Τα τραγούδια του δρόμου
Manos Loïzos / Μάνος Λοΐζος| Originale | Les versions françaises de Marco Valdo M.I. |
| ΤΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ ΤΟΥ ΔΡΌΜΟΥ Τα Τραγούδια του Δρόμου  Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος κι ο Μάνος Λοΐζος. 1. Ο δρόμος Κωστούλα Μητροπούλου - Μάνος Λοΐζος Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία κι’ έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά 'Υστερα κύλησε ο καιρός και η ιστορία πέρασε εύκολα απ’ την μνήμη στην καρδιά ο τοίχος έγραφε: Mοναδική ευκαιρία, εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά Tις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία έπειτα γήπεδο στην χύμα τα καβγά ο δρόμος είχε την δική του ιστορία είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά.  Κωστούλα Μητροπούλου (1935-2004) 2. Ο αρχηγός Λευτέρης Παπαδόπουλος - Αλέκα Αλιμπέρτη Ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου.  Λευτέρης Παπαδόπουλος. είχαμε και ξύλινα ντουφέκια κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή στα παλιά μας στέκια Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό κι ήξερες μονάχα να διατάζεις κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ για να με κοιτάζεις Έγειρες στη γη να κοιμηθείς κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι σου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς κι όμως έχω ζήσει.  Αλέκα Αλιμπέρτη. 3. Ο μέρμηγκας Μάνος Λοΐζος - Μάνος Λοΐζος Ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα. Ένας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ' το χέρι Είμαι λέει ο πιο σοφός σ΄ ολόκληρο τ΄ ασκέρι Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια χειροκροτάνε μ΄ ενθουσιασμό εν δυο προσκυνάμε, εν δυο πολεμάμε, εν δυο δεν πεινάμε Τα βολεύεις μια χαρά σπουδαίο μου μυρμήγκι όμως πρόσεχε καλά τ΄ ωραίο σου λαρύγγι Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια χειροκροτάνε μ΄ ενθουσιασμό εν δυο προσκυνάμε, εν δυο πολεμάμε, εν δυο μα πεινάμε Πριν προλάβω να του πω το σύστημα ν΄ αλλάξει πλάκωσε όλο το χωριό το μέρμηγκα να χάψει Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια χειροκροτάνε μ΄ ενθουσιασμό εν δυο προσκυνάμε, εν δυο μα πεινάμε, εν δυο θα σε φάμε! 4. Μη με ρωτάς Λευτέρης Παπαδόπουλος - Μάνος Λοΐζος Ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου. Τα πολυβόλα σωπάσαν Οι πόλεις αδειάσαν και κλείσαν Ένας βοριάς παγωμένος Σαρώνει την έρημη γη Στρατιώτες έρχονται Πάνε, ρωτάνε γιατί πολεμήσαν Κι εσύ ησυχάζεις Το δάχτυλο βάζεις Να βρεις την πληγή Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι Μη με ρωτάς, μη με ρωτάς,μη με ρωτάς Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι μη με κοιτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς Στην πολιτεία βραδιάζει Το χιόνι τις στέγες σκεπάζει Ένα καμιόνι φορτώνει Και κόβει στα δυο τη σιγή ... Περιπολία στους δρόμους Και κάποια φωνή που διατάζει Κι εσύ ησυχάζεις Το δάχτυλο βάζεις Να βρεις την πληγή ... Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι Μη με ρωτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι Μη με κοιτάς, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς 5. Συρματοπλέγματα Λευτέρης Παπαδόπουλος - Αλέκα Αλιμπέρτη Ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου. Συρματοπλέγματα αναμεσά μας, φαντάρε που `σε αντικρύ. Αύριο θα `μαστε νεκροί, αύριο θα `μαστε νεκροί, μια τρύπα στα πουκαμισά μας. Συρματοπλέγματα και στις καρδιές μας, όπως τα γένια μας σκληρά. Ηρθ΄ η δική σου η σειρά, ηρθ΄ η δική σου η σειρά, ρίξε να κάψεις τις σοδειές μας. Συρματοπλέγματα και οι ψαλίδες, κόβουν μονάχα το χαρτί. Φυλάξου θα `χουμε γιορτή, φυλάξου θα `χουμε γιορτή, ανάψαν οι φωτοβολίδες. 6. Ο στρατιώτης Κωστούλα Μητροπούλου - Βασίλης Παπακωνσταντίνου Ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (ζωντανή). Του 'παν θα βάλεις το χακί θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις Εκείνος δεν μιλάει πολύ του 'ναι μεγάλη η στολή του 'ναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες Το εμβατήριο που του ‘μαθα να λέει είναι φασιστικό και του 'ρχεται να κλαίει είναι φασιστικό και του 'ρχεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθα να λέει Δεν του ΄γραφε ποτέ κανείς τις νύχτες ξύπναγε νωρίς τις νύχτες ξύπναγε νωρίς και μίλαγε για λάθος Μια μέρα έγινε στουπί πέταξε πέρα τη στολή πέταξε πέρα τη στολή και έκλαψε μονάχος Το εμβατήριο που του ‘μαθα να λέει είναι φασιστικό και ντρέπεται να κλαίει είναι φασιστικό και ντρέπεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθα να λέει 7. Τσε Μάνος Λοΐζος - Μάνος Λοΐζος Ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Μια φωτογραφία σου ήρθε και σε μένα Μια φωτογραφία σου απ΄ τα ξένα Απ΄ αυτές που κρατάν οι φοιτητές Απ΄ αυτές που ξεσκίζει ο χαφιές Απ΄ αυτές που κρεμάν οι φοιτητές Στην καρδία τους Τσε Γκεβάρα Κλείσε το παράθυρο Σφάλισε τις πόρτες Τρέμω για τον άνθρωπο Με τις μπότες Τι ζητά και στους ίσκιους περπατά Τι ζητά και για σένανε ρωτά Τι ζητά και το σπίτι μας κοιτά Κάθε βράδυ Τσε Γκεβάρα Τόσα τριαντάφυλλα Τα `καψε το χιόνι Αχ αυτή η άνοιξη Με ματώνει  8. Θα κλείσω το παράθυρο Λευτέρης Παπαδόπουλος – Αλέκα Αλιμπέρτη Ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου. Θα κλείσω το παράθυρο την πόρτα θα καρφώσω τη νύχτα αυτή που ο θάνατος γωνιά γωνιά σε ψάχνει. Δε θα σε δώσω του φονιά πουλί κυνηγημένο θα βρω μαχαίρι και γωνιά και θα τον περιμένω. Χτυπάνε δυο, χτυπάνε τρεις ραγίζουν τα ρολόγια χτυπάν την πόρτα δεκατρείς ακούει η νύχτα, τρέμει. Δε θα σε δώσω του φονιά πουλί κυνηγημένο θα βρω μαχαίρι και γωνιά και θα τον περιμένω. Το αίμα σου γαρούφαλλο το δάκρυ μου ποτάμι... 9. To ακορντεόν Γιάννης Νεγρεπόντης - Μάνος Λοΐζος Ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και της Παιδικἠς Χορωδίας Σπύρου Λάμπρου Αυτό το τραγούδι ανήκει στα “Πρωτόγονα ΑΠΤ”. Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν Γερμανικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει όποτε ακούω από τότε ακορντεόν κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει δε θα περάσει ο φασισμός 10. Δώδεκα παιδιά Δημήτρης Χριστοδούλου - Κώστας Σμοκοβίτης Ερμηνεία του Κώστα Σμοκοβίτη.  