παπάς και τι δεσπότης μα είναι πράγμα εκ θεού μια τέτοια δα ισότης Στα λόγια τι σκαφτιάς τι σκαφτιάς τι επιστάτης μα όμοια λάσπη να γυρνάς κι όμοια να διατάζεις; Είναι φανερό στον πάσα ένα απλό δεν είν’ το πρόβλημα το πρόβλημα είναι μέγα Στα λόγια τι πεζός τι πεζός τι καβαλάρης μα όμοιος είναι ο κίνδυνος σαν έρθει ο μακελάρης; Στα λόγια φοιτητές φοιτητές κι εργάτες ένα μα για να δούμε αν στην ζωή θα κάνουνε παρέα Στα λόγια τι από πα τι απο πάνω τι από κάτω μα για να δούμε όταν σου πουν κάτσε και εσύ από κάτω Έτσι μιλούσε ο αστός κι από κοντά ο μικροαστός τι γκλάβα του κουνούσε μα ο προλετάριος κι αυτός με όσα έχει δει ο φτωχός πικρά χαμογελούσε γιατί και τ’ άλλο το αλλιώς που βλεπε κάποτε για φως κάπως του τα γυρνούσε 14. Ο τοκογλύφος Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Σ´ένα υπόγειο σκοτεινό σαν ένα ζώο ζει τυφλό ο τοκογλύφος Ποτέ δεν έχει λέει δραχμή και δεν μπορεί αλλιώς να ζει ο τοκογλύφος Να μην σου τύχει και βρεθείς και πας σ’ αυτόν να χρεωθείς τον τοκογλύφο Μαύρη σου κάνει την ζωή σου γδέρνει σώμα και ψυχή ο τοκογλύφος Μην είσαι όμως αφελής πως είναι αιτία αυτό να πεις ο τοκογλύφος Άλλοι είναι εκείνοι οι κρυφοί που τον κρατάνε πως και τι τον τοκογλύφο 15. Απόλυτο και σκετικό Τραγουδάει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης Αν έννοια απόλυτη είναι η καλοσύνη τότε θα πρέπει απόλυτη να ‘ν’ κι η δικαιοσύνη Σε θέση να ναι ο καλός που καλοσύνη δίνει πως και γιατί μα και σε ποιον ξεκάθαρα να κρίνει Μα σαν κανείς ξεκάθαρα αρχίζει να ξεκρίνει θέλοντας την απόλυτη να ασκεί δικαιοσύνη Συνθήκες και παράγοντες απόλυτα θα κρίνει μα τότε πια απόλυτη θα έχει καλοσύνη Και μήπως είναι άσχετη κι αυτή η δικαιοσύνη στο να ασκηθεί απόλυτα από την καλοσύνη Οπότε η μεταφυσική ίσως να κάνει λάθος κι ο Μαρξ το πράγμα να χει δει σωστότερα στο βάθος Και λόγω που ναι σχετικά δικιο και καλοσύνη το θέμα είναι αν κανείς έχει νοημοσύνη Οπότε αναγκάζεται στο διπλανό να δίνει αν σχετικό ή απόλυτο είν’ το καλό να κρίνει 16. Πρόσεξε εργάτη Τραγουδάει ο Κώστας Θωμαίδης Θολοί καιροί πρόσεξε εργάτη άγρυπνο πάντα έχε το μάτι άγρυπνο πάντα έχε το μάτι εχθρούς και φίλους, πρόσεξε εργάτη. Πίσω απ`τον Φράνκο, τον Μουσολίνι, τον Χίτλερ κι άλλους που ίδιοι πάντα ίδιοι πάντα καπιταλίστες στόχο τους έχουν εσένα εργάτη. Όσα και να`ναι αυτοί πληρώνουν σε χρήμα κι άλλα, στα ίδια πάντα στα ίδια πάντα μαύρα σκοτάδια να σε κρατάνε εσένα εργάτη. Λίγοι δεν είναι απ`τους φίλους που σε πρόδωσαν οπορτουνίστες που σε πρόδωσαν οπορτουνίστες στόχο τους έχουν εσένα εργάτη. | ΑΠΛΆ ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑΣ SEMPLICI LEZIONI DI ECONOMIA POLITICA di Loukianos Kilaidonis e Yannis Negrepondis  Γιάννης Νεγρεπόντης. Yannis Negrepondis. 1. Aritmetica elementare Canta Alekos Mandilas Uno più uno fa due non occorre un gran cervello uno più uno fa due non occorre un gran cervello. Due più uno fanno tre se non bastano, fa' uno sciopero. Dieci ti prende uno ti rende chi la chiama giustizia 'sta cosa qua dieci ti prende, uno ti rende chi la chiama giustizia 'sta cosa qua. Uno più uno fa due non occorre un gran cervello uno più uno fa due non occorre un gran cervello. Dieci per mille diecimila e solo mille per mille operai. Novemila dunque, nove per mille ecco quello che sempre si chiama plusvalore. Novemila dunque, nove per mille ecco quello che sempre si chiama plusvalore Uno più uno fa due non occorre un gran cervello uno più uno fa due non occorre un gran