Le Père Noël et la petite fille, incl.Leggenda di Natale; La canzone di Marinella; Bocca di Rosa
Georges Brassens| La versione polacca di "Bocca di Rosa" di Krzysztof Wrona | |
| АЛЫЕ ГУБКИ Имя ей было "Алые Губки", Славное дело, сладкое дело: Имя ей было "Алые Губки", Ради любви – ничего не жалела. Что в Сан-Иларио было ей надо?.. Только ступила на плиты перрона – Стало понятно с первого взгляда: Прибыл не пастырь – и не матрона. Можно со скуки играть любовью, Можно найти ее в списке профессий, Алым же Губкам важно другое: Главная прелесть - в самом процессе. Страсти нет дела до прецедента - Ей утоление жажды угодно, Без выяснений: у конфидента Занято сердце – или свободно?.. Вскоре явились тревожные знаки: Алые Губки наддали злости В каждом хозяйстве каждой собаке, Словно у каждой отняли по кости. Но деревенские наши мегеры Не конкурентны и наполовину – Только и могут принять контрмеры, Мрачную брань посылая ей в спину. Рать доброхотов целого света, Словно Иисус, проповедуя Слово, Не пожалеет благого совета - Дать не умея примера дурного. Старая дева, пойди роди ты, Просто предайся известной забаве... - Надо ж – впрягается, чтоб с аппетитом Распространяться о попранном праве, И, адресуясь к овечкам рогатым, Жжет их глаголом – как по тетрадке: «Кража любви достойна расплаты – В определенном законом порядке!» Вот комиссару, без сантиментов, Гневная выставлена инвектива: «Ходит к гадюке больше клиентов, Чем у потребкооператива». И появились четыре жандарма В пышных султанах, пышных султанах, И появились четыре жандарма В славе и блеске жандармского шарма. Нет полицейским особенной веры – Но безупречны, когда они в форме, - И повели ее карабинеры К первому поезду, к той же платформе... Доброе сердце – не табельный пояс, Чтоб выдаваться служивым поротно, - Но в этот раз на назначенный поезд Препровождали ее неохотно. От комиссара до служки из церкви - Кто только мог, собрались на вокзале: Сдернуты шляпы, лица померкли, С красными от расставанья глазами. Так провожают ту, что на время - Без рассужденья, без предисловья, - Так провожают ту, что на время Их городок оделила любовью. И на картоне желтом – Черные буквы – строем Провозглашают: «Алые Губки, Вместе с тобой – мы расстались с весною!» Вести горячей, трепетно-влажной Нужен ли способ газетно-бумажный, Чтобы порхнуть из уха да в ухо, Из уст в уста, со скоростью слуха. Следующей станции близится зданье... Встреча - пышнее, чем расставанье, Здесь поцелуи, букеты, визитка, И на два тридцать – свиданья попытка. Сам приходской, не манкируя званьем, Между причастием и отпеваньем Ценит красоты высокого рода – Ждет для начала церковного хода. Спереди - Девы статуя древняя, Гостья - чуть сзади, взглядом лаская... Шагом торжественным по деревне Святая любовь - и любовь мирская. (c) raf_sh, перевод 30.04.2006 | USTA RÓŻANE Nazywano ją Usta Różane miłością była ,była kochaniem, nazywano ją Usta Różane i miłość rozniecać jej było dane. Kiedy z pociągu wysiadała na małej stacji Święty Hilary wszyscy natychmiast się zorientowali że to nie misjonarz przybyły z oddali. Są tacy co miłują z nudy lub zawód taki sobie wybrali, a ona z pasją się oddawała wiedzą to dobrze ci co ją znali. Lecz w takiej pasji łatwo przeoczyć studząc swe żądze rozpalone czy obiekt ów ma pożądania serce kochliwe czy też może żonę. Nie trzeba było długo czekać a Usta Różane się nie nudziła, by gniew gwałtowny ściągnąć na siebie wyder co rybkę im podwędziła. Ale kumoszki z małej wioski nieskłonne są raczej by się wychylać ich środki prewencji się ograniczały do takich jak plotka czy inwektywa. Wiadomo, że ludzie dają dobre rady jak Jezus co mędrców napełniał trwogą, wiadomo, że ludzie dają dobre rady gdy złego przykładu już dawać nie mogą. W ten oto sposób pewna stara baba bez męża, dzieci i zimna jak żaba, sprawą zajęła się nader ochoczo troskliwą radą służąc i pomocą. Te którym rogi przyprawiono tymi słowami wspierała fachowo: "Organy sprawę tę pościelową uznają z pewnością za rozwojową". Zaraz też poszły na komisariat i wyżaliły się bez ogródek: "Ta dziewka klientów ma już zbyt wielu więcej niż sklepów sieci niektóre". I przyjechało czterech żandarmów w czapkach wysokich, w czapkach z piórami i przyjechało czterech żandarmów w czapkach wysokich, z pistoletami. Choć czułe serce nie jest przecież karabinierów mocną stroną niemrawo jakoś w stronę pociągu odprowadzali oskarżoną. [Często gliniarze i karabinierzy w swej służbie nie są nazbyt gorliwi ale, że byli w galowych mundurach wnet do pociągu ją doprowadzili.] A tam na stacji byli już wszyscy oczy spłakane, odkryte głowy, a tam na stacji byli już wszyscy zakrystian i komendant nowy. Przyszli pożegnać się z tą jedyną która bez roszczeń, która tak skromnie, przyszli pożegnać tę jedyną co swym kochaniem dzieliła się hojnie. Nad nimi żółty wisiał transparent czarne litery, kreska prosta mówiący: "Addio Różane Usta wraz z tobą odchodzi błoga wiosna". Ale wiadomość tak wyjątkowa jak strzała z łuku mknie wypuszczona, żadnej gazety jej nie potrzeba z ust do ust pędzi niczym gazela. I tak też było, że tłum ją witał kwiatami na następnej stacji, kto dwie godziny sobie rezerwował kto słał całusa pośród owacji. A nawet proboszcz, który nie gardził efemerydą doczesnych pasji pomiędzy: "Zmiłuj się nad nami i namaszczeniem już ostatnim". Tak z Marią Dziewicą w pierwszym rzędzie podczas procesji się przechadzają Usta Różane tuż za monstrancją l'amore sacro e l'amor profano. |