Κώστας Σμοκοβίτης. πήραν τη βροχή στους ωμούς, δώδεκα παιδιά, κράτησαν ψηλά τον ήλιο, κάνανε το κρύο φίλο, πήγαν πιο μακριά κι απ' τα πουλιά. Bρήκαν στην κορφή, την παλιά πληγή, το χρυσό μαχαίρι του ληστή. Δώδεκα παιδιά στους δρόμους, δώδεκα παιδιά, πήραν τη βροχή στους ωμούς, δώδεκα παιδιά, κράτησαν ψηλά τον ήλιο, κάνανε το κρύο φίλο, πήγαν πιο μακριά κι απ' τα πουλιά. Δώδεκα παιδιά στους δρόμους, δώδεκα σπαθιά, πήραν το Χριστό στους ωμούς δώδεκα παιδιά, χάραξαν στη γη τους νόμους, άνοιξαν στη νύχτα δρόμους κι έγινε η αγάπη πιο βαθιά. Γράψαν μιαν ευχή, να μη ξεχαστεί, κάτω από το χώμα η γιορτή. Δώδεκα παιδιά στους δρόμους, δώδεκα σπαθιά, πήραν το Χριστό στους ωμούς, δώδεκα παιδιά, χάραξαν στη γη τους νόμους, άνοιξαν στη νύχτα δρόμους κι έγινε η αγάπη πιο βαθιά. Γιάννης Νεγρεπόντης - Μάνος Λοΐζος Ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (ζωντανή). Αυτό το τραγούδι ανήκει στα “Πρωτόγονα ΑΠΤ”. Ο Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φρανς σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανξ Ο Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φρανς αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τανξ Ο Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φρανς δούλευαν στο Μπραουν, στον Φισερ, στον Κραφτ Ο Μπραουν, ο Φισερ και ο Κραφτ αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ Ο Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φρανς ανέμελοι δούλευαν πάντα στα τανξ ποτέ τους δεν διάβασαν Μαρξ ιδέα δεν είχαν για τραστ και για κραχ Ο Μπραουν, ο Φισερ και ο Κραφτ χώρισαν σε Μπραουν σε Φισερ σε Κραφτ Ο Μπραουν, ο Φισερ και ο Κραφτ εχθροί τάχα γίνανε διαλύσανε το τραστ και πριν μάθουν τι είπε ο Μαρξ στρατιώτες του πήρανε, στον πόλέμο παν Ο Πέτρος ο Γιόχαν και ο Φρανς σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ΄ τα τανξ Ο Μπραουν, ο Φισερ και ο Κραφτ σκέφτηκαν και βρήκαν πως φταιει ο Μαρξ Ο Μπραουν, ο Φισερ και ο Κραφτ ξανασμίξανε πάλι και φτιάξανε τραστ ξανασμίξανε πάλι και φτιάξανε τραστ ξανασμίξανε πάλι και φτιάξανε τραστ. | ΤΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ ΤΟΥ ΔΡΌΜΟΥ Les chansons de la route Leftéris Papadopoulos et Manos Loïzos. 1. La rue Kostoula Mitropoulos – Manos Loïzos Cette chanson appartient aux “CCG Originaires”. La rue avait sa propre histoire Quelqu'un l'écrivit sur un mur à la peinture C'était un seul mot : « liberté » Et après, ils la dirent écrite par des enfants Puis, le temps passa et l'histoire Passa facilement de la mémoire au coeur Le mur disait les mots « Occasion unique À l'intérieur, on vend des marchandises en tout genre » Et les dimanches passés au bar Puis au stade, bagarres à volonté La rue avait sa propre histoire Et ils la dirent écrite par des enfants Kostoula Mitropoulou (1935-2004) 2. Le commandant Leftéris Papadopoulos – Aleka Aliberti Cette chanson appartient aux “CCG Originaires”. Leftéris Papadopoulos. Et nous avions des fusils bricolés La guerre était comme une fête, Dans nos profondes cachettes Tous t'appelaient commandant Et tu savais seulement donner des ordres Tous te suivaient et moi devant, Seulement pour que tu me regardes. Tu es tombé pour dormir en terre Ton coeur s'est changé en cyprès Je disais : S'ils te tuaient, moi aussi je mourrais, Et pourtant, je continue à vivre. Aleka Aliberti. 