cervello. Sei più due, otto persone l'affamato strabuzza gli occhi Sei per sei trentasei per il capitale sarà sempre una pacchia. Sei per sei trentasei per il capitale sarà sempre una pacchia. Uno più uno fa due non occorre un gran cervello uno più uno fa due non occorre un gran cervello. Quando il capitale correrà rischi di nuovo tuo figlio correrà alla guerra. C'è forse una legge a legarti le mani quando il nodo arriva al pettine. C'è forse una legge a legarti le mani quando il nodo arriva al pettine. Uno più uno fa due non occorre un gran cervello uno più uno fa due non occorre un gran cervello. 2. Il sistema Canta Loukianos Kilaidonis Le tue mani collega quando le dai a nolo pensa che il tuo datore di lavoro è un male per l'uomo Perché anche quando il tuo datore ti accetta come essere umano il sistema prima o poi lo manderà a fondo Che questo mai ti esca dalla testa tu dai in affitto al meccanismo le tue mani come due motori cosa che ti piaccia o non ti piaccia se è una macchina non ha umanesimo né a maggior ragione sensibilità Le tue mani collega quando le dai a nolo sappi che è al sistema che tu corri in soccorso Poiché anche quando il tuo datore sembra rassicurante a vantaggio del sistema ti alienerà Che questo mai ti esca dalla testa tu dai in affitto al meccanismo le tue mani come due motori cosa che ti piaccia o non ti piaccia se è una macchina non ha umanesimo né tanto o poco sensibilità 3. Salto rivoluzionario Canta Pitsa Konitsioti Di avo in avo di generazione in generazione si stia fermi o ci si muova ogni generazione e sempre più miseria noi e quelli lì d'incanto. Ansiosi quelli con i bigliettoni mugugni noi con le monetine loro vedi hanno la magia e noi i capelli da pettinare L'acqua che bolle lì quando trapassa il bordo il coperchio farà volare lo disse Marx e diventò prassi La favola è ancora lunga e ha un sacco di giravolte ed ecco che loro vivono felici e noi ancora più contenti L'acqua che bolle lì quando trapassa il bordo il coperchio farà volare lo disse Marx e diventò prassi 4. Gli scrupoli Canta Kostas Thomaidis Quando è la disonestà a governare il mondo è un'ingiustizia l'essere onesti. Distingui una volta per tutte cos'è il giusto, cos'è il valore e non ascoltare quelli che misurano coi loro metri e ti fanno torto. Quando è l'ingiustizia a governare il mondo è insensatezza l'essere giusti. Distingui fin dal principio qual è il tuo posto giusto. Solo il diritto della tua classe è virile e onesto. 5. La patria Canta Alekos Mandilas La patria è un bastimento Che ci trasporta tutti Sul ponte superiore la classe buona Poiché è quella che comanda In quelli bassi popolaccio Motori, cucina, cambusa, Sul ponte superiore la classe buona Poiché è quella che comanda Calmo il mare ahi ahi La nave fila al vento Quelli di sopra hanno festa Il popolaccio ha tristezza Anche se si guasta il tempo E gira in tempesta La classe di sopra avrà modo di salvare la sua pellaccia Al popolaccio permette Di dar l'anima sua La classe di sopra avrà modo di salvare la sua pellaccia Rinforza il mare vai vai La nave cola a picco Dio mio salva quelli di sopra Dona coraggio al popolo La patria è un bastimento Che ci trasporta tutti La formula funziona vai vai E la "plebe" non ha più da masticare! 