Lingua   

25 Μαίου

Endropia / Εντροπία
Pagina della canzone con tutte le versioni


OriginaleDeutsche Übersetzung von Jan Kuhlbrodt und Giorgos Kartakis
25 ΜΑΊΟΥ

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.

Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.

Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις-
Προβοκάτορας.

25. MAI

Eines Morgens werde ich die Tür öffnen
und auf die Straße gehen
wie gestern auch.
Und ich werde an nichts denken
nur an einen Moment mit Vater
und an ein Stück Meer,
das sie mir ließen - und an die Stadt.
Die Stadt, die sie zersetzten.
Und an unsere verschwundenen Freunde
Eines Morgens werde ich die Tür öffnen
aufrecht ins Feuer gehen
und werde einschreiten wie gestern.
“Ihr Faschisten!“ werde ich brüllen
Straßensperren errichten und Steine werfen
unter der roten Fahne die in der Sonne brennt.
Ich werde die Tür öffnen
und werde dir sagen, nicht weil ich Angst habe,
sondern, weil es mir misslang
und weil du lernen musst
nicht ohne Waffen auf die Straße zu gehen
denn ich habe es nicht geschafft –
und du würdest zugrunde gehen
wie ich “so' ' vage'
in Fetzen gerissen aus Meer, Kindheitsjahren
und roten Fahnen.
Eines Morgens werde ich die Tür öffnen
und mit dem Traum von der Revolution
in der endlosen Einsamkeit der Straße verschwinden,
die brennen wird,
in die endlose Einsamkeit der Straßensperren aus Papier
mit dem Stigma der Provokateurin
- glaub ihnen nicht !


Pagina della canzone con tutte le versioni

Pagina principale CCG


hosted by inventati.org