Αφετηρία
Vasilis Papakonstandinou / Βασίλης Παπακωνσταντίνου| Original | Versione italiana di Gian Piero Testa |
| ΑΦΕΤΗΡΊΑ | BLOCCHI DI PARTENZA |
| 1) Το ποντίκι και ο αετός (Κίτρινα Ποδήλατα) | 1) IL TOPO E L'AQUILA (Kitrina Podilata) |
| Ό,τι κι αν κάνω, δεν μπορώ, το ξέρω, δεν σε πείθω Με άλλα λόγια θα στο πω, μ'έναν αρχαίο μύθο | Per quanto faccia, non ci riesco, lo so, a persuaderti Te la dirò con altre parole, con una favola antica |
| Μια ιστορία ψεύτικη και λίγο ξεχασμένη Και πάσα ομοιότητα, είναι εξ'αρχής χαμένη | Una storia inventata e po' dimenticata Ed ogni analogia si è persa fin dall'inizio |
| Για ένα ποντίκι που ήτανε στα χώματα κρυμμένο Ποτέ δεν είδε ουρανό και πάντα πεινασμένο | Di un topo che stava nascosto tra le zolle Non aveva mai visto il cielo e aveva sempre fame |
| Όλος ο κόσμος μια σταλιά, μονάχα ένα χωράφι Και όλες οι παρέες του, ένα μικρό σινάφι | Tutto il suo mondo era una goccia, soltanto un campicello E per tutta compagnia, un gruppetto di suoi uguali |
| Στο σώμα αταξίδευτο και στην ψυχή χαμένο Μες την καρδιά του μοναχό και πάντα φοβισμένο | Mai mosso il corpo in viaggio, un'anima morta Un cuore solitario e sempre impaurito |
| Κατέβηκε ένας αετός μια μέρα στο χωράφι Η πείνα του αχόρταγη, το ράμφος του ξυράφι | Calò un'aquila nel campicello un giorno Insaziabile la sua fame, il becco come un rasoio |
| Τον έπιασε τον ποντικό, του κόπηκε η μιλιά του Και φύγαν προς τον ουρανό, τον πάει στη φωλιά του | Agguantò il topo, gli tolse la favella E via verso il cielo, al nido suo lo porta |
| Γυρίζει τότε ο ποντικός, κοιτάζει προς τα κάτω Είδε βουνά και θάλασσα, τον κόσμο πιό γεμάτο | Si volta allora il topo, guarda verso il basso Vide montagne e mare, il mondo pieno di cose |
| "Θεέ μου πόσα έχασα μ'αυτούς που μπερδευόμουν Ωραία είναι εδώ ψηλά, εγώ γιατί σερνόμουν ; | "Dio mio che mi son perso confondendomi con quelli là Che bello che è quassù, perchè stavo giù a strisciare? |
| Θέλω να μείνω πάντα εδώ, εδώ θέλω να ζήσω Τώρα που είδα ουρανό, όλα θα τα ζητήσω " | Voglio restare sempre qui, è qui che voglio vivere Ora che ho visto il cielo, non c'è cosa che non voglia". |
| Τον κοίταξε ο αετός και του'πε θυμωμένα "Αν σ'ήθελε ο Θεός ψηλά, θα ήσουν σαν κι εμένα " | L'aquila lo guardò e gli disse in preda all'ira: "Se lo volesse Dio, saresti uguale a me" |
| Κι ο ποντικός του απάντησε πως είναι θέμα πλάνης Μ'αγάπη κι ανοιχτή καρδιά, τον ουρανό τον φτάνεις | E il topo le rispose che l'argomento era fuorviante Con amore e un cuore aperto, si guadagna il cielo |
| Θα αναρωτιέσαι σίγουρα τι έγινε στο τέλος Όμως αυτή η συζήτηση, είναι ένα άλλο σκέλος | Certo domanderai come andò a finire Ma questa discussione è un altro par di maniche |