3. Le fourmilion Manos Loïzos – Manos Loïzos Un fourmilion sourd me prit par la main Moi – dit-il – j'en sais plus long que toute la bande Et les fourmis Battaient des mains avec enthousiasme Un deux nous faisons le salut Un deux nous allons à la bataille Un deux et nous ne sentons pas la faim Te couvrir de boue est un plaisir mon excellent fourmilion Mais fais bien attention à ton beau plastron Et les fourmis Battaient des mains avec enthousiasme Un deux nous saluons Un deux nous allons à la bataille Un deux et nous sentons venir la faim Avant d'avoir pu lui dire de changer système Toute la colonie sauta dessus pour avaler le fourmilion Et les fourmis Battaient des mains avec enthousiasme Un deux nous faisons le salut Un deux nous allons à la bataille Un deux et nous te mangeons 4. Ne me demandez pas Leftéris Papadopoulos – Manos Loïzos Les mitrailleuses se sont tues Les villes vidées et fermées Un vent du nord glacial Balaye la terre déserte Des soldats vont et viennent, demandant pourquoi ils ont combattu Et toi tranquillement Tu mets le doigt Pour fouiller la plaie Ne me le demandez pas, je ne me rappelle pas Ne me demandez pas, ne me demandez pas, ne me demandez pas Ne me regardez pas, vous me faites peur Ne me regardez pas, ne me demandez pas, ne me demandez pas Sur la ville descend le soir La neige recouvre les toits Un camion charge Et coupe en deux le silence… Des patrouilles dans les rues Et une voix qui donne des ordres Et toi tranquillement Tu mets le doigt Pour fouiller la plaie Ne me le demandez pas, je ne me rappelle pas Ne me demandez pas, ne me demandez pas, ne me demandez pas Ne me regardez pas, vous me faites peur Ne me regardez pas, ne me demandez pas, ne me demandez pas. 5. Fils barbelés Leftéris Papadopoulos – Aleka Aliberti Barbelés entre nous Petit soldat en face de moi Demain nous serons des morts, Demain nous serons des morts, Un trou dans nos tuniques. Barbelés même dans nos coeurs, Comme notre dure génération. C'est ton tour, C'est ton tour, Tire pour brûler nos récoltes. Barbelés et les ciseaux Coupent seulement le papier. Il dépend de toi qu'arrive la fête, Il dépend de toi qu'arrive la fête, Les projecteurs viennent de s'allumer 6. Soldat Kostoula Mitropoulou – Vasilis Papakonstandinou  On lui a dit « Tu t'habilleras de kaki Tu iras en première ligne Tu iras en première ligne Et tu deviendras un héros. » Il ne parle pas beaucoup Son uniforme est trop grand Son uniforme est trop grand Ses bottines, un tourment Le chant de marche qu'ils lui ont appris à chanter Est monotone et le fait pleurer Est monotone et le fait pleurer Le chant de marche qu'ils lui ont appris à chanter Personne ne lui écrivit Il s'éveillait en pleine nuit Il s'éveillait en pleine nuit Et il parlait d'erreur Un jour il se soûla à mourir Il jeta son uniforme Il jeta son uniforme Et pleura sa solitude Le chant de marche qu'ils lui ont appris à chanter Est monotone et honteux à pleurer Est monotone et honteux à pleurer Le chant de marche qu'ils lui ont appris à chanter 7. “Che” Manos Loïzos – Manos Loïzos Même à moi ta photo est parvenue Une photographie de l'étranger. De celles que conservent les étudiants De celles dont le cafard fait mille morceaux De celles que les étudiants accrochent dans leur cœur « Che » Guevara Ferme la fenêtre Calfeutre les portes Il me fait peur l'homme Avec les bottes Qui cherche en marchant dans l'ombre Qui cherche en demandant après toi Qui cherche en scrutant notre maison Chaque soir « Che » Guevara Combien