6. I contratti Canta Loukianos Kilaidonis Il contratto è stato firmato nel giro di una notte che non restasse il conto di quelli detti correnti Contratto cinquantennale al nove per cento i diritti agli stranieri profusi a piene mani I termini del contratto del tutto iugulatori dal lato politico ma anche economico Due tre pagine hanno scritto e confuse pure quelle del contratto, il giornalismo giallo è passato al corpo piccolo Chi può dirlo chi può dirlo che un perfetto asservimento economico politico significa questo contratto Perché un nove per cento è una quantità da ridere per un contratto di tanti anni quando a questo signore offri le braccia dei lavoratori ad un prezzo praticamente gratis Quando costui ti avrà preso l'esclusiva non potrai accettarne un altro con cui collaborare sul terreno della politica o dello scambio commerciale 7. I rimedi delle psicosi Canta Loukianos Kilaidonis Un'intera società affetta da psicosi con centri di psichiatria non c'è verso che si salvi La psicosi è un derivato di una causa profondissima soprattutto della struttura economica e sociale Nella cura occorrerà che si guardi in un sol colpo alla radice della causa e che si cambi il mondo E il male nella radice se si vuole farvi fronte bisognerà picchiarlo bene economicamente e politicamente 8. La regalia Canta Alekos Mandilas Il regalo che, operaio il padrone ti farà lo ricava forse al doppio dal tuo lavoro dal tuo affanno e la dracma che il padrone è lì lì per regalarti non deciderà di dartela se non ha da guadagnare due o tre volte tanto perciò se anche il padrone sembra volerti far del bene pensa che è dal tuo lavoro che ciò di cui trattasi proviene 9. Compromesso Canta Kostas Thomaidis Il nostro padrone ha invitato Stratis il giovane spavaldo a cuccia gli ha detto e sii prudente e lui così gli si farà vedere. Stratis dov'è la tua allegria la tua risata e il tuo sguardo ma dov'è andato il tuo passo dove è sparita la tua spavalderia. Per uno Stratis che si è accucciato al consiglio del padrone i compagni sono migliaia una sola voce da mille bocche. 10. L'ordine divino Canta Alekos Mandilas Le dita tutte uguali non sono e che tutti mangino non è una cosa giusta. Così l'abbiamo trovata e così la mandiamo avanti e finché non moriremo non la scrolliamo Preti maestri e gendarmi e tutti noi che vogliamo ordine e legge E quanti vogliono che accada il contrario sono dei senza patria dei senza religione e dei bestioni. Le dita tutte uguali non sono e che tutti mangino non è una cosa giusta. I chicchi sono misurati per regola divina nazione trono e famiglia e i dodici vangeli 11. Il concetto di onestà Canta Pitsa Konitisioti Da individuo a individuo professione mestiere religione introiti e ideologia cambiano i significati di onestà Una sua onestà ce l'ha lo scrittore per onestà il prete intende un'altra cosa e diverso è l'onesto dell'ideologo a tutta un'altra cosa quello del soldato mercenario Quello che risulta onesto per il capitalista per il lavoratore è un' indecenza che trovi posto nel cervello di un piccolo proprietario Come? non sarà mica infamia la proprietà privata La monogamia è un'onorata cosa ma solo per il paria mentre per il borghese che sia imprenditore è uno stato innaturale una storia molto vecchia Di pari passo con il prezzo cammina l'onestà perciò la questione è altrove apriamo le orecchie, compatriota 12. L'emigrazione Canta Loukianos Kilaidonis Una soluzione è l'emigrazione quando la disoccupazione sferza il nostro paese ma all'economia vediamo cosa costa una soluzione è l'emigrazione ma sul piano individuale Quando tu