| Κι αν λες πως δεν κατάλαβες και σου πουλάω φύκια Εντάξει, πλάκα έκανα, μιλούσα για ποντίκια | E se dici di non capire e che ti racconto frottole Va bene, ho un po' scherzato, solo di topi volevo dire |
| Να ονειρεύεσαι ουρανούς και να ζητάς τους τρόπους Τί κρίμα που οι αετοί δεν τρώνε και ανθρώπους | Cerca di sognare il cielo e cercali tu i modi Peccato che le aquile non si nutrano anche di umani |
| Απ'όσα είδαν τα μάτια μου, ένα μόνο να ξέρεις Πως δεν σου φτάνει το όνειρο για να τα καταφέρεις | Per quanto ho visto coi miei occhi, una cosa hai da sapere Che non hai abbastanza sogni per poterci riuscire |
| Τ'όνειρο είναι τα φτερά, μα αν θέλεις να πετάξεις Πρέπει και την αλήθεια σου λίγο να την πειράξεις | I sogni sono le ali, ma se vuoi anche volare ti occorre scombussolare le tue verità |
| Μην στάζεις το φαρμάκι σου χωρίς να κάνεις βήμα Ή κούνα το κορμάκι σου ή άλλαξε το ποίημα | Non stare a stillar veleno senza fare un passo O alza le tue chiappe o cambia la canzone |
| 2) Μονόλογος στο μπαρ (Γιώργος Αϊβαλιώτης) | 2) MONOLOGO AL BAR (Yorgos Aivaliotis) |
| Κάνε τσιγάρο να σου πω καμιά κουβέντα Βάλε ακόμα ένα ποτό,τι βιάζεσαι ; Μπορεί απόψε να 'ρθουνε τα πάνω κάτω Και όσα ξέρεις να χαθούν, για πού ετοιμάζεσαι ; | Fatti una sigaretta che ho da farti un discorsetto Versati ancora un goccio, cos'è questa fretta? Chissà, stasera può succedere lo sconquasso E tutto quel che sai va a farsi fottere, dov'è che vuoi andare? |
| Μείνε για λίγο και το σπίτι σου δεν φεύγει Κι όσοι σε περιμένουνε, θα κοιμηθούν Δεν είναι αυτή η νύχτα σαν τις άλλες Ως το πρωί, όλα μπορούνε να συμβούν | Resta ancora un po', ché la tua casa mica scappa E quelli che ti aspettano se ne andranno a dormire Questa notte non è come le altre Da qui al mattino, può succedere di tutto |
| Κάνε τσιγάρο ίσως δεν ξαναβρεθούμε Είναι τυχαίο που ξεμείναμε εδώ Ξέρεις τη νύχτα είναι πιο εύκολοι οι ρόλοι Μην φύγεις λίγο πριν σου παίξω τον Θεό | Fatti una sigaretta magari non ci ritroveremo E' stato un caso che siamo capitati qua Lo sai di notte è più facile impersonare i ruoli Non andartene, che sto per fare quello di Dio |
| Ξέχνα απόψε την δουλειά, πώς θα ξυπνήσεις Δεν το αισθάνεσαι ότι εδώ κάτι θα γίνει ; Δεν τη μυρίζεις τη φωτιά έξω στο δρόμο ; Αν φύγεις τώρα, εμένα ποιος θα μου έχει μείνει ; | Non pensare al lavoro adesso, e che ti dovrai alzare Non lo senti che qui succederà qualcosa? Non lo senti l'odore del fuoco fuori sulla strada? Se ora te ne vai, a me chi mi sarà rimasto ? |
| Κάθισε λίγο, τι θα πει είσαι κομμάτια ; Μπορεί να παίζεται απόψε η ζωή Το είδα να γίνεται ξανά, δε με πιστεύεις ; Πετούσαμε όλοι μας μέσα στο μαγαζί | Siediti un po'. Cosa vuol dire che sei a pezzi ? Chissà, forse stasera è di scena la vita L'ho visto, che si rinnova, non mi credi? Tutti noi volavamo dentro la bottega |
| 3) Καινούρια μέρα (Χρυσοβαλάντης Σωτηρίου) | 3) UN NUOVO GIORNO (Chrisovalandis Sotiriou) |
