Ειρήνη
Yannis Ritsos / Γιάννης Ρίτσος| Original | Versione italiana di Gian Piero Testa |
| ΕΙΡΉΝΗ | PACE |
| Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα είναι η ειρήνη.Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο, είναι η ειρήνη. | Il sogno del bambino è la pace. Il sogno della madre è la pace. Le parole dell'amore sotto gli alberi sono la pace. Il padre che ritorna la sera con un sorriso affaticato nello sguardo con in mano un cestello pieno di frutti e sulla sua fronte le gocce di sudore sono simili alle gocce della brocca che sulla finestra fa rinfrescare l'acqua, questo è la pace. |
| Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου και μες στους λάκκους που ‘ καψε η πυρκαγιά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου, είναι η ειρήνη. | Quando i margini delle ferite si chiudono sul volto del mondo e dentro le piaghe bruciate dall'incendio la speranza incastona le sue prime gemme e i morti possono stendersi sul fianco e dormire senza dispiacere sapendo che il loro sangue non è andato sprecato, questo è la pace. |
| Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ, τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο δεν είναι φόβος, τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος, και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός, γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του, είναι ειρήνη. | Pace è il profumo del cibo alla sera, allorché il fermarsi di un'auto nella strada non è uno spavento, allorché il bussare alla porta annuncia un amico, e ad ogni ora il varco della finestra significa un cielo, i nostri occhi fanno festa con le lontane campane dei suoi colori, questo è la pace. |
| Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει, τότε που τα στάχυα γέρνουν το ‘να στ’ άλλο λέγοντας: το φως, το φως και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως, είναι η ειρήνη. | Pace è un bicchiere di latte caldo e un libro davanti al bambino che si sveglia, allorché le spighe si piegano l'una sull'altra dicendo la luce la luce e di luce trabocca la ghirlanda dell'orizzonte, questo è la pace. |
| Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες, τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα, τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ’ το σύγνεφο όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο, είναι η ειρήνη. | Allorché si rimaneggiano le prigioni per diventare biblioteche, allorché di notte una canzone sale di soglia in soglia, allorché la luna primaverile esce dalla nuvola come di sabato sera esce dal barbiere del rione l'operaio appena rasato, questo è la pace. |
| Τότε που η μέρα που πέρασε, δεν είναι μια μέρα που χάθηκε, μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ κι είναι μια κερδισμένη μέρα κι ένας δίκαιος ύπνος, που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου, είναι η ειρήνη. | Allorché il giorno che è trascorso non è un giorno che è andato perduto, ma è la radice che dentro la sera manda in alto le foglie della gioia, ed è un giorno guadagnato e un sonno giusto, allorché senti il sole che torna a allacciare le sue stringhe per cacciare il dolore dagli angoli del tempo, questo è la pace. |
| Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού είναι τ’ αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής. Όταν λες: αδελφές μου, – όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε, όταν χτίζουμε και τραγουδάμε, είναι η ειρήνη. | Pace sono i covoni che dardeggiano sui campi dell'estate e l'abbecedario della bontà sulle ginocchia dell'alba. Quando dici: sorelle mie, - quando diciamo: domani costruiremo, quando costruiamo e cantiamo, questo è la pace. |
| Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου είναι το χαμόγελο της μάνας. Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη. Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ’ όλη τη γη, ένα όνομα μονάχα γράφουν: Ειρήνη. Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη. | Pace sono le mani strette degli uomini e il pane caldo sulla tavola del mondo è il sorriso della madre. Nient'altro è la pace. E gli aratri che tracciano solchi profondi in tutta la terra, scrivono solamente un nome: Pace. Nient'altro. Pace. |
| Πάνω στις ράγες των στίχων μου το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα, είναι η ειρήνη. | Sui polpastrelli dei miei versi il treno che avanza verso il futuro carico di grano e di rose è la pace. |
| Αδέρφια, μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά μας. Δώστε τα χέρια αδέρφια μου, αυτό ‘ναι η ειρήνη. | Fratelli, nella pace respira profondamente il mondo con tutti i nostri sogni. Datemi la mano fratelli miei. Questa è la pace. |