lavoratore te ne vai a diciotto anni nel tuo paese ancora sei una passività e mentre sei costato al tuo paese al popolo doni a un paese straniero la tua attività D'altro canto ancora per il padrone locale l'elemento disoccupato è rivoluzionario Una soluzione della disperazione è per te l'emigrazione che mette una pezza ai tuoi bisogni ma il tuo paese vedi come lo danneggia una soluzione è l'emigrazione ma sul piano individuale 13. Le parole e i fatti Canta Loukianos Kilaidonis E' evidente a ciascuno e a tutti non è semplice il problema il problema è proprio grosso A parole diciamo questo quello e altro ancora Ma andiamo un po' a vedere quando ti dicono pure quello che possiedi dallo A parole che prete e che padrone ma è una cosa che vien da dio una tale parità A parole che zappaterra che zappaterra che sorvegliante ma il fango che hai da rivoltare è pari a quello su cui comandi ? E' evidente a ciascuno e a tutti non è semplice il problema il problema è proprio grosso A parole che fantaccino che fantaccino che cavaliere ma il rischio è proprio pari quando arriva il macellaio ? A parole studenti studenti e operai un sola cosa ma andiamo un po' a vedere se nella vita si terranno compagnia A parole che bravo quello in alto che bravo quello in basso ma andiamo un po' a vedere quando ti dicono siediti anche tu quaggiù Così parlava il borghese e lì vicino il piccolo borghese con che gran testa assentiva ma il proletario pure lui con tutto quel che aveva visto il poveraccio sorrideva amaro perché anche l'altra cosa e l'altro modo che qualche volta vedeva come luce di riffa o di raffa lo ingannava 14. L'usuraio Canta Loukianos Kilaidonis In una cantina scura come una bestia cieca vive l'usuraio Non ha mai una dracma dice e non può vivere in altro modo l'usuraio Che non ti capiti di dovere andare da quello a indebitarti dall'usuraio Nera ti rende la vita ti scuoia di corpo e di anima l'usuraio Ma non essere tanto ingenuo da dire che la causa di questo è l'usuraio Altri sono che stando nascosti lo sostengono e come lo sostengono l'usuraio 15. Assoluto e relativo Canta Loukianos Kilaidonis Se concetto assoluto è il bene sarà dunque necessario che anche il giusto sia assoluto Posto che è l'uomo buono a distribuire il bene gli tocca sceverare come perché e a chi Ma come uno incomincia a distinguere ben chiaro volendo la giustizia praticare Fattori e condizioni giudicherà assoluti visto che già assoluto avrà giudicato il bene Ma forse che indipendente può essere la giustizia quando in via assoluta la eserciti la bontà Mentre la metafisica tende a sbagliare Marx ha visto a fondo la cosa come sta E visto che relativi sono e il giusto e il bene la questione è mai se uno ne abbia intelligenza Qualora sia costretto a donare al suo vicino per giudicar se il bene sia assoluto ovvero relativo 16. Lavoratore, attento Canta Kostas Thomaidis Torbidi i tempi lavoratore, attento tieni l'occhio sempre desto tieni l'occhio sempre desto nemici e amici lavoratore, attento. Dietro Franco, Mussolini, Hitler anche altri che sono sempre uguali sempre uguali capitalisti il cui bersaglio sei tu lavoratore. Qualunque cosa accada quelli pagano in denaro o in altre forme, perché sempre nelle stesse, nelle stesse nere tenebre sempre tengano te lavoratore. E non pochi sono di quegli amici opportunisti che ti tradirono che ti tradirono da opportunisti e che per bersaglio hanno te, lavoratore |