| Φιλάει τα μάτια μου το φως, καινούρια μέρα Και ένας ήλιος σαν μαγνήτης με τραβά Κράτα το χέρι μου μη φύγω στον αέρα Πες μου αν μείνω πως θα πάνε όλα καλά | Bacia gli occhi la luce, un nuovo giorno e un sole mi attira come una calamita Tienimi per la mano che non vada via col vento Dimmi che se rimango tutto andrà bene |
| Βόλτα στη θάλασσα κι ένας καφές στο κέντρο Γεμάτη μέρα με όση χώρεσε ζωή Ξαπλώνω δίπλα σου γυμνός, πεσμένο δέντρο Δωσ' μου ανάσες για να φτάσω ως το πρωί | Una passeggiata al mare e un caffé in centro Un giorno pieno di tutta la vita che è riuscita a starci Mi stendo nudo accanto a te, albero crollato Dammi i tuoi fiati per farmi tirare fino al mattino |
| Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δε γυρίζω Η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό Ό,τι ξεχνάω, με κρατάει να συνεχίζω Δεν είμαι φύλλο, είμαι το ίδιο το νερό | Andiamo dove vuoi, basta che non torni indietro La nostalgia è una pietra al collo Ciò che dimentico, mi aiuta a proseguire Non sono una foglia, sono l'acqua in persona |
| Τρώει κομμάτια η χαρά απο την λύπη Κόντρα στο φως, το σώμα γίνεται σκιά Μέσα στα χέρια σου ό,τι έχεις κι ό,τι λείπει Φόβος κι ελπίδα απο τα ίδια υλικά | La gioia sbocconcella il dolore Controluce il corpo diventa un'ombra Sta nelle tue mani ciò che hai e ciò che manca Paura e speranza, la stessa sostanza |
| 4) Δελτίο των 8 (Βασίλης Παπακωνσταντίνου) | 4) BOLLETTINO DELLE OTTO (V. Papakonstandonou) |
| Κράτα το χέρι, μη μ' αφήσεις Έλα κι αρχίζουν οι ειδήσεις Και στην οθόνη βγαίνει τώρα Κεφάλι που τα ξέρει όλα | Dammi la mano, per non lasciarmi Vieni che incomincia il notiziario E sullo schermo ora si affaccia Una testa che tutto quanto sa |
| Λάβρος κατά των αδυνάτων Δεξί εξτρέμ των δυνατών Άγγελος των μικρών θανάτων Ντελάλης όλων των δεινών | Aggressivo con i deboli Destra estrema dei potenti Araldo delle piccole morti Banditore di tutte le disgrazie |
| Όσες "αλήθειες" κι αν μου πούνε απ' το δελτίο των οχτώ Ακόμη κι αν πυρποληθούνε πιστεύω μόνο τον καιρό | Di tutte le "verità" che mi dicono nel notiziario delle otto Neanche se mi sparano credo solo alla meteo |
| Αχ! τον κακό τους τον καιρό | Ah, che vadano alla malora |
| Αν διαφωνείς, θα σε μαλώσει Ξέρει ποιο είναι το σωστό Κι αν δει πως δεν σε πιάνει η δόση Σε πιάνει από τον λαιμό | Se non sei d'accordo, ti farà una sfuriata Lo sa lui quello che è giusto E se vede che la dose non ti fa effetto Ti prende per il collo |
| Τρέμει να μην αλλάξει ο αέρας Να μην γυρίσει ο τροχός Στο πλάνο της καινούριας μέρας Φοβάται μήπως μείνει εκτός | Ha il terrore che cambi il vento Che la ruota giri Nel piano del nuovo giorno Ha paura di restare fuori |
| 5) Όλα σου τα μάγια (Χρήστος Ταμπουρατζής) | 5) TUTTE LE TUE MAGIE (Christos Tambouratzìs) |
