Lilie
Karel Kryl| Versione inglese di Edvard Sidoryk | |
| LILIE Otworzył bramę, na dworze koń cwałował, wdział ciężką zbroję. Świt za oknami, raz jeszcze pocałował małżonkę swoją. Jak nimfa spała włosami otulona, w poprzek jej ciała złocisty refleks konał. Jak lilia biała, jak słodycz, której grona, zbolałych koją. Chmury otyłe i dymy po pożarach, świadkowie niemi. A blade lilie widniały na sztandarach władców tej ziemi. O wschodzie słońca już miecze w rękach mieli, trąbka nagląca, dwie armie rzeka dzieli. A krew błyszcząca splamiła lilii kielich kroplami trzemi. Grają organy, dzwon nowe święto wieści, a czas się wlecze. Wciąż rdzawe plamy widać na rękojeści, na ostrzu miecza. A w parku z rana znów wdowy się zjawiły, chwile czekania lilie im osłodziły. Kielich jak rana, póki im starczy siły rwą lilie, klęcząc. | Before he closed the gate, he attired in steel and blown off candles, it was soon to be morning, he kissed his wife on the bed asleep, she slept like a fairy, only hair shrouded her, like a divine proportion, like mornings in the Castile, gentle and white like dew on lily, like a moon vigilant Only the gray clouds and fires on the hummocks - mute witnesses wan lilies shined on the banners, when they strode the land, a bugle disdains, soldier melody, streams distress - the horses defiled them, and blood shines, when felt on the lilies, by three drops Blackthorn ripens, bell rings to Sunday and time goes on slowly, rusty stains stay on the blade at the hilt of sword, with hands behind the widows wander the alleys, during tedious times they adorn themselves with lilies. white lilies with red drops they collect kneeling |