de roses A fanées la neige Aïe, ce printemps Me fait saigner 8. Je fermerai la fenêtre Leftéris Papadopoulos – Aleka Aliberti Je fermerai la fenêtre Je clouerai la porte Dans cette nuit où la mort Te cherche dans tous les coins Je ne te livrerai pas à l'assassin Mon petit oiseau traqué Je trouverai un couteau et un coin Et je l'attendrai. Ils frappent deux fois, ils frappent trois fois Les montres se fracassent Ils frappent à la porte treize fois La nuit écoute, elle a peur. Je ne te livrerai pas à l'assassin Mon petit oiseau traqué Je trouverai un couteau et un coin Et je l'attendrai. Ton sang est un oeillet Et mon pleur un fleuve… 9. L'accordéon Yannis Negrepondis – Manos Loïzos Cette chanson appartient aux “CCG Originaires”. Dans mon vieux quartier, j'avais un ami Qui savait jouer de l'accordéon Quand il chantait, il était comme le soleil L'accordéon lui mettait le feu aux mains. Mais un soir sombre comme les autres Il faisait le guet en jouant de l'accordéon Des camions allemands s'arrêtèrent devant l'étable Et une rafale arrêta l'accordéon Et toujours me reste comme un slogan Depuis lors, chaque fois que j'entends un accordéon J'entends l'écho qui a marqué ma vie : « Le fascisme ne passera pas, le fascisme ne passera pas » 10. Douze gars Dimitris Christoudoulou – Kostas Smokovitis Kostas Smokovitis. Ont ramassé la pluie sur le dos, douze gars Se firent un ami du froid, défendirent le soleil Allèrent encore plus haut que les oiseaux. Ils trouvèrent au sommet la vieille plaie Et le couteau d'or du brigand. Douze gars sur la route, douze gars Ont ramassé la pluie sur le dos, douze gars Se firent un ami du froid, défendirent le soleil Allèrent encore plus haut que les oiseaux. Douze gars sur la route, douze gars Ont ramassé la pluie sur le dos, douze gars Sculptèrent les lois dans la terre, ouvrirent des routes dans la nuit Et leur amour devint plus profond. Ils écrivirent une prière, à ne pas oublier La fête est sous la terre. Douze gars sur la route, douze gars Ont ramassé la pluie sur le dos, douze gars Sculptèrent les lois dans la terre, ouvrirent des routes dans la nuit Et leur amour devint plus profond. 11. Troisième mondiale Yannis Negrepondis – Vasilis Papakonstandinou Cette chanson appartient aux “CCG Originaires”. Petros, Johann et Franz Travaillaient à l'usine et construisaient des tanks Petros, Johann et Franz Sont devenus inséparables en construisant des tanks Petros, Johann et Franz Travaillaient pour Brown Fisher et Kraft Et Brown, Fisher et Kraft Sont devenus inséparables en édifiant un trust Petros, Johann et Franz Ignares, fabriquaient toujours des tanks De leur vie, ils n'ont jamais lu Marx Ils n'ont aucune idée de trust et de krach Brown, Fisher et Kraft Se sont divisés en Brown, Fisher et Kraft Brown, Fisher et Kraft Sont devenus des ennemis et dissolvent le trust Avant même de savoir ce qu'a dit Marx Ont appris à faire le soldat, vont à la guerre Petros, Johann et Franz Héros, ils sont tombés sous les tanks Brown, Fisher et Kraft Ont réfléchi et trouvé que c'est la faute de Marx Brown, Fisher et Kraft Se sont retrouvés et ont recréé le trust Se sont retrouvés et ont recréé le trust Se sont retrouvés et ont recréé le trust. |