| Όλα τα μάγια, έχουνε λυθεί Άδεια η φωνή και τα μάτια σου άδεια | Tutte le magie si son dissolte La voce è vuota ed il tuo sguardo è vuoto |
| Κάποτε πετούσες ως τον ουρανό Έλεγες "μπορώ" κι όλα τα μπορούσες | Altre volte volavi fino al cielo Dicevi "posso" e potevi tutto |
| Τώρα δεν έχει μείνει άγνωστη χαρά Κι εγώ διψάω για καινούρια μυστικά Στα θαύματα σου κάποιος άλλος θα πιστεύει Άλλος τα λόγια σου θ' ακούει μαγικά Και άλλος νύχτα σαν τρελός θα σε γυρεύει | Ora non è rimasta una gioia che sia ancora ignota Ed io ho sete di misteri nuovi Nei tuoi prodigi qualcun altro crederà Un altro ascolterà le tue magiche parole E un altro ti cercherà di notte come un pazzo |
| Όλα σου τα κόλπα, μοιάζουνε παλιά Στάχτη η φωτιά, το τσιγάρο γόπα Κάποτε γελούσες κι έπινα νερό Έναν ποταμό μέσα μου οδηγούσες | Tutte le tue astuzie sembrano vecchie Cenere il fuoco, la sigaretta un mozzicone Altre volte ridevi ed io ingoiavo acqua Dentro di me deviavi un fiume |
| 6) Σε κάθε βήμα (Ανδρέας Παπακωνσταντίνου) | 6) AD OGNI PASSO (Andreas Papakonstandinou) |
| Σε κάθε βήμα μια φωνή να λέει, "τι κάνεις;" Σε κάθε λέξη να ακούς ένα, "τι λες;" Σ' ό,τι παράξενο απαντούν, "θα μας τρελάνεις;" Κι ό,τι ζητήσεις, θα σου δώσουν μόνο ευχές | Ad ogni passo una voce a dire "ma cosa fai?" Ad ogni parola sentire un "ma cosa dici?" A ciò che è inusuale rispondono "Mi vuoi far uscir pazzo?" E a ogni cosa che chiedi, ti faranno solo degli auguri |
| Πας να μιλήσεις και σου λέν, "εσύ δεν ξέρεις" Κάνεις να φύγεις, "άσε, θα σου πω εγώ" "Με τα μυαλά που κουβαλάς, θα υποφέρεις" "Ο κόσμος άλλαξε, μην μένεις στον παλιό" | Ad ogni passo una voce a dire, "Ma tu non sai" Fai per partire, "lascia stare, ti parlo io" "Con l'intelligenza che hai, ce la farai" "Il mondo è cambiato, che ci fai nel vecchio" |
| Αν είχα κάνει ό,τι μου λέγανε αυτοί αν είχα ζήσει την δική τους την ζωή Δε θα μπορούσε ένα σου χάδι να με λιώσει ούτε ένα βλέμμα σου απ' όλα να με σώσει | Se avessi fatto quello che dicevan loro se avessi vissuto la loro stessa vita non potrebbe sciogliermi una tua carezza né un tuo sguardo salvarmi da tutto quanto |
| Φιλοσοφούνε για της εποχής το χάλι Κι είναι οι μόνη που θα πιούνε στην υγειά τους Έχουνε φάει την ζωή με το κουτάλι Μα έναν άνθρωπο δεν κράτησαν κοντά τους | Filosofeggiano sulle brutture dei tempi E sono i soli che berranno alla propria salute Hanno mangiato la vita a cucchiaiate Ma non si sono mai tenuti accanto un uomo |
| 7) Φάρμακα και βιταμίνες (Κίτρινα Ποδήλατα) | 7) VELENI E VITAMINE (Kitrina Podilata) |
| Αιμορραγώ απ' τα όνειρα μου Και αναπνέω απο τσιγάρα Σκύλος δεμένος στην ουρά μου Κρατάω απο σπουδαία φάρα | Perdo sangue dai miei sogni E respiro attraverso la sigaretta Cane legato alla mia coda E' mia padrona una congrega |
| Δίνω δυο νοίκια για μπροστάντζα Κλείνω μια τρύπα δίχως φως Περνάω χειμώνα στην καβάντζα Μεσ' στο χαράκωμα σκυφτός. | Verso in acconto due rate d'affitto Mi chiudo in un buco senza luce Passo l'inverno in riserva Accucciato nella trincea |
| Ψάχνω ζωή απ' τις βιτρίνες Συγκρίνω όλες τις τιμές Με φάρμακα και βιταμίνες Βγάζω του μήνα τις ζημιές. | Cerco vita nelle vetrine Confronto tutti i prezzi Con veleni e vitamine Caccio fuori le rogne del mese |
| Κι όταν ο πόλεμος τελειώσει Αν είμαι ακόμα ζωντανός Θα ξεπληρώσω άλλη μια δόση Και θα γελάω σαν τρελός. | E quando finirà la guerra Se sono ancora vivo Pagherò un'altra rata E riderò come un matto |
| 8) Στροφή (Νίκος Βαν Μπρούσσελ&Γιώργος Μπερσίμης) | 8) SVOLTA (Nikos van Brussel e Yorgos Bersimis) |
| Είμαστε πάνω στη στροφή Δε μένει άλλος τρόπος Έχουνε οι φίλοι μαζευτεί Έχουνε στήσει τη γιορτή Δεν τους χωράει ο τόπος | Siamo arrivati alla svolta Non ci resta un altro modo Gli amici si sono riuniti Hanno attaccato la festa E non gli basta lo spazio |
| Δεν είναι τώρα για να κλαις Ούτε για να ελπίζεις Δε γίναν όλα όπως τα θες Μα δεν σου λείψαν οι χαρές Και στη βροχή ανθίζεις | Non è il momento di piangere E nemmeno di sperare Non è andato tutto come vorresti Ma non ti sono mancate delle gioie E poi sotto la pioggia tu fiorisci |
| Μέχρι να φύγει το κακό περνάει κι η ζωή σου Ζήσε ό,τι έχεις Μ' ό,τι βρείς Κι ό,τι σου λέει η φωνή σου | Finché non se ne andrà il male Trascorre anche la tua vita Vivi quello che hai Con quello che trovi E con quello che ti dice la tua voce |
| Δεν είναι ακόμα ο καιρός Να σβήσεις απ' τον χάρτη Σου έχει μείνει ουρανός Έχεις υπόλοιπο στο φως Κι έναν γεμάτο Μάρτη | Non è tempo ancora Di cancellarti dalla carta Ti è rimasto un cielo Il resto ce l'hai alla luce E un Marzo pieno di cose |
| 9) Ελεύθερος και μόνος (Ευτύχης Ζαρμπ) | 9) LIBERO E SOLO (Eftichis Zarb) |
| Απο 'δω και πέρα μόνος σου Δίχως σχοινιά να σε κρατάνε Κρυψώνες για να σε χωράνε Ό,τι φοβόσουν, έχει γίνει πια ο δρόμος σου Ό,τι δεν πίστευες θα ζήσεις, είναι εδώ | D'ora in avanti da solo Senza lacci a trattenerti Nascondigli a contenerti Ciò che temevi è ora la tua strada Ciò che non credevi di vivere, è qua |
| Σαν θαύμα που δε χάθηκα μέσα σε τόσα χρόνια Που δε με σήκωσε ψηλά ο δυνατός αέρας Σαν όνειρο που έφτασα εδώ και μου 'χουν μείνει πιόνια Κι ακόμη η βασίλισσα παλεύει με το τέρας | Miracolo che non mi sia perso dentro tutti questi anni Che il vento impetuoso non mi abbia sollevato in alto Come in un sogno sono arrivato qui e mi sono rimaste delle pedine E ancora la Regina combatte con il mostro |
| Απο 'δω και πέρα ελεύθερος Σ' ότι, καινούργιο σε παλιώσει Ό,τι παλιό σε ξανανιώσει Ένας ο ορίζοντας και δεν υπάρχει δεύτερος Άλλη μια νίκη και θα παίξεις τελικό | D'ora in avanti libero nel nuovo che ti invecchia nel vecchio che ti fa giovane L'orizzonte è uno, un altro non ce n'é Ancora una vittoria e giocherai la finale. |
| 10) Αφετηρία (Κώστας Κάλλιας) | 0) BLOCCHI DI PARTENZA (Kostas Kallias) |
| Τί νομίζεις πως θα κάνεις άμα φύγεις; Τί φαντάζεσαι θα βρεις εκεί που πας; Πάντα πίσω στην αρχή θα καταλήγεις Πάντα στο ίδιο το νερό θα ξεδιψάς | Cosa pensi che farai quando te ne andrai via? Cosa immagini di trovare là dove vai? Finirai sempre indietro al punto di partenza Sempre ti disseterai alla stessa acqua. |
| Ποιούς νομίζεις πως θα βρεις να σε γλιτώσουν; Ποιά φωτιά θ' ανάψει για να ζεσταθείς; Πόσα ψέματα απ' το ψέμα θα σε σώσουν; Αν δεν έχει μια αλήθεια για να πεις | Chi credi che troverai a tirarti fuori? Quali fuochi accenderà per farti riscaldare? Quante bugie ti salveranno dalla menzogna? Se non hai una verità da sostenere. |
| Όλα τα χαρτιά σου στο τραπέζι κι όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά Άσε το παιχνίδι να σε παίζει μην κρατάς τα φύλλα σου κλειστά | Tutte le tue carte sono in tavola tutte le probabilità sono aperte Lasciati giocare dal tuo gioco non tenere nascoste le tue carte |
| Που ονειρεύεσαι να βρεις αυτό που ψάχνεις; Σε ποια θάλασσα νομίζεις πως θα βγείς; Από πέτρα τα καράβια σου τα φτιάχνεις Και με βράχους δεν ταξίδεψε κανείς | Dove sogni di trovare quello che cerchi? In quale mare pensi di salpare ? Di pietra farai le tue navi E con gli scogli nessuno ha mai navigato |
| 11) Oι μέρες που δικάζουν
(Σταμάτης Κραουνάκης) | 11) I GIORNI DEL GIUDIZIO (Stamatis Karounakis) |
| Έρχονται πια, οι μέρες που δικάζουν Θα μετρηθούν τα ποσοστά μας
Και θα τα βρούμε όλα μπροστά μας Δεν το φοβάμαι Ούτε το θέλω | Già stanno arrivando, i giorni del giudizio Misureranno le nostre quote parti E le troveremo tutte davanti a noi Non ne ho paura Ma nemmeno lo voglio |
| Μα δεν υπάρχουν λαγοί μεσ΄ στο καπέλο
Τώρα θα δούμε τα λεφτά μας τι αγοράζουν | Ma non esistono conigli nel cappello Ora vedremo cosa si compra con i nostri soldi |
| Κι αν όλα βγουν αληθινά
Δεν θα χαρώ ούτε θα κλάψω Και δεν θα πω «στο είχα πει» Δεν ξέρω πως ούτε γιατί Χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θα ανάψω | E se tutto risulterà vero Non gioirò né piangerò E non dirò "te l'avevo detto" Non so come e perché Senza dire parola ti accenderò la sigaretta |
| Και τα παιδιά που χάσανε την μπάλα
Που δεν τους βγαίνουν τα όνειρά τους Βλέπουν να χάνεται η στεριά τους Και δεν το θέλουν Και φοβούνται | E i ragazzi che hanno perso il pallone Cui i loro sogni non vengono fuori Vedono sparire la loro terraferma E non lo vogliono E hanno paura |
| Πως όλα τώρα θα ΄ναι λίγα και μικρά
Κι ούτε τα λάθη τους δεν θα ΄ναι πια μεγάλα | Come piccole e poche saranno adesso tutte le cose E ormai nemmeno i loro errori saranno grandi errori |
| Έρχονται πια, οι μέρες που δικάζουν | Già stanno arrivando i giorni del giudizio |
| 12) Θα πάμε (Κίτρινα Ποδήλατα) | 12) ANDREMO (Kitrina Podilata) |
| Τουλάχιστον να μη βρέξει...Αυτό μόνο, και θα τα καταφέρουμε. Και ας μην ήταν και χειμώνας, γαμώτο... Όμως έτσι είναι, δεν αλλάζει. Είχα ξαναπεράσει απο δώ, παιδί, αλλά δεν θυμάμαι πια τον δρόμο. Αν κάνω λάθος, θα μας καταπιούν τα ίδια μας τα βήματα. Εκεί που θα πηγαίνουμε, θα μικραίνουμε, θα χαθούμε, θα ξεχαστούμε. Πρώτη φορά η ζωή μου στα χέρια μου. Σαν ξένο μωρό. Αλλά δεν υπάρχουν ξένα μωρά. Πρέπει να το πάρω στα χέρια. | Se almeno non piovesse. Solo questo, e ce la faremo. E che non fosse pure inverno, maledizione...Ma così è, non c'è niente da fare. Ero già passato di qui, da ragazzo, ma non mi ricordo più la strada. Se faccio un errore, ci ingoieranno i nostri stessi passi. Là dove andiamo, diventeremo più piccoli, ci perderemo saremo dimenticati. Per la prima volta la mia vita l'ho presa nelle mie mani. Come uno strano bimbetto. Ma non esistono strani bimbetti. Bisogna che lo prenda per le mani. |
| Πως παίρνεις την ζωή σου στα χέρια σου; Πως πραγματώνεται αυτή η ωραία και λεβέντικη φράση των βιβλίων; Κατ'αρχήν, από που την πιάνεις; από που πιάνεται η ζωή; από τι ξεκινάς; Άχαρος στα μερεμέτια, ανέπνευστος στις πατέντες, και αν δε μου μαγειρέψεις πέθανα! Με τρελαίνει ό,τιδήποτε μηχανικό δεν καταλαβαίνω, παραλύω όταν χαλάνε μηχανήματα που δεν κατέχω την λογική τους, που εξαρτώμαι από τους εξειδικευμένους, χαμένος στην έρημο, ένας χρήστης. Αυτό. Ένας σκέτος χρήστης μηχανημάτων. | Come la prendi la tua vita nelle tue mani? Come si traduce nella pratica questa bella e ardita frase libresca? Per prima cosa, da dove la prendi? Per dove si prende la vita? Da cosa incominci? Sgraziato nel cercare i guasti, maldestro nel rabberciarli, e se tu non mi facessi da mangiare sarei già morto! Mi fa impazzire qualsiasi meccanismo non capisco, mi paralizzo quando si guastano meccanismi di cui non afferro la logica, per cui dipendo dagli specialisti, sperduto nel deserto, un utente. Proprio così. Un puro e semplice utente di meccanismi. |
| "Που με πας;" | "Dove mi porti?" |
| Νύχτα με κομμένο το ρεύμα παντού και έναν φακό στο στόμα, πρέπει να βρώ κάπου να κοιμηθούμε απόψε. Στα χέρια μου κρατάω ανθρώπους πια, δε με παίρνει να τα έχω στις τσέπες και να κατεβαίνω τον δρόμο σφυρίζοντας, γκόμενος και άνετος. Υπάρχουν μάτια που με κοιτάζουν, κόκκινα, έτοιμα για κλάμματα, νυσταγμένα. Πως διάολο βρίσκεις τον δρόμο; | Di notte con la corrente saltata dappertutto e con una torcia elettrica in bocca, bisogna che trovi un posto dove dormire stasera. Dalle mie mani ormai dipendono essere umani, non mi passa per la testa di fottermene e di scendere in strada fischiettando, fighetto e indifferente. Ci sono occhi che mi ossservano, arrossati, pronti ai piagnistei, assonnati. Come diavolo la trovi la strada? |
| "Που με πας;" | "Dove mi porti?" |
| Κάποιος σοφός μου είχε πει κάποτε πως πρέπει οπωσδήποτε στο τέλος να έχει να πεις μια ιστορία. Τουλάχιστον αυτό, μια ιστορία. Μαντάρω τα ρούχα μου, ρελιάζω τι λέξεις, πρέπει από κάπου να το πιάσω. Από χρήστης, δημιουργός. Από συνδρομητής Θεός. Δεν ξέρω ούτε τι ώρα είναι. Πόση ώρα έχει που έχει νυχτώσει και πόσο κρατάει η νύχτα εδώ. Αν κοντεύει να ξημερώσει, μπορεί και να αντέξουμε. Αλλά δεν μπορώ να ελπίζω σε αυτό. Πρέπει άμεσα να βρω κάπου να κοιμηθούμε απόψε. Ναι, αυτό πρώτα από όλα. Μπορεί να είμαστε τυχεροί. Κάποιοι έφυγαν βιαστικά και άφησαν τα σπίτια τους ανοιχτά και τα ψυγεία στην μπρίζα. | Un tale molto sapiente una volta mi aveva detto che in ogni caso ci deve essere alla fine una storia da raccontare. Almeno questo, una storia. Mi rassetto i vestiti, raffazzono qualche parola, bisogna metterci mano in qualche modo. Da utente, creatore. Da abbonato, Padre Eterno. Non so nemmeno che ora sia. Da quanto tempo ha fatto notte e quanto dura la notte qui. Se l'alba è vicina, è possibile che resistiamo. Ma non posso sperare in questo. Bisogna subito trovare un posto dove dormire stasera. Sì, questo prima di tutto. Magari siamo fortunati. Certuni sono andati via di corsa e hanno lasciato le loro case aperte e i frigoriferi collegati. |
| "Που με πας;" | "Dove mi porti?" |
| Δεν ξέρω και πόση μπαταρία έχει ο φακός. Σοφία, Νικολέτα, "αν με αγκαλιάσεις πολύ σφιχτά, θα βγάλει φως ο λαιμός μου" της λέω. Το κάνει. Με τα παιχνίδια γίνεται. Θα νομίζει πως έχω χαλάσει. Πρέπει να σκεφτώ. Χωρίς να σταματήσω να αισθάνομαι. Αλλά επείγει ένα μέρος να βγει η νύχτα. Σαν ιερή αποστολή, να μας παραδώσω στο μέλλον. Άθικτους. | Non so quanta batteria abbia la torcia. Sofia, Nicoletta, "se mi abbracci forte forte, la mia gola getterà luce", le dico. Esegue. Nei videogiochi succede. Penserà che mi sono guastato. Bisogna che rifletta. Senza interrrompere le sensazioni. Ma urge un posto per far passare la notte. Come una sacra missione, consegnarci al futuro. Incolumi. |
| Το πρωί θα βρούμε κι άλλους. Θα έρχονται από τον ορίζοντα, τις πόλεις, τη θάλασσα... Θα πλησιάσουμε, θα αρχίσουμε πάλι. Να μία φωτεινή σκέψη! Οι άλλοι. Οι "σαν κι εμάς". Σαν αγουροξυπνημένα κουτάβια, με πρησμένα μάτια, έχοντας νικήσει το πιο δύσκολο βράδυ της ζωής μας, θα κηδέψουμε τις απώλειες, θα πούμε μόνο ένα "πάμε;" και θα πάμε... | Al mattino troveremo anche altri. Arriveranno dall'orizzonte, dalle città, dal mare... Li avvicineremo, ricominceremo daccapo. Ecco un pensiero luminoso! Gli altri. Quelli "come noi". Come scimuniti assonnati con gli occhi strizzati, avendo sconfitto la sera più difficile della nostra vita, seppelliremo i caduti, diremo solo un "andiamo?" e andremo